NAZWA¶

proc - pseudosystem plików z informacjami o procesach

OPIS¶

proc jest pseudosystemem plików, który służy jako lepszy interfejs do struktur jądra. Zazwyczaj jest montowany w katalogu /proc. Jest on w większości przeznaczony tylko do odczytu, lecz niektóre pliki umożliwiają modyfikacje zmiennych jądra. Następujący szkic ukazuje w szybki sposób hierarchię /proc.

/proc/[pid]

Każdemu działającemu procesowi odpowiada katalog o numerycznej nazwie; nazwą tą jest identyfikator procesu. Każdy z tych katalogów zawiera następujące pseudopliki i podkatalogi:

/proc/[pid]/auxv (od wersji jądra 2.6.0-test7)

Zawartość informacji ELF przekazanej do procesu podczas uruchomienia. Formatem jest jeden identyfikator w postaci unsigned long plus jedna wartość unsigned long dla każdego wpisu. Ostatni wpis zawiera dwa zera.

/proc/[pid]/cmdline

Zawiera pełną linię polecenia wydanego przy uruchamianiu procesu, chyba że jest to proces-duch (zombie). Wówczas plik będzie pusty, tzn. odczyt tego pliku zwróci zawsze 0 znaków. Argumenty linii poleceń występują w tym pliku rozdzielone znakami NUL ('\0'), z dodatkowym znakiem NUL po ostatnim łańcuchu.

/proc/[pid]/coredump_filter (od wersji jądra 2.6.23)

Patrz core(5).

/proc/[pid]/cpuset (od wersji jądra 2.6.12)

Patrz cpuset(7).

/proc/[pid]/cwd

Jest dowiązaniem do bieżącego katalogu roboczego procesu. Aby dowiedzieć się, jaki jest katalog roboczy procesu, na przykład o identyfikatorze 20, można wydać następujące polecenie:

 

$  cd /proc/20/cwd; /bin/pwd
    

 

Należy zauważyć, że polecenie pwd jest często wbudowanym poleceniem powłoki i może nie działać w tym kontekście w sposób właściwy. W powłoce bash(1) można użyć pwd -P.

 

W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/environ

Plik ten zawiera środowisko procesu. Wpisy są oddzielone znakami NULL ("\0"), mogą także wystąpić znaki NULL na końcu. Dlatego, aby wypisać zmienne środowiskowe procesu 1, należy wykonać:

$  (cat /proc/1/environ; echo) | tr '\000' '\n'
    

/proc/[pid]/exe

W Linuksie 2.2 i wersjach późniejszych plik ten jest dowiązaniem symbolicznym zawierającym rzeczywistą nazwę ścieżki działającego polecenia. Dowiązaniem symbolicznym można się normalnie posługiwać - próba jego otwarcia otworzy plik programu. Można nawet wydać polecenie /proc/[pid]/exe, aby uruchomić kolejną kopię tego samego procesu co [pid].W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli główny wątek już się zakończył (wywołując zapewne pthread_exit(3)).

 

W Linuksie 2.0 i wcześniejszych wersjach, /proc/[pid]/exe jest wskaźnikiem do uruchomionego pliku binarnego i ma postać dowiązania symbolicznego. Wywołanie readlink(2) na tym pliku zwróci w Linuksie 2.0 łańcuch znakowy postaci:

 

[urządzenie]:i-węzeł

 

Na przykład, [0301]:1502 będzie 1502 i-węzłem na urządzeniu o numerze głównym 03 (IDE, MFM itp.) i pobocznym 01 (pierwsza partycja pierwszego dysku).

 

Do zlokalizowania pliku, można posłużyć się poleceniem find(1) z opcją -inum.

/proc/[pid]/fd

Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego otwartego przez proces pliku; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku i jest on dowiązaniem symbolicznym do rzeczywistego pliku. Dlatego 0 jest standardowym wejściem, 1 jest standardowym wyjściem, 2 jest standardową diagnostyką, itd.

 

W procesie wielowątkowym zawartość tego katalogu nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

 

Programy, które przyjmują nazwę pliku jako argument wiersza polecenia, lecz nie czytają standardowego wejścia, jeśli nie podano argumentu albo które zapisują do pliku nazwanego argumentem wiersza polecenia, lecz nie wysyłają danych wyjściowych na standardowe wyjście, można zmusić do używania standardowego wejścia lub wyjścia wykorzystując /proc/[pid]/fd. Na przykład, zakładając, że opcja -i określa plik wejściowy, a opcja -o określa plik wyjściowy:

$  foobar -i /proc/self/fd/0 -o /proc/self/fd/1 ...
    

 

co daje działający filtr.

 

/proc/self/fd/N jest w przybliżeniu tym samym co /dev/fd/N na niektórych systemach uniksowych i uniksopodobnych. Większość linuksowych skryptów MAKEDEV tworzy dowiązania symboliczne /dev/fd do /proc/self/fd.

 

Większość systemów udostępnia dowiązania symboliczne /dev/stdin, /dev/stdout i dev/stderr, które linkują odpowiednio do plików 0, 1 i 2 w /proc/self/fd. Powyższe, przykładowe polecenie może być więc zapisane również tak:

$  foobar -i /dev/stdin -o /dev/stdout ...
    

/proc/[pid]/fdinfo/ (od wersji jądra 2.6.22)

Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego pliku otwartego przez proces; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku. Zawartość pliku można odczytać, aby uzyskać informacje o odpowiadającym mu deskryptorze pliku, na przykład:

$  cat /proc/12015/fdinfo/4
pos:    1000
flags:  01002002
    

 

Pole pos jest liczbą dziesiętną oznaczającą bieżące przesunięcie w pliku. Pole flags jest liczbą ósemkową zawierającą prawa dostępu do pliku i znaczniki stanu (patrz open(2)).

 

Tylko właściciel procesu może odczytywać pliki z tego katalogu.

/proc/[pid]/limits (od wersji jądra 2.6.24)

Plik zawiera informacje o miękkim limicie, twardym limicie i jednostkach, w których mierzone są limity zasobów procesów (patrz getrlimit(2)). Plik jest zabezpieczony, aby pozwolić na odczyt jedynie przez realny identyfikator UID procesu.

/proc/[pid]/maps

Plik zawierający aktualnie zmapowane obszary pamięci wraz z prawami dostępu do nich.

 

Format pliku jest następujący:

 

address           perms offset  dev   inode   pathname
08048000-08056000 r-xp 00000000 03:0c 64593   /usr/sbin/gpm
08056000-08058000 rw-p 0000d000 03:0c 64593   /usr/sbin/gpm
08058000-0805b000 rwxp 00000000 00:00 0
40000000-40013000 r-xp 00000000 03:0c 4165    /lib/ld-2.2.4.so
40013000-40015000 rw-p 00012000 03:0c 4165    /lib/ld-2.2.4.so
4001f000-40135000 r-xp 00000000 03:0c 45494   /lib/libc-2.2.4.so
40135000-4013e000 rw-p 00115000 03:0c 45494   /lib/libc-2.2.4.so
4013e000-40142000 rw-p 00000000 00:00 0
bffff000-c0000000 rwxp 00000000 00:00 0
    

 

gdzie "address" jest przestrzenią adresową procesu, który ją zajmuje, a "perms" jest zbiorem uprawnień:

 

r = odczyt
w = zapis
x = wykonywanie
s = wspólne
p = prywatne (kopiowane przy zapisie)
    

 

"offset" jest przesunięciem w pliku lub czymkolwiek innym, "dev" zawiera numery (główny:poboczny) urządzenia, a "inode" jest i-węzłem na tym urządzeniu. 0 wskazuje, że nie istnieje i-węzeł związany z tym obszarem pamięci, jak to na przykład ma miejsce w przypadku segmentu BSS (niezainicjowanych danych).

 

W Linuksie 2.0 nie ma pola pathname podającego nazwę ścieżki.

/proc/[pid]/mem

Za pośrednictwem tego pliku można, korzystając z open(2), read(2) i lseek(2), uzyskać dostęp do stron pamięci procesu.

/proc/[pid]/mountinfo (od wersji jądra 2.6.26)

Plik zawiera informacje o punktach montowania. Składa się z linii w postaci:

36 35 98:0 /mnt1 /mnt2 rw,noatime master:1 - ext3 /dev/root rw,errors=continue
(1)(2)(3)   (4)   (5)      (6)      (7)   (8) (9)   (10)         (11)
    

Liczby w nawiasach są etykietami poniższych opisów:

Parsery powinny ignorować wszystkie nierozpoznane pola opcjonalne. Obecnie są to:

(*) X jest najbliższą dominującą grupą węzłów pod korzeniem procesów. Jeśli X jest bezpośrednio nadrzędne w stosunku do montowania, lub jeśli nie istnieje dominująca grupa węzłów pod tym samym korzeniem, to obecne jest wyłącznie pole "master:X", bez pola "propagate_from:X".

 

Aby dowiedzieć się więcej o propagacji montowań, proszę zapoznać się z Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra.

/proc/[pid]/mounts (od wersji Linuksa 2.4.19)

Jest to lista wszystkich systemów plików obecnie zamontowanych w przestrzeni montowań procesów. Format tego pliku jest udokumentowany w fstab(5). Od wersji 2.6.15 jądra Linuksa, ten plik może być użyty w wywołaniu funkcji poll(): po otwarciu tego pliku do odczytu, zmiana w nim (np. montowanie lub odmontowanie systemu plików) powoduje, że select(2) oznaczy deskryptor jako możliwy do odczytu, a poll(2) i epoll_wait(2) zaznaczą, że w pliku wystąpił błąd.

/proc/[pid]/mountstats (Od wersji Linuksa 2.6.17)

Plik eksportuje informacje (statystyki, informacje konfiguracyjne) o punktach montowań w przestrzeni nazwy procesów. Wiersze pliku mają następującą postać:

device /dev/sda7 mounted on /home with fstype ext3 [statistics]
(       1      )            ( 2 )             (3 ) (4)
    

Pola w każdym wierszu są następujące:

Plik jest odczytywalny wyłącznie dla właściciela procesu.

/proc/[pid]/ns/ (od Linuksa 3.0)

Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdej przestrzeni nazw, która obsługuje manipulację za pomocą setns(2). Aby dowiedzieć się więcej o przestrzeniach nazw, proszę zapoznać się z clone(2).

/proc/[pid]/ns/ipc (od Linuksa 3.0)

Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy IPC procesu określoną przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy.

 

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy IPC procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy IPC pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/ns/net (od Linuksa 3.0)

Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje sieciową przestrzeń nazwy procesu określoną przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się w przestrzeni nazwy.

 

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą sieciowej przestrzeni nazwy procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, sieciowa przestrzeń nazwy pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/ns/uts (od Linuksa 3.0)

Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz mount(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy UTS procesu określoną przez pid nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy.

 

Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy UTS procesu, określonego przez pid. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy UTS pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do setns(2).

/proc/[pid]/numa_maps (od Linuksa 2.6.14)

Patrz numa(7).

/proc/[pid]/oom_adj (od Linuksa 2.6.11)

Plik może być użyty do dostosowania wyniku, używanego do wybrania procesów do zabicia, w przypadku sytuacji braku pamięci (out-of-memory - OOM). Jądro używa tej wartości do operacji przesunięcia bitowego wartości oom_score procesu: poprawne wartości mieszczą się w zakresie od -16 do +15, wraz ze specjalną wartością -17, która całkowicie wyłącza zabijanie przy OOM danego procesu. Dodatni wynik zwiększa prawdopodobieństwo, że proces zostanie zabity przez OOM-killer, ujemny zmniejsza je. Domyślną wartością tego pliku jest 0, nowy proces dziedziczy ustawienie oom_adj swojego rodzica. Proces musi być uprzywilejowany ( CAP_SYS_RESOURCE) aby móc zaktualizować ten plik.

/proc/[pid]/oom_score (od Linuksa 2.6.11)

Plik wyświetla bieżący wynik, jaki jądro przydziela temu procesowi w celu wybrania procesu do zabicia przez OOM-killer. Wyższy wynik oznacza, że proces ma większe prawdopodobieństwo zostania wybranym przez OOM-killer. Podstawą wyniku jest liczba pamięci użytej przez proces, a jest on zwiększany (+) lub zmniejszany (-) przez następujące czynniki:

Wartość oom_score uwzględnia również przesunięcie bitowe określone przez ustawienie procesu oom_adj.

/proc/[pid]/root

UNIX i Linux wspierają pomysł określonego dla każdego procesu osobno katalogu głównego systemu plików, ustawianego przez wywołanie systemowe chroot(2). Plik ten wskazuje na katalog główny systemu plików i zachowuje się jak exe, fd/*, itp.

 

W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie pthread_exit(3)).

/proc/[pid]/smaps (od Linuksa 2.6.14)

Plik ten pokazuje zużycie pamięci dla każdego mapowania procesu. Dla każdego takiego mapowania pokazana jest lista następujących linii:

08048000-080bc000 r-xp 00000000 03:02 13130      /bin/bash
Size:               464 kB
Rss:                424 kB
Shared_Clean:       424 kB
Shared_Dirty:         0 kB
Private_Clean:        0 kB
Private_Dirty:        0 kB

    

Pierwsza z tych linii pokazuje te same informacje o mapowaniach, co w /proc/[pid]/maps. Pozostałe linie zawierają rozmiar mapowania, ilość mapowań obecnych w RAM, liczbę czystych i brudnych stron współdzielonych w mapowaniu oraz liczbę czystych i brudnych prywatnych stron w mapowaniu.

 

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_MMU.

/proc/[pid]/stat

Informacje o stanie procesu. Korzysta z tego ps(1). Są one zdefiniowane w /usr/src/linux/fs/proc/array.c.

 

Kolejne pola i ich właściwe specyfikatory formatu scanf(3) to:

/proc/[pid]/statm

Udostępnia informacje o użyciu pamięci, mierzone w stronach. Występują następujące kolumny:

size       łączny rozmiar programu
           (taki sam jak VmSize w  /proc/[pid]/status)
resident   rozmiar części rezydentnej
           (taki sam jak VmRSS w  /proc/[pid]/status)
share      strony wspólne (z wspólnych mapowań)
text       tekst (kod)
lib        biblioteki (nieużywane w Linuksie 2.6)
data       dane i stos
dt         strony nieaktualne (dirty; nieużywane w Linuksie 2.6)
    

/proc/[pid]/status

Udostępnia sporo informacji ze /proc/[pid]/stat i /proc/[pid]/statm w postaci łatwiejszej do przeanalizowania przez człowieka. Oto przykład:

$  cat /proc/$$/status
Name:   bash
State:  S (sleeping)
Tgid:   3515
Pid:    3515
PPid:   3452
TracerPid:      0
Uid:    1000    1000    1000    1000
Gid:    100     100     100     100
FDSize: 256
Groups: 16 33 100
VmPeak:     9136 kB
VmSize:     7896 kB
VmLck:         0 kB
VmHWM:      7572 kB
VmRSS:      6316 kB
VmData:     5224 kB
VmStk:        88 kB
VmExe:       572 kB
VmLib:      1708 kB
VmPTE:        20 kB
Threads:        1
SigQ:   0/3067
SigPnd: 0000000000000000
ShdPnd: 0000000000000000
SigBlk: 0000000000010000
SigIgn: 0000000000384004
SigCgt: 000000004b813efb
CapInh: 0000000000000000
CapPrm: 0000000000000000
CapEff: 0000000000000000
CapBnd: ffffffffffffffff
Cpus_allowed:   00000001
Cpus_allowed_list:      0
Mems_allowed:   1
Mems_allowed_list:      0
voluntary_ctxt_switches:        150
nonvoluntary_ctxt_switches:     545
    

Występują następujące pola:

/proc/[pid]/task (od Linuksa 2.6.0-test6)

Jest to katalog zawierający po jednym podkatalogu dla każdego wątku procesu. Nazwą każdego podkatalogu jest numeryczne ID ( [tid]) wątku (patrz gettid(2)). Każdy z podkatalogów zawiera zbiór plików o tej samej nazwie i zawartości, co katalogi /proc/[pid]. Dla atrybutów, które są współdzielone przez wszystkie wątki zawartość każdego z plików w podkatalogach task/[tid] będzie taka sama jak zawartość odpowiednich plików w nadrzędnym katalogu /proc/[pid] (np. w procesie wielowątkowym wszystkie pliki task/[tid]/cwd będą miały taką samą zawartość, jak plik /proc/[pid]/cwd w katalogu nadrzędnym, ponieważ wszystkie wątki procesu dzielą katalog bieżący). Dla atrybutów, które dla każdego wątku są różne, odpowiednie pliki w task/[tid] mogą mieć różne wartości (np. różne pola w każdym z plików task/[tid]/status mogą być inne dla każdego wątku).

 

W procesie wielowątkowym zawartość katalogu /proc/[pid]/task nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (najprawdopodobniej wywołując pthread_exit(3)).

/proc/apm

Wersja APM (Zaawansowane zarządzanie energią) oraz informacja o akumulatorach, gdy CONFIG_APM było zdefiniowane podczas kompilacji jądra.

/proc/bus

Zawiera podkatalogi odpowiadające zainstalowanym magistralom.

/proc/bus/pccard

Podkatalog dla urządzeń PCMCIA, gdy CONFIG_PCMCIA było zdefiniowane podczas kompilacji jądra.

/proc/bus/pccard/drivers

/proc/bus/pci

Zawiera różne podkatalogi magistral oraz pseudopliki zawierające informacje o magistralach PCI, zainstalowanych urządzeniach oraz sterownikach urządzeń. Niektóre z tych plików nie są w postaci ASCII.

/proc/bus/pci/devices

Informacje o urządzeniach PCI. Dostęp do nich może się odbywać poprzez lspci(8) i setpci(8).

/proc/cmdline

Argumenty przekazane jądru Linux podczas startu systemu. Zazwyczaj odbywa się to poprzez zarządcę startu systemu, takiego jak lilo(8) lub grub(8).

/proc/config.gz (od Linuksa 2.6)

Plik pokazuje opcje konfiguracyjne, które były użyte do zbudowania aktualnie działającego jądra, w tym samym formacie, jaki jest używany przez plik .config, który jest wynikiem konfiguracji jądra (używając make xconfig, make config i podobnych poleceń). Zawartość pliku jest skompresowana; można ją odczytać lub wyszukać za pomocą zcat(1), zgrep(1) itd. Tak długo jak nie zostały dokonane zmiany w poniższym pliku, zawartość /proc/config.gz jest taka sama jak ta udostępniona przez:

cat /lib/modules/$(uname -r)/build/.config
    

/proc/config.gz jest udostępniany wyłącznie wtedy, gdy jądro jest skonfigurowane z CONFIG_IKCONFIG_PROC.

/proc/cpuinfo

Jest to zbiór elementów zależnych od CPU i architektury systemu; dla każdej wspieranej architektury jest inna lista. Dwa popularne wpisy to: processor, który udostępnia numer CPU oraz bogomips; jest to stała systemowa, wyliczona podczas inicjalizacji jądra. Maszyny SMP zawierają informacje o każdym z procesorów.

/proc/devices

Listing tekstowy numerów głównych oraz grup urządzeń. Może to służyć skryptom MAKEDEV do zachowania spójności z jądrem.

/proc/diskstats (od wersji Linuksa 2.5.69)

Plik zawiera statystyki operacji wejścia/wyjścia dla każdego urządzenia dyskowego. Dalsze informacje można znaleźć w pliku Documentation/iostats.txt w źródłach jądra.

/proc/dma

Jest listą zarejestrowanych i używanych kanałów DMA (direct memory access) szyny ISA.

/proc/driver

Pusty podkatalog.

/proc/execdomains

Lista domen uruchamiania (wcieleń ABI [Application Binary Interface - przyp. tłum.]).

/proc/fb

Informacje o buforze ramki, o ile podczas kompilacji jądra zdefiniowano CONFIG_FB.

/proc/filesystems

Tekstowa lista systemów plików obsługiwanych przez jądro, a konkretnie systemów plików, które zostały wkompilowane w jądro lub których moduły jądra są obecnie załadowane (patrz również filesystems(5)). Jeśli system plików jest oznaczony jako "nodev" oznacza to, że nie wymaga on zamontowania urządzenia blokowego (np. jest to wirtualny lub sieciowy system plików).

 

Plik ten może być niekiedy użyty przez mount(8), gdy nie podano systemów plików i nie potrafi on określić typu systemu plików. Próbowane są wówczas systemy plików wypisane w tym pliku (poza systemami z oznaczeniem "nodev").

/proc/fs

Pusty podkatalog.

/proc/ide

Katalog ten istnieje w systemach zawierających magistralę IDE. Zawiera po jednym katalogu dla każdego kanału IDE oraz dla przyłączonych urządzeń. Wśród plików są:

 

cache              rozmiar bufora w KB
capacity           liczba sektorów
driver             wersja sterownika
geometry           geometria fizyczna i logiczna
identify           szesnastkowo
media              rodzaj nośnika
model              numer modelu producenta
settings           ustawienia napędu
smart_thresholds   szesnastkowo
smart_values       szesnastkowo
    

 

Dostęp do tych informacji w przyjaznym formacie umożliwia program narzędziowy hdparm(8).

/proc/interrupts

Plik jest używany do zapisania liczby przerwań na procesor na urządzenie wejścia/wyjścia. Od Linuksa 2.6.24, przynajmniej do architektur i386 i x86_64 zawiera on również przerwania wewnętrznosystemowe (to znaczy nie związane z urządzeniem jako takim), takie jak NMI (nonmaskable interrupt), LOC (local timer interrupt) i do systemów SMP: TLB (TLB flush interrupt), RES (rescheduling interrupt), CAL (remote function call interrupt), mogą również występować inne. Formatowanie jest bardzo czytelne do odczytu, wykonane w ASCII.

/proc/iomem

Odwzorowanie portów we/wy w pamięci w Linuksie 2.4.

/proc/ioports

Jest to lista obecnie zarejestrowanych i używanych obszarów portów we/wy.

/proc/kallsyms (od wersji Linuksa 2.5.71)

Zawiera wyeksportowane przez jądro definicje symboli, które są używane przez narzędzia modules(X) do dynamicznego podłączania ładowanych modułów. W wersji jądra Linux 2.5.47 i wcześniejszych podobny plik z troszkę odmienną zawartością był nazwany ksyms.

/proc/kcore

Plik ten reprezentuje pamięć fizyczną systemu i jest zachowany w formacie pliku core dla ELF. Korzystając z tego pseudopliku oraz z niezestripowanego binarnego pliku jądra ( /usr/src/linux/vmlinux), można za pomocą GDB testować aktualny stan dowolnej struktury danych jądra.

 

Całkowity rozmiar tego pliku to rozmiar fizycznej pamięci (RAM) plus 4 KB.

/proc/kmsg

Plik ten może służyć do odczytu komunikatów jądra, zamiast funkcji systemowej syslog(2). Aby odczytać ten plik, proces musi mieć uprawnienia superużytkownika i tylko jeden proces powinien dokonywać jego odczytu. Pliku tego nie należy czytać, gdy działa proces syslog, korzystający z funkcji systemowej syslog(2) do rejestrowania komunikatów jądra.

 

Z tego pliku pobiera komunikaty program dmesg(1).

/proc/ksyms (Linux 1.1.23-2.5.47)

Patrz /proc/kallsyms.

/proc/loadavg

Pierwsze trzy pola w tym pliku zawierają średnie obciążenie (loadavg) podając informację o średniej liczbie zadań uruchomionych (stan R) oraz czekających na dyskowe operacje wejścia/wyjścia (stan D) w ciągu ostatnich 1, 5 i 15 minut. Są to te same wartości średniego obciążenia, które podaje uptime(1) i inne programy. Czwarte pole zawiera dwie liczby oddzielone od siebie znakiem ukośnika (/). Pierwsza z nich jest liczbą obecnie wykonywanych zadań (procesów, wątków). Wartość za ukośnikiem jest liczbą zadań, obecnych w systemie. Piąte pole zawiera PID najnowszego ostatnio utworzonego procesu w systemie.

/proc/locks

Plik ten pokazuje aktualne blokady plików (flock(2) i fcntl(2)) oraz dzierżawy ( fcntl(2)).

/proc/malloc (tylko do wersji 2.2 Linuksa włącznie)

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji zdefiniowano CONFIG_DEBUG_MALLOC.

/proc/meminfo

Plik zawiera statystyki o użyciu pamięci w systemie. Jest używany przez free(1) do informowania o rozmiarze wolnej i zajętej pamięci (zarówno fizycznej, jak i wymiany) w systemie, a także o pamięci wspólnej i buforach używanych przez jądro.

/proc/modules

Tekstowa lista modułów, które załadowano w systemie. Zobacz także lsmod(8).

/proc/mounts

Przed jądrem 2.4.19 plik ten był listą wszystkich systemów plików zamontowanych aktualnie w systemie. Wraz z wprowadzeniem przestrzeni nazw montowań przydzielanych dla procesu w Linuksie 2.4.19, plik ten stał się dowiązaniem do /proc/self/mounts, który zawiera listę punktów montowań we własnej przestrzeni nazw montowań procesu. Format tego pliku jest opisany w fstab(5).

/proc/mtrr

Memory Type Range Registers. Szczegóły można znaleźć w pliku źródeł jądra Documentation/mtrr.txt.

/proc/net

Różne sieciowe pseudopliki, z których wszystkie podają stan pewnej części warstwy sieciowej. Plik ten zawiera struktury ASCII i dlatego nadaje się do odczytu za pomocą cat(1). Jednak standardowy pakiet netstat(8) daje dużo czystszy dostęp do tych plików.

/proc/net/arp

Zawiera zrzut tabeli ARP jądra używanej do rozwiązywania adresów, w czytelnej postaci ASCII. Pokazane zostaną zarówno wyuczone dynamicznie, jak i wstępnie zaprogramowane wpisy w tabeli ARP. Format jest następujący:

 

IP address     HW type   Flags     HW address          Mask   Device
192.168.0.50   0x1       0x2       00:50:BF:25:68:F3   *      eth0
192.168.0.250  0x1       0xc       00:00:00:00:00:00   *      eth0
    

 

Gdzie "IP address" jest adresem IPv4 maszyny, a "HW type" jest rodzajem sprzętu wg RFC 826. "Flags" są to wewnętrzne znaczniki struktury ARP (zdefiniowane w /usr/include/linux/if_arp.h), a "HW address" jest odwzorowaniem adresu IP w warstwie fizycznej, jeśli jest ono określone.

/proc/net/dev

Pseudoplik dev zawiera informacje o stanie urządzenia sieciowego. Zawierają one liczbę otrzymanych i wysłanych pakietów, liczbę błędów i kolizji oraz inne podstawowe statystyki. Informacje te są wykorzystywane przez program ifconfig(8) do informowania o stanie urządzenia. Format jest następujący:

 

Inter-|   Receive                                                |  Transmit
 face |bytes    packets errs drop fifo frame compressed multicast|bytes    packets errs drop fifo colls carrier compressed
    lo: 2776770   11307    0    0    0     0          0         0  2776770   11307    0    0    0     0       0          0
  eth0: 1215645    2751    0    0    0     0          0         0  1782404    4324    0    0    0   427       0          0
  ppp0: 1622270    5552    1    0    0     0          0         0   354130    5669    0    0    0     0       0          0
  tap0:    7714      81    0    0    0     0          0         0     7714      81    0    0    0     0       0          0


    

/proc/net/dev_mcast

Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/dev_mcast.c:

indx interface_name  dmi_u dmi_g dmi_address
2    eth0            1     0     01005e000001
3    eth1            1     0     01005e000001
4    eth2            1     0     01005e000001


    

/proc/net/igmp

Internetowy Protokół Zarządzania Grupami. Zdefiniowany w /usr/src/linux/net/core/igmp.c.

/proc/net/rarp

Plik ten ma ten sam format, co plik arp i zawiera aktualną bazę odwrotnych odwzorowań, używaną do udostępniania usług odwrotnego poszukiwania adresów rarp(8). Jeśli RARP nie jest skonfigurowane w jądrze, to plik ten nie będzie istniał.

/proc/net/raw

Zawiera zrzut tabeli gniazd surowych (RAW). Większość informacji nie jest przeznaczona do użytku innego niż odpluskwiania. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru protokołu. "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących, w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm->when" i "rexmits" nie są używane przez gniazda surowe. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

/proc/net/snmp

Ten plik zawiera dane ASCII potrzebne bazom agenta SNMP zarządzającym informacjami o IP, ICMP, TCP i UDP.

/proc/net/tcp

Zawiera zrzut tabeli gniazd TCP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). "St" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm-when" i "rexmits" zawierają wewnętrzne informacje o stanie gniazda w jądrze i są przydatne tylko do odpluskwiania. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda.

/proc/net/udp

Zawiera zrzut tabeli gniazd UDP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm-when" i "rexmits" nie są używane w gniazdach UDP. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. Format jest następujący:

 

sl  local_address rem_address   st tx_queue rx_queue tr rexmits  tm->when uid
 1: 01642C89:0201 0C642C89:03FF 01 00000000:00000001 01:000071BA 00000000 0
 1: 00000000:0801 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 6F000100 0
 1: 00000000:0201 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 00000000 0


    

/proc/net/unix

Wymienia gniazda domeny UNIX, obecne w systemie oraz ich stan. Format jest następujący:

 
Num RefCount Protocol Flags    Type St Path
 0: 00000002 00000000 00000000 0001 03
 1: 00000001 00000000 00010000 0001 01 /dev/printer
 
    

 

Gdzie "Num" jest numerem wpisu w tablicy jądra, "RefCount" jest liczbą użytkowników gniazda, "Protocol" obecnie jest zawsze zerem, "Flags" reprezentuje wewnętrzne znaczniki jądra, określające stan gniazda. "Type" jest zawsze równe "1" (Nie ma na razie w jądrze wsparcia dla gniazd datagramowych domeny UNIX). "St" jest wewnętrznym stanem gniazda, a ścieżka jest ścieżką (jeśli istnieje) związaną z gniazdem.

/proc/partitions

Zawiera liczby główne i poboczne każdej z partycji oraz liczby bloków i nazwy partycji.

/proc/pci

Listing wszystkich urządzeń PCI znalezionych podczas inicjalizacji jądra i ich konfiguracja.

 

Plik został zastąpiony nowym interfejsem /proc do PCI ( /proc/bus/pci). Stał się opcjonalny w Linuksie 2.2 (dostępny przy ustawieniu opcji CONFIG_PCI_OLD_PROC przy kompilacji jądra). Ponownie stał się nieopcjonalny w Linuksie 2.4. Następnie, został uznany za przestarzały w Linuksie 2.6 (był wciąż dostępny przy ustawieniu CONFIG_PCI_LEGACY_PROC), aż w końcu usunięto go w Linuksie 2.6.17.

/proc/scsi

Katalog z pseudoplikiem scsi na pośrednim poziomie i różnymi podkatalogami niskopoziomowych sterowników SCSI, zawierającymi po jednym pliku dla każdego kontrolera SCSI w danym systemie; każdy z nich podaje stan jakiejś części podsystemu we/wy SCSI. Pliki te zawierają struktury ASCII i dlatego nadają się do odczytu za pomocą cat(1).

 

Możliwy jest też zapis do niektórych z tych plików, w celu rekonfiguracji podsystemu, lub przełączania różnych parametrów.

/proc/scsi/scsi

Jest wypisaniem wszystkich znanych jądru urządzeń SCSI. Listing jest podobny do widzianego podczas ładowania systemu. scsi wspiera obecnie tylko polecenie add-single-device umożliwiające rootowi dodanie do listy znanych urządzeń urządzenia włączonego na gorąco.

 

Polecenie

echo 'scsi add-single-device 1 0 5 0' > /proc/scsi/scsi

    

spowoduje, że kontroler scsi1 przeprowadzi skanowanie kanału SCSI 0 w poszukiwaniu urządzenia o ID 5 i LUN 0. Jeśli już istnieje urządzenie o takim adresie, lub adres jest nieprawidłowy, zostanie zwrócony błąd.

/proc/scsi/[nazwa-sterownika]

[nazwa-sterownika] może obecnie być jedną z: NCR53c7xx, aha152x, aha1542, aha1740, aic7xxx, buslogic, eata_dma, eata_pio, fdomain, in2000, pas16, qlogic, scsi_debug, seagate, t128, u15-24f, ultrastore, or wd7000. Ukazują się te z katalogów, dla których odpowiednie sterowniki zarejestrowały przynajmniej jeden kontroler SCSI. Każdy katalog zawiera jeden plik dla każdego zarejestrowanego kontrolera. Każdy z plików kontrolera ma nazwę odpowiadającą numerowi kontrolera, przyznanemu podczas jego inicjacji.

 

Czytanie tych plików zwykle pokaże konfigurację sterownika i kontrolera, statystyki itp.

 

Pisanie do tych plików umożliwia różne operacje na różnych kontrolerach. Na przykład za pomocą poleceń latency i nolatency root może uaktywniać lub deaktywować kod pomiaru czasu oczekiwania dla poleceń (command latency) w sterowniku eata_dma. Za pomocą poleceń lockup i unlock root może sterować symulowanym przez sterownik scsi_debug blokowaniem magistrali.

/proc/self

Ten katalog odnosi się do procesu korzystającego z systemu plików /proc i jest identyczny z katalogiem w /proc o nazwie będącej jego PID-em.

/proc/slabinfo

Informacje o buforach jądra. Od Linuksa 2.6.16 plik ten istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_SLAB. Występują następujące kolumny w pliku /proc/slabinfo:

cache-name
num-active-objs
total-objs
object-size
num-active-slabs
total-slabs
num-pages-per-slab
    

 

Szczegóły można znaleźć w slabinfo(5).

/proc/stat

statystyki jądra/systemu. Różnią się pomiędzy architekturami. Wśród wspólnych wpisów są:

/proc/swaps

Używane obszary wymiany. Zobacz także swapon(8).

/proc/sys

Katalog ten (obecny od 1.3.57) zawiera wiele plików i podkatalogów odpowiadających zmiennym jądra. Zmienne te mogą być odczytywane i czasem modyfikowane za pośrednictwem systemu plików proc, jak też przy wykorzystaniu (przestarzałej) funkcji systemowej sysctl(2)

/proc/sys/abi (od Linuksa 2.4.10)

Plik może zawierać pliki z binarnymi informacjami aplikacji. Dalsze informacje można znaleźć w pliku Documentation/sysctl/abi.txt w źródłach jądra.

/proc/sys/debug

Ten katalog może być pusty.

/proc/sys/dev

Ten katalog zawiera informacje specyficzne dla poszczególnych urządzeń. (np. dev/cdrom/info). W niektórych systemach może być pusty.

/proc/sys/fs

Katalog zawierający pliki i podkatalogi do zmiennych jądra związanych z systemami plików.

/proc/sys/fs/binfmt_misc

Dokumentacja plików z tego katalogu znajduje się w źródłach jądra w Documentation/binfmt_misc.txt.

/proc/sys/fs/dentry-state (od Linuksa 2.2)

Plik zawiera informacje o statusie bufora katalogu (dcache). Zawiera sześć liczb: nr_dentry, nr_unused, age_limit (wiek w sekundach), want_pages (strony żądane przez system) i dwie nieużywane wartości.

/proc/sys/fs/dir-notify-enable

Plik ten może służyć do wyłączania lub włączania interfejsu dnotify opisanego w fcntl(2) dla całego systemu. Wartość 0 w tym pliku wyłącza interfejs, a wartość 1 go włącza.

/proc/sys/fs/dquot-max

Zawiera maksymalną liczbę buforowanych wpisów kwot dyskowych. W niektórych (2.4) systemach nie występuje. Gdy liczba wolnych zbuforowanych kwot dyskowych jest bardzo mała, a jest przerażająca liczba jednoczesnych użytkowników systemu, może istnieć potrzeba zwiększenia tego ograniczenia.

/proc/sys/fs/dquot-nr

Zawiera liczbę przydzielonych wpisów kwot dyskowych oraz liczbę wolnych wpisów kwot dyskowych.

/proc/sys/fs/epoll (od Linuksa 2.6.28)

Katalog zawiera plik max_user_watches, którego można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs epoll. Więcej szczegółów można znaleźć w epoll(7).

/proc/sys/fs/file-max

Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie liczby plików otwartych przez wszystkie procesy. (Zobacz także setrlimit(2), które może służyć procesom do ustawiania ograniczenia dla procesu, RLIMIT_NOFILE, jako liczby plików, które proces może otworzyć). Gdy otrzymuje się mnóstwo komunikatów o przekroczeniu liczby uchwytów plików (file handles), to można spróbować zwiększyć tę wartość:

 

 

 

echo 100000 > /proc/sys/fs/file-max
    

 

Stała jądra NR_OPEN narzuca górne ograniczenie wartości, która może zostać umieszczone w file-max.

 

Gdy zwiększa się /proc/sys/fs/file-max, należy pamiętać o zwiększeniu /proc/sys/fs/inode-max do wartości 3-4 razy większej niż nowa wartość /proc/sys/fs/file-max lub należy się liczyć z tym, że zabraknie i-węzłów.

/proc/sys/fs/file-nr

Ten (tylko do odczytu) plik określa liczbę aktualnie otwartych plików. Zawiera on trzy liczby: liczbę przydzielonych uchwytów plików, liczbę wolnych uchwytów plików oraz maksymalną liczbę uchwytów plików. Jądro przydziela uchwyty plików dynamicznie, ale ich później nie zwalnia. Gdy liczba przydzielonych uchwytów plików zbliża się do maksimum, należy rozważyć zwiększenie tego maksimum. Gdy jest duża liczba wolnych uchwytów plików, oznacza to, że wystąpiło przesilenie w wykorzystaniu uchwytów plików i, prawdopodobnie, nie ma potrzeby zwiększania maksimum.

/proc/sys/fs/inode-max

Ten plik zawiera maksymalną liczbę i-węzłów w pamięci. W niektórych (2.4) systemach może nie występować. Wartość ta powinna być 3-4 razy większa niż wartość w file-max, gdyż stdin, stdout i gniazda sieciowe również potrzebują i-węzłów, aby można było na nich operować. Gdy systematycznie brakuje i-węzłów, istnieje potrzeba zwiększenia tej wartości.

/proc/sys/fs/inode-nr

Zawiera dwie pierwsze wartości z inode-state.

/proc/sys/fs/inode-state

Zawiera siedem liczb: nr_inodes, nr_free_inodes, preshrink i cztery wartości nieużywane. nr_inodes jest liczbą przydzielonych w systemie i-węzłów. Może ona być nieco większa niż inode-max, gdyż Linux przydziela je pełnymi stronami. nr_free_inodes przedstawia liczbę wolnych i-węzłów. preshrink jest niezerowe, gdy nr_inodes > inode-max oraz w systemie występuje potrzeba wyczyszczenia listy i-węzłów zamiast przydzielania nowych.

/proc/sys/fs/inotify (od wersji Linuksa 2.6.13)

Ten katalog zawiera pliki max_queued_events, max_user_instances i max_user_watches, których można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs inotify. Więcej szczegółów można znaleźć w inotify(7).

/proc/sys/fs/lease-break-time

Określa okres ulgi, przez jaki jądro zapewnia procesowi utrzymanie dzierżawy pliku ( fcntl(2)), a po którym wyśle do tego procesu sygnał zawiadamiający go, że inny proces oczekuje na otwarcie pliku. Jeśli utrzymujący dzierżawę nie usunie jej lub nie ograniczy swoich praw do niej w przeciągu tego czasu, jądro wymusi zerwanie dzierżawy.

/proc/sys/fs/leases-enable

Ten plik może służyć do ogólnosystemowego włączania lub wyłączania dzierżaw plików ( fcntl(2)). Gdy plik ten zawiera wartość 0, dzierżawy są wyłączone. Wartość niezerowa włącza dzierżawy.

/proc/sys/fs/mqueue (od wersji Linuksa 2.6.6)

Ten katalog zawiera pliki msg_max, msgsize_max i queues_max, kontrolujące zasoby używane przez kolejki komunikatów POSIX. Szczegółowe informacje można znaleźć w mq_overview(7).

/proc/sys/fs/overflowgid and /proc/sys/fs/overflowuid

Te pliki umożliwiają zmianę wartości ustalonego UID-u i GID-u. Wartością domyślną jest 65534. Niektóre systemy plików wspierają jedynie 16-bitowe UID-y i GID-y, podczas gdy linuksowe UID-y i GID-y są 32-bitowe. Gdy któryś z takich systemów plików jest zamontowany z możliwością zapisu, to wszystkie UID-y i GID-y przekraczające 65535 są zastępowane podanymi tu wartościami przed zapisem na dysk.

/proc/sys/fs/pipe-max-size (od Linuksa 2.6.35)

Wartość w tym pliku definiuje górny limit do podnoszenia pojemności potoku przy użyciu operacji F_SETPIPE_SZ fcntl(2). Limit ten odnosi się wyłącznie do procesów nieuprzywilejowanych. Domyślną wartością dla tego pliku jest 1 048 576. Wartość przypisana do pliku może być zaokrąglona w górę, odnosząc się do faktycznej wartości wykorzystanej z powodu dogodnej implementacji. Aby poznać zaokrągloną wartość, należy wyświetlić zawartość tego pliku po przypisaniu do niego wartości. Minimalną wartością, jaka może zostać przypisana do tego pliku jest systemowy rozmiar strony.

/proc/sys/fs/suid_dumpable (od wersji Linuksa 2.6.13)

Wartość w tym pliku określa, czy pliki zrzutów pamięci są tworzone dla programów mających ustawiony bit set-user-ID albo chronionych w jakiś inny sposób. Można podać trzy różne wartości liczbowe:

 

0 (domyślny). Jest to tradycyjne zachowanie (sprzed Linuksa 2.6.13). Zrzut pamięci nie będzie tworzony dla procesu, który zmienił swoje uprawnienia (wywołując seteuid(2), setgid(2) lub podobną funkcję albo gdy program miał ustawiony bit set-user-ID lub set-group-ID) albo gdy uprawnienia nadane plikowi binarnemu programu zabraniają jego odczytywania.

 

1 ("debug"). Jeżeli jest to możliwe, to wszystkie procesy wykonują zrzut pamięci. Właścicielem pliku zrzutu jest użytkownik, którego uprawnienia do systemu plików ma proces wykonujący zrzut. Nie są stosowane żadne mechanizmy bezpieczeństwa. Jest to przeznaczone tylko do celów debugowania. Ptrace nie jest sprawdzane.

 

2 ("suidsafe"). Zrzut pamięci programu, dla którego w normalnej sytuacji taki zrzut nie zostałby wykonany (patrz wyżej "0"), może być odczytany tylko przez administratora (root). Pozwala to użytkownikowi usunąć plik ze zrzutem, ale nie pozwala na jego odczytanie. Z powodów bezpieczeństwa w tym trybie pliki zrzutu nie nadpisują istniejących plików. Ten tryb jest odpowiedni, gdy administrator będzie chciał debugować problemy w naturalnym środowisku.

/proc/sys/fs/super-max

Plik steruje maksymalną liczbą superbloków, a więc i maksymalną liczbą systemów plików, które jądro może zamontować. Potrzeba zwiększenia wartości super-max występuje tylko wtedy, gdy chce się zamontować więcej systemów plików, niż na to pozwala aktualna wartość super-max.

/proc/sys/fs/super-nr

Plik zawiera liczbę obecnie zamontowanych systemów plików.

/proc/sys/kernel

Katalog zawiera pliki kontrolujące wiele parametrów jądra, jak opisano poniżej.

/proc/sys/kernel/acct

Plik zawiera trzy liczby: highwater, lowwater i frequency. Gdy włączone jest rejestrowanie procesów w stylu BSD, wartości te sterują jego zachowaniem. Gdy ilość wolnego miejsca w systemie plików, na którym znajdują się logi, spada poniżej wyrażonej w procentach wartości lowwater, rejestrowanie jest wstrzymywane. Gdy ilość wolnego miejsca stanie się większa niż wyrażona w procentach wartość highwater, rejestrowanie jest wznawiane. frequency określa, jak często jądro będzie sprawdzać ilość wolnego miejsca (wartość w sekundach). Wartościami domyślnymi są 4, 2 i 30. Oznacza to, że rejestrowanie procesów jest wstrzymywane, gdy ilość wolnego miejsca będzie wynosiła 2% lub mniej; wznowione zostanie, gdy wolne będzie 4% lub więcej; zakłada się, że informacja o ilości wolnego miejsca jest ważna przez 30 sekund.

/proc/sys/kernel/cap-bound (od Linuksa 2.2 do 2.6.24)

Plik przechowuje wartość capability bounding set dla jądra (wyrażone jako liczba dziesiętna ze znakiem). Wartość ta jest mnożona (AND) bitowo z capabilities dozwolonymi dla procesu podczas execve(2). Poczynając od Linuksa 2.6.25 ogólnosystemowe capability bounding set zostało usunięte i zastąpione bounding set na wątek, patrz capabilities(7).

/proc/sys/kernel/core_pattern

Patrz core(5).

/proc/sys/kernel/core_uses_pid

Patrz core(5).

/proc/sys/kernel/ctrl-alt-del

Ten plik steruje obsługą kombinacji klawiszy Ctrl-Alt-Del. Gdy w pliku tym znajduje się wartość 0, Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane i przesyłane do programu init(8) w celu wykonania wdzięcznego restartu. Gdy wartość jest większa od 0, reakcją Linuksa na Wulkanicznie Nerwowe Nękanie (Vulcan Nerve Pinch (tm)) będzie natychmiastowy restart, nawet bez zrzucenia zmodyfikowanych buforów. Uwaga: gdy program (jak np. dosemu) korzysta z "surowego" trybu klawiatury, Ctrl-Alt-Del jest przechwytywane przez program, zanim dotrze do warstwy terminalowej jądra i decyzja, co z tym zrobić, zależy od programu.

/proc/sys/kernel/hotplug

Plik ten zawiera ścieżkę do programu hotplug. Domyślną wartością w tym pliku jest /sbin/hotplug.

/proc/sys/kernel/domainname i /proc/sys/kernel/hostname

Te pliki mogą służyć do ustawiania nazwy domeny i hosta NIS/YP maszyny dokładnie w ten sam sposób, jak za pomocą poleceń domainname(1) i hostname(1), np.:

 

#  echo 'darkstar' > /proc/sys/kernel/hostname
#  echo 'mydomain' > /proc/sys/kernel/domainname
    

 

daje taki sam efekt, jak

 

#  hostname 'darkstar'
#  domainname 'mydomain'
    

 

Należy tu zauważyć, że klasyczny darkstar.frop.org posiada nazwę hosta "darkstar" i domenę "frop.org" w DNS (Internetowej Usłudze Nazw Domen - Internet Domain Name Service), których nie należy mylić z domeną NIS (Sieciowej Usługi Informacyjnej - Network Information Service) lub YP (Yellow Pages). Te dwa systemy nazw domenowych zasadniczo się różnią. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie podręcznika hostname(1).

/proc/sys/kernel/htab-reclaim

(Tylko PowerPC) Jeśli do tego pliku zostanie wpisana wartość niezerowa, htab PowerPC (zobacz: plik Documentation/powerpc/ppc_htab.txt w źródłach jądra) jest czyszczony za każdym razem, gdy system natrafi na pętlę oczekiwania ("idle").

/proc/sys/kernel/l2cr

(Tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik sterujący cache'em L2 płyt procesora G3. Jeśli zawiera 0, cache jest wyłączony. Cache jest włączony, gdy plik zawiera wartość różną od zera.

/proc/sys/kernel/modprobe

Plik zawiera ścieżkę do programu ładującego moduły jądra. Domyślną wartością jest /sbin/modprobe. Plik jest obecny tylko, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją CONFIG_KMOD. Jest on opisany w pliku źródeł jądra Documentation/kmod.txt (obecnym tylko w jądrach 2.4 i wcześniejszych).

/proc/sys/kernel/msgmax

Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby bajtów w pojedynczym komunikacie zapisywanym do kolejki komunikatów Systemu V.

/proc/sys/kernel/msgmni

Określa ogólnosystemowe ograniczenie liczby identyfikatorów kolejek komunikatów. (Plik ten występuje począwszy od Linuksa 2.4).

/proc/sys/kernel/msgmnb

Zawiera ogólnosystemowy parametr służący do inicjacji ustawienia msg_qbytes tworzonych później kolejek komunikatów. Ustawienie msg_qbytes określa maksymalną liczbę bajtów, które mogą zostać zapisane do kolejki komunikatów.

/proc/sys/kernel/ostype i /proc/sys/kernel/osrelease

Pliki te zawierają poszczególne części z /proc/version.

/proc/sys/kernel/overflowgid i /proc/sys/kernel/overflowuid

Pliki te są kopiami plików /proc/sys/fs/overflowgid i /proc/sys/fs/overflowuid.

/proc/sys/kernel/panic

Plik umożliwia dostęp (odczyt i zapis) do zmiennej jądra panic_timeout. Jeśli jest to zero, jądro będzie się zapętlać podczas paniki; jeśli wartość niezerowa, to określa liczbę sekund, po której jądro powinno się automatycznie przeładować. Jeśli używany jest software watchdog to zalecaną wartością jest 60.

/proc/sys/kernel/panic_on_oops (od Linuksa 2.5.68)

Plik ten kontroluje zachowanie jądra, kiedy wystąpi oops lub BŁĄD. Jeśli ten plik zawiera 0, to system próbuje kontynuować operację. Jeśli zawiera 1, to system czeka parę sekund (aby dać procesowi klogd czas na zapisanie wyjścia z oops), a następnie panikuje. Jeżeli wartość w pliku /proc/sys/kernel/panic również jest niezerowa, to nastąpi restart komputera.

/proc/sys/kernel/pid_max (od Linuksa 2.5.34)

Ten plik określa wartość po której nastąpi przewinięcie licznika PID (tj. wartość w tym pliku jest o 1 większa niż maksymalny PID). Domyślna wartość tego pliku, czyli 32768, określa taki sam zakres wartości PID, jak wcześniejsze wersje jądra. Dla platform 32-bitowych 32768 jest maksymalną wartością, jaką może przyjmować pid_max. W systemach 64-bitowych pid_max może zostać ustawiony na dowolną wartość, aż do 2^22 ( PID_MAX_LIMIT, około 4 milionów).

/proc/sys/kernel/powersave-nap (tylko PowerPC)

Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony, Linux-PPC używa trybu oszczędzania energii "nap", a w przeciwnym przypadku trybu "doze".

/proc/sys/kernel/printk

Cztery wartości w pliku printk to: console_loglevel, default_message_loglevel, minimum_console_level i default_console_loglevel. Wartości te wpływają na zachowanie printk() podczas wypisywania lub logowania komunikatów błędów. Informacja o różnych poziomach logowania można znaleźć w syslog(2). Komunikaty o priorytecie wyższym niż console_loglevel będą wypisywane na konsoli. Komunikaty bez jawnego priorytetu będą wypisywane z priorytetem default_message_level. minimum_console_loglevel jest najmniejszą (najwyższą) wartością, którą można ustawić jako console_loglevel. default_console_loglevel jest domyślną wartością dla console_loglevel.

/proc/sys/kernel/pty (od wersji Linuksa 2.6.4)

Ten katalog zawiera dwa pliki związane z liczbą pseudoterminali UNIX 98 (patrz pts(4)) w systemie.

/proc/sys/kernel/pty/max

Plik określa maksymalną liczbę pseudoterminali.

/proc/sys/kernel/pty/nr

Ten plik tylko do odczytu zawiera informację o liczbie obecnie używanych pseudoterminali.

/proc/sys/kernel/random

Katalog ten zawiera różne parametry sterujące działaniem pliku /dev/random. Dalsze informacje można znaleźć w random(4).

/proc/sys/kernel/real-root-dev

Plik ten jest udokumentowany w pliku Documentation/initrd.txt w źródłach jądra.

/proc/sys/kernel/reboot-cmd (tylko Sparc)

Ten plik wydaje się stanowić mechanizm podawania argumentów SPARC-owej ładowarce systemu w ROM/Flash. Może przekazuje jej, co zrobić po restarcie?

/proc/sys/kernel/rtsig-max

(Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7; patrz setrlimit(2)). Plik ten może służyć do sterowania maksymalną liczbą zgodnych z POSIX nieobsłużonych (w kolejkach) sygnałów czasu rzeczywistego w systemie.

/proc/sys/kernel/rtsig-nr

(Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7). Plik ten podaje liczbę zgodnych z POSIX sygnałów czasu rzeczywistego oczekujących obecnie w kolejce.

/proc/sys/kernel/sem (od wersji Linuksa 2.4)

Plik ten zawiera 4 liczby definiujące ograniczenia semaforów Systemu V. Są to w kolejności:

/proc/sys/kernel/sg-big-buff

Plik ten zawiera rozmiar bufora niskopoziomowego urządzenia SCSI (sg). Nie można nim na razie sterować, ale można go zmienić podczas kompilacji poprzez edycję include/scsi/sg.h i zmianę wartości SG_BIG_BUFF. Jednakże nie ma żadnego powodu, aby to robić.

/proc/sys/kernel/shmall

Ten plik zawiera ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby stron pamięci wspólnej Systemu V.

/proc/sys/kernel/shmmax

Ten plik może służyć do odpytywania o aktualne ograniczenie maksymalnego rozmiaru tworzonego segmentu pamięci wspólnej (System V IPC) oraz do zmiany tego ograniczenia. Jądro wspiera obecnie segmenty pamięci wspólnej do 1 GB. Wartością domyślną jest SHMMAX.

/proc/sys/kernel/shmmni

(dostępny począwszy od Linuksa 2.4) Ten plik określa ogólnosystemową maksymalną liczbę segmentów pamięci wspólnej Systemu V, które można utworzyć.

/proc/sys/kernel/sysrq

Plik kontroluje dozwolone funkcje, które są wywoływane przy użyciu klawisza SysRq. Domyślnie, plik zawiera 1, oznaczające że dozwolona jest każde możliwe żądanie SysRq (w starszych wersjach jądra, SysRq było domyślnie wyłączone i konieczne było włączenie go w czasie uruchomienia, jednak ta sytuacja już nie występuje). Dozwolone wartości w pliku:

 

0 - całkowicie wyłącza sysrq
1 - włącza wszystkie funkcje sysrq
>1 - maska bitowa dozwolonych funkcji sysrq, jak poniżej:
2 - włącza kontrolę poziomu logów konsoli
4 - włącza kontrolę klawiatury (SAK, unraw)
8 - włącza zrzuty procesów w celu debugowania itd.
16 - włącza polecenie sync
32 - włącza ponowne montowanie tylko do odczytu
64 - włącza sygnały procesów (term, kill, oom-kill)
128 - pozwala na restartowanie/wyłączanie
256 - pozwala ustawiać nice wszystkich zadań czasu rzeczywistego

 

Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję CONFIG_MAGIC_SYSRQ. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem Documentation/sysrq.txt w źródłach jądra.

/proc/sys/kernel/version

Plik zawiera tekst jak np.:

 

#5 Wed Feb 25 21:49:24 MET 1998

 

Gdzie'#5' oznacza, że jest to piąte z kolei jądro zbudowane z tych samych źródeł, a następująca dalej data określa, kiedy jądro zostało zbudowane.

/proc/sys/kernel/threads-max (od Linuksa 2.3.11)

Ten plik określa ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby wątków (zadań), jakie mogą zostać utworzone w systemie.

/proc/sys/kernel/zero-paged (tylko PowerPC)

Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony (niezerowy), Linux-PPC wstępnie zeruje strony w pętli bezczynności. Prawdopodobnie przyspiesza to get_free_pages.

/proc/sys/net

Ten katalog zawiera rzeczy związane z siecią. Wyjaśnienia dotyczące niektórych plików zawartych w tym katalogu można znaleźć w tcp(7) i ip(7).

/proc/sys/net/core/somaxconn

Plik definiuje wartość cechy górnej (sufitu) do argumentu backlog funkcji listen; patrz strona podręcznika listen(2), aby dowiedzieć się więcej.

/proc/sys/proc

Ten katalog może być pusty.

/proc/sys/sunrpc

Ten katalog obsługuje Sunowskie zdalne wywoływanie procedur dla sieciowego systemu plikowego (NFS). W niektórych systemach może nie istnieć.

/proc/sys/vm

Ten katalog zawiera pliki sterujące zarządzaniem pamięcią, buforami i zarządzaniem cachem.

/proc/sys/vm/drop_caches (od wersji Linuksa 2.6.16)

Zapis do tego pliku powoduje zwolnienie przez jądro czystych buforów, dentries i i-węzłów z pamięci, zwalniając tę pamięć.

 

Aby zwolnić bufor stronicowania, należy użyć echo 1 > /proc/sys/vm/drop_caches; aby zwolnić dentries i i-węzły, należy użyć echo 2 > /proc/sys/vm/drop_caches; aby zwolnić bufor stronicowania, dentries i i-węzły, należy użyć echo 3 > /proc/sys/vm/drop_caches.

 

Ponieważ operacja ta nie jest destrukcyjna i brudne obiekty nie są zwalniane, użytkownik powinien wcześniej uruchomić sync(8).

/proc/sys/vm/legacy_va_layout (od wersji Linuksa 2.6.9)

Wartość niezerowa oznacza wyłączenie nowego, 32-bitowego rozmieszczenia mapowania pamięci; jądro będzie używać starego (2.4) rozmieszczenia dla wszystkich procesów.

/proc/sys/vm/memory_failure_early_kill (od Linuksa 2.6.32)

Kontroluje jak zabijać procesy z nienaprawialnym błędem pamięci (z reguły 2-bitowy błąd w module pamięci), które nie mogą być obsłużone przez jądro, wykryte w tle przez sprzęt. W niektórych przypadkach (np. jeśli strona ma wciąż poprawną kopię na dysku), jądro obsłuży taki błąd w sposób przezroczysty, bez wpływu na pracę aplikacji. Jednak jeśli nie istnieje inna, zaktualizowana kopia danych, jądro zabija procesy, aby zapobiec uszkodzeniu danych wynikłego z propagacji błędu.

 

Plik posiada jedną z następujących wartości:

Zabicie jest wykonywane za pomocą sygnału SIGBUS z si_code ustawionym na BUS_MCEERR_AO. Procesy mogą obsłużyć tę sytuację, jeśli chcą; proszę zapoznać się z sigaction(2), aby dowiedzieć się więcej.

 

Funkcja jest aktywna wyłącznie na architekturach/platformach z zaawansowaną, maszynową obsługą sprawdzania i zależy od możliwości sprzętowych.

 

Aplikacje mogą indywidualnie przesłonić ustawienie memory_failure_early_kill za pomocą operacji PR_MCE_KILL prctl(2).

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_MEMORY_FAILURE.

/proc/sys/vm/memory_failure_recovery (od Linuksa 2.6.32)

Włącza odzyskiwanie po błędzie pamięci (jeśli jest obsługiwane przez daną platformę)

Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z CONFIG_MEMORY_FAILURE.

/proc/sys/vm/oom_dump_tasks (od Linuksa 2.6.25)

Włącza tworzenie ogólnosystemowego zrzutu zadania (bez wątków jądra), gdy jądro wykonuje OOM-killing. Zrzut zawiera następujące informacje o każdym zadaniu (wątku, procesie): identyfikator wątku, realny identyfikator użytkownika, identyfikator grupy wątku (identyfikator procesu), rozmiar pamięci wirtualnej, rozmiar zestawu rezydentnego, procesor któremu przydzielono zadanie, wynik oom_adj (patrz opis /proc/[pid]/oom_adj) i nazwę polecenia. Jest to przydatne do określenia dlaczego OOM-killer został przywołany i zidentyfikowania zadania, które to spowodowało.

 

Jeśli zawiera wartość zero, ta informacja nie jest zrzucana. Zrobienie zrzutu stanu pamięci każdego zadania może nie być wykonalne w bardzo dużych systemach, z tysiącami zadań. Takie systemy nie powinny być zmuszane do narażania się na dodatkowy spadek wydajności w sytuacjach braku pamięci, gdy taka informacja nie może być przydatna.

 

Jeśli wartość jest niezerowa, ta informacja jest pokazywana kiedy tylko OOM-killer rzeczywiście zabija zadanie zajmujące dużo pamięci.

 

Domyślną wartością jest 0.

/proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task (od Linuksa 2.6.24)

Włącza lub wyłącza zabijanie zadania kolejkującego OOM w sytuacjach braku pamięci (Out-Of-Memory).

 

Jeśli jest ustawione na zero OOM-killer przeskanuje całą listę zadań i do zabicia wybierze zadania na podstawie heurystyki. Z reguły wybierane są zadania zajmujące wiele pamięci, które zwalniają dużą ilość pamięci po zabiciu.

 

Jeśli jest ustawione na wartość niezerową, OOM-killer po prostu zabija zadanie, które wyzwoliło stan braku pamięci. W ten sposób unika się potencjalnie kosztownego skanowania listy zadań.

 

Jeśli /proc/sys/vm/panic_on_oom jest niezerowe, to ma ono pierwszeństwo, niezależnie od wartości użytej w /proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task.

 

Domyślną wartością jest 0.

/proc/sys/vm/overcommit_memory

Plik zawiera tryb rozliczeń pamięci wirtualnej jądra. Dopuszczalne wartości:

W trybie 0 nie są sprawdzane wywołania mmap(2) z MAP_NORESERVE, a domyślne sprawdzenia są bardzo słabe, prowadząc do ryzyka zabicia procesu przez "OOM-killera". Pod Linuksem 2.4 jakakolwiek wartość niezerowa oznacza tryb 1. W trybie 2 (dostępnym od Linuksa 2.6), całkowity adres przestrzeni wirtualnej w systemie jest ograniczony do (SS + RAM*(r/100)), gdzie SS jest rozmiarem przestrzeni wymiany, RAM jest rozmiarem fizycznej pamięci, a r - zawartością pliku /proc/sys/vm/overcommit_ratio.

/proc/sys/vm/overcommit_ratio

Zobacz opis /proc/sys/vm/overcommit_memory.

/proc/sys/vm/panic_on_oom (od wersji Linuksa 2.6.18)

Włącza lub wyłącza panikę jądra w sytuacjach braku pamięci.

 

Jeśli plik ma ustawioną wartość 0, OOM-killer jądra zabija któryś z nieposłusznych procesów. Z reguły OOM-killer jest w stanie to wykonać i system może pracować dalej.

 

Jeśli plik ma ustawioną wartość 1, to jądro zwykle panikuje przy sytuacji braku pamięci. Jednak jeśli proces limituje przydzielanie do konkretnych węzłów używając zasad pamięci ( mbind(2) MPOL_BIND) lub cpuset ( cpuset(7)) i te węzły dotknie problem braku pamięci, to taki proces może być zabity przez OOM-killer. Nie występuje wówczas panika, ponieważ pamięć innych węzłów może być wolna, co oznacza że system jako całość mógł nie osiągnąć jeszcze sytuacji braku pamięci.

 

Jeśli ustawiono wartość 2, to jądro zawsze panikuje w sytuacji braku pamięci.

 

Domyślną wartość jest 0. 1 i 2 są przeznaczone do poprawnej pracy klastrów mimo wystąpienia problemów. Proszę wybrać właściwą z nich, zgodnie z używanymi zasadami w takich sytuacjach.

/proc/sys/vm/swappiness

Wartość w tym pliku kontroluje jak agresywnie jądro przenosi strony pamięci do pamięci wymiany (swapu). Wyższe wartości zwiększają agresywność, mniejsze zmniejszają ją. Domyślną wartością jest 60.

/proc/sysrq-trigger (od Linuksa 2.4.21)

Zapisanie znaków do tego pliku wyzwala tę samą funkcję SysRq, jaka zostałaby wykonana przy użyciu kombinacji ALT-SysRq-<znak> (patrz opis /proc/sys/kernel/sysrq). Plik jest normalnie zapisywalny tylko dla roota. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem Documentation/sysrq.txt w źródłach jądra.

/proc/sysvipc

Podkatalog zawierający pseudopliki msg, sem i shm. Pliki te zawierają obiekty komunikacji międzyprocesowej (Interprocess Communication - IPC) Systemu V (odpowiednio: kolejki komunikatów, semafory i pamięć wspólną) obecnie istniejące w systemie, udostępniając informacje podobne do tych, które są dostępne poprzez ipcs(1). Pliki te zawierają nagłówki i są sformatowane (jeden obiekt IPC w wierszu) w celu łatwiejszego zrozumienia. svipc(7) podaje dodatkowe informacje o zawartości tych plików.

/proc/tty

Podkatalog zawierający psuedopliki i podkatalogi sterowników terminali (tty) oraz protokołów sterowania linią (line discipline).

/proc/uptime

Ten plik zawiera dwie liczby: czas pracy systemu (w sekundach) i ilość czasu spędzonego na wykonywaniu procesu idle (w sekundach).

/proc/version

Ten napis określa wersję obecnie działającego jądra. Zawiera on w sobie zawartość /proc/sys/ostype, /proc/sys/osrelease i /proc/sys/version. Na przykład:

Linux version 1.0.9 (quinlan@phaze) #1 Sat May 14 01:51:54 EDT 1994


    

/proc/vmstat (od wersji Linuksa 2.6)

Plik ten wyświetla różne statystyki pamięci wirtualnej.

/proc/zoneinfo (od wersji Linuksa 2.6.13)

Plik zawiera informacje o strefach pamięci. Może być przydatny podczas analizowania zachowania pamięci wirtualnej.

UWAGI¶

Wiele łańcuchów znakowych (np. środowisko czy linia poleceń) występuje w postaci wewnętrznej, z polami zakończonymi bajtami NUL ('\0'), więc jeśli do ich czytania użyje się od -c lub tr "\000" "\n", to mogą być bardziej czytelne. Alternatywnie, echo `cat <plik>` działa równie dobrze. Ta strona podręcznika jest niekompletna, prawdopodobnie niedokładna i należy do tych, które powinny być bardzo często poprawiane.

ZOBACZ TAKŻE¶

cat(1), dmesg(1), find(1), free(1), ps(1), tr(1), uptime(1), chroot(2), mmap(2), readlink(2), syslog(2), slabinfo(5), hier(7), time(7), arp(8), hdparm(8), ifconfig(8), init(8), lsmod(8), lspci(8), mount(8), netstat(8), procinfo(8), route(8) Pliki w źródłach jądra: Documentation/filesystems/proc.txt, Documentation/sysctl/vm.txt

O STRONIE¶

Ta strona jest częścią wydania 3.40 projektu man-pages Linuksa. Opis projektu, informacje o zgłaszaniu błędów dostępne na stronie http://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE¶

Jiffy to wartość wynosząca, w zależności od architektury, od 1 do 10 ms (4 ms w przypadku i386). Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) <pborys@p-soft.silesia.linux.org.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>. Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 3.40 oryginału.