table of contents
- NAZWA
- SKŁADNIA
- OPIS
- OPCJE WIERSZA POLECEŃ
- OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW
- OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW
- DM-VERITY SUPPORT
- LOOP-DEVICE SUPPORT
- STATUS ZAKOŃCZENIA
- ZEWNĘTRZNE PROGRAMY POMOCNICZE
- ŚRODOWISKO
- PLIKI
- HISTORIA
- USTERKI
- AUTORZY
- ZOBACZ TAKŻE
- ZGŁASZANIE BŁĘDÓW
- DOSTĘPNOŚĆ
- TŁUMACZENIE
- bookworm 1:4.18.1-1
MOUNT(8) | Administracja systemem | MOUNT(8) |
NAZWA¶
mount - montuje system plików
SKŁADNIA¶
mount [-h|-V]
mount [-l] [-t typ_systemu]
mount -a [-fFnrsvw] [-t typ-systemu] [-O lista-opcji]
mount [-fnrsvw] [-o opcje] urządzenie|punkt-montowania
mount [-fnrsvw] [-t typ-systemu] [-o opcje] urządzenie punkt-montowania
mount --bind|--rbind|--move stary-katalog nowy-katalog
mount --make-[shared|slave|private|unbindable|rshared|rslave|rprivate|runbindable] mountpoint
OPIS¶
Wszystkie pliki dostępne w systemie Unix są zorganizowane w jednym wielkim drzewie, hierarchii plików, zakorzenionej w /. Pliki te mogą być położone na wielu urządzeniach. Polecenie mount umożliwia przyłączenie systemu plików znajdującego się na danym urządzeniu do wielkiego drzewa plików. Odwrotnie, polecenie umount(8) powoduje odłączenie go. System plików służy do kontroli sposobu przechowywania danych na urządzeniu albo udostępnienia ich w wirtualnej postaci przez sieć lub inne usługi.
Standardowa postać polecenia mount to:
mount -t typ urządzenie katalog
Nakazuje jądru, by przyłączyło system plików znaleziony na danym urządzeniu (które jest typu typ) w zadanym katalogu. Opcja -t typ jest opcjonalna. Polecenie mount potrafi zwykle rozpoznać system plików. Domyślnie, do zamontowania systemu plików wymagane są uprawnienia roota. Więcej informacji znajduje się poniżej, w rozdziale "Montowanie przez zwykłych użytkowników". Poprzednia zawartość (jeśli istniała) i właściciel oraz prawa katalogu katalog stają się niewidzialne na czas przyłączenia (zamontowania) nowego systemu plików. W tym czasie ścieżka katalog odnosi się do korzenia systemu plików na podanym urządzeniu.
Jeśli podano jedynie urządzenie lub katalog, na przykład:
mount /dir
to mount szuka punktu montowania (i jeśli go nie znajdzie – urządzenia) w pliku /etc/fstab. Można użyć opcji --target lub --source, aby uniknąć niejednoznacznej interpretacji podanego argumentu np.:
mount --target /mountpoint
Ten sam system plików można zamontować kilka razy, a w niektórych przypadkach (np. sieciowe systemy plików) może być zamontowany wielokrotnie nawet w tym samym punkcie montowania. Polecenie mount nie implementuje żadnych zasad kontrolujących to zachowanie. Jest to zadanie jądra i zwykle zależy od danego sterownika systemu plików. Wyjątkiem jest --all - w tym przypadku wszystkie już zamontowane systemy plików zostaną zignorowane (więcej informacji w opisie tej opcji).
Wypisywanie montowań¶
Tryby wypisywania są utrzymywane tylko dla wstecznej kompatybilności.
Aby uzyskać spójniejsze i dające się konfigurować wyjście, proszę korzystać z findmnt(8), w szczególności w swoich skryptach. Proszę zauważyć, że znaki kontrolne w nazwach punktów montowania są zastępowane znakiem "?".
Poniższe polecenie wypisze wszystkie zamontowane systemy plików (typu typ):
mount [-l] [-t typ]
Opcja -l ujmuje w zestawieniu również etykiety. Patrz niżej.
Wskazywanie urządzenia i systemu plików¶
Większość urządzeń jest wskazywanych przez nazwę pliku (specjalnego urządzenia blokowego), jak np. /dev/sda1, lecz istnieją inne możliwości. Na przykład w wypadku montowania NFS, urządzenie może wyglądać tak: knuth.cwi.nl:/katalog.
Nazwy urządzeń partycji dysku są niestabilne i mogą ulec zmianie na skutek zmiany konfiguracji sprzętu albo dodaniu lub usunięciu urządzenia. Z tego względu usilnie zaleca się używanie UUID lub LABEL (etykieta) do identyfikowania systemów plików i partycji. Obecnie obsługiwane są następujące znaczniki:
LABEL=etykieta
UUID=uuid
Proszę zauważyć, że mount używa UUID-ów jako łańcuchów tekstowych. UUID-y z wiersza poleceń lub fstab(5) nie są konwertowane do wewnętrznej reprezentacji binarnej. Litery w reprezentacji łańcucha UUID powinny być małymi literami.
PARTLABEL=etykieta
PARTUUID=uuid
ID=id
Polecenie lsblk --fs udostępni przegląd systemów plików, etykiet (LABEL) oraz UUID-ów dla dostępnych urządzeń blokowych. Polecenie blkid -p <urządzenie> wypisze szczegóły o systemie plików na podanym urządzeniu.
Proszę nie zapomnieć o tym, że nie ma gwarancji, że etykiety i UUID-y są faktycznie unikalne, szczególnie jeśli kopiuje się, współdzieli lub przenosi urządzenie. Polecenie lsblk -o +UUID,PARTUUID pozwoli na zweryfikowanie unikalności UUID-ów w bieżącym systemie.
Zalecaną metodą jest używanie znaczników (np. LABEL=etykieta) zamiast dowiązań symbolicznych /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel} udev w pliku /etc/fstab. Znaczniki są bardziej czytelne, solidne i przenośne. Polecenie mount(8) używa wewnętrznie dowiązań symbolicznych udev, tak więc ich używanie w /etc/fstab nie daje żadnej przewagi nad znacznikami. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z libblkid(3).
System plików proc nie jest związany z żadnym urządzeniem specjalnym i podczas jego montowania zamiast nazwy urządzenia można użyć dowolnego słowa kluczowego, np. proc (zwyczajowy wybór none jest mniej udany: komunikat błędu `none already mounted' (nic już zamontowane) od umount może być mylący).
Pliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts¶
Plik /etc/fstab (zobacz fstab(5)), może zawierać wiersze opisujące, jakie urządzenia gdzie są zazwyczaj montowane i przy użyciu jakich opcji. Domyślne położenie pliku fstab(5) można przesłonić opcją wiersza poleceń --fstab ścieżka (więcej szczegółów poniżej).
Polecenie
mount -a [-t typ] [-O
lista-opcji]
(zwykle podawane w skryptach startowych) powoduje zamontowanie wszystkich systemów plików (danego typu) wymienionych w fstab, poza tymi, których wpisy zawierają słowo kluczowe noauto. Podanie opcji -F spowoduje, że mount się rozdzieli na kilka procesów, tak że systemy plików będą montowane równocześnie.
Podczas montowania systemu plików wymienionego w fstab lub mtab, wystarczy podać w wierszu poleceń tylko nazwę urządzenia lub tylko punkt montowania.
Programy mount i umount(8) tradycyjnie opiekowały się listą obecnie zamontowanych systemów plików w pliku /etc/mtab. Obsługa klasycznego pliku /etc/mtab domyślnie jest całkowicie wyłączona przy kompilacji, ponieważ na aktualnych systemach linuksowych lepiej uczynić /etc/mtab dowiązaniem symbolicznym do /proc/mounts. Zwykły plik mtab funkcjonujący w przestrzeni użytkownika nie działa stabilnie z przestrzeniami nazw, kontenerami i innymi zaawansowanymi funkcjami systemu Linux. Jeśli obsługa klasycznego pliku mtab jest włączona, możliwe jest korzystanie z niego lub z dowiązania symbolicznego.
Jeśli nie poda się argumentów do mount, wypisywana jest lista zamontowanych systemów plików.
Aby przesłonić opcje montowania z /etc/fstab konieczne jest użycie opcji -o:
mount device|dir -o options
po czym opcje montowania z wiersza poleceń zostaną dodane do listy opcji z /etc/fstab. To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń --options-mode. Zwykłym zachowaniem jest działanie ostatniej opcji, jeśli występują sprzeczne.
Program mount nie odczytuje pliku /etc/fstab jeśli podano urządzenie (lub LABEL, UUID, ID, PARTUUID lub PARTLABEL) oraz katalog. Na przykład, aby zamontować urządzenie foo w /katalogu:
mount /dev/foo /katalog
To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń --options-source-force, aby zawsze odczytywać konfigurację z fstab. W przypadku zwykłych użytkowników, mount zawsze odczytuje konfigurację fstab.
Montowanie przez zwykłych użytkowników¶
Tradycyjnie, tylko superużytkownik może montować systemy plików. Jednak jeśli fstab w danym wierszu zawiera opcję user, to każdy może zamontować odpowiadający temu wpisowi system plików.
Tak więc, jeśli mamy wiersz
/dev/cdrom /cd iso9660 ro,user,noauto,unhide
to dowolny użytkownik może zamontować system plików iso9660 umieszczony na włożonym CD-ROM-ie, posługując się poleceniem
mount /cd
Proszę zauważyć, że mount jest bardzo restrykcyjny w przypadku zwykłych użytkowników; wszystkie ścieżki podane w wierszu poleceń są weryfikowane, przed przetworzeniem fstab lub wykonaniem programu pomocniczego. Usilnie zaleca się używanie prawidłowego punktu montowania przy podawaniu systemu plików, w innym przypadku mount może zwrócić błąd. Złym pomysłem jest na przykład użycie źródła CIFS lub NFS w wierszu poleceń.
Od util-linux 2.35, mount nie wychodzi, w przypadku gdy uprawnienia użytkownika są niewystarczające zgodnie z wewnętrznymi regułami bezpieczeństwa libmount. Program porzuca wówczas uprawnienia suid i kontynuuje jako zwykły użytkownik. To zachowanie pozwala na obsługę przypadków, gdy uprawnienia roota nie są wymagane (np. systemy plików w przestrzeni użytkownika, przestrzeń nazw użytkownika itp).
Szczegóły opisuje fstab(5). Tylko użytkownik, który zamontował system plików może ponownie go odmontować. Jeżeli zachodzi potrzeba, by odmontowywać mógł każdy, w odpowiednim wierszu fstab należy zamiast user wpisać users. Opcja owner przypomina opcję user, poza tym, że dany użytkownik musi być właścicielem odpowiedniego pliku specjalnego. Jest przydatna np. w przypadku /dev/fd jeśli skrypt zgłoszeniowy (login script) czyni danego użytkownika korzystającego z konsoli właścicielem tego urządzenia. Opcja group jest podobna, z tym ograniczeniem, że użytkownik musi być członkiem grupy pliku specjalnego.
Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount)¶
Możliwe jest ponowne zamontowanie części systemu plików w innym miejscu. Służy do tego wywołanie:
mount --bind stary-katalog nowy-katalog
lub za pomocą tego wpisu fstab:
/stary-katalog /nowy-katalog none
bind
Po tym wywołaniu ta sama zawartość jest dostępna w dwóch miejscach.
Ważne jest zrozumienie, że w wirtualnym systemie plików jądra (VFS) operacja ta nie tworzy żadnego węzła gorszego sortu, czy specjalnego typu. Jest to jedynie inny sposób na dołączenie systemu plików. Informacja o tym, że system plików został podpięty za pomocą "bind" nie jest nigdzie przechowywana. Stary-katalog i nowy-katalog są niezależne od siebie, a stary-katalog może być odmontowany.
Można również zamontować ponownie pojedynczy plik (na pojedynczym pliku). Jest także możliwe użycie montowania "bind" do utworzenia punktu montowania ze zwykłego katalogu, na przykład:
mount --bind foo foo
Wywołanie montowania przez podpięcie dołącza tylko (część) pojedynczego systemu plików, bez możliwych montowań znajdujących się poniżej. Cała hierarchia plików, uwzględniając takie montowania może być dołączana w drugie miejsce za pomocą:
mount --rbind stary-katalog nowy-katalog
Proszę zauważyć, że opcje montowania systemu plików zarządzane przez jądro pozostaną takie same jak te pierwotnego punktu montowania. Opcje montowania w przestrzeni użytkownika (np. _netdev) nie zostaną skopiowane przez mount i trzeba je jawnie podać w wierszu polecenia mount.
Od util-linux 2.27 mount pozwala zmieniać opcje montowania przez przekazanie ich razem z --bind np.:
mount -o bind,ro foo foo
Opcja ta nie jest obsługiwana przez jądro Linux, jest zaimplementowana w przestrzeni użytkownika przez dodatkowe przemontowanie za pomocą wywołania systemowego mount(2). To rozwiązanie nie jest nierozdzielne (atomowe).
Alternatywnym (klasycznym) sposobem utworzenia montowania przez podpięcie, tylko do odczytu, jest operacja przemontowania np.:
mount --bind stary-katalog nowy-katalog
mount -o remount,bind,ro stary-katalog nowy-katalog
Proszę zauważyć, że tego typu montowanie utworzy punkt montowania tylko do odczytu (wpis VFS), ale oryginalny superblok systemu plików wciąż będzie zapisywalny, tzn. stary-katalog będzie zapisywalny, a nowy-katalog tylko do odczytu.
It’s also possible to change nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime and nosymfollow VFS entry flags via a "remount,bind" operation. The other flags (for example filesystem-specific flags) are silently ignored. It’s impossible to change mount options recursively (for example with -o rbind,ro).
Since util-linux 2.31, mount ignores the bind flag from /etc/fstab on a remount operation (if -o remount is specified on command line). This is necessary to fully control mount options on remount by command line. In previous versions the bind flag has been always applied and it was impossible to re-define mount options without interaction with the bind semantic. This mount behavior does not affect situations when "remount,bind" is specified in the /etc/fstab file.
Operacja przenoszenia¶
Przenosi nierozdzielne (atomowo) zamontowane drzewo w inne miejsce. Wywołaniem jest:
mount --move stary-katalog nowy-katalog
Spowoduje to pojawienie się zawartości, która wcześniej znajdowała się w starym-katalogu, w nowym-katalogu. Fizyczne położenie plików nie zmienia się. Istotne jest, że stary-katalog musi być punktem montowania.
Proszę zauważyć, że przeniesienie punktu montowania leżącego pod współdzielonym punktem montowania jest nieprawidłowe i niewspierane. Proszę użyć findmnt -o TARGET,PROPAGATION aby sprawdzić bieżące flagi propagacji.
Współdzielone operacje na poddrzewach¶
Od Linuksa 2.6.15 możliwe jest oznaczenie montowania i jego podmontowań jako współdzielone (shared), prywatne (private), podrzędne (slave) i niepodpinalne (unbindable). Montowania współdzielone udostępniają możliwość tworzenia kopii takich montowań tak, że montowania i odmontowania którejkolwiek z kopii dotyczy ich wszystkich. Montowania podrzędne otrzymują montowania i odmontowywania z montowania nadrzędnego, ale nie działa to w drugą stronę. Montowania prywatne nie posiadają powyższych właściwości. Montowanie niepodpinalne jest montowaniem prywatnym, które nie może zostać sklonowane za pomocą operacji podpięcia (bind). Szczegółowe wyjaśnienia można znaleźć w pliku dokumentacji w Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra; zob. też mount_namespaces(7).
Obsługiwane są następujące operacje:
mount --make-shared punkt-montowania mount --make-slave punkt-montowania mount --make-private punkt-montowania mount --make-unbindable punkt-montowania
Następujące polecenia pozwalają na rekursywną zmianę typu wszystkich montowań pod danym punktem montowania.
mount --make-rshared punkt-montowania mount --make-rslave punkt-montowania mount --make-rprivate punkt-montowania mount --make-runbindable punkt-montowania
mount does not read fstab(5) when a --make-* operation is requested. All necessary information has to be specified on the command line.
Proszę zauważyć, że jądro Linux nie pozwala zmieniać wielu flag propagacji pojedynczym wywołaniem systemowym mount(2), flag tych nie można również łączyć z innymi opcjami i operacjami montowania.
Od util-linux 2.23 polecenie mount można użyć do wykonania wielu zmian propagacji (topologii) jednocześnie jednym wywołaniem mount(8) oraz łączenia ich również z innymi operacjami montowania. Flagi propagacji korzystają z dodatkowych wywołań systemowych mount(2), wykonywanych po pomyślnym zakończeniu wcześniejszych poleceń montowania. Proszę zauważyć, że w tym wypadku polecenie nie jest nierozdzielne (atomowe). Flagi propagacji można podać w fstab(5) jako opcje montowania (private, slave, shared, unbindable, rprivate, rslave, rshared, runbindable).
Na przykład:
mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo
jest tym samym co:
mount /dev/sda1 /foo mount --make-private /foo mount --make-unbindable /foo
OPCJE WIERSZA POLECEѶ
Pełny zestaw opcji używanych przy wywoływaniu mount jest ustalany przez pobranie opcji dla danego systemu plików z fstab, a następnie zastosowanie wszelkich opcji podanych argumentem -o, a na koniec opcji -r lub -w, o ile istnieją.
The mount command does not pass all command-line options to the /sbin/mount.suffix mount helpers. The interface between mount and the mount helpers is described below in the EXTERNAL HELPERS section.
Opcje wiersza poleceń, dostępne do polecenia mount to:
-a, --all
The correct functionality depends on /proc (to detect already mounted filesystems) and on /sys (to evaluate filesystem tags like UUID= or LABEL=). It’s strongly recommended to mount /proc and /sys filesystems before mount -a is executed, or keep /proc and /sys at the beginning of fstab.
Opcję --all można użyć również do operacji ponownego montowania (przemontowania). W takim przypadku wszystkie filtry (-t i -O) są stosowane do tablicy już zamontowanych systemów plików.
Since version 2.35 it is possible to use the command line option -o to alter mount options from fstab (see also --options-mode).
Proszę zauważyć, że złą praktyką jest używanie mount -a do sprawdzenia fstab. Zalecane jest korzystanie w zamian z findmnt --verify.
-B, --bind
-c, --no-canonicalize
Proszę zauważyć, że mount nie przekazuje tej opcji do programów pomocniczych /sbin/mount.typ.
-F, --fork
-f, --fake
-i, --internal-only
-L, --label etykieta
-l, --show-labels
-M, --move
-m, --mkdir[=mode]
-n, --no-mtab
-N, --namespace pn
mount switches to the mount namespace when it reads /etc/fstab, writes /etc/mtab: (or writes to _/run/mount) and calls mount(2), otherwise it runs in the original mount namespace. This means that the target namespace does not have to contain any libraries or other requirements necessary to execute the mount(2) call.
Więcej informacji można znaleźć w podręczniku mount_namespaces(7).
-O, --test-opts opcje
mount -a -O no_netdev
montuje wszystkie systemy plików z wyjątkiem posiadających podaną opcją netdev w polu opcji pliku /etc/fstab.
Różni się od -t tym, że każda opcja jest dopasowywana dokładnie; a podanie no na początku jednej opcji, nie neguje pozostałych.
Opcje -t i -O łączą swe działanie; to jest polecenie
mount -a -t ext2 -O _netdev
montuje wszystkie systemy plików ext2 z opcją _netdev, a nie wszystkie systemy które są albo typu ext2, albo mają podaną opcją _netdev.
-o, --options opcje
mount LABEL=moj_dysk -o noatime,nodev,nosuid
Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z rozdziałami OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW i OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW.
--options-mode tryb
--options-source źródło
--options-source-force
-R, --rbind
-r, --read-only
Proszę zauważyć że, w zależności od systemu plików, stanu i zachowania jądra, system może wciąż zapisywać na urządzenie. Na przykład ext3 lub ext4 będzie odświeżał swój dziennik, jeśli system plików jest zaśmiecony. Aby zapobiec takiemu typowi dostępu do zapisu, można zamontować system plików ext3 lub ext4 z opcją montowania ro,noload lub ustawić urządzenie blokowe w trybie tylko do odczytu, patrz polecenie blockdev(8).
-s
--source urządzenie
--target katalog
--target-prefix katalog
mount --all --target-prefix /chroot -o X-mount.mkdir
montuje wszystkie systemy plików z fstab do katalogu /chroot, przy czym wszystkie brakujące punkty montowań są tworzone (ze względu na opcję X-mount.mkdir). Patrz też opcja --fstab, pozwalającą na użycie alternatywnego pliku fstab.
-T, --fstab ścieżka
Proszę zauważyć, że mount nie przekazuje opcji --fstab programom pomocniczym /sbin/mount.typ, co oznacza, że alternatywne pliki fstab będą dla nich niewidoczne. Nie jest to problemem przy normalnych montowaniach, ale montowania wykonywane przez użytkownika (nie roota) zawsze wymagają fstab w celu weryfikacji jego uprawnień.
-t, --types typ_systemu_plików
Programy mount i umount(8) obsługują podtypy systemów plików. Podtypy są definiowane przyrostkiem ".podtyp". Przykładowo "fuse.sshfs". Zalecane jest używanie notacji podtypów zamiast dodawać jakieś przedrostki do źródła montowania (np. "sshfs#example.com" jest przestarzałe).
Bez podania opcji -t lub gdy podany jest typ auto, mount postara się odgadnąć właściwy typ. mount używa biblioteki libblkid(3) do tego celu; jeśli nie zwróci to niczego, co wygląda znajomo, mount postara się odczytać plik /etc/filesystems lub, jeśli on nie istnieje /proc/filesystems. Wszystkie wypisane tam typy zostaną wypróbowane, z wyjątkiem tych oznaczonych jako "nodev" (np. devpts, proc i nfs). Jeśli /etc/filesystems kończy się wierszem z pojedynczą *, mount odczyta później plik /proc/filesystems. Podczas tych prób, wszystkie typy systemów plików będą montowane z opcją montowania silent.
Typ auto może być przydatny do montowanych przez użytkownika dyskietek. Utworzenie pliku /etc/filesystems przydaje się do zmiany kolejności rozpoznawania (np. do próbowania vfat przed msdos lub ext3 przez ext2) lub w przypadku stosowania modułu autoloadera.
Można podać więcej niż jeden typ, w postaci listy rozdzielonej przecinkami do opcji -t jak również jako wpis /etc/fstab. Lista typów systemów plików do opcji -t może być poprzedzona słowem no aby określić systemy plików, na których żadna akcja nie powinna być wykonywana. Przedrostek no nie działa przy wpisach w /etc/fstab.
Przedrostek no może być przydatny przy opcji -a. Na przykład polecenie
mount -a -t nomsdos,smbfs
montuje wszystkie systemy plików poza tymi, które są typu msdos lub smbfs.
Dla większości typów, jedyne, co robi program mount, to po prostu wywołuje funkcję systemową mount(2), i nie jest tu wymagana żadna szczegółowa wiedza o danym systemie plików. Jednakże dla kilku typów (jak np. nfs, nfs4, cifs, smbfs, ncpfs) konieczny jest niezaplanowany kod. Systemy plików nfs, nfs4, cifs, smbfs i ncpfs mają osobny program montujący. Żeby umożliwić jednolite traktowanie wszystkich typów, mount wywołany z typem typ uruchamia program /sbin/mount.typ (jeśli takowy istnieje). Ponieważ rozmaite wersje programu smbmount mają różne konwencje wywołań, być może /sbin/mount.smb będzie musiał być skryptem powłoki, który dobierze właściwe wywołanie.
-U, --uuid uuid
-v, --verbose
-w, --rw, --read-write
Synonimem jest -o rw.
Proszę zauważyć, że podanie -w w wierszu polecenia wymusza na mount pominięcie próby zamontowania w trybie tylko do odczytu na nośnikach zabezpieczonych przed zapisem lub w przypadku systemów plików już zamontowanych w trybie tylko do odczytu.
-h, --help
-V, --version
OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW¶
Część opcji jest przydatna tylko wówczas, gdy znajdują się w pliku /etc/fstab.
Some of these options could be enabled or disabled by default in the system kernel. To check the current setting see the options in /proc/mounts. Note that filesystems also have per-filesystem specific default mount options (see for example tune2fs -l output for extN filesystems).
Poniższe opcje dotyczą dowolnego montowanego systemu plików (choć nie każdy z systemów plików faktycznie je honoruje, np. opcja sync obecnie wpływa tylko na ext2, ext3, ext4, fat, vfat, ufs i xfs):
async
atime
noatime
auto
noauto
context=kontekst, fscontext=kontekst, defcontext=kontekst i rootcontext=kontekst
Często używaną opcją w przypadku nośników wymiennych jest context="system_u:object_r:removable_t.
Opcja fscontext= działa ze wszystkimi systemami plików, niezależnie od ich obsługi xattr. Opcja fscontext ustawia nadrzędną etykietę systemu plików na określony kontekst bezpieczeństwa. Etykieta systemu plików jest oddzielona od poszczególnych etykiet plików. Reprezentuje cały system plików w celu określonego typu sprawdzeń uprawnień, takich jak podczas montowania lub tworzenia pliku. Poszczególne etykiety pliku są wciąż pobierane z xattrs z samych plików. Opcja context w rzeczywistości ustawia zsumowany kontekst udostępniany przez fscontext, poza podawaniem samej etykiety poszczególnych plików.
Można ustawić domyślny kontekst bezpieczeństwa do plików bez etykiety, przy użyciu opcji defcontext=. Przesłania ona wartość ustawioną przez zasady (politykę) do plików bez etykiety i wymaga systemu plików obsługującego etykietowanie xattr.
Opcja rootcontext= pozwala na jawne podanie etykiety głównego i-węzła systemu plików przez tym, zanim ten system plików lub i-węzeł stanie się widoczny dla przestrzeni użytkownika. Może być to przydatne przy wykorzystaniu bezdyskowego Linuksa.
Proszę zauważyć, że jądro odrzuca żądania przemontowania, które zawierają opcję context, nawet gdy nie różni się ona od bieżącego kontekstu.
Uwaga: wartość context może zawierać przecinki, ale musi być wówczas odpowiednio cytowana, ponieważ w przeciwnym wypadku mount zinterpretuje przecinki jako separatory pomiędzy punktami montowań. Proszę nie zapomnieć, że powłoka usunie cytowanie, dlatego konieczne jest podwójne cytowanie np.:
mount -t tmpfs none /mnt -o \
'context="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec'
Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z selinux(8).
defaults
Proszę zauważyć, że rzeczywisty zestaw domyślnych opcji montowania zależy od jądra i typu systemu plików. Więcej szczegółów na początku tego rozdziału.
dev
nodev
diratime
nodiratime
dirsync
exec
noexec
group
iversion
noiversion
mand
nomand
_netdev
nofail
relatime
Od Linuksa w wersji 2.6.30, jądro używa domyślnie zachowania udostępnianego przez tę opcję (chyba że podano noatime), a opcja strictatime jest wymagana, aby uzyskać tradycyjny sposób działania. Dodatkowo, od tej wersji Linuksa, czas ostatniego dostępu pliku jest aktualizowany zawsze, jeśli wynosi więcej niż 1 dzień.
norelatime
strictatime
nostrictatime
lazytime
Opcja ta zdecydowanie ogranicza zapisy do tablicy i-węzłów, jeśli czynione są częste, losowe zapisy do wstępnie zaalokowanych plików.
Znaczniki czasu przechowywane na dysku są aktualizowane tylko wtedy, gdy:
nolazytime
suid
nosuid
silent
loud
owner
remount
Operacja przemontowywania razem z flagą bind ma specjalną semantykę. Patrz powyżej w podrozdziale Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount).
Funkcja ponownego montowania przestrzega standardowego sposobu, w jaki polecenie mount działa z opcjami z fstab. Oznacza to, że polecenie mount nie odczytuje fstab (lub mtab) wyłącznie wtedy, jeśli podano zarówno urządzenie jak katalog.
mount -o remount,rw /dev/foo /katalog
After this call all old mount options are replaced and arbitrary stuff from fstab (or mtab) is ignored, except the loop= option which is internally generated and maintained by the mount command.
mount -o remount,rw /katalog
After this call, mount reads fstab and merges these options with the options from the command line (-o). If no mountpoint is found in fstab, then a remount with unspecified source is allowed.
mount zezwala na użycie opcji --all do ponownego zamontowania już zamontowanych systemów plików, które pasują do podanego filtra (-O i -t). Przykładowo:
mount --all -o remount,ro -t vfat
remounts all already mounted vfat filesystems in read-only mode. Each of the filesystems is remounted by mount -o remount,ro /dir semantic. This means the mount command reads fstab or mtab and merges these options with the options from the command line.
ro
rw
sync
user
nouser
users
X-*
x-*
Proszę zauważyć, że przed util-linux v2.30 opcje x-* nie były utrzymywane przez libmount, ani przechowywane w przestrzeni użytkownika (czyli odpowiadały aktualnej opcji X-*), jednak ze względu na rosnącą liczbę zastosowań (w initrd, systemd itp.) funkcjonalność ta została rozszerzona, utrzymując działanie istniejących konfiguracji fstab bez konieczności dokonywania zmian.
X-mount.mkdir[=tryb]
X-mount.subdir=directory
nosymfollow
OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW¶
Niniejszy rozdział opisuje opcje charakterystyczne dla niektórych systemów plików. Tam gdzie to możliwe, należy zapoznać się z podręcznikiem systemowym dotyczącym danego systemu plików. Kilka z nich wymieniono w poniższej tabeli.
System(y) plików | Podręcznik systemowy |
btrfs | btrfs(5) |
cifs | mount.cifs(8) |
ext2, ext3, ext4 | ext4(5) |
fuse | fuse(8) |
nfs | nfs(5) |
tmpfs | tmpfs(5) |
xfs | xfs(5) |
Proszę zauważyć, że niektóre z powyższych podręczników mogą być dostępne dopiero po zainstalowaniu odpowiednich narzędzi.
Następujące opcje stosuje się tylko do określonych systemów plików. Są uporządkowane według systemu plików. Wszystkie występują po fladze -o.
To, czy opcje są obsługiwane, zależy w pewnej mierze od działającego jądra. Więcej informacji można uzyskać w plikach dotyczących odpowiedniego systemu plików w podkatalogu źródeł jądra Documentation/filesystems.
Opcje montowania do adfs¶
uid=wartość i gid=wartość
ownmask=wartość i othmask=wartość
Opcje montowania do affs¶
uid=wartość i gid=wartość
setuid=wartość i setgid=wartość
mode=wartość
protect
usemp
verbose
prefix=napis
volume=napis
reserved=wartość
root=wartość
bs=wartość
grpquota|noquota|quota|usrquota
Opcje montowania do debugfs¶
System plików debugfs jest pseudosystemem, montowanym tradycyjnie w /sys/kernel/debug. Z jądrem w wersji 3.4 debugfs ma następujące opcje:
uid=n, gid=n
mode=wartość
Opcje montowania do devpts¶
devpts jest pseudosystemem plików, tradycyjnie montowanym w /dev/pts. W celu uzyskania pseudoterminala, proces otwiera /dev/ptmx. Jest mu wówczas udostępniany numer pseudoterminala; podporządkowany pseudoterminal jest dostępny jako /dev/pts/<numer>.
uid=wartość i gid=wartość
mode=wartość
newinstance
Wszystkie montowania devpts bez opcji newinstance współdzielą ten sam zestaw wskaźników pty (np. tryb legacy). Każde zamontowanie devpts z opcją newinstance tworzy prywatny zestaw wskaźników pty.
Opcja jest używana głównie do obsługi kontenerów, w jądrze Linux, od wersji 2.6.29. Co więcej, ta opcja jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES.
Aby użyć tej opcji w sposób efektywny, /dev/ptmx musi być dowiązaniem symbolicznym do pts/ptmx. Proszę zapoznać się z plikiem Documentation/filesystems/devpts.txt w kodzie źródłowym jądra Linux, aby dowiedzieć się więcej.
ptmxmode=wartość
Z obsługą wielu instancji devpts (patrz powyżej: opcja newinstance), każda kopia posiada prywatny węzeł ptmx w katalogu głównym systemu plików devpts (z reguły dev/pts/ptmx).
W celu uzyskania kompatybilności ze starszymi wersjami jądra, domyślnym trybem nowego węzła ptmx jest 0000. ptmxmode=wartość określa bardziej przydatny tryb dla nowego węzła ptmx i jest wysoce zalecany, gdy podana jest opcja newinstance.
Opcja została zaimplementowana jedynie w wersjach jądra Linux poczynając od 2.6.29. Co więcej, opcja ta jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES.
Opcje montowania do fat¶
(Uwaga: fat nie jest odrębnym rodzajem systemu plików, ale wspólną częścią systemów plików msdos, umsdos i vfat.)
blocksize={512|1024|2048}
uid=wartość i gid=wartość
umask=wartość
dmask=wartość
fmask=wartość
allow_utime=wartość
20
2
Wartość domyślna jest ustawiana z opcji "dmask" (jeśli katalog jest zapisywalny, to dozwolone jest również utime(2) np.~dmask & 022)
Zwykle utime(2) sprawdza czy bieżący proces jest właścicielem pliku lub czy posiada właściwość CAP_FOWNER. Jednak systemy plików FAT nie posiadają na dysku UID ani GID, więc zwykłe sprawdzenie jest zbyt mało elastyczne. Opcja jest remedium na tę sytuację.
check=wartość
r[elaxed]
n[ormal]
s[trict]
codepage=wartość
conv=tryb
cvf_format=moduł
cvf_option=opcja
debug
discard
dos1xfloppy
errors={panic|continue|remount-ro}
fat={12|16|32}
iocharset=wartość
nfs={stale_rw|nostale_ro}
stale_rw: Opcja ta zarządza indeksem (buforem) i-węzłów katalogów używanych przez kod związany z nfs do usprawnienia wyszukiwań. Operacja pełnoplikowe (odczyt/zapis) przez NFS są obsługiwane, ale przy usuwaniu bufora na serwerze NFS może to powodować fałszywe błędy ESTALE.
nostale_ro: Ta opcja bazuje na numerze i-węzła i uchwycie pliku w położeniu pliku na dysku we wpisie katalogu FAT. Zapewnia to, że nie zostanie zwrócone ESTALE po usunięciu pliku z bufora i-węzła. Jednak skutkuje to również tym, że operacja takie jak zmiana nazwy, utworzenie i usunięcie (unlink) może spowodować, że uchwyty plików wskazujące na jakiś plik zaczną wskazywać na inny, powodując potencjalnie uszkodzenie danych. Z tego powodu, opcja ta montuje jednocześnie system plików jako tylko do odczytu.
Aby zachować kompatybilność wsteczną, akceptowana jest również opcja -o nfs, która daje stale_rw.
tz=UTC
time_offset=minuty
quiet
rodir
Jeśli atrybut ATTR_RO ma służyć jako flaga "tylko do odczytu" nawet dla katalogów, proszę ustawić tę opcję.
showexec
sys_immutable
flush
usefree
dots, nodots, dotsOK=[yes|no]
Opcje montowania do hpfs¶
creator=cccc, type=cccc
uid=n, gid=n
dir_umask=n, file_umask=n, umask=n
session=n
part=n
quiet
Opcje montowania do hpfs¶
uid=wartość i gid=wartość
umask=wartość
case={lower|asis}
conv=tryb
nocheck
Opcje montowania do iso9660¶
ISO 9660 jest standardem opisującym strukturę systemu plików na CD-ROM-ach (system ten jest również wykorzystywany na niektórych płytach DVD; patrz również system plików udf).
Normalne nazwy plików iso9660 pojawiają się w formacie 8.3 (tzn. występują DOS-owe ograniczenia długości nazw plików), a w dodatku wszystkie znaki pisane są wielkimi literami. Poza tym nie ma pola właściciela, ochrony, liczby dowiązań, zastrzeżeń dla urządzeń znakowych/blokowych, itd.
Rozszerzeniem iso9660 jest Rock Ridge, który udostępnia wszystkie te uniksopodobne właściwości. Najprościej mówiąc, dla każdego wpisu katalogowego istnieją w nim rozszerzenia, które uzupełniają wszystkie informacje. Gdy używane jest Rock Ridge, system plików jest nieodróżnialny od normalnego uniksowego systemu plików (poza tym, że jest tylko do odczytu, oczywiście).
norock
nojoliet
check={r[elaxed]|s[trict]}
uid=wartość i gid=wartość
map={n[ormal]|o[ff]|a[corn]}
mode=wartość
unhide
block={512|1024|2048}
conv=tryb
cruft
session=x
sbsector=xxx
Poniższe opcje są takie same jak do vfat i podawanie ich ma sens tylko przy używaniu płyt zakodowanych przy użyciu rozszerzeń Joliet firmy Microsoft.
iocharset=wartość
utf8
Opcje montowania do jfs¶
iocharset=nazwa
resize=wartość
nointegrity
integrity
errors={continue|remount-ro|panic}
noquota|quota|usrquota|grpquota
Opcje montowania do msdos¶
Zobacz opcje do fat. Jeśli system plików msdos wykryje niespójność, zgłasza błąd i ustawia system plików na tylko do odczytu. System plików może być znowu dostępny do zapisu przez ponowne zamontowanie.
Opcje montowania do ncpfs¶
Just like nfs, the ncpfs implementation expects a binary argument (a struct ncp_mount_data) to the mount(2) system call. This argument is constructed by ncpmount(8) and the current version of mount (2.12) does not know anything about ncpfs.
Opcje montowania do ntfs¶
iocharset=nazwa
nls=nazwa
utf8
uni_xlate={0|1|2}
posix=[0|1]
uid=wartość, gid=wartość i umask=wartość
Opcje montowania do overlay¶
Od Linuksa 3.18 pseudosystem plików overlay implementuje łączone montowanie dla innych systemów plików.
Overlay łączy dwa systemy plików – górny i dolny. Gdy jakaś nazwa istnieje w obu systemach plików, widoczny jest obiekt z górnego, a obiekt z dolnego jest albo ukryty, albo, w przypadku katalogów, łączony z górnym obiektem.
Dolnym system plików może być dowolny, obsługiwany przez Linuksa system plików. Nie musi być on zapisywalny. Dolny system plików może być nawet kolejnym systemem typu overlay. Górny system plików zwykle jest zapisywalny i jeśli tak jest, musi obsługiwać tworzenie rozszerzonych atrybytów trusted.* oraz zapewniać prawidłowe d_type w odpowiedziach readdir; z tego powodu NFS jest nieodpowiedni.
Overlay tylko o odczytu z dwóch systemów plików będących tylko do odczytu może korzystać z dowolnego typu systemu plików. Opcje lowerdir i upperdir są łączone do połączone katalogu za pomocą:
mount -t overlay overlay \
-olowerdir=/dolny,upperdir=/gorny,workdir=/katal-rob /poloczone
lowerdir=katalog
upperdir=katalog
workdir=katalog
userxattr
redirect_dir={on|off|follow|nofollow}
on
off
follow
nofollow
index={on|off}
uuid={on|off}
nfs_export={on|off}
With the "nfs_export" feature, on copy_up of any lower object, an index entry is created under the index directory. The index entry name is the hexadecimal representation of the copy up origin file handle. For a non-directory object, the index entry is a hard link to the upper inode. For a directory object, the index entry has an extended attribute "{trusted|user}.overlay.upper" with an encoded file handle of the upper directory inode.
When encoding a file handle from an overlay filesystem object, the following rules apply
The encoded overlay file handle includes
This encoding format is identical to the encoding format of file handles that are stored in extended attribute "{trusted|user}.overlay.origin". When decoding an overlay file handle, the following steps are followed
Decoding a non-directory file handle may return a disconnected dentry. copy_up of that disconnected dentry will create an upper index entry with no upper alias.
When overlay filesystem has multiple lower layers, a middle layer directory may have a "redirect" to lower directory. Because middle layer "redirects" are not indexed, a lower file handle that was encoded from the "redirect" origin directory, cannot be used to find the middle or upper layer directory. Similarly, a lower file handle that was encoded from a descendant of the "redirect" origin directory, cannot be used to reconstruct a connected overlay path. To mitigate the cases of directories that cannot be decoded from a lower file handle, these directories are copied up on encode and encoded as an upper file handle. On an overlay filesystem with no upper layer this mitigation cannot be used NFS export in this setup requires turning off redirect follow (e.g. "redirect_dir=nofollow").
The overlay filesystem does not support non-directory connectable file handles, so exporting with the subtree_check exportfs configuration will cause failures to lookup files over NFS.
When the NFS export feature is enabled, all directory index entries are verified on mount time to check that upper file handles are not stale. This verification may cause significant overhead in some cases.
Note: the mount options index=off,nfs_export=on are conflicting for a read-write mount and will result in an error.
xino={on|off|auto}
For a detailed description of the effect of this option please refer to <https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs>
metacopy={on|off}
In other words, this is delayed data copy up operation and data is copied up when there is a need to actually modify data.
volatile
The advantage of mounting with the "volatile" option is that all forms of sync calls to the upper filesystem are omitted.
In order to avoid a giving a false sense of safety, the syncfs (and fsync) semantics of volatile mounts are slightly different than that of the rest of VFS. If any writeback error occurs on the upperdir’s filesystem after a volatile mount takes place, all sync functions will return an error. Once this condition is reached, the filesystem will not recover, and every subsequent sync call will return an error, even if the upperdir has not experience a new error since the last sync call.
When overlay is mounted with "volatile" option, the directory "$workdir/work/incompat/volatile" is created. During next mount, overlay checks for this directory and refuses to mount if present. This is a strong indicator that user should throw away upper and work directories and create fresh one. In very limited cases where the user knows that the system has not crashed and contents of upperdir are intact, The "volatile" directory can be removed.
Opcje montowania do reiserfs¶
Reiserfs jest systemem plików z dziennikiem.
conv
hash={rupasov|tea|r5|detect}
rupasov
tea
r5
detect
hashed_relocation
no_unhashed_relocation
noborder
nolog
notail
replayonly
resize=liczba
user_xattr
acl
barrier=none / barrier=flush
Opcje montowania do ubifs¶
UBIFS jest systemem plików flash, którzy działa na woluminach UBI. Proszę zauważyć, że atime nie jest obsługiwane i jest zawsze wyłączone.
Nazwa urządzenia może zostać podana jako
ubiX_Y
ubiY
ubiX:NAZWA
ubi:NAZWA
Zamiast : można użyć separatora !.
Dostępne są następujące opcje montowania:
bulk_read
no_bulk_read
chk_data_crc
no_chk_data_crc.
compr={none|lzo|zlib}
Opcje montowania do udf¶
UDF is the "Universal Disk Format" filesystem defined by OSTA, the Optical Storage Technology Association, and is often used for DVD-ROM, frequently in the form of a hybrid UDF/ISO-9660 filesystem. It is, however, perfectly usable by itself on disk drives, flash drives and other block devices. See also iso9660.
uid=
gid=
umask=
mode=
dmode=
bs=
For other details see the mkudffs(8) 2.0+ manpage, see the COMPATIBILITY and BLOCK SIZE sections.
unhide
undelete
adinicb
noadinicb
shortad
longad
nostrict
iocharset=
utf8
Mount options for debugging and disaster recovery¶
novrs
session=
anchor=
lastblock=
Unused historical mount options that may be encountered and should be removed¶
uid=ignore
gid=ignore
volume=
partition=
fileset=
rootdir=
Opcje montowania do ufs¶
ufstype=wartość
old
44bsd
ufs2
5xbsd
sun
sunx86
hp
nextstep
nextstep-cd
openstep
onerror=wartość
panic
[lock|umount|repair]
Opcje montowania do umsdos¶
Zobacz opcje do msdos. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez umsdos.
Opcje montowania do vfat¶
Przede wszystkim, rozpoznawane są wszystkie opcje do fat. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez vfat. Ponadto istnieją
uni_xlate
posix
nonumtail
utf8
shortname=tryb
lower
win95
winnt
mixed
Opcje montowania do usbfs¶
devuid=uid i devgid=gid i devmode=tryb
busuid=uid i busgid=gid i busmode=tryb
listuid=uid i listgid=gid i listmode=tryb
DM-VERITY SUPPORT¶
The device-mapper verity target provides read-only transparent integrity checking of block devices using kernel crypto API. The mount command can open the dm-verity device and do the integrity verification before the device filesystem is mounted. Requires libcryptsetup with in libmount (optionally via dlopen(3)). If libcryptsetup supports extracting the root hash of an already mounted device, existing devices will be automatically reused in case of a match. Mount options for dm-verity:
verity.hashdevice=ścieżka
verity.roothash=hex
verity.roothashfile=ścieżka
verity.hashoffset=ofset
verity.fecdevice=ścieżka
verity.fecoffset=ofset
verity.fecroots=wartość
verity.roothashsig=ścieżka
verity.oncorruption=ignore|restart|panic
Supported since util-linux v2.35.
For example commands:
mksquashfs /etc /tmp/etc.squashfs dd if=/dev/zero of=/tmp/etc.hash bs=1M count=10 veritysetup format /tmp/etc.squashfs /tmp/etc.hash openssl smime -sign -in <hash> -nocerts -inkey private.key \ -signer private.crt -noattr -binary -outform der -out /tmp/etc.roothash.p7s mount -o verity.hashdevice=/tmp/etc.hash,verity.roothash=<hash>,\ verity.roothashsig=/tmp/etc.roothash.p7s /tmp/etc.squashfs /mnt
create squashfs image from /etc directory, verity hash device and mount verified filesystem image to /mnt. The kernel will verify that the root hash is signed by a key from the kernel keyring if roothashsig is used.
LOOP-DEVICE SUPPORT¶
Kolejnym możliwym typem jest montowanie poprzez urządzenie loop. Na przykład, polecenie
mount /tmp/disk.img /mnt -t vfat -o loop=/dev/loop3
ustawi urządzenie loop /dev/loop3 tak, aby odpowiadał plikowi /tmp/disk.img, a następnie zamontuje to urządzenie w /mnt.
Jeśli nie podano jawnie urządzenia loop (tylko opcję -o loop), to mount spróbuje znaleźć jakieś nieużywane urządzenie loop i użyć je, na przykład
mount /tmp/disk.img /mnt -o loop
Polecenie mount automatycznie tworzy urządzenie loop ze zwykłego pliku, jeśli nie podano systemu plików lub system plików jest znany libblkid, na przykład:
mount /tmp/disk.img /mnt
mount -t ext4 /tmp/disk.img /mnt
Ten typ montowań zna trzy opcje, loop, offset i sizelimit, które są tak naprawdę opcjami do losetup(8) (opcje te mogą być używane oprócz opcji specyficznych dla danego systemu plików).
Od Linuksa 2.6.25 obsługiwane jest samozniszczenie urządzeń loop, co oznacza, że każde urządzenie loop przydzielone przez mount zostanie zwolnione przez umount niezależnie od /etc/mtab.
Można również zwolnić urządzenie loop ręcznie, przy użyciu losetup -d lub umount -d.
Since util-linux v2.29, mount re-uses the loop device rather than initializing a new device if the same backing file is already used for some loop device with the same offset and sizelimit. This is necessary to avoid a filesystem corruption.
STATUS ZAKOŃCZENIA¶
mount has the following exit status values (the bits can be ORed):
0
1
2
4
8
16
32
64
Polecenie mount -a zwraca 0 (wszystkie się powiodły), 32 (wszystkie nie powiodły się) lub 64 (część się powiodła, a część nie).
ZEWNĘTRZNE PROGRAMY POMOCNICZE¶
Składnia zewnętrznych programów pomocniczych mount jest następująca:
/sbin/mount.suffix spec dir [-sfnv] [-N namespace] [-o options] [-t type.subtype]
gdzie typ jest typem systemu plików, a opcje -sfnvoN mają to samo znaczenie, co standardowe opcje mount. Opcja -t jest używana do systemów plików z obsługa podtypów (np. /sbin/mount.fuse -t fuse.sshfs).
Polecenie mount nie przekazuje opcji montowania unbindable, runbindable, private, rprivate, slave, rslave, shared, rshared, auto, noauto, comment, x-*, loop, offset, ani sizelimit do programów pomocniczych mount.<przyrostek>. Wszystkie inne opcje są w postaci listy (rozdzielonej przecinkami) przekazanej jako argument do opcji -o.
ŚRODOWISKO¶
LIBMOUNT_FSTAB=<ścieżka>
LIBMOUNT_MTAB=<ścieżka>
LIBMOUNT_DEBUG=all
LIBBLKID_DEBUG=all
LOOPDEV_DEBUG=all
PLIKI¶
See also "The files /etc/fstab, /etc/mtab and /proc/mounts" section above.
/etc/fstab
/run/mount
/etc/mtab
/etc/mtab~
/etc/mtab.tmp
/etc/filesystems
HISTORIA¶
Polecenie mount pojawiło się w wersji 5 AT&T UNIX.
USTERKI¶
Jest możliwe, że uszkodzony system plików spowoduje załamanie systemu.
Some Linux filesystems don’t support -o sync and -o dirsync (the ext2, ext3, ext4, fat and vfat filesystems do support synchronous updates (a la BSD) when mounted with the sync option).
Opcja -o remount może nie być w stanie zmienić parametrów montowania (np. wszystkie parametry ext2fs, poza sb, dają się zmieniać przy ponownym montowaniu, lecz nie można zmienić gid czy umask dla fatfs).
It is possible that the files /etc/mtab and /proc/mounts don’t match on systems with a regular mtab file. The first file is based only on the mount command options, but the content of the second file also depends on the kernel and others settings (e.g. on a remote NFS server — in certain cases the mount command may report unreliable information about an NFS mount point and the /proc/mount file usually contains more reliable information.) This is another reason to replace the mtab file with a symlink to the /proc/mounts file.
Checking files on NFS filesystems referenced by file descriptors (i.e. the fcntl and ioctl families of functions) may lead to inconsistent results due to the lack of a consistency check in the kernel even if the noac mount option is used.
Opcja loop używana razem z opcjami offset lub sizelimit może nie powieść się, gdy używa się starszych jąder, a polecenie mount nie może potwierdzić, że rozmiar urządzenia blokowego został skonfigurowany zgodnie z żądaniem. Można to obejść wywołując ręcznie polecenie losetup(8) przed wywołaniem polecenia mount już ze skonfigurowanym urządzeniem blokowym.
AUTORZY¶
Karel Zak <kzak@redhat.com>
ZOBACZ TAKŻE¶
mount(2), umount(2), filesystems(5), fstab(5), nfs(5), xfs(5), mount_namespaces(7), xattr(7), e2label(8), findmnt(8), losetup(8), lsblk(8), mke2fs(8), mountd(8), nfsd(8), swapon(8), tune2fs(8), umount(8), xfs_admin(8)
ZGŁASZANIE BŁĘDÓW¶
Raporty o błędach proszę zgłaszać pod adresem <https://github.com/util-linux/util-linux/issues>.
DOSTĘPNOŚĆ¶
The mount command is part of the util-linux package which can be downloaded from Linux Kernel Archive <https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/>.
TŁUMACZENIE¶
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com> i Robert Luberda <robert@debian.org>
Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.
Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.
4 sierpnia 2022 r. | util-linux 2.38.1 |