NAZWA¶
patch - dołącz plik różnicowy do oryginału
SKŁADNIA¶
patch [
opcje] [
plikoryginalny
[
plikzłatą]]
lecz zazwyczaj po prostu
patch -pnum <plikzłatą
OPIS¶
Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!
Patch pobiera plik z łatą, który może
zawierać jedną z czterech postaci różnic, dawanych
przez program
diff(1). Jeśli
plikzłatą jest
pominięty lub jest myślnikiem, to łata będzie
czytana ze standardowego wejścia. Następnie
dołącza te różnice do pliku oryginalnego,
dając w efekcie wersję załataną. Domyślnie,
wersja załatana jest podstawiana na miejsce oryginału.
Może też tworzyć kopie zapasowe zmienianego
oryginału, zob. opcja
-b lub
--backup. Kopia
oryginału jest zapisywana obok, z rozszerzeniem ".orig" (w
systemach nie obsługujących długich nazw plików
"~"). Postać nazwy kopii zapasowej można
kontrolować przez opcje
-b (
--suffix),
-B
(
--prefix), lub
-V (
--version-control).
Nazwy plików do załatania są zwykle brane z pliku
łaty, ale jeśli łatany będzie tylko jeden plik, to
można podać go w wierszu poleceń jako
plikoryginalny.
Podczas uruchamiania, patch próbuje sam określić rodzaj
listingu różnicowego. Można to zrobić też
ręcznie, opcjami
-c (
--context),
-e (
--ed),
-n (
--normal) lub
-u (
--unified).
Różnice typu context (starego rodzaju, nowego rodzaju i
unifikowane (unified)) są nanoszone na oryginał wprost przez
program
patch, podczas gdy różnice
ed są po
prostu przesyłane poprzez potok do edytora
ed(1).
Patch próbuje automatycznie pominąć wszelkie
śmieci znajdujące się przed fragmentem
różnicowym, dokonać załatania i znowu
pominąć śmieci, znajdujące się za
różnicą. Tak więc przekazanie
patchowi,
różnicy znajdującej się np. w wiadomości
pocztowej, powinno działać. Jeśli
całość różnic jest wcięta o ten sam
rozmiar, lub różnice kontekstowe zawierają linie
zakończone parami CRLF, lub są raz bądź
wielokrotnie zakapsułkowane przez poprzedzenie ciągiem "
- " linii zaczynających się od "
-",
jak podano w RFC 934, to jest to poprawnie uwzględniane w
łataniu.
W przypadku różnic typu context i w mniejszym stopniu
różnic typu normal,
patch potrafi wykryć, kiedy
numery linii wymienione w łacie są nieprawidłowe i
spróbuje znaleźć właściwe miejsce. Jako
pierwszy strzał, używany jest numer linii użyty w badanym
kawałku plus lub minus offset użyty do zaaplikowania
poprzedniego kawałka. Jeśli nie jest to właściwe
miejsce, nastąpi skanowanie w przód i wstecz w poszukiwaniu
zestawu linii odpowiadającego podanemu kontekstowi. Na początek,
szukane jest miejsce, do którego pasują wszystkie linie
fragmentu. Jeśli nie uda się go znaleźć i mamy do
czynienia z różnicami kontekstowymi a współczynnik
`maximum fuzz factor' jest ustawiony na 1 lub więcej, to skanowanie
jest powtarzane, lecz teraz ignoruje pierwszą i ostatnią
linię kontekstu. Jeśli i to zawiedzie, a wyżej wymieniony
współczynnik jest ustawiony na 2 lub więcej, to
ignorowane będą dwie pierwsze i dwie ostatnie linie.
(Domyślnym współczynnikiem jest 2.) Jeśli
patch nie może znaleźć właściwego
miejsca do zaaplikowania fragmentu różnicy, to wstawi go do
pliku odrzuceń, który normalnie ma nazwę pliku
wyjściowego, z dopisaną końcówką
.rej (lub
# jeśli
.rej utworzyłoby zbyt
długą nazwę pliku. Jeśli dodanie nawet
pojedynczego znaku
# powoduje, że nazwa pliku staje się
za długa, to
# zastępuje ostatni znak nazwy).
(Zauważ, że odrzucony fragment zostanie wyprodukowany jako
różnica typu context, niezależnie od postaci łaty
wejściowej. Jeśli była ona typu normal, wiele
kontekstów będzie po prostu pustych.) Numery linii w pliku
odrzuceń mogą być inne niż w łacie:
odzwierciedlają one przypuszczalną pozycję w nowym pliku,
do której prawdopodobnie należą odrzucone fragmenty.
Gdy obróbka fragmentu jest zakończona, zostaniesz poinformowany,
czy zakończyła się sukcesem, czy też się
nie powiodła i w której linii (nowego pliku) wg
patcha
ten fragment powinien się znaleźć. Jeśli jest ona
inna od numeru linii, podanego w pliku różnicowym, zostaniesz
poinformowany o offsecie. Pojedynczy duży offset
może
być wskazówką, że fragment zainstalowano w
złym miejscu. Jeśli do porównania użyto
współczynnika `fuzz factor', to też będziesz o tym
poinformowany, gdyż może to być podejrzane. Jeśli
użyłeś opcji
--verbose, zostaniesz też
powiadomiony o fragmentach dopasowanych dokładnie.
Jeśli w linii komend nie podano żadnego pliku oryginalnego,
patch spróbuje go odgadnąć ze śmieci,
zawartych w pliku z różnicą, stosując
poniższe zasady.
Najpierw buduje uporządkowaną listę kandydatur
według takich reguł:
- •
- Jeśli nagłówek jest nagłówkiem
różnicy typu context, nazwa starego i nowego pliku
odczytywana jest z niego. Nazwa pliku jest ignorowana jeśli ma za
mało ukośników dla opcji -pnum lub
--strip=num. Nazwa /dev/null jest
również ignorowana.
- •
- Jeśli w początkowych śmieciach jest linia
Index: i albo brakuje obu nazw, starego i nowego pliku, albo
patch działa zgodnie z POSIX, to pobierana jest nazwa z tej
linii.
- •
- W poniższych regułach zakłada się, że
rozważane nazwy plików są uporządkowane
(stary, nowy, indeks), niezależnie od kolejności, w jakiej
występują w nagłówku.
Następnie
patch wybiera nazwę pliki z listy potencjalnych
nazw:
- •
- Jeśli któryś z wymienionych plików istnieje,
to wybierana jest pierwsza nazwa zgodna z POSIX, w przeciwnym razie
najlepsza.
- •
- Jeżeli patch nie ignoruje RCS, ClearCase i SCCS (zob.
opcję -g num lub
--get=num), a tak wskazany plik istnieje, ale
znaleziono główną (master) pozycję RCS,
ClearCase lub SCCS, wybrany zostanie pierwszy plik wymieniony w tej
pozycji.
- •
- Jeśli nie istnieje plik o danej nazwie, nie znaleziono
głównej pozycji RCS, ClearCase lub SCCS, podano
jakieś nazwy, patch nie stosuje się do POSIX,
zaś łata wymaga utworzenia pliku, to wybierana jest
najlepsza nazwa wymagająca stworzenia najmniejszej liczby
katalogów.
- •
- Jeśli powyższy algorytm heurystyczny nie da żadnej
nazwy pliku, to zostaniesz o nią zapytany. Poza tym, jeśli w
prowadzących śmieciach znajduje linia "Prereq: ",
patch spróbuje pobrać pierwsze słowo z tej
linii (zwykle numer wersji) i sprawdzić czy istnieje ono w pliku
wejściowym. Jeśli nie, patch zapyta o potwierdzenie
przed kontynuacją.
Efektem tego wszystkiego jest to, że powinieneś być w
stanie podać w interfejsie newsów następujące:
| patch -d /usr/src/local/blurfl
i tym samym załatać katalog blurfl bezpośrednio z
artykułu, który zawiera łatę.
Jeśli plik z łatą składa się z więcej
niż jednej łaty, program
patch spróbuje
zaaplikować je tak, jakby przyszły w osobnych plikach z
łatami. Znaczy to między innymi tyle, że nazwa
łatanego pliku jest określana dla każdego listingu
różnic z osobna i że śmieci, znajdujące
się przed każdym z listingów będą
analizowane jak opisano wyżej. Do kolejnych łat można
przekazywać opcje (i inną oryginalną nazwę pliku),
oddzielając odpowiadające listy argumentów znakiem '+'.
(Lista argumentów kolejnej łaty nie musi jednak podawać
nowej nazwy pliku z łatą.)
OPCJE¶
- -b, --backup
- Tworzy pliki kopii zapasowych. To znaczy, przy łataniu pliku,
zamiast usuwania oryginału tworzy jego kopię lub zmienia
nazwę. Jako kopia zapasowa pliku, który nie istniał
tworzony jest pusty plik, zastępczo reprezentujący
nieistniejący oryginał. Sposób ustalania nazw
plików kopii zapasowych opisano przy opcjach -V lub
--version-control.
- --backup-if-mismatch
- Tworzy kopię zapasową jeśli łata nie pasuje
dokładnie do pliku a nie zażądano w inny
sposób tworzenia kopii. Jest to zachowanie domyślne, chyba
że patch działa zgodnie z POSIX.
- --no-backup-if-mismatch
- Nie tworzy kopii zapasowej jeśli łata nie pasuje
dokładnie do pliku i jeśli nie zażądano w inny
sposób tworzenia kopii. Jest to zachowanie domyślne gdy
patch działa zgodnie z POSIX.
- -B pref, --prefix=pref
- Poprzedza przedrostkiem pref nazwę pliku podczas tworzenia
nazwy zwykłej kopii. Na przykład, przy
-B /junk/ nazwą zwykłej kopii dla
src/patch/util.c jest /junk/src/patch/util.c.
- --binary
- Za wyjątkiem standardowego wyjścia i /dev/tty,
wszystkie pliki czyta i zapisuje w trybie binarnym. Opcja ta nie ma
żadnych skutków na systemach zgodnych z POSIX. Na systemach
podobnych do DOS, gdzie ma znaczenie, łata powinna być
tworzona przy użyciu diff -a --binary.
- -c, --context
- Wymusza interpretację pliku z łatą jako
różnicy typu context.
- -d kat, --directory=katalog
- Powoduje interpretację katalogu jako katalogu, który
ma być bieżącym i przechodzi do niego przed
zrobieniem czegokolwiek innego.
- -D symb, --ifdef=symb
- Powoduje używanie konstrukcji "#ifdef...#endif" do
oznaczania zmian. symb będzie symbolem
różnicującym.
- --dry-run
- Wypisuje wynik łatania bez faktycznego zmieniania
plików.
- -e, --ed
- Wymusza interpretację pliku z łatą jako skryptu
ed.
- -E, --remove-empty-files
- Powoduje, że usuwane są pliki wyjściowe, które
po zaaplikowaniu łat są puste. Zwykle użycie tej
opcji nie jest konieczne, gdyż program potrafi zbadać
znaczniki czasu w nagłówku i stwierdzić, czy po
naniesieniu łat plik powinien istnieć. Jeśli jednak
wejście nie jest plikiem różnic kontekstowych lub gdy
patch działa zgodnie z POSIX, puste załatane pliki
nie będą usuwane, dopóki nie zostanie podana ta
opcja. Podczas usuwania pliku patch usiłuje
usunąć również jego puste katalogi
nadrzędne.
- -f, --force
- Wymusza założenie, że użytkownik
dokładnie wie co robi i powoduje niezadawanie pytań. Pomija
łaty, z których nagłówków nie wynika,
jaki plik powinien być załatany; pliki są
łatane nawet jeśli mają złą
wersję dla linii Prereq:; zakłada, że
łaty nie są odwrócone, nawet jeśli tak
wyglądają. Opcja ta nie eliminuje komentarzy; do tego
użyj -s.
- -F num, --fuzz=num
- Ustawia współczynnik `maximum fuzz factor'. Opcja ta tyczy
się tylko różnic typu context i powoduje, że
patch ignoruje maksymalnie tyle linii, zaglądając w
miejsca, gdzie ma zainstalować fragment łaty. Zauważ,
że duży współczynnik zwiększa
prawdopodobieństwo nieprawidłowego naniesienia łaty.
Domyślną wartością jest 2 i nie może
być ustawiona na więcej niż liczba linii kontekstu w
różnicy, czyli zwykle 3.
- -g num, --get=num
- Steruje akcjami programu patch gdy oryginalny plik jest pod
kontrolą RCS lub SCCS, a nie istnieje lub jest przeznaczony tylko
dla odczytu. Także wtedy, gdy jest pod kontrolą ClearCase, a
nie istnieje. Jeżeli num jest dodatnie, to pobiera (get) lub
aktualizuje (check out) plik z danego systemu kontroli wersji (revision
control system). Jeśli wynosi zero, patch ignoruje system
kontroli wersji i nie pobiera pliku; jeśli num jest ujemne,
to pyta użytkownika czy pobrać plik. Domyślna
wartość tej opcji określana jest
wartością zmiennej środowiska PATCH_GET
jeśli takowa istnieje; jeśli nie, to wartość
domyślna jest zerem, gdy patch działa zgodnie z
POSIX, w przeciwnym razie jest ujemna.
- -i plikłaty,
--input=plikłaty
- Odczytuje łatę z plikułaty. Jeśli
plikiemłaty jest -, to ze standardowego
wejścia, domyślnie.
- -l, --ignore-whitespace
- Wykonuje swobodniejsze porównywanie wzorców, w przypadku,
gdy w pliku pozamieniano tabulacje i spacje. Dowolna sekwencja
białych spacji (znaków tabulacji lub spacji) w linii pliku
łaty będzie odpowiadać dowolnej sekwencji
białych spacji oryginalnego pliku. Ciągi białych
spacji występujące na końcach linii są
ignorowane. Normalne znaki muszą wciąż
dokładnie pasować. Każda linia kontekstu nadal musi
pasować do linii oryginalnego pliku.
- -n, --normal
- Powoduje, że plik z łatą jest interpretowany jak
różnica typu `normal'.
- -N, --forward
- powoduje ignorowanie łat, które wydają się
być odwrócone lub już zaaplikowane. Zobacz też
-R.
- -o plik-wyj, --output=plik-wyj
- Zamiast łatania bezpośrednio oryginalnych plików,
wynik jest kierowany do plik-wyj.
- -pnum, --strip=num
- Z każdej nazwy pliku znalezionej w pliku łaty ujmuje
najmniejszy przedrostek zawierający num początkowych
ukośników. Ciąg kilku sąsiadujących
ukośników liczy się za jeden ukośnik.
Opcję przewidziano na wypadek gdybyś przechowywał
pliki w innym katalogu niż osoba, która
przesłała łatę. Na przykład,
załóżmy, że nazwa pliku w łacie
miała wartość
/u/howard/src/blurfl/blurfl.c
ustawienie -p lub -p0 nie zmienia jej, -p1 daje
u/howard/src/blurfl/blurfl.c
bez początkowego ukośnika, a -p4 daje
blurfl/blurfl.c
natomiast niepodanie -p w ogóle, daje po prostu
blurfl.c. Wynik tej operacji jest poszukiwany albo w katalogu
bieżącym, albo w katalogu podanym przez opcję
-d.
- --posix
- Postępuje bardziej zgodnie ze standardem POSIX:
- •
- Dociekając nazw plików z nagłówków
różnic z listy (stary, nowy, indeks) bierze pierwszy
istniejący plik.
- •
- Nie usuwa plików, które po załataniu stają
się puste.
- •
- Nie pyta o pobieranie plików z RCS, ClearCase czy SCCS.
- •
- Wymaga, by w wierszu poleceń wszystkie opcje
występowały przed nazwami plików.
- •
- Nie tworzy kopii zapasowych przy wystąpieniu
niezgodności.
- --quoting-style=wyraz
- Używa stylu wyraz do cytowania nazw wyjściowych.
Wyraz powinien być jednym z poniższych:
- literal
- Wypisuje nazwy bez zmian.
- shell
- Cytuje nazwy dla powłoki jeśli zawierają metaznaki
powłoki lub spowodowałyby dwuznaczność
wyniku.
- shell-always
- Cytuje nazwy dla powłoki, nawet wtedy, gdy normalnie nie
wymagałyby cytowania.
- c
- Cytuje nazwy jak dla łańcuchów w języku
C.
- escape
- Cytuje jak z c, z wyjątkiem tego, iż pomija
otaczające znaki cudzysłowu.
Wartość domyślną opcji
--quoting-style
można określić za pomocą zmiennej
środowiska
QUOTING_STYLE. Jeśli nie jest ona ustawiona,
to wartością domyślną jest
shell.
- -r plik-odrz, --reject-file=plik-odrz
- Odrzucone poprawki są umieszczane w zadanym pliku-odrz, a
nie w domyślnym pliku odrzuceń .rej.
- -R, --reverse
- Mówi, że łata ta została utworzona przy
zamienionych miejscami starych i nowych plikach [tłum. zamiast `
diff -c stary nowy' użyto pomyłkowo ` diff -c nowy
stary']. (Tak, obawiam się że czasem się to
zdarza, natura ludzka jest jaka jest.) Patch Spróbuje
zamienić każdy fragment przed jego zaaplikowaniem.
Odrzucenia wyjdą w formacie zamienionym (swapped). Opcja -R
nie działa ze skryptami różnicowymi eda
gdyż jest tam zbyt mało danych do zrekonstruowania operacji
odwrotnej.
Jeśli pierwszy fragment łaty zawiedzie, patch odwraca
ten fragment, sprawdzając czy nie może być tak
zaaplikowany. Jeśli może, zostaniesz zapytany czy chcesz
ustawić opcję -R. Jeśli nie, łata
będzie aplikowana dalej w sposób tradycyjny. (Uwaga: metoda
ta nie może wykryć łaty odwróconej
jeśli jest to różnica typu normal i jeśli
pierwszą komendą jest doklejanie (append) (tj. powinno to
być kasowanie -- delete). Jest tak dlatego, że doklejanie
zawsze działa, gdyż pusty kontekst pasuje wszędzie.
Szczęśliwym trafem, wiele łat raczej dodaje lub
zmienia linie niż je kasuje, więc
większość odwróconych różnic
typu normal zaczyna się od kasowania, co zawiedzie i wywoła
heurystykę.)
- -s, --silent, --quiet
- Powoduje, że patch działa cicho, chyba że
pojawi się błąd.
- -t, --batch
- Podobne do -f, gdyż eliminuje pytania, lecz działa
według innych założeń: pomija łaty,
których nagłówki nie zawierają nazw
plików (tak samo jak -f), pomija łaty dla
plików ze złymi wersjami Prereq: i przyjmuje,
że łaty są odwrócone, jeśli na takie
wyglądają.
- -T, --set-time
- Ustawia czasy modyfikacji i ostatniego dostępu załatanych
plików według znaczników czasu podanych w
nagłówkach różnic typu context,
zakładając, że nagłówki te
stosują czas lokalny. Opcja ta jest niezalecana, gdyż
użycie łat korzystających z czasu lokalnego przez
osoby z innych stref czasowych nie jest łatwe. Ponadto znaczniki
czasu lokalnego nie są jednoznaczne w przypadku, gdy zegar lokalny
jest cofany w związku z dostosowywaniem do czasu letniego. Zamiast
tej opcji, powinno się tworzyć łaty z czasem
uniwersalnym (UTC) i stosować opcję -Z lub
--set-utc.
- -u, --unified
- Wymusza interpretację łaty jako różnicy typu
unified context (zunifikowana różnica kontekstowa).
- -V metoda, --version-control=metoda
- -V metoda, --version--control=metoda Powoduje, że
metoda staje się metodą tworzenia nazw plików
zapasowych. Rodzaje robionych kopii zapasowych można
również podać w zmiennej środowiskowej
PATCH_VERSION_CONTROL (lub, jeśli nie jest ustawiona,
zmienną VERSION_CONTROL), która jest
przesłaniana przez tę opcję. Wybrana metoda nie ma
wpływu na to, czy kopie zapasowe będą wykonywane, i w
jakich przypadkach. Określa tylko sposób tworzenia nazw
plików zapasowych. Wartość metody jest podobna
jak zmiennej `version-control' GNU Emacsa. Patch rozpoznaje
też ich bardziej opisowe synonimy. Poprawne wartości to
(przyjmowane są rozróżnialne skróty):
- numbered lub t
- Tworzy zawsze numerowane kopie zapasowe. Nazwą numerowanej kopii
zapasowej pliku F jest F.~N~ gdzie
N to numer wersji.
- existing lub nil
- Tworzy numerowane kopie zapasowe plików, które już je
mają, a zwykłe kopie dla pozostałych. Tak jest
domyślnie.
- `never' lub `simple'
- Zawsze robi zwykłe kopie zapasowe. Opcje -B lub
--prefix, -Y lub --basename-prefix i -z lub
--suffix określają nazwę pliku zwykłej
kopii zapasowej. Jeżeli nie podano żadnej z nich, to
stosowany jest przyrostek zwykłej kopii zapasowej. Jest to
wartość zmiennej środowiska
SIMPLE_BACKUP_SUFFIX, jeśli jest ona ustawiona, lub
.orig w przeciwnym razie.
Przy kopiach numerowanych lub zwykłych, jeśli nazwa pliku kopii
zapasowej jest zbyt długa, to zamiast niej używa się
przyrostka kopii
~. Jeżeli nawet dodanie
~
spowodowałoby, że nazwa będzie za długa, to
~ zastępuje ostatni znak nazwy pliku.
- --verbose
- Wypisuje dodatkowe informacje o wykonywanej pracy.
- -x num, --debug=num
- ustawia wewnętrzne flagi debuggowe. Ma to znaczenie tylko dla
łataczy programu patch.
- -Y pref, --basename-prefix=pref
- Przy tworzeniu nazwy zwykłej kopii poprzedza przedrostkiem
pref podstawową część nazwy pliku. Na
przykład, przy -Y .del/ nazwą pliku
zwykłej kopii zapasowej dla src/patch/util.c jest
src/patch/.del/util.c.
- -z suffix, --suffix=suffix
- Powoduje, że suff jest interpretowane jako przyrostek nazw
zwykłych kopii zapasowych. Na przykład, przy
-z - nazwą pliku zwykłej kopii kopii dla
src/patch/util.c jest src/patch/util.c-. Przyrostek kopii
można też określić za pomocą zmiennej
środowiska SIMPLE_BACKUP_SUFFIX, która jest
przesłaniana przez tę opcję.
- -Z, --set-utc
- Ustawia czasy modyfikacji i ostatniego dostępu załatanych
plików według znaczników czasu podanych w
nagłówkach różnic typu context,
zakładając, że nagłówki te
stosują czas uniwersalny - Coordinated Universal Time (UTC, znany
też jako czas średni Greenwich GMT). Zobacz też opcja
-T lub --set-time.
Opcje -Z lub --set-utc i -T lub --set-time
normalnie powstrzymują się od ustawiania czasu pliku
jeśli jego oryginalny czas nie pasuje do czasu podanego w
nagłówku łaty lub jej zawartość nie
pasuje dokładnie do łaty. Jednak, jeśli podano
opcję -f lub --force, to czas pliku jest ustawiany
bez względu na niezgodności.
Z powodu ograniczeń formatu wyjściowego stosowanego przez
diff, opcje te nie potrafią aktualizować
czasów plików, których zawartość
się nie zmieniła. Wykorzystując te opcje powinno
się pamiętać o usunięciu (np. za pomocą
make clean) wszystkich plików, które
zależą od załatanych, by późniejsze
wywołania make nie zostały zmylone czasem
załatanych plików.
- --help
- Wypisuje listę opcji i kończy działanie.
- -v, --version
- Wypisuje wersję programu i kończy działanie.
ŚRODOWISKO¶
- PATCH_GET
- Określa, czy patch powinien domyślnie pobierać
brakujące lub przeznaczone tylko do odczytu pliki z RCS, ClearCase
lub SCCS. Zobacz opis opcji -g lub --get.
- POSIXLY_CORRECT
- Jeśli jest ustawiona, patch ściślej stosuje
się do standardu POSIX w zachowaniu domyślnym. Zobacz opis
opcji --posix.
- QUOTING_STYLE
- Domyślna wartość opcji --quoting-style.
- SIMPLE_BACKUP_SUFFIX
- Przyrostek stosowany do tworzenia nazw plików zwykłych kopii
zapasowych .orig.
- TMPDIR, TMP, TEMP
- Katalog do przechowywania plików tymczasowych. patch
wykorzystuje pierwszą zmienną środowiska z tej listy,
jaka jest ustawiona. Jeśli żadna nie jest,
wartość domyślna zależy od systemu: normalnie
na maszynach uniksowych jest to /tmp.
- VERSION_CONTROL lub PATCH_VERSION_CONTROL
- Wybiera metodę kontroli wersji kopii pliku; zobacz opcja -v
lub --version-control.
PLIKI¶
- $TMPDIR/p∗
- pliki tymczasowe
- /dev/tty
- terminal sterujący; używany do uzyskania odpowiedzi na
pytania zadawane użytkownikowi.
ZOBACZ TAKŻE¶
diff(1) ed(1).
Marshall T. Rose and Einar A. Stefferud, Proposed Standard for Message
Encapsulation, Internet RFC 934
<
URL:ftp://ftp.isi.edu/in-notes/rfc934.txt> (1985-01).
UWAGI DLA WYSYŁAJĄCYCH ŁATY¶
Istnieje kilka rzeczy, o których należy pamiętać
przy wysyłaniu łat.
Twórz łatę według sprawdzonego schematu.
Dobrą metodą jest polecenie
diff -Naur stary nowy gdzie
stary i
nowy identyfikują stary i nowy katalog. Nazwy
stary i
nowy nie powinny zawierać żadnych
ukośników. Nagłówki z poleceń
diff
powinny zawierać daty i czasy czasu uniwersalnego (UTC) z zastosowaniem
tradycyjnego formatu uniksowego, by odbiorcy łaty mogli
skorzystać z opcji
-Z lub
--set-utc. Oto
przykładowe polecenie, z użyciem składni powłoki
Bourne'a:
LC_ALL=C TZ=UTC0 diff -Naur gcc-2.7 gcc-2.8
Powiadom odbiorców, jak zaaplikować łatę,
wskazując, do którego katalogu przejść
cd i
jakich opcji
patch użyć. Zalecany jest
łańcuch opcji
-Np1. Wypróbuj procedurę
stawiając się na miejscu odbiorcy i stosując
łatę na kopię oryginalnych plików.
Możesz oszczędzić ludziom wielu problemów,
zachowując plik
patchlevel.h Jest on łatany aby
zwiększyć poziom łaty (patch level). Umieść
go jako pierwszą różnicę w pliku z
łatą, który wysyłasz. Jeśli do łaty
wstawisz linię
Prereq:, to nie pozwoli ona na stosowanie
łat poza kolejnością bez ostrzeżenia.
Możesz utworzyć plik u odbiorcy wysyłając mu
różnicę z porównania
/dev/null lub pusty
plik o dacie równej Epoce (1970-01-01 00:00:00 UTC) z plikiem,
który chcesz stworzyć. Zadziała to tylko jeśli
plik taki jeszcze nie istnieje w katalogu docelowym. I odwrotnie,
możesz usunąć plik wysyłając
różnicę kontekstową
porównującą plik do usunięcia z pustym plikiem
datowanym na Epokę. Plik nie zostanie usunięty jeśli
patch działa zgodnie z POSIX a nie podano opcji
-E lub
--remove-empty-files. Prostą metodą generowania
łat, które tworzą i usuwają pliki jest
użycie opcji
-N lub
--new-file programu GNU
diff.
Jeśli spodziewasz się, że odbiorca użyje opcji
-pN, nie wysyłaj wyjścia
wyglądającego tak:
diff -Naur v2.0.29/prog/README prog/README
--- v2.0.29/prog/README Mon Mar 10 15:13:12 1997
+++ prog/README Mon Mar 17 14:58:22 1997
bo obie nazwy plików mają różną liczbę
ukośników, a rozmaite wersje
patch różnie
interpretują nazwy plików. Unikniesz mylnej interpretacji,
wysyłając zamiast tego takie wyjście:
diff -Naur v2.0.29/prog/README v2.0.30/prog/README
--- v2.0.29/prog/README Mon Mar 10 15:13:12 1997
+++ v2.0.30/prog/README Mon Mar 17 14:58:22 1997
Unikaj wysyłania łat porównujących pliki o takich
nazwach, jakie mają kopie zapasowe, jak np.
README.orig,
gdyż może to zmylić
patch, tak że
będzie nakładał łatę na plik kopii zamiast
na rzeczywisty plik. Zamiast tego powinieneś wysyłać
łaty porównujące pliki o takich samych nazwach
podstawowych, położone w różnych katalogach, np.
old/README i
new/README.
Uważaj by nie wysyłać łat odwrotnych, gdyż
powoduje to, że ludzie zastanawiają się czy już
załączyli łatę.
Nie próbuj budować łat, które zmieniały by
pliki pochodne (np. plik
configure, w którym jest linia
configure: configure.in w swoim makefile), ponieważ odbiorca i
tak powinien być w stanie je odtworzyć. Jeśli musisz
wysłać różnice plików pochodnych,
utwórz je używając czasu uniwersalnego UTC; odbiorcy
powinni zaaplikować łątę stosując
opcję
-Z lub
--set-utc, a następnie
usunąć wszystkie niełatane pliki, które
zależą od właśnie załatanych (np. za
pomocą
make clean).
Mimo iż można umieścić 582 listingów
różnic w jednym pliku, to lepiej wstawić grupy
powiązanych łat do osobnych plików.
Poza tym, upewnij się, że podałeś poprawnie nazwy
plików, zarówno w nagłówku różnicy
kontekstowej, jak i w linii
Index:. Jeśli łatasz
coś w podkatalogu, upewnij się, że
powiadomiłeś użytkownika, by podał opcję
-p.
DIAGNOSTYKA¶
Zbyt wiele by tu wymieniać, lecz ogólnie wskazują,
że
patch nie mógł przetworzyć pliku z
łatą.
Jeśli podano opcję
--verbose, komunikat
Hmm...
wskazuje, że w pliku z łatą jest nieprzetworzony tekst i
że
patch próbuje domyślić się, czy
znajduje się w nim łata, a jeśli tak, to jakiego jest
rodzaju.
Patch kończy pracę z kodem 0 jeśli wszystkie
kawałki zaaplikowano poprawnie, 1 jeśli jakieś nie
mogły być zaaplikowane, a 2 w przypadku poważniejszych
kłopotów. Podczas aplikowania zbioru łat w pętli,
umożliwia ci sprawdzenie tego kodu, tak by nie
dołączać już reszty łat do
częściowo połatanego pliku.
ZASTRZEŻENIA¶
Różnice kontekstowe nie mogą wiarygodnie
odwzorowywać tworzenia lub usuwania pustych plików, pustych
katalogów czy plików specjalnych, jak dowiązania
symboliczne. Nie potrafią też reprezentować zmian w
metadanych pliku, takich jak właściciel, grupa, prawa czy to,
że jeden plik jest twardym dowiązaniem do drugiego. Jeśli
takie zmiany są również wymagane, łacie powinny
towarzyszyć osobne instrukcje (np. w postaci skryptu powłoki).
Patch nie potrafi stwierdzić, czy w skrypcie
ed nie
istnieją numery linii, a w normalnych różnicach
może wykryć niewłaściwe numery tylko gdy odnajdzie
zmianę lub usunięcie. Różnica kontekstowa,
używająca współczynnika `fuzz factor' 3
może mieć podobne problemy. Dopóki nie zostanie dodany
właściwy interaktywny interfejs użytkownika,
powinieneś raczej w tych wypadkach robić różnice
typu context. Zobaczysz czy zmiany mają sens. Oczywiście
kompilowanie bez błędów jest całkiem dobrym
wskazaniem, że łata zadziałała, lecz nie jest to
zawsze prawda.
Patch zwykle daje prawidłowe wyniki, nawet gdy musi dużo
zgadywać. Jednak rezultaty mają gwarancję
prawidłowości tylko wtedy, gdy łaty aplikowane są
do dokładnie tej samej wersji pliku, z której zostały
wygenerowane.
KWESTIE ZGODNOŚCI¶
Standard POSIX podaje zachowanie, które różni się od
tradycyjnego zachowania się
patcha. Powinieneś
pamiętać o tych różnicach jeśli musisz
współpracować z
patch w wersji 2.1 lub
wcześniejszymi, które nie są zgodne z POSIX.
- •
- W tradycyjnym patchu argument opcji -p był
opcjonalny, a gołe -p było równoważne
-p0. Obecnie opcja -p wymaga argumentu, a -p 0
jest teraz równoważnikiem -p0. Dla zachowania
maksymalnej zgodności, stosuj opcje typu -p0 i -p1.
Ponadto, tradycyjny patch po prostu zlicza ukośniki przy
obcinaniu przedrostków ścieżkowych; patch
liczy obecnie składowe nazwy pliku. To znaczy, ciąg
sąsiadujących ukośników liczy się
obecnie za jeden ukośnik. Dla zachowania maksymalnej
zgodności, unikaj wysyłania łat zawierających
// w nazwach plików.
- •
- W tradycyjnym patchu, tworzenie kopii zapasowych było
włączone domyślnie. Zachowanie to jest teraz
włączane opcją -b lub --backup.
I odwrotnie, w POSIX-owym patch, kopie nigdy nie są tworzone,
nawet jeśli wystąpi niedopasowanie łaty. W GNU
patch, zachowanie to jest włączane opcją
--no-backup-if-mismatch lub przez włączenie
zgodności z POSIX opcją --posix albo ustawieniem
zmiennej środowiska POSIXLY_CORRECT.
Opcja -b suffix tradycyjnego patch jest
równoważna opcjom -b -z suffix
dla GNU patch.
- •
- Tradycyjny patch stosuje skomplikowaną (i nie w pełni
udokumentowaną) metodę domyślania się z
nagłówka łaty nazwy pliku do załatania. Metoda
ta nie jest zgodna z POSIX i ma kilka niepoprawnie zakodowanych
fragmentów [gotchas]. Obecny patch korzysta z innej,
równie skomplikowanej (ale lepiej udokumentowanej) metody,
która jest opcjonalnie zgodna z POSIX; mamy nadzieję,
że ma mniej błędów. Obie te metody są
ze sobą zgodne jeśli nazwy plików w
nagłówku różnicy kontekstowej i w linii
Index: po obcięciu przedrostka są identyczne.
Normalnie łata jest zgodna jeśli wszystkie nazwy
plików w nagłówku zawierają tę
samę liczbę ukośników.
- •
- Gdy tradycyjny patch zadawał użytkownikowi pytanie,
kierował je na standardowe wyjście
błędów i oczekiwał odpowiedzi z pierwszego
pliku poniższej listy będącego terminalem:
standardowe wyjście błędów, standardowe
wyjście, /dev/tty, i standardowe wejście. Teraz
patch wysyła pytania na standardowe wyjście i pobiera
odpowiedzi z /dev/tty. Zmieniono domyślne odpowiedzi na
niektóre z pytań. Dzięki temu patch nigdy nie
wchodzi w nieskończoną pętlę przy stosowaniu
domyślnych odpowiedzi.
- •
- Tradycyjny patch kończył działanie z kodem
równym liczbie błędnych fragmentów, albo z
kodem 1 jeśli napotkano poważny problem. Obecnie
patch kończy działanie z kodem 1 jeśli nie
udało się zaaplikować jakichś
fragmentów, albo 2 jeśli napotkano poważny
problem.
- •
- Wysyłając instrukcje określające sposób
skorzystania z łaty przez kogoś pracującego z GNU
patch, tradycyjnym patchem, lub patch em zgodnym z
POSIX ogranicz się do podanych niżej opcji. W tym
zestawieniu spacje są znaczące, a argumenty wymagane.
-c
-d kat
-D symb
-e
-l
-n
-N
-o plik-wyj
-pnum
-R
-r plik-odrz
BŁĘDY¶
Zgłoszenia błędów proszę
wysyłać do
<bug-gnu-utils@gnu.org>.
Mógłby być sprytniejszy co do częściowych
trafień, nadmiernie odbiegających od normy offsetów i
zamienionego kodu, lecz wymagałoby to dodatkowego przebiegu.
Jeśli kod został powielony (np. #ifdef STARYKOD ... #else ...
#endif),
patch nie może załatać obu wersji, i
jeśli w ogóle zadziała, prawdopodobnie załata
niewłaściwą i powie, że udało mu się
z obydwiema.
Jeśli aplikujesz łatę, którą już
zaaplikowałeś,
patch pomyśli że jest to
odwrotna łata i zaoferuje zdjęcie łaty. Można to
uważać za zaprojektowaną funkcję programu.
KOPIOWANIE¶
Copyright 1984, 1985, 1986, 1988 Larry Wall.
Copyright 1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998 Free
Software Foundation, Inc.
Permission is granted to make and distribute verbatim copies of this manual
provided the copyright notice and this permission notice are preserved on all
copies.
Permission is granted to copy and distribute modified versions of this manual
under the conditions for verbatim copying, provided that the entire resulting
derived work is distributed under the terms of a permission notice identical
to this one.
Permission is granted to copy and distribute translations of this manual into
another language, under the above conditions for modified versions, except
that this permission notice may be included in translations approved by the
copyright holders instead of in the original English.
AUTORZY¶
Larry Wall napisał pierwotną wersję
patcha. Paul
Eggert usunął istniejące w programie arbitralne
ograniczenia. Dodał obsługę plików binarnych,
ustawianie czasów pliku i usuwanie plików, i uczynił go
bardziej zgodnym z POSIX-em. Swój wkład wnieśli
też Wayne Davison, który dodał obsługę
formatu unidiff, i David MacKenzie, który dołożył
obsługę ustawień i kopii zapasowych.
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już
Projektu Tłumaczenia Manuali i
może nie być
aktualne. W razie zauważenia różnic między
powyższym opisem a rzeczywistym zachowaniem opisywanego programu lub
funkcji, prosimy o zapoznanie się z oryginalną
(angielską) wersją strony podręcznika za pomocą
polecenia:
- man --locale=C 1 patch
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man - więcej informacji można
znaleźć pod adresem
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/.