NAZWA¶
patch - dołącz plik różnicowy do oryginału
SKŁADNIA¶
patch [
opcje] [
plikoryginalny [
plikzłatą]]
lecz zazwyczaj po prostu
patch -pnum <plikzłatą
OPIS¶
Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!
Patch pobiera plik z łatą, który może zawierać
jedną z czterech postaci różnic, dawanych przez program
diff(1). Jeśli
plikzłatą jest pominięty lub
jest myślnikiem, to łata będzie czytana ze standardowego
wejścia. Następnie dołącza te różnice do pliku
oryginalnego, dając w efekcie wersję załataną.
Domyślnie, wersja załatana jest podstawiana na miejsce
oryginału. Może też tworzyć kopie zapasowe zmienianego
oryginału, zob. opcja
-b lub
--backup. Kopia oryginału
jest zapisywana obok, z rozszerzeniem ".orig" (w systemach nie
obsługujących długich nazw plików "~").
Postać nazwy kopii zapasowej można kontrolować przez opcje
-b (
--suffix),
-B (
--prefix), lub
-V
(
--version-control).
Nazwy plików do załatania są zwykle brane z pliku łaty, ale
jeśli łatany będzie tylko jeden plik, to można podać
go w wierszu poleceń jako
plikoryginalny.
Podczas uruchamiania, patch próbuje sam określić rodzaj listingu
różnicowego. Można to zrobić też ręcznie,
opcjami
-c (
--context),
-e (
--ed),
-n
(
--normal) lub
-u (
--unified). Różnice typu
context (starego rodzaju, nowego rodzaju i unifikowane (unified)) są
nanoszone na oryginał wprost przez program
patch, podczas gdy
różnice
ed są po prostu przesyłane poprzez potok do
edytora
ed(1).
Patch próbuje automatycznie pominąć wszelkie śmieci
znajdujące się przed fragmentem różnicowym, dokonać
załatania i znowu pominąć śmieci, znajdujące się
za różnicą. Tak więc przekazanie
patchowi,
różnicy znajdującej się np. w wiadomości pocztowej,
powinno działać. Jeśli całość różnic
jest wcięta o ten sam rozmiar, lub różnice kontekstowe
zawierają linie zakończone parami CRLF, lub są raz
bądź wielokrotnie zakapsułkowane przez poprzedzenie
ciągiem "
- " linii zaczynających się od
"
-", jak podano w RFC 934, to jest to poprawnie
uwzględniane w łataniu.
W przypadku różnic typu context i w mniejszym stopniu różnic
typu normal,
patch potrafi wykryć, kiedy numery linii wymienione w
łacie są nieprawidłowe i spróbuje znaleźć
właściwe miejsce. Jako pierwszy strzał, używany jest numer
linii użyty w badanym kawałku plus lub minus offset użyty do
zaaplikowania poprzedniego kawałka. Jeśli nie jest to
właściwe miejsce, nastąpi skanowanie w przód i wstecz w
poszukiwaniu zestawu linii odpowiadającego podanemu kontekstowi. Na
początek, szukane jest miejsce, do którego pasują wszystkie
linie fragmentu. Jeśli nie uda się go znaleźć i mamy do
czynienia z różnicami kontekstowymi a współczynnik
`maximum fuzz factor' jest ustawiony na 1 lub więcej, to skanowanie jest
powtarzane, lecz teraz ignoruje pierwszą i ostatnią linię
kontekstu. Jeśli i to zawiedzie, a wyżej wymieniony
współczynnik jest ustawiony na 2 lub więcej, to ignorowane
będą dwie pierwsze i dwie ostatnie linie. (Domyślnym
współczynnikiem jest 2.) Jeśli
patch nie może
znaleźć właściwego miejsca do zaaplikowania fragmentu
różnicy, to wstawi go do pliku odrzuceń, który normalnie
ma nazwę pliku wyjściowego, z dopisaną końcówką
.rej (lub
# jeśli
.rej utworzyłoby zbyt
długą nazwę pliku. Jeśli dodanie nawet pojedynczego znaku
# powoduje, że nazwa pliku staje się za długa, to
# zastępuje ostatni znak nazwy). (Zauważ, że odrzucony
fragment zostanie wyprodukowany jako różnica typu context,
niezależnie od postaci łaty wejściowej. Jeśli była
ona typu normal, wiele kontekstów będzie po prostu pustych.) Numery
linii w pliku odrzuceń mogą być inne niż w łacie:
odzwierciedlają one przypuszczalną pozycję w nowym pliku, do
której prawdopodobnie należą odrzucone fragmenty.
Gdy obróbka fragmentu jest zakończona, zostaniesz poinformowany, czy
zakończyła się sukcesem, czy też się nie
powiodła i w której linii (nowego pliku) wg
patcha ten
fragment powinien się znaleźć. Jeśli jest ona inna od
numeru linii, podanego w pliku różnicowym, zostaniesz poinformowany
o offsecie. Pojedynczy duży offset
może być
wskazówką, że fragment zainstalowano w złym miejscu.
Jeśli do porównania użyto współczynnika `fuzz
factor', to też będziesz o tym poinformowany, gdyż może to
być podejrzane. Jeśli użyłeś opcji
--verbose,
zostaniesz też powiadomiony o fragmentach dopasowanych dokładnie.
Jeśli w linii komend nie podano żadnego pliku oryginalnego,
patch spróbuje go odgadnąć ze śmieci, zawartych w
pliku z różnicą, stosując poniższe zasady.
Najpierw buduje uporządkowaną listę kandydatur według takich
reguł:
- •
- Jeśli nagłówek jest nagłówkiem
różnicy typu context, nazwa starego i nowego pliku odczytywana
jest z niego. Nazwa pliku jest ignorowana jeśli ma za mało
ukośników dla opcji -pnum lub
--strip=num. Nazwa /dev/null jest również
ignorowana.
- •
- Jeśli w początkowych śmieciach jest linia
Index: i albo brakuje obu nazw, starego i nowego pliku, albo
patch działa zgodnie z POSIX, to pobierana jest nazwa z tej
linii.
- •
- W poniższych regułach zakłada się,
że rozważane nazwy plików są uporządkowane
(stary, nowy, indeks), niezależnie od kolejności, w jakiej
występują w nagłówku.
Następnie
patch wybiera nazwę pliki z listy potencjalnych nazw:
- •
- Jeśli któryś z wymienionych plików
istnieje, to wybierana jest pierwsza nazwa zgodna z POSIX, w przeciwnym
razie najlepsza.
- •
- Jeżeli patch nie ignoruje RCS, ClearCase i SCCS
(zob. opcję -g num lub
--get=num), a tak wskazany plik istnieje, ale
znaleziono główną (master) pozycję RCS, ClearCase lub
SCCS, wybrany zostanie pierwszy plik wymieniony w tej pozycji.
- •
- Jeśli nie istnieje plik o danej nazwie, nie znaleziono
głównej pozycji RCS, ClearCase lub SCCS, podano jakieś
nazwy, patch nie stosuje się do POSIX, zaś łata
wymaga utworzenia pliku, to wybierana jest najlepsza nazwa wymagająca
stworzenia najmniejszej liczby katalogów.
- •
- Jeśli powyższy algorytm heurystyczny nie da
żadnej nazwy pliku, to zostaniesz o nią zapytany. Poza tym,
jeśli w prowadzących śmieciach znajduje linia "Prereq:
", patch spróbuje pobrać pierwsze słowo z tej
linii (zwykle numer wersji) i sprawdzić czy istnieje ono w pliku
wejściowym. Jeśli nie, patch zapyta o potwierdzenie przed
kontynuacją.
Efektem tego wszystkiego jest to, że powinieneś być w stanie
podać w interfejsie newsów następujące:
| patch -d /usr/src/local/blurfl
i tym samym załatać katalog blurfl bezpośrednio z artykułu,
który zawiera łatę.
Jeśli plik z łatą składa się z więcej niż
jednej łaty, program
patch spróbuje zaaplikować je tak,
jakby przyszły w osobnych plikach z łatami. Znaczy to między
innymi tyle, że nazwa łatanego pliku jest określana dla
każdego listingu różnic z osobna i że śmieci,
znajdujące się przed każdym z listingów będą
analizowane jak opisano wyżej. Do kolejnych łat można
przekazywać opcje (i inną oryginalną nazwę pliku),
oddzielając odpowiadające listy argumentów znakiem '+'. (Lista
argumentów kolejnej łaty nie musi jednak podawać nowej nazwy
pliku z łatą.)
OPCJE¶
- -b, --backup
- Tworzy pliki kopii zapasowych. To znaczy, przy łataniu
pliku, zamiast usuwania oryginału tworzy jego kopię lub zmienia
nazwę. Jako kopia zapasowa pliku, który nie istniał
tworzony jest pusty plik, zastępczo reprezentujący
nieistniejący oryginał. Sposób ustalania nazw plików
kopii zapasowych opisano przy opcjach -V lub
--version-control.
- --backup-if-mismatch
- Tworzy kopię zapasową jeśli łata nie
pasuje dokładnie do pliku a nie zażądano w inny sposób
tworzenia kopii. Jest to zachowanie domyślne, chyba że
patch działa zgodnie z POSIX.
- --no-backup-if-mismatch
- Nie tworzy kopii zapasowej jeśli łata nie pasuje
dokładnie do pliku i jeśli nie zażądano w inny
sposób tworzenia kopii. Jest to zachowanie domyślne gdy
patch działa zgodnie z POSIX.
- -B pref, --prefix=pref
- Poprzedza przedrostkiem pref nazwę pliku
podczas tworzenia nazwy zwykłej kopii. Na przykład, przy
-B /junk/ nazwą zwykłej kopii dla
src/patch/util.c jest /junk/src/patch/util.c.
- --binary
- Za wyjątkiem standardowego wyjścia i
/dev/tty, wszystkie pliki czyta i zapisuje w trybie binarnym. Opcja
ta nie ma żadnych skutków na systemach zgodnych z POSIX. Na
systemach podobnych do DOS, gdzie ma znaczenie, łata powinna być
tworzona przy użyciu diff -a --binary.
- -c, --context
- Wymusza interpretację pliku z łatą jako
różnicy typu context.
- -d kat,
--directory=katalog
- Powoduje interpretację katalogu jako katalogu,
który ma być bieżącym i przechodzi do niego przed
zrobieniem czegokolwiek innego.
- -D symb, --ifdef=symb
- Powoduje używanie konstrukcji
"#ifdef...#endif" do oznaczania zmian. symb będzie
symbolem różnicującym.
- --dry-run
- Wypisuje wynik łatania bez faktycznego zmieniania
plików.
- -e, --ed
- Wymusza interpretację pliku z łatą jako
skryptu ed.
- -E, --remove-empty-files
- Powoduje, że usuwane są pliki wyjściowe,
które po zaaplikowaniu łat są puste. Zwykle użycie tej
opcji nie jest konieczne, gdyż program potrafi zbadać znaczniki
czasu w nagłówku i stwierdzić, czy po naniesieniu łat
plik powinien istnieć. Jeśli jednak wejście nie jest
plikiem różnic kontekstowych lub gdy patch działa
zgodnie z POSIX, puste załatane pliki nie będą usuwane,
dopóki nie zostanie podana ta opcja. Podczas usuwania pliku
patch usiłuje usunąć również jego puste
katalogi nadrzędne.
- -f, --force
- Wymusza założenie, że użytkownik
dokładnie wie co robi i powoduje niezadawanie pytań. Pomija
łaty, z których nagłówków nie wynika, jaki plik
powinien być załatany; pliki są łatane nawet
jeśli mają złą wersję dla linii Prereq:;
zakłada, że łaty nie są odwrócone, nawet
jeśli tak wyglądają. Opcja ta nie eliminuje komentarzy; do
tego użyj -s.
- -F num, --fuzz=num
- Ustawia współczynnik `maximum fuzz factor'. Opcja
ta tyczy się tylko różnic typu context i powoduje, że
patch ignoruje maksymalnie tyle linii, zaglądając w
miejsca, gdzie ma zainstalować fragment łaty. Zauważ,
że duży współczynnik zwiększa
prawdopodobieństwo nieprawidłowego naniesienia łaty.
Domyślną wartością jest 2 i nie może być
ustawiona na więcej niż liczba linii kontekstu w
różnicy, czyli zwykle 3.
- -g num, --get=num
- Steruje akcjami programu patch gdy oryginalny plik
jest pod kontrolą RCS lub SCCS, a nie istnieje lub jest przeznaczony
tylko dla odczytu. Także wtedy, gdy jest pod kontrolą ClearCase,
a nie istnieje. Jeżeli num jest dodatnie, to pobiera (get) lub
aktualizuje (check out) plik z danego systemu kontroli wersji (revision
control system). Jeśli wynosi zero, patch ignoruje system
kontroli wersji i nie pobiera pliku; jeśli num jest ujemne, to
pyta użytkownika czy pobrać plik. Domyślna
wartość tej opcji określana jest wartością
zmiennej środowiska PATCH_GET jeśli takowa istnieje;
jeśli nie, to wartość domyślna jest zerem, gdy
patch działa zgodnie z POSIX, w przeciwnym razie jest
ujemna.
- -i plikłaty,
--input=plikłaty
- Odczytuje łatę z plikułaty.
Jeśli plikiemłaty jest -, to ze standardowego
wejścia, domyślnie.
- -l, --ignore-whitespace
- Wykonuje swobodniejsze porównywanie wzorców, w
przypadku, gdy w pliku pozamieniano tabulacje i spacje. Dowolna sekwencja
białych spacji (znaków tabulacji lub spacji) w linii pliku
łaty będzie odpowiadać dowolnej sekwencji białych
spacji oryginalnego pliku. Ciągi białych spacji
występujące na końcach linii są ignorowane. Normalne
znaki muszą wciąż dokładnie pasować. Każda
linia kontekstu nadal musi pasować do linii oryginalnego pliku.
- -n, --normal
- Powoduje, że plik z łatą jest interpretowany
jak różnica typu `normal'.
- -N, --forward
- powoduje ignorowanie łat, które wydają
się być odwrócone lub już zaaplikowane. Zobacz
też -R.
- -o plik-wyj,
--output=plik-wyj
- Zamiast łatania bezpośrednio oryginalnych
plików, wynik jest kierowany do plik-wyj.
- -pnum, --strip=num
- Z każdej nazwy pliku znalezionej w pliku łaty
ujmuje najmniejszy przedrostek zawierający num
początkowych ukośników. Ciąg kilku
sąsiadujących ukośników liczy się za jeden
ukośnik. Opcję przewidziano na wypadek gdybyś
przechowywał pliki w innym katalogu niż osoba, która
przesłała łatę. Na przykład,
załóżmy, że nazwa pliku w łacie miała
wartość
/u/howard/src/blurfl/blurfl.c
ustawienie -p lub -p0 nie zmienia jej, -p1 daje
u/howard/src/blurfl/blurfl.c
bez początkowego ukośnika, a -p4 daje
blurfl/blurfl.c
natomiast niepodanie -p w ogóle, daje po prostu blurfl.c.
Wynik tej operacji jest poszukiwany albo w katalogu bieżącym,
albo w katalogu podanym przez opcję -d.
- --posix
- Postępuje bardziej zgodnie ze standardem POSIX:
- •
- Dociekając nazw plików z nagłówków
różnic z listy (stary, nowy, indeks) bierze pierwszy
istniejący plik.
- •
- Nie usuwa plików, które po załataniu
stają się puste.
- •
- Nie pyta o pobieranie plików z RCS, ClearCase czy
SCCS.
- •
- Wymaga, by w wierszu poleceń wszystkie opcje
występowały przed nazwami plików.
- •
- Nie tworzy kopii zapasowych przy wystąpieniu
niezgodności.
- --quoting-style=wyraz
- Używa stylu wyraz do cytowania nazw
wyjściowych. Wyraz powinien być jednym z
poniższych:
- literal
- Wypisuje nazwy bez zmian.
- shell
- Cytuje nazwy dla powłoki jeśli zawierają
metaznaki powłoki lub spowodowałyby dwuznaczność
wyniku.
- shell-always
- Cytuje nazwy dla powłoki, nawet wtedy, gdy normalnie
nie wymagałyby cytowania.
- c
- Cytuje nazwy jak dla łańcuchów w języku
C.
- escape
- Cytuje jak z c, z wyjątkiem tego, iż
pomija otaczające znaki cudzysłowu.
Wartość domyślną opcji
--quoting-style można
określić za pomocą zmiennej środowiska
QUOTING_STYLE. Jeśli nie jest ona ustawiona, to
wartością domyślną jest
shell.
- -r plik-odrz,
--reject-file=plik-odrz
- Odrzucone poprawki są umieszczane w zadanym
pliku-odrz, a nie w domyślnym pliku odrzuceń
.rej.
- -R, --reverse
- Mówi, że łata ta została utworzona przy
zamienionych miejscami starych i nowych plikach [tłum. zamiast `
diff -c stary nowy' użyto pomyłkowo ` diff -c nowy
stary']. (Tak, obawiam się że czasem się to zdarza,
natura ludzka jest jaka jest.) Patch Spróbuje zamienić
każdy fragment przed jego zaaplikowaniem. Odrzucenia wyjdą w
formacie zamienionym (swapped). Opcja -R nie działa ze
skryptami różnicowymi eda gdyż jest tam zbyt
mało danych do zrekonstruowania operacji odwrotnej.
Jeśli pierwszy fragment łaty zawiedzie, patch odwraca ten
fragment, sprawdzając czy nie może być tak zaaplikowany.
Jeśli może, zostaniesz zapytany czy chcesz ustawić
opcję -R. Jeśli nie, łata będzie aplikowana
dalej w sposób tradycyjny. (Uwaga: metoda ta nie może
wykryć łaty odwróconej jeśli jest to różnica
typu normal i jeśli pierwszą komendą jest doklejanie
(append) (tj. powinno to być kasowanie -- delete). Jest tak dlatego,
że doklejanie zawsze działa, gdyż pusty kontekst pasuje
wszędzie. Szczęśliwym trafem, wiele łat raczej dodaje
lub zmienia linie niż je kasuje, więc większość
odwróconych różnic typu normal zaczyna się od
kasowania, co zawiedzie i wywoła heurystykę.)
- -s, --silent, --quiet
- Powoduje, że patch działa cicho, chyba
że pojawi się błąd.
- -t, --batch
- Podobne do -f, gdyż eliminuje pytania, lecz
działa według innych założeń: pomija łaty,
których nagłówki nie zawierają nazw plików (tak
samo jak -f), pomija łaty dla plików ze złymi
wersjami Prereq: i przyjmuje, że łaty są
odwrócone, jeśli na takie wyglądają.
- -T, --set-time
- Ustawia czasy modyfikacji i ostatniego dostępu
załatanych plików według znaczników czasu podanych w
nagłówkach różnic typu context, zakładając,
że nagłówki te stosują czas lokalny. Opcja ta jest
niezalecana, gdyż użycie łat korzystających z czasu
lokalnego przez osoby z innych stref czasowych nie jest łatwe.
Ponadto znaczniki czasu lokalnego nie są jednoznaczne w przypadku,
gdy zegar lokalny jest cofany w związku z dostosowywaniem do czasu
letniego. Zamiast tej opcji, powinno się tworzyć łaty z
czasem uniwersalnym (UTC) i stosować opcję -Z lub
--set-utc.
- -u, --unified
- Wymusza interpretację łaty jako różnicy
typu unified context (zunifikowana różnica kontekstowa).
- -V metoda,
--version-control=metoda
- -V metoda, --version--control=metoda Powoduje,
że metoda staje się metodą tworzenia nazw
plików zapasowych. Rodzaje robionych kopii zapasowych można
również podać w zmiennej środowiskowej
PATCH_VERSION_CONTROL (lub, jeśli nie jest ustawiona,
zmienną VERSION_CONTROL), która jest przesłaniana
przez tę opcję. Wybrana metoda nie ma wpływu na to, czy
kopie zapasowe będą wykonywane, i w jakich przypadkach.
Określa tylko sposób tworzenia nazw plików zapasowych.
Wartość metody jest podobna jak zmiennej
`version-control' GNU Emacsa. Patch rozpoznaje też ich
bardziej opisowe synonimy. Poprawne wartości to (przyjmowane są
rozróżnialne skróty):
- numbered lub t
- Tworzy zawsze numerowane kopie zapasowe. Nazwą
numerowanej kopii zapasowej pliku F jest
F.~N~ gdzie N to numer wersji.
- existing lub nil
- Tworzy numerowane kopie zapasowe plików, które
już je mają, a zwykłe kopie dla pozostałych. Tak jest
domyślnie.
- `never' lub `simple'
- Zawsze robi zwykłe kopie zapasowe. Opcje -B lub
--prefix, -Y lub --basename-prefix i -z lub
--suffix określają nazwę pliku zwykłej kopii
zapasowej. Jeżeli nie podano żadnej z nich, to stosowany jest
przyrostek zwykłej kopii zapasowej. Jest to wartość
zmiennej środowiska SIMPLE_BACKUP_SUFFIX, jeśli jest ona
ustawiona, lub .orig w przeciwnym razie.
Przy kopiach numerowanych lub zwykłych, jeśli nazwa pliku kopii
zapasowej jest zbyt długa, to zamiast niej używa się przyrostka
kopii
~. Jeżeli nawet dodanie
~ spowodowałoby, że
nazwa będzie za długa, to
~ zastępuje ostatni znak nazwy
pliku.
- --verbose
- Wypisuje dodatkowe informacje o wykonywanej pracy.
- -x num, --debug=num
- ustawia wewnętrzne flagi debuggowe. Ma to znaczenie
tylko dla łataczy programu patch.
- -Y pref,
--basename-prefix=pref
- Przy tworzeniu nazwy zwykłej kopii poprzedza
przedrostkiem pref podstawową część nazwy
pliku. Na przykład, przy -Y .del/ nazwą pliku
zwykłej kopii zapasowej dla src/patch/util.c jest
src/patch/.del/util.c.
- -z suffix, --suffix=suffix
- Powoduje, że suff jest interpretowane jako
przyrostek nazw zwykłych kopii zapasowych. Na przykład, przy
-z - nazwą pliku zwykłej kopii kopii dla
src/patch/util.c jest src/patch/util.c-. Przyrostek kopii
można też określić za pomocą zmiennej
środowiska SIMPLE_BACKUP_SUFFIX, która jest
przesłaniana przez tę opcję.
- -Z, --set-utc
- Ustawia czasy modyfikacji i ostatniego dostępu
załatanych plików według znaczników czasu podanych w
nagłówkach różnic typu context, zakładając,
że nagłówki te stosują czas uniwersalny - Coordinated
Universal Time (UTC, znany też jako czas średni Greenwich GMT).
Zobacz też opcja -T lub --set-time.
Opcje -Z lub --set-utc i -T lub --set-time
normalnie powstrzymują się od ustawiania czasu pliku jeśli
jego oryginalny czas nie pasuje do czasu podanego w nagłówku
łaty lub jej zawartość nie pasuje dokładnie do
łaty. Jednak, jeśli podano opcję -f lub
--force, to czas pliku jest ustawiany bez względu na
niezgodności.
Z powodu ograniczeń formatu wyjściowego stosowanego przez
diff, opcje te nie potrafią aktualizować czasów
plików, których zawartość się nie zmieniła.
Wykorzystując te opcje powinno się pamiętać o
usunięciu (np. za pomocą make clean) wszystkich
plików, które zależą od załatanych, by
późniejsze wywołania make nie zostały zmylone
czasem załatanych plików.
- --help
- Wypisuje listę opcji i kończy
działanie.
- -v, --version
- Wypisuje wersję programu i kończy
działanie.
ŚRODOWISKO¶
- PATCH_GET
- Określa, czy patch powinien domyślnie
pobierać brakujące lub przeznaczone tylko do odczytu pliki z
RCS, ClearCase lub SCCS. Zobacz opis opcji -g lub
--get.
- POSIXLY_CORRECT
- Jeśli jest ustawiona, patch ściślej
stosuje się do standardu POSIX w zachowaniu domyślnym. Zobacz
opis opcji --posix.
- QUOTING_STYLE
- Domyślna wartość opcji
--quoting-style.
- SIMPLE_BACKUP_SUFFIX
- Przyrostek stosowany do tworzenia nazw plików
zwykłych kopii zapasowych .orig.
- TMPDIR, TMP, TEMP
- Katalog do przechowywania plików tymczasowych.
patch wykorzystuje pierwszą zmienną środowiska z tej
listy, jaka jest ustawiona. Jeśli żadna nie jest,
wartość domyślna zależy od systemu: normalnie na
maszynach uniksowych jest to /tmp.
- VERSION_CONTROL lub
PATCH_VERSION_CONTROL
- Wybiera metodę kontroli wersji kopii pliku; zobacz
opcja -v lub --version-control.
PLIKI¶
- $TMPDIR/p∗
- pliki tymczasowe
- /dev/tty
- terminal sterujący; używany do uzyskania
odpowiedzi na pytania zadawane użytkownikowi.
ZOBACZ TAKŻE¶
diff(1) ed(1).
Marshall T. Rose and Einar A. Stefferud, Proposed Standard for Message
Encapsulation, Internet RFC 934
<
URL:ftp://ftp.isi.edu/in-notes/rfc934.txt> (1985-01).
UWAGI DLA WYSYŁAJĄCYCH ŁATY¶
Istnieje kilka rzeczy, o których należy pamiętać przy
wysyłaniu łat.
Twórz łatę według sprawdzonego schematu. Dobrą
metodą jest polecenie
diff -Naur stary nowy
gdzie
stary i
nowy identyfikują stary i nowy katalog. Nazwy
stary i
nowy nie powinny zawierać żadnych
ukośników. Nagłówki z poleceń
diff powinny
zawierać daty i czasy czasu uniwersalnego (UTC) z zastosowaniem
tradycyjnego formatu uniksowego, by odbiorcy łaty mogli skorzystać z
opcji
-Z lub
--set-utc. Oto przykładowe polecenie, z
użyciem składni powłoki Bourne'a:
LC_ALL=C TZ=UTC0 diff -Naur gcc-2.7 gcc-2.8
Powiadom odbiorców, jak zaaplikować łatę, wskazując, do
którego katalogu przejść
cd i jakich opcji
patch
użyć. Zalecany jest łańcuch opcji
-Np1.
Wypróbuj procedurę stawiając się na miejscu odbiorcy i
stosując łatę na kopię oryginalnych plików.
Możesz oszczędzić ludziom wielu problemów, zachowując
plik
patchlevel.h Jest on łatany aby zwiększyć poziom
łaty (patch level). Umieść go jako pierwszą
różnicę w pliku z łatą, który wysyłasz.
Jeśli do łaty wstawisz linię
Prereq:, to nie pozwoli ona
na stosowanie łat poza kolejnością bez ostrzeżenia.
Możesz utworzyć plik u odbiorcy wysyłając mu
różnicę z porównania
/dev/null lub pusty plik o
dacie równej Epoce (1970-01-01 00:00:00 UTC) z plikiem, który chcesz
stworzyć. Zadziała to tylko jeśli plik taki jeszcze nie
istnieje w katalogu docelowym. I odwrotnie, możesz usunąć plik
wysyłając różnicę kontekstową
porównującą plik do usunięcia z pustym plikiem datowanym
na Epokę. Plik nie zostanie usunięty jeśli
patch
działa zgodnie z POSIX a nie podano opcji
-E lub
--remove-empty-files. Prostą metodą generowania łat,
które tworzą i usuwają pliki jest użycie opcji
-N
lub
--new-file programu GNU
diff. Jeśli spodziewasz
się, że odbiorca użyje opcji
-pN, nie
wysyłaj wyjścia wyglądającego tak:
diff -Naur v2.0.29/prog/README prog/README
--- v2.0.29/prog/README Mon Mar 10 15:13:12 1997
+++ prog/README Mon Mar 17 14:58:22 1997
bo obie nazwy plików mają różną liczbę
ukośników, a rozmaite wersje
patch różnie
interpretują nazwy plików. Unikniesz mylnej interpretacji,
wysyłając zamiast tego takie wyjście:
diff -Naur v2.0.29/prog/README v2.0.30/prog/README
--- v2.0.29/prog/README Mon Mar 10 15:13:12 1997
+++ v2.0.30/prog/README Mon Mar 17 14:58:22 1997
Unikaj wysyłania łat porównujących pliki o takich nazwach,
jakie mają kopie zapasowe, jak np.
README.orig, gdyż
może to zmylić
patch, tak że będzie
nakładał łatę na plik kopii zamiast na rzeczywisty plik.
Zamiast tego powinieneś wysyłać łaty porównujące
pliki o takich samych nazwach podstawowych, położone w
różnych katalogach, np.
old/README i
new/README.
Uważaj by nie wysyłać łat odwrotnych, gdyż powoduje to,
że ludzie zastanawiają się czy już załączyli
łatę.
Nie próbuj budować łat, które zmieniały by pliki
pochodne (np. plik
configure, w którym jest linia
configure:
configure.in w swoim makefile), ponieważ odbiorca i tak powinien
być w stanie je odtworzyć. Jeśli musisz wysłać
różnice plików pochodnych, utwórz je używając
czasu uniwersalnego UTC; odbiorcy powinni zaaplikować łątę
stosując opcję
-Z lub
--set-utc, a następnie
usunąć wszystkie niełatane pliki, które zależą
od właśnie załatanych (np. za pomocą
make clean).
Mimo iż można umieścić 582 listingów różnic w
jednym pliku, to lepiej wstawić grupy powiązanych łat do
osobnych plików.
Poza tym, upewnij się, że podałeś poprawnie nazwy
plików, zarówno w nagłówku różnicy kontekstowej,
jak i w linii
Index:. Jeśli łatasz coś w podkatalogu,
upewnij się, że powiadomiłeś użytkownika, by
podał opcję
-p.
DIAGNOSTYKA¶
Zbyt wiele by tu wymieniać, lecz ogólnie wskazują, że
patch nie mógł przetworzyć pliku z łatą.
Jeśli podano opcję
--verbose, komunikat
Hmm... wskazuje,
że w pliku z łatą jest nieprzetworzony tekst i że
patch próbuje domyślić się, czy znajduje się w
nim łata, a jeśli tak, to jakiego jest rodzaju.
Patch kończy pracę z kodem 0 jeśli wszystkie kawałki
zaaplikowano poprawnie, 1 jeśli jakieś nie mogły być
zaaplikowane, a 2 w przypadku poważniejszych kłopotów. Podczas
aplikowania zbioru łat w pętli, umożliwia ci sprawdzenie tego
kodu, tak by nie dołączać już reszty łat do
częściowo połatanego pliku.
ZASTRZEŻENIA¶
Różnice kontekstowe nie mogą wiarygodnie odwzorowywać
tworzenia lub usuwania pustych plików, pustych katalogów czy
plików specjalnych, jak dowiązania symboliczne. Nie potrafią
też reprezentować zmian w metadanych pliku, takich jak
właściciel, grupa, prawa czy to, że jeden plik jest twardym
dowiązaniem do drugiego. Jeśli takie zmiany są
również wymagane, łacie powinny towarzyszyć osobne
instrukcje (np. w postaci skryptu powłoki).
Patch nie potrafi stwierdzić, czy w skrypcie
ed nie
istnieją numery linii, a w normalnych różnicach może
wykryć niewłaściwe numery tylko gdy odnajdzie zmianę lub
usunięcie. Różnica kontekstowa, używająca
współczynnika `fuzz factor' 3 może mieć podobne problemy.
Dopóki nie zostanie dodany właściwy interaktywny interfejs
użytkownika, powinieneś raczej w tych wypadkach robić
różnice typu context. Zobaczysz czy zmiany mają sens.
Oczywiście kompilowanie bez błędów jest całkiem
dobrym wskazaniem, że łata zadziałała, lecz nie jest to
zawsze prawda.
Patch zwykle daje prawidłowe wyniki, nawet gdy musi dużo
zgadywać. Jednak rezultaty mają gwarancję
prawidłowości tylko wtedy, gdy łaty aplikowane są do
dokładnie tej samej wersji pliku, z której zostały
wygenerowane.
KWESTIE ZGODNOŚCI¶
Standard POSIX podaje zachowanie, które różni się od
tradycyjnego zachowania się
patcha. Powinieneś
pamiętać o tych różnicach jeśli musisz
współpracować z
patch w wersji 2.1 lub
wcześniejszymi, które nie są zgodne z POSIX.
- •
- W tradycyjnym patchu argument opcji -p
był opcjonalny, a gołe -p było równoważne
-p0. Obecnie opcja -p wymaga argumentu, a -p 0
jest teraz równoważnikiem -p0. Dla zachowania maksymalnej
zgodności, stosuj opcje typu -p0 i -p1.
Ponadto, tradycyjny patch po prostu zlicza ukośniki przy
obcinaniu przedrostków ścieżkowych; patch liczy
obecnie składowe nazwy pliku. To znaczy, ciąg
sąsiadujących ukośników liczy się obecnie za
jeden ukośnik. Dla zachowania maksymalnej zgodności, unikaj
wysyłania łat zawierających // w nazwach
plików.
- •
- W tradycyjnym patchu, tworzenie kopii zapasowych
było włączone domyślnie. Zachowanie to jest teraz
włączane opcją -b lub --backup.
I odwrotnie, w POSIX-owym patch, kopie nigdy nie są tworzone,
nawet jeśli wystąpi niedopasowanie łaty. W GNU
patch, zachowanie to jest włączane opcją
--no-backup-if-mismatch lub przez włączenie
zgodności z POSIX opcją --posix albo ustawieniem zmiennej
środowiska POSIXLY_CORRECT.
Opcja -b suffix tradycyjnego patch jest
równoważna opcjom -b -z suffix dla GNU
patch.
- •
- Tradycyjny patch stosuje skomplikowaną (i nie w
pełni udokumentowaną) metodę domyślania się z
nagłówka łaty nazwy pliku do załatania. Metoda ta nie
jest zgodna z POSIX i ma kilka niepoprawnie zakodowanych fragmentów
[gotchas]. Obecny patch korzysta z innej, równie
skomplikowanej (ale lepiej udokumentowanej) metody, która jest
opcjonalnie zgodna z POSIX; mamy nadzieję, że ma mniej
błędów. Obie te metody są ze sobą zgodne
jeśli nazwy plików w nagłówku różnicy
kontekstowej i w linii Index: po obcięciu przedrostka są
identyczne. Normalnie łata jest zgodna jeśli wszystkie nazwy
plików w nagłówku zawierają tę samę
liczbę ukośników.
- •
- Gdy tradycyjny patch zadawał użytkownikowi
pytanie, kierował je na standardowe wyjście
błędów i oczekiwał odpowiedzi z pierwszego pliku
poniższej listy będącego terminalem: standardowe
wyjście błędów, standardowe wyjście,
/dev/tty, i standardowe wejście. Teraz patch
wysyła pytania na standardowe wyjście i pobiera odpowiedzi z
/dev/tty. Zmieniono domyślne odpowiedzi na niektóre z
pytań. Dzięki temu patch nigdy nie wchodzi w
nieskończoną pętlę przy stosowaniu domyślnych
odpowiedzi.
- •
- Tradycyjny patch kończył działanie z
kodem równym liczbie błędnych fragmentów, albo z kodem
1 jeśli napotkano poważny problem. Obecnie patch
kończy działanie z kodem 1 jeśli nie udało się
zaaplikować jakichś fragmentów, albo 2 jeśli napotkano
poważny problem.
- •
- Wysyłając instrukcje określające
sposób skorzystania z łaty przez kogoś pracującego z
GNU patch, tradycyjnym patchem, lub patch em zgodnym
z POSIX ogranicz się do podanych niżej opcji. W tym zestawieniu
spacje są znaczące, a argumenty wymagane.
-c
-d kat
-D symb
-e
-l
-n
-N
-o plik-wyj
-pnum
-R
-r plik-odrz
BŁĘDY¶
Zgłoszenia błędów proszę wysyłać do
<bug-gnu-utils@gnu.org>.
Mógłby być sprytniejszy co do częściowych trafień,
nadmiernie odbiegających od normy offsetów i zamienionego kodu, lecz
wymagałoby to dodatkowego przebiegu.
Jeśli kod został powielony (np. #ifdef STARYKOD ... #else ... #endif),
patch nie może załatać obu wersji, i jeśli w
ogóle zadziała, prawdopodobnie załata
niewłaściwą i powie, że udało mu się z
obydwiema.
Jeśli aplikujesz łatę, którą już
zaaplikowałeś,
patch pomyśli że jest to odwrotna
łata i zaoferuje zdjęcie łaty. Można to uważać
za zaprojektowaną funkcję programu.
KOPIOWANIE¶
Copyright 1984, 1985, 1986, 1988 Larry Wall.
Copyright 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998 Free
Software Foundation, Inc.
Permission is granted to make and distribute verbatim copies of this manual
provided the copyright notice and this permission notice are preserved on all
copies.
Permission is granted to copy and distribute modified versions of this manual
under the conditions for verbatim copying, provided that the entire resulting
derived work is distributed under the terms of a permission notice identical
to this one.
Permission is granted to copy and distribute translations of this manual into
another language, under the above conditions for modified versions, except
that this permission notice may be included in translations approved by the
copyright holders instead of in the original English.
AUTORZY¶
Larry Wall napisał pierwotną wersję
patcha. Paul Eggert
usunął istniejące w programie arbitralne ograniczenia.
Dodał obsługę plików binarnych, ustawianie czasów
pliku i usuwanie plików, i uczynił go bardziej zgodnym z POSIX-em.
Swój wkład wnieśli też Wayne Davison, który
dodał obsługę formatu unidiff, i David MacKenzie, który
dołożył obsługę ustawień i kopii zapasowych.
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu
Tłumaczenia Manuali i
może nie być aktualne. W razie
zauważenia różnic między powyższym opisem a
rzeczywistym zachowaniem opisywanego programu lub funkcji, prosimy o
zapoznanie się z oryginalną (angielską) wersją strony
podręcznika za pomocą polecenia:
- man --locale=C 1 patch
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można
znaleźć pod adresem
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.