NAZWA¶
mke2fs - tworzy linuksowy system plików ext2/ext3/ext4
SKŁADNIA¶
mke2fs [
-c |
-l nazwa-pliku ] [
-b
rozmiar-bloku ] [
-D ] [
-f rozmiar-fragmentu ] [
-g bloki-na-grupę ] [
-G liczba-grup ][
-i bajty-na-i-węzeł ] [
-I
rozmiar-i-węzła ] [
-j ] [
-J
opcje-dziennika ] [
-N liczba-i-węzłów ] [
-n ] [
-m procent-zarezerwowanych-bloków ] [
-o tworzący-os ] [
-O
właściwość[,...] ] [
-q ] [
-r
rewizja-fs ] [
-E opcje-rozszerzone ] [
-v ] [
-F ] [
-L etykieta-woluminu ] [
-M
katalog-ostatniego-montowania ] [
-S ] [
-t
typ-systemu-plików ][
-T typ-użycia ] [
-U UUID ] [
-V ]
urządzenie [
liczba-bloków ]
mke2fs -O journal_dev [
-b rozmiar-bloku ] [
-L
etykieta-woluminu ] [
-n ] [
-q ] [
-v ]
zewnętrzny-dziennik [
liczba-bloków ]
OPIS¶
mke2fs jest używany do tworzenia linuksowego systemu plików
ext2, ext3 lub ext4, zwykle na partycji dysku twardego.
Urządzenie
jest specjalnym plikiem odpowiadającym urządzeniu (np.
/dev/hdXX).
Liczba-bloków jest liczbą bloków na
urządzeniu. Jeśli jest pominięta,
mke2fs wykrywa ją
automatycznie. Gdy program jest wywołany jako
mkfs.ext3 tworzony
jest dziennik, tak jak gdyby była podana opcja
-j.
Domyślne parametry do nowo tworzonych systemów plików, jeśli
nie są przesłonięte przez poniższe opcje, są
kontrolowane przez plik konfiguracyjny
/etc/mke2fs.conf. Strona
podręcznika
mke2fs.conf(5) zawiera więcej
szczegółów na ten temat.
OPCJE¶
- -b rozmiar-bloku
- Określa rozmiar bloku w bajtach. Poprawnymi
wartościami są 1024, 2048 oraz 4096 bajtów na blok. Gdy
wartość ta zostanie pominięta, rozmiar-bloku mke2fs jest
ustalany na podstawie rozmiaru systemu plików oraz oczekiwanej jego
eksploatacji (zobacz opcję -T). Jeśli
rozmiar-bloku jest poprzedzony minusem ("-"), to
mke2fs używa heurystyki, aby określić poprawny
rozmiar bloku z tym ograniczeniem, że będzie on wynosił co
najmniej rozmiar-bloku bajtów. Jest to przydatne przy
sprzęcie wymagającym rozmiaru bloku będącego
wielokrotnością 2k.
- -c
- Powoduje, że przed utworzeniem systemu plików,
urządzenie zostanie sprawdzone w poszukiwaniu uszkodzonych
bloków. Gdy opcja ta zostanie podana dwa razy, wykonany będzie
wolniejszy test w trybie odczyt-zapis, zamiast szybkiego testu w trybie
tylko-do-odczytu.
- -D
- Używa bezpośredniego wejścia/wyjścia
podczas zapisu na dysk. Zapobiega to zajmowaniu przez mke2fs wielu
buforów podręcznych, które mogą wpłynąć
na inne aplikacje, podczas działania na obciążonym
serwerze. Opcja ta spowoduje znaczne spowolnienie działania mke2fs,
więc jest to pójście na kompromis.
- -E opcje-rozszerzone
- Ustawia rozszerzone opcje systemu plików. Opcje
rozszerzone są oddzielone przecinkami i mogą zawierać
argument podany po znaku równości ("="). Opcja
-E była nazwana -R we wcześniejszych wersjach
mke2fs i jest wciąż akceptowana w celu zachowania
kompatybilności wstecznej. Obsługiwane są
następujące opcje:
- mmp_update_interval=interwał
- Dostosowuje pierwotny interwał aktualizacji MMP do
interwał sekund. Podanie wartości 0 spowoduje użycia
domyślnego interwału. Podany interwał musi być
mniejszy niż 300 sekund. Wymaga włączonej funkcji
mmp.
- stride=rozmiar-części
- Konfiguruje system plików do macierzy RAID z
rozmiarem-części (ang. stride size lub chunk size)
bloków systemu plików. Jest to liczba bloków odczytywanych
lub zapisywanych na dysk przed przejściem na następny dysk. To
ustawienie wpływa głównie na położenie metadanych
systemu plików, takich jak mapy bitów podczas wykonywania
mke2fs, aby zapobiec umieszczeniu ich na jednym dysku, co
mogłoby negatywnie wpłynąć na wydajność.
Może być również użyte przez alokator
bloków.
- stripe_width=szerokość-paska
- Konfiguruje system plików do macierzy for RAID z
rozmiarem-paska (ang. stripe width) bloków systemu plików
na pasek. Zazwyczaj jest to rozmiar-części * N, gdzie N jest
liczbą dysków z danymi w macierzy RAID (np. przy RAID 5, gdzie
jest jeden dysk parzystości, M jest liczbą dysków w
macierzy minus jeden). Pozwala to alokatorowi bloków na
przeciwdziałanie cyklowi odczytu-modyfikacji-zapisu w pasku RAID,
jeśli to możliwe, przy zapisie danych.
- resize=maksymalna-zmiana-online
- Rezerwuje przestrzeń, dzięki której tablica
deskryptora grupy bloków może się powiększyć, aby
obsłużyć system plików z
maksymalną-zmianą-online bloków.
- lazy_itable_init[= <0 aby
wyłączyć, 1 aby włączyć>]
- Jeśli jest włączone oraz włączona
jest funkcja uninit_bg, to tabela i-węzłów nie będzie
w pełni inicjowana przez mke2fs. Przyspiesza to znacznie
inicjalizację systemu plików, lecz wymaga zakończenia
inicjowania systemu plików w tle, przez jądro, podczas gdy
system plików jest wcześniej zamontowany. Jeśli pominie
się wartość opcji, jest używana domyślnie 1, aby
włączyć zerowanie leniwej tabeli
i-węzłów.
- lazy_journal_init[= <0 aby
wyłączyć, 1 aby włączyć>]
- Jeśli jest włączone, to i-węzeł
dziennika nie będzie w pełni zerowany przez mke2fs.
Znacznie przyspiesza to inicjowanie systemu, ale niesie niewielkie ryzyko,
jeśli system załamie się przed pełnym, jednokrotnym
nadpisaniem dziennika. Jeśli opcja zostanie pominięta, przyjmuje
domyślną wartość 1, włączając leniwe
zerowanie i-węzła dziennika.
- test_fs
- Ustawia flagę superbloku systemu plików,
oznaczającą, że może być on montowany przy
użyciu eksperymentalnego kodu jądra, np. kodu systemu
plików ext4dev.
- discard
- Próbuje wykonać operację discard na blokach
w czasie tworzenia systemu (jest to przydatne na SSD albo tzw. rzadkich
dyskach lub dyskach dynamicznie alokowanych). Gdy urządzenie
informuje że operacja discard również zeruje dane
(każde kolejne odczytanie po tej operacji, a przed zapisem, zwraca
zero), to wszystkie jeszcze niewyzerowane tabele i-węzłów
są oznaczane jako wyzerowane. Znacznie przyspiesza to inicjowanie
systemu. Tak jest domyślnie.
- nodiscard
- Nie próbuje wykonać operacji discard na blokach w
czasie tworzenia systemu plików.
- quotatype
- Określa typ udziałów ("usr" lub
"grp"), który ma być zainicjowany. Opcja ma znaczenie
jedynie, jeśli ustawiona jest funkcja quota. Bez tej opcji
rozszerzonej, domyślnym zachowaniem jest inicjowanie zarówno
udziałów użytkownika jak i grupy.
- -f rozmiar-fragmentu
- Określa rozmiar fragmentów w bajtach.
- -F
- Wymusza na mke2fs utworzenie systemu plików,
nawet jeśli podane urządzenie nie jest partycją na
specjalnym urządzeniu blokowym lub inne parametry nie mają
sensu. Aby wymusić na mke2fs utworzenie systemu plików,
nawet jeśli wygląda na to, że system plików jest w
użyciu lub jest zamontowany (jest to niezwykle niebezpieczne), to
opcja musi zostać podana dwukrotnie.
- g bloki-na-grupę
- Określa liczbę bloków w grupie bloków.
Ogólnie rzecz biorąc, nie ma powodu, aby użytkownik
musiał kiedykolwiek ustawiać ten parametr, ponieważ
wartość domyślna jest optymalna dla systemu plików
(administratorzy, którzy tworzą systemy plików na
macierzach RAID, powinny używać parametru RAID stride
jako część opcji -E, zamiast zmieniać
liczbą bloków na grupę). Opcja jest przeznaczona dla
deweloperów, którzy używają jej w sytuacjach
testowych.
- -G liczba-grup
- Określa liczbę grup bloków, która
będzie spakowana razem, tworząc większą,
wirtualną grupę bloków (lub "flex_bg group") w
systemie plików ext4. Usprawnia to lokowanie metadanych i
wydajność metadanych przy dużym obciążeniu.
Liczba grup musi być potęgą dwójki i może
być podana jedynie gdy włączona jest funkcja systemu
plików flex_bg.
- -i bajty-na-i-węzeł
- Określa współczynnik
bajty/i-węzeł. mke2fs tworzy i-węzeł co
każde bajty-na-i-węzeł bajtów dysku. Im
większy współczynnik bajty-na-i-węzeł, tym
więcej i-węzłów. Generalnie, wartość ta nie
powinna być mniejsza od rozmiaru bloku w systemie plików,
gdyż wtedy byłoby utworzonych zbyt dużo
i-węzłów. Ostrzeżenie: wartość ta nie
może być już zmieniona po utworzeniu systemu plików,
więc należy ostrożnie dobrać wartość tego
parametru.
- -I rozmiar-i-węzła
- Określa rozmiar każdego i-węzła w
bajtach. mke2fs tworzy domyślnie 256-bajtowe
i-węzły. W jądrach w wersji późniejszej niż
2.6.10 i od niektórych wcześniejszych dostawców jąder,
jest możliwe wykorzystanie i-węzłów większych
niż 128 bajtów, do przechowania rozszerzonych atrybutów, do
zwiększenia wydajności. Wartość
rozmiaru-i-węzła musi być potęgą
dwójki, większą lub równą 128. Większy
rozmiar rozmiaru-i-węzła powoduje zwiększenie
powierzchni zajmowanej przez tabelę i-węzłów i
zredukowanie użytecznej powierzchni systemu plików, a może
również negatywnie wpłynąć na
wydajność. Atrybuty rozszerzone przechowywane w dużych
i-węzłach nie są widziane przez starsze jądra i takie
systemy plików nie będą w ogóle montowalne przez
jądra 2.4. Nie da się zmienić tej wartości po
utworzeniu systemu plików.
- -j
- Powoduje utworzenie system plików z księgowaniem
ext3. Gdy nie podano opcji -J, przy tworzeniu dziennika
zostaną użyte domyślne parametry oraz dobrany będzie
właściwy rozmiar tego dziennika (na podstawie wielkości
systemu plików) przechowywanego we wnętrzu systemu plików.
Proszę zauważyć, że trzeba korzystać z jądra
posiadającego wsparcie dla ext3, aby móc używać
dziennika.
- -J opcje-dziennika
- Tworzy dziennik ext3 używając opcji podanych z
linii poleceń. Opcje te są oddzielone przecinkami i mogą
posiadać argument, podawany po znaku równości ('=').
Obsługiwane są następujące opcje:
- size=rozmiar-dziennika
- Tworzy wewnętrzny dziennik (np. przechowywany
wewnątrz systemu plików) o rozmiarze rozmiar-dziennika
megabajtów. Rozmiar dziennika musi wynosić co najmniej 1024
bloki systemu plików (np. 1MB przy korzystaniu z bloków 1k, 4MB
przy blokach 4k, itd.) i nie może być większy niż
10 240 000 bloków systemu plików lub połowę
całkowitego rozmiaru systemu plików (mniejsza z tych dwóch
wartości).
- device=zewnętrzny-dziennik
- Przyłącza dziennik system plików do
urządzenia blokowego znajdującego się na
zewnętrzny-dziennik. Zewnętrzny dziennik musi być
utworzony za pomocą polecenia
- mke2fs -O journal_dev
zewnętrzny-dziennik
- Proszę zauważyć, że
zewnętrzny-dziennik musi zostać utworzony z tą
samą wielkością bloku jak nowy system plików.
Dodatkowo, o ile obsługa dołączania wielu systemów
plików do pojedynczego dziennika zewnętrznego jest obecna,
jądro Linux i e2fsck(8) nie obsługuje na razie dzielonych
dzienników zewnętrznych.
- Zamiast bezpośredniego podawania nazwy
urządzenia, zewnętrzny-dziennik można podać w
postaci LABEL=etykieta lub UUID=UUID. Wtedy
zewnętrzny dziennik zostanie znaleziony poprzez etykietę
woluminu lub UUID przechowywany w superbloku ext2 na początku
dziennika. Do wyświetlenia nazwy woluminu oraz UUID urządzenia
dziennika użyj dumpe2fs(8). Zobacz także opcję
-L tune2fs(8).
- Dla danego systemu plików można podać tylko
jedną z opcji: size lub device.
- -l nazwa-pliku
- Powoduje odczytanie listy uszkodzonych bloków z
nazwy-pliku. Proszę zauważyć, że numery
bloków na liście zepsutych bloków muszą być
wygenerowane przy użyciu takiego samego rozmiaru bloków jaki
użyty był w mke2fs. W rezultacie opcja -c do
mke2fs jest prostszą i mniej podatną na błędy
metodą sprawdzenia dysku pod kątem zepsutych bloków przed
formatowaniem go, gdyż mke2fs automatycznie podaje odpowiednie
parametry do programu badblocks.
- -L nowa-etykieta-woluminu
- Ustawia etykietę woluminu systemu plików na
nową-etykietę-woluminu. Maksymalna długość
etykiety woluminu to 16 bajtów.
- -m procent-zarezerowanych-bloków
- Określa procent bloków systemu plików,
zarezerwowanych dla superużytkownika. Zapobiega to fragmentacji i
pozwala demonom działających z uprawnieniami roota, takim jak
syslogd(8), na poprawne kontynuowanie działania po tym, gdy
procesy nieuprzywilejowane nie będą już mogły
zapisywać do systemu plików. Domyślna wartość to
5%.
- -M ostatnio-zamontowany-katalog
- Ustawia katalog ostatniego montowania systemu plików.
Opcja ta może być użyteczna ze względu na aplikacje,
dla których katalog ostatniego montowania wskazuje, gdzie należy
zamontować dany system plików.
- -n
- Powoduje, że mke2fs nie tworzy systemu
plików, lecz wyświetla co zrobiłby, gdyby miał go
utworzyć. Można wykorzystać tę opcję do
określenia położenia zapasowych superbloków danego
systemu plików tak długo, jak parametry mke2fs,
które były podane podczas pierwotnego tworzenia systemu
plików, są ponownie użyte (oczywiście z dodaną
opcją -n).
- -N liczba-i-węzłów
- Zmienia domyślnie wyliczoną liczbę
i-węzłów, które powinny być zarezerwowane dla
systemu plików (a która bazuje na liczbie bloków i
współczynniku bajty-na-i-węzeł). To pozwala
użytkownikowi podać bezpośrednio liczbę
żądanych i-węzłów.
- -o tworzący-os
- Służy do ręcznej zmiany domyślnej
wartości pola "creator operating system" (tworzący
system operacyjny) systemu plików. Normalnie pole to jest ustawiane
na nazwę systemu operacyjnego, do którego skompilowano plik
wykonywalny mke2fs.
- -O
właściwość[,...]
- Tworzy system plików z podanymi
właściwościami (opcjami systemu plików),
przesłaniając domyślne opcje systemu plików.
Właściwości, które są włączane
domyślnie, są podane w relacji base_features, albo w
sekcji [defaults] pliku /etc/mke2fs.conf , albo w podsekcji
[fs_types] w przypadku typów użycia, zgodnie z opcją
-T, zmodyfikowane później przez relację
features z podsekcji [fs_types] w przypadku systemu
plików i typów użycia. Strona podręcznika
mke2fs.conf(5) zawiera więcej szczegółów.
Konfiguracja charakterystyczna dla danego system plików
mieszcząca się w sekcji [fs_types] przesłoni
domyślne opcje globalne z sekcji [defaults].
Właściwość systemu plików będzie edytowana
później albo przez zestaw właściwości podanych
przez tę opcję lub, jeśli nie użyto tej opcji, przez
relację default_features do tworzonych typów
systemów plików, lub w sekcji [defaults] pliku
konfiguracyjnego.
Zestaw właściwości systemu plików składa się z
listy właściwości, oddzielonych przecinkami, które
mają być włączone. Aby wyłączyć
którąś funkcję, należy poprzedzić nazwę
właściwości znakiem karetki ("^").
Pseudo-właściwość "none" wyłączy
wszystkie właściwości systemu plików.
- dir_index
- Używa haszowanych B-drzew, aby przyspieszyć
przeszukiwanie dużych katalogów.
- extent
- Zamiast używać pośredniego schematu
bloków do przechowywania położenia bloków z danymi w
i-węźle, używa w zamian ekstentów. Jest to znacznie
wydajniejsze kodowanie, które przyspiesza dostęp do systemu
plików, szczególnie do dużych plików.
- filetype
- Przechowuje informacje o typach plików we wpisach
katalogów.
- flex_bg
- Pozwala metadanym grup bloków (mapom bitów i
tabelom i-węzłów) na bycie umieszczanym w dowolnym miejscu
nośnika. Co więcej, mke2fs będzie umieszczał je
razem, poczynając od pierwszej grupy bloków każdego
"flex_bg group". Rozmiar flex_bg group można podać
przy użyciu opcji -G.
- has_journal
- Tworzy dziennik ext3 (tak jak przy użyciu opcji
-j).
- journal_dev
- Tworzy zewnętrzny dziennik ext3 na podanym
urządzeniu zamiast w systemie plików ext2. Proszę
zauważyć, że zewnętrzny-dziennik musi być
utworzony z takim samym rozmiarem bloku jak system plików, który
będzie go używał.
- large_file
- System plików może zawierać pliki
większe niż 2 GB (obecne jądra ustawiają tę
funkcję automatycznie, gdy tylko tworzony jest plik większy
niż 2 GB).
- quota
- Tworzy i-węzły udziałów (trzeci
i-węzeł do udziałów użytkownika i czwarty do
udziałów grupy) i ustawia je w superbloku. Z tą
właściwością, udziały są włączane
automatycznie, przy montowaniu systemu plików.
- resize_inode
- Rezerwuje przestrzeń, dzięki której tabela
deskryptora grupy bloków może się powiększyć w
przyszłości. Przydatne do zmiany rozmiaru "w locie" za
pomocą resize2fs. Domyślnie, mke2fs będzie
próbował zarezerwować wystarczającą
przestrzeń, aby system plików mógł
powiększyć się 1024 razy. Można to zmienić, przy
użyciu opcji rozszerzonej resize.
- sparse_super
- Tworzy system plików z mniejszą liczbą kopii
zapasowych superbloku (oszczędza miejsce na dużych systemach
plików).
- uninit_bg
- Tworzy system plików, bez inicjowania wszystkich grup
bloków. Ta właściwość włącza
również sumy kontrolne i statystyki najwyższego
użytego i-węzła w każdej grupie bloków. Funkcja
ta może znacznie przyspieszyć tworzenie systemu plików
(jeśli włączono lazy_itable_init), może
również zdecydowanie zmniejszyć czas potrzebny na wykonanie
e2fsck. Jest obsługiwana wyłącznie przez system
plików ext4, w ostatnich jądrach Linux.
- -q
- Ciche wywołanie. Przydatne gdy mke2fs jest
uruchamiany ze skryptu.
- -r rewizja
- Ustawia rewizję (wersję) systemu plików dla
nowego systemu plików. Proszę zauważyć, że
jądra 1.2 wspierają jedynie systemy plików o rewizji 0.
Domyślnie tworzone są systemy plików o rewizji 1.
- -S
- Zapisuje jedynie superblok i deskryptory grupy. Przydaje
się, gdy uszkodzony zostanie cały superblok i kopie zapasowe
superbloków. Jest to ostateczna metoda odzyskania. Powoduje ona,
że mke2fs ponownie inicjuje superblok i deskryptory grup, lecz
nie dotyka tablicy i-węzłów, bloku, ani map bitowych
i-węzłów. Natychmiast po użyciu tej opcji należy
uruchomić program e2fsck, a i tak nie jest pewne, czy że
uda się odzyskać jakiekolwiek dane. Podczas korzystania z tej
opcji najważniejsze jest ustawienie dobrego rozmiaru bloku systemu
plików. Bez tego nie ma żadnej szansy na odzyskanie danych.
- -T typ-systemu-plików
- Określa typ systemu plików (np. ext2, ext3, ext4
itp.) do utworzenia. Jeśli nie poda się tej opcji, mke2fs
wybierze domyślny na podstawie polecenia, które go
uruchomiło (np. mkfs.ext2, mkfs.ext3 itd.) lub na podstawie
domyślnego systemu plików, zdefiniowanego plikiem
/etc/mke2fs.conf(5). Opcja kontroluje, który system
plików jest używany jako domyślny, na podstawie wpisu
konfiguracyjnego fstypes w /etc/mke2fs.conf(5).
Jeśli opcja -O jest użyta do jawnego dodania lub
usunięcia opcji systemu plików, które powinny być
ustawiane w nowo tworzonych systemach plików, to wynikowy system
plików może nie być obsługiwany przez żądany
typ-systemu-plików. (np. "mke2fs -t ext3 -O extent
/dev/sdXX" utworzy system plików, który nie jest
obsługiwany przez implementację ext3 w jądrze Linux, a
" mke2fs -t ext3 -O ^has_journal /dev/hdXX" utworzy
system plików nieposiadający dziennika i, w związku z tym,
nieobsługiwany przez kod systemu plików ext3 w jądrze
Linux).
- -T typ-użycia[,...]
- Określa, w jaki sposób dany system plików
będzie wykorzystywany. Dzięki temu mke2fs może
wybrać optymalne parametry dla systemu plików. Obsługiwane
typy użycia są zdefiniowane w pliku konfiguracyjnym
/etc/mke2fs.conf(5). Użytkownik może podać jeden lub
więcej typów użycia, za pomocą listy, oddzielając
poszczególne pozycje przecinkiem.
Jeśli nie poda się tej opcji, to mke2fs wybierze
pojedynczy, domyślny typ użycia, bazując na rozmiarze
tworzonego systemu plików. Jeśli rozmiar systemu plików
jest równy lub mniejszy od 3 megabajtów, to mke2fs
użyje typu floppy (dyskietka) systemu plików. Jeśli
rozmiar będzie się zawierał w przedziale 3-512
megabajtów, to mke2fs utworzy system plików typu
small (mały). Jeśli rozmiar systemu plików
będzie większy lub równy 4 terabajty, ale mniejszy niż
16 terabajtów, użytym typem będzie big (duży).
W przypadku systemu plików o wielkości ponad 16 terabajtów,
użyty zostanie typ huge (ogromny). W pozostałych
przypadkach, mke2fs(8) użyje domyślnego typu systemu
plików: default.
- -U UUID
- Tworzy system plików z podanym UUID-em.
- -v
- Wypisuje szczegółowe informacje.
- -V
- Wypisuje numer wersji mke2fs i wychodzi.
ŚRODOWISKO¶
- MKE2FS_SYNC
- Jeśli jest ustawiona na niezerową
wartość całkowitą, to jej wartość jest
używana do określenia częstości wywoływania
sync(2) podczas inicjowania tabeli i-węzłów.
- MKE2FS_CONFIG
- Określa położenie pliku konfiguracyjnego
(patrz mke2fs.conf(5)).
- MKE2FS_FIRST_META_BG
- Jeśli jest ustawiona na niezerową
wartość całkowitą, to jej wartość jest
używana do określenia pierwszej grupy metabloków.
Przeznaczona jest głównie do debugowania.
- MKE2FS_DEVICE_SECTSIZE
- Jeśli jest ustawiona na niezerową
wartość całkowitą, to jej wartość jest
używana do określenia fizycznego rozmiaru sektora
urządzenia.
- MKE2FS_SKIP_CHECK_MSG
- Jeśli jest ustawiona, nie są pokazywane
wiadomości automatycznego sprawdzania systemu plików,
spowodowane liczbą montowań lub interwałem
sprawdzania.
AUTOR¶
Ta wersja
mke2fs została napisana przez Theodora Ts'o
<tytso@mit.edu>.
BŁĘDY¶
mke2fs przyjmuje opcję
-f, lecz obecnie ją ignoruje,
gdyż drugi rozszerzony system plików jeszcze nie obsługuje
fragmentów.
Mogą być też inne. Proszę zgłaszać je autorowi.
DOSTĘPNOŚĆ¶
mke2fs jest częścią pakietu e2fsprogs i jest dostępne
na stronie
http://e2fsprogs.sourceforge.net.
ZOBACZ TAKŻE¶
mke2fs.conf(5),
badblocks(8),
dumpe2fs(8),
e2fsck(8),
tune2fs(8)
TŁUMACZENIE¶
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man
są: Przemek Borys (PTM) <pborys@dione.ids.pl>, Grzegorz
Goławski (PTM) <grzegol@pld.org.pl> i Michał Kułach
<michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl;
uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją
1.42.4 oryginału.