NAME¶
vim - Vi rozbudowany, edytor tekstu dla programisty
SYNOPSIS¶
vim [opcje] [plik ..]
vim [opcje] -
vim [opcje] -t znacznik
vim [opcje] -q [plik_błędu]
ex
view
gvim gview evim eview
rvim rview rgvim rgview
OPIS¶
Vim jest edytorem tekstu kompatybilnym z Vi. Może być
używany do edycji wszelkiego rodzaju plików tekstowych.
Użyteczny zwłaszcza przy edycji programów.
Posiada wiele usprawnień w porównaniu z Vi: wielopoziomowe cofanie
zmian, wiele okien i buforów, podświetlanie składni, edycja
linii poleceń, uzupełnianie nazw plików, pomoc on-line,
wizualna selekcja, itd. Zobacz ":help vi_diff.txt" dla podsumowania
różnic pomiędzy
Vimem i Vi.
W czasie korzystania z
Vima można uzyskać obszerną pomoc z
systemu pomocy on-line dzięki poleceniu ":help". Zobacz
rozdział POMOC ON-LINE poniżej.
Najczęściej
Vim jest uruchamiany do edycji pojedynczego pliku
poleceniem
vim plik
Bardziej ogólnie
Vim jest uruchamiany poprzez:
vim [opcje] [lista plików]
Jeśli brak listy plików edytor rozpocznie z pustym buforem. W innym
wypadku istnieje dokładnie jedna z czterech możliwości by
wybrać jeden lub więcej plików do edycji.
- plik ..
- Lista nazw plików. Pierwsza nazwa będzie
nazwą bieżącego pliku, który zostanie wczytany do
bufora. Kursor zostanie umieszczony w pierwszym wierszu. Do kolejnych
plików można przejść dzięki poleceniu
":next". By otworzyć plik, którego nazwa zaczyna
się od myślnika należy listę plików
poprzedzić "--".
- -
- Plik do edycji jest wczytany ze standardowego wejścia.
Polecenia są odczytywane ze standardowego wyjścia
błędów, którym powinien być terminal (tty).
- -t {znacznik}
- Plik do edycji i początkowa pozycja kursora
zależy od "znacznika", rodzaju etykiety goto. {znacznika}
szuka się w pliku tags, związany z nim plik staje się
plikiem bieżącym i wykonuje się powiązane polecenie.
Zazwyczaj używa się tego sposobu dla programów w C, w
których wypadku {znacznik} może być nazwą funkcji. W
efekcie plik zawierający określoną funkcję staje
się plikiem bieżącym a kursor jest umieszczony na
początku funkcji. Zobacz ":help tag-commands".
- -q [plik_błędów]
- Zacznij w trybie quickFix. Plik
[plik_błędów] zostaje zinterpretowany i pokaże
się pierwszy błąd. Jeśli brak opcji
[plik_błędów] nazwa pliku zostanie pobrana z opcji
'errorfile' (domyślnie "AztecC.Err" dla Amigi,
"errros.err" dla innych systemów. Do kolejnych
błędów można przeskoczyć dzięki poleceniu
":cn". Zobacz ":help quickfix".
W zależności od wywołania
Vim zachowuje się inaczej
(program może być cały czas tym samym plikiem).
- vim
- "Normalny" sposób, wszystko jest
domyślne.
- ex
- Zacznij w trybie Ex. Przejdź do trybu Normalnego
poleceniem ":vi". Można także uruchomić poprzez
argument "-e".
- view
- Zacznij w trybie tylko do odczytu. W ten sposób
będziesz chroniony przed zapisywaniem pliku. Można także
uruchomić poprzez argument "-R".
- gvim gview
- Wersja GUI. Uruchamia nowe okno. Można także
uruchomić poprzez argument "-g".
- evim eview
- Wersja GUI w łatwym trybie. Uruchamia nowe okno.
Można także uruchomić poprzez argument "-y".
- rvim rview rgvim rgview
- Podobnie jak powyżej, ale z ograniczeniami. Nie
będzie można uruchomić poleceń powłoki lub
zawiesić Vima. Można także uruchomić poprzez
argument "-Z".
OPCJE¶
Opcje można podać w dowolnej kolejności, przed lub po nazwach
plików. Opcje bez argumentów można łączyć po
pojedynczym myślniku.
- +[num]
- W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony w wierszu
"num". Jeśli brak "num" kursor zostanie
umieszczony w ostatnim wierszu.
- +/{wzór}
- W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony na pierwszym
wystąpieniu {wzór}. Zobacz ":help search-pattern" by
dowiedzieć się jakie są możliwe wzorce
wyszukiwania.
- +{polecenie}
- -c {polecenie}
- {polecenie} zostanie wykonane po tym jak wczyta się
pierwszy plik. {polecenie} jest interpretowane jako polecenie Ex.
Jeśli {poleceni} zawiera białe znaki musi być umieszczone w
podwójnych cudzysłowach (zależy to od używanej
powłoki). Przykład: Vim "+set si" main.c
Uwaga: Można użyć do 10 poleceń "+" lub
"-c".
- -S {plik}
- {plik} zostanie zinterpretowany po wczytaniu pierwszego
pliku. Jest równoważne -c "source {plik}". {plik} nie
może zaczynać się '-'. Jeśli nie podano {plik}
zostanie użyty "Session.vim" (działa tylko wtedy
jeśli -S jest ostatnim argumentem).
- --cmd {polecenie}
- Podobne do "-c", ale polecenie jest wykonywane
tuż przed interpretacją jakiegokolwiek pliku vimrc. Można
użyć do 10 takich poleceń, niezależnie od poleceń
od "-c"
- -A
- Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem
dla języków arabskich (edycja od prawej do lewej i arabska mapa
klawiatury) ta opcja uruchamia Vima w trybie arabskim, np. ustawia
się opcja 'arabic'. W innym wypadku pojawi się komunikat
błędu i Vim zakończy działanie.
- -b
- Tryb binarny. Ustawi się kilka opcji, które
umożliwią edycję plików binarnych lub
wykonywalnych.
- -C
- Kompatybilny. Ustawia opcję 'compatible'. W ten
sposób Vim będzie zachowywał się jak Vi, nawet
jeśli istnieje plik .vimrc.
- -d
- Uruchom w trybie diff. Powinno się użyć
dwóch, trzech lub czterech nazwy plików jako argumentów.
Vim otworzy wszystkie te pliki i pokaże różnice
między nimi. Działa jak vimdiff(1).
- -d {urządzenie}
- Otwórz {urządzenie} by używać jako
terminal. Tylko na Amidze. Przykład: "-d
con:20/30/600/150".
- -D
- Debugowanie. Przejdź do trybu debugowanie
wykonując pierwsze polecenie ze skryptu.
- -e
- Uruchom Vima w trybie Ex, działa tak samo jakby
wywołano program jako "ex".
- -E
- Uruchom Vima w ulepszonym trybie Ex, działa tak
samo jakby wywołano program jako "exim".
- -f
- Pierszy plan. Dla wersji GUI. Vim nie nie oddzieli
się od powłoki w jakiej został uruchomiony. Na Amidze
Vim nie jest uruchomiony ponownie by otworzyć nowe okno. Opcja
powinna być użyta kiedy Vim jest wywoływany przez
program, który ma zaczekać na koniec sesji (np. mail). Na Amidze
polecenia ":sh" i ":!" nie będą
działać.
- --nofork
- Pierwszy plan. Dla wersji GUI. Vim nie oddzieli
się od powłoki w jakiej został uruchomiony.
- -F
- Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem FKMAP
dla edycji tekstów od prawej do lewej i mapowania klawiatury Farsi,
ta opcja uruchomi Vima w trybie Farsi, np. zostawią ustawione
opcje 'fkmap' i 'rightleft'. W innym wypadku pojawi się komunikat
błędu i Vim zakończy działanie.
- -g
- Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem
dla GUI ta opcja uruchomi GUI. W innym wypadku pojawi się komunikat
błędu i Vim zakończy działanie.
- -h
- Wyświetli krótką pomoc o argumentach linii
poleceń i opcjach. Potem Vim zakończy
działanie.
- -H
- Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem
RIGHTLEFT dla edycji od prawej do lewej oraz ma mapowanie klawiatury dla
hebrajskiego, ta opcja uruchomi Vima w trybie hebrajskim, np.
ustawi opcje 'hkmap' i 'rightleft'. W innym wypadku pojawi się
komunikat błędu i Vim zakończy działanie.
- -i {viminfo}
- Kiedy Vim używa pliku viminfo ta opcja
wskaże jakiego pliku użyć zamiast domyślnego
"~/.viminfo". Można też ominąć użycie
pliku .viminfo przez podanie nazwy "NONE".
- -L
- To samo co -r.
- -l
- Tryb Lisp. Ustawia opcje 'lisp' i 'showmatch'.
- -m
- Zmiana pliku jest niemożliwa. Przestawia opcję
'write'. Można zmieniać zawartość bufora, ale
zapisanie pliku nie jest możliwe.
- -M
- Opcje 'modifiable' i 'write' zostaną
wyłączone, tak więc zmiany w pliku oraz ich zapisanie nie
są możliwe. Wartość tych opcji można
zmienić.
- -N
- Tryb niekompatybilny. Przestawia opcję 'compatible'.
Dzięki temu Vim będzie zachowywał się
odrobinę lepiej, ale mniej zgodnie z Vi nawet jeśli nie istnieje
plik .vimrc.
- -n
- Nie powstanie plik wymiany. Odzyskanie pliku po wypadku nie
będzie możliwe. Wygodne jeśli instnieje potrzeba edycji na
bardzo wolnym medium (np. dyskietce). Ten cel można
osiągnąć także przez ":set uc=0". Można
odwrócić przez ":set uc=200".
- -nb
- Uruchom jako serwer edytora dla NetBeans. Zobacz
dokumentację by dowiedzieć się więcej.
- -o[N]
- Otwórz N okien w stosie. Kiedy brak N, otwórz
jedno okno dla każdego pliku.
- -O[N]
- Otwórz N okien obok siebie. Kiedy brak N, otwórz
jedno okno dla każdego pliku.
- -p[N]
- Otwórz N kart. Kiedy brak N, otwórz jedną
kartę dla każdego pliku.
- -R
- Tryb tylko do odczytu. Zostanie ustawiona opcja 'readonly'.
Cały czas można zmieniać bufor, ale będzie
istniała blokada by chronić przed przypadkowym zapisaniem pliku.
Jeśli chcesz zapisać plik dodaj wykrzyknik do polecenia Ex, np.
":w!". Opcja -R implikuje opcję -n (zobacz poniżej).
Opcja 'readonly' może zostać przestawiona poprzez ":set
noro". Zobacz ":help 'readonly'".
- -r
- Wypisz listę plików wymiany razem z informacjami
o nich.
- -r {plik}
- Tryb odzyskiwania danych. Plik wymiany zostanie
wykorzystany do odzyskania gwałtownie przerwanej sesji. Plik wymiany
to plik z taką samą nazwą co plik oryginalny z dodanym
".swp". Zobacz ":help recovery".
- -s
- Tryb cichy. Rozpoczęty tylko kiedy uruchomiony jako
"Ex" lub opcja "-e" została podana przed
opcją "-s".
- -s {skrypt}
- Zostanie wczytany plik {skrypt}. Znaki w pliku zostaną
zinterpretowane jakby były wpisywane. To samo można
osiągnąć poprzez polecenie ":source! {skrypt}".
Jeśli osiągnięto koniec pliku zanim edytor
zakończył działanie, dalsze znaki odczytywane są z
klawiatury.
- -T {terminal}
- Przekazuje Vimowi nazwę terminalu jakiego
używasz. Wymagane tylko wtedy jeśli nie działa
automatycznie. Powinien być to terminal znany Vimowi (builtin)
lub zdefiniowany w plikach termcap lub terminfo.
- -u {vimrc}
- Użyj poleceń z pliku {vimrc} w czasie
uruchamiania. Wszystkie inne możliwe pliki uruchamiania zostaną
pominięte. Używaj do edytowania plików specjalnych.
Można pominąć także wszystkie możliwe pliki
uruchamiania poprzez podanie nazwy "NONE". Zobacz ":help
initialization" by poznać więcej
szczegółów.
- -U {gvimrc}
- Użyj poleceń z pliku {gvimrc} w czasie
uruchamiania GUI. Wszystkie inne możliwe pliki uruchamiania GUI
zostaną pominięte. Można pominąć także
wszystkie możliwe pliki uruchamiania GUI poprzez podanie nazwy
"NONE". Zobacz ":help gui-init" by poznać
więcej szczegółów.
- -V[N]
- Tryb gadatliwy. Wypisz wiadomości o tym jaki pliki
są wczytywane i o informacjach pobieranych i dodawanych do pliku
viminfo. Opcjonalny argument N jest wartością 'verbose'.
Domyślnie 10.
- -v
- Uruchom Vima w trybie Vi, tak jakby program był
nazwany "vi". Ma znaczenie tylko wtedy jeśli program
nazwany jest "ex".
- -w {plik}
- Wszystkie wciśnięcia klawiszy, aż do
zakończenia działania programu, są zapisywane w {plik} .
Użyteczne jeśli chce się stworzyć skrypt do
użycia z "vim -s" lub ":source!". Jeśli
{plik} istnieje, znaki są dopisywane.
- -W {plik}
- Podobnie do -w, ale istniejący plik jest
nadpisywany.
- -x
- Użyj szyfrowania podczas zapisywania plików.
Zostaniesz poproszony o podanie klucza.
- -X
- Nie łącz z serwerem X. Skraca czas uruchamiania w
terminalu, ale tytuł okna i schowek nie będą
wykorzystywane.
- -y
- Uruchom Vima w łatwym trybie, tak jakby program
został wywołany "evim" lub "eview".
Vim będzie zachowywał się bardziej jak edytor
kliknij-i-wpisz.
- -Z
- Tryb ograniczony. Zachowuje się jakby nazwa programu
zaczynała się od "r".
- --
- Oznacza koniec opcji. Argumenty po tej opcji będą
traktowane jak nazwy plików. Używa się do otwierania
plików, których nazwy zaczynają się od '-'.
- --echo-wid
- Wyłącznie GTK GUI: wypisz ID okna na standardowe
wyjście.
- --help
- Wyświetl informację o pomocy i zakończy, to
samo co"-h".
- --literal
- Potraktuj nazwy plików dosłownie i nie
rozwiązuj kwantyfikatorów. Nie ma znaczenia na Uniksach gdzie
powłoka rozwiązuje kwantyfikatory.
- --noplugin
- Pomiń ładowanie wtyczek. Implikowane przy -u
NONE.
- --remote
- Połącz się z serwerem Vima i edytuj w nim
resztę plików podanych jako argumenty. Jeśli nie znaleziono
serwera zostanie zgłoszony błąd a pliki zostaną
otwarte w bieżącym Vimie.
- --remote-expr {wyrażenie}
- Połącz z serwerem Vima, rozwiąż w nim
{wyrażenie} i wypisz rozwiązanie na standardowe
wyjście.
- --remote-send {klawisze}
- Połącz z serwerem Vima i wyślij do niego
{klawisze}.
- --remote-silent
- Tak samo jak -remote, ale bez ostrzeżenia kiedy nie
znaleziono serwera.
- --remote-wait
- Tak samo jak -remote, ale Vim nie zakończy dopóki
pliki pozostaną otwarte.
- --remote-wait-silent
- Tak samo jak --remote-wait, ale bez ostrzeżenie kiedy
nie znaleziono serwera.
- --serverlist
- Wypisz nazwy wszystkich serwerów Vima jakie można
znaleźć.
- --servername {nazwa}
- Użyj {nazwa} jako nazwy serwera. Wykorzystane dla
bieżącego Vima o ile nie połączone z argumentem
--remote, wtedy jest to nazwa serwera do połączenia.
- --socketid {id}
- Wyłącznie GTK GUI: Użyj mechanizmu GtkPlug
by uruchomić gvima w innym oknie.
- --version
- Wypisz informację o wersji i zakończ.
POMOC ON-LINE¶
By rozpocząć wpisz ":help" w
Vimie Wpisz ":help
temat" by uzyskać pomoc na określony temat. Przykład:
":help ZZ" by uzyskać pomoc na temat polecenia "ZZ".
Użyj <Tab> i CTRL-D aby uzupełnić tematy (":help
cmdline-completion"). W plikach pomocy istnieją znaczniki by
ułatwić skakanie z jednego miejsca do innego (rodzaj linków
hipertekstowych, zobacz ":help"). Można w ten sposób
zobaczyć całą dokumentację, np. ":help
syntax.txt".
PLIKI¶
- /usr/share/vim/vim74/doc/*.txt
- Dokumentacja Vima Użyj ":help
doc-file-list" aby uzyskać pełną listę.
- /usr/share/vim/vim74/doc/tags
- Plik znaczników służy do znajdowania
informacji w plikach dokumentacji.
- /usr/share/vim/vim74/syntax/syntax.vim
- Globalne uruchamianie podświetlania składni.
- /usr/share/vim/vim74/syntax/*.vim
- Pliki składni dla różnych
języków.
- /usr/share/vim/vimrc
- Globalny plik uruchamiania Vima
- ~/.vimrc
- Osobiste parametry uruchamiania Vima
- /usr/share/vim/gvimrc
- Globalne uruchamianie gvima.
- ~/.gvimrc
- Osobiste parametry uruchamiania gvima.
- /usr/share/vim/vim74/optwin.vim
- Skrypt używany w poleceniu ":options", dobry
sposób do przeglądania i ustawiania opcji.
- /usr/share/vim/vim74/menu.vim
- Globalne uruchamianie menu gvima.
- /usr/share/vim/vim74/bugreport.vim
- Skrypt służący do tworzenia raportów o
błędach. Zobacz ":help bugs".
- /usr/share/vim/vim74/filetype.vim
- Skrypt do wykrywania typu pliku według jego nazwy.
Zobacz ":help 'filetype'".
- /usr/share/vim/vim74/scripts.vim
- Skrypt do wykrywania typu pliku według jego
zawartości. Zobacz ":help 'filetype'".
- /usr/share/vim/vim74/print/*.ps
- Pliku używane do drukowania PostScriptu.
Najświeższe wiadomości na stronie
Vima:
<
URL:http://www.vim.org/>
ZOBACZ TAKŻE¶
vimtutor(1)
AUTOR¶
Vim został napisany przez Brama Moolenaara z dużą
pomocą innych osób. Zobacz ":help credits" w
Vimie.
Vim bazuje na Steviem, nad którym pracowali: Tim Thompson, Tony
Andrews i G.R. (Fred) Walter. Mało już zostało z oryginalnego
kodu.
BŁĘDY¶
Prawdopodobne. Zobacz ":help todo" by poznać listę znanych
problemów.
Pamiętaj że pewna ilość problemów, które mogą
być uznawane przez niektórych ludzi za błędy są w
rzeczywistości spowodowane wiernością w odtwarzaniu zachowania
Vi. Jeśli sądzisz, że inne rzeczy są błędami
"ponieważ Vi robi to inaczej", powinieneś przyjrzeć
się bliżej plikowi vi_diff.txt (lub wpisać ":help
vi_diff.txt" w Vimie). Sprawdź także opis opcji 'compatible' i
'cpoptions'.