NAZWA¶
e2fsck - sprawdza linuksowy system plików ext2/ext3/ext4
SKŁADNIA¶
e2fsck [
-pacnyrdfkvtDFV ] [
-b superblok ] [
-B rozmiar-bloku ] [
-l|
-L
plik-złych-bloków ] [
-C fd ] [
-j
zewnętrzny-dziennik ] [
-E opcje-rozszerzone ]
urządzenie
OPIS¶
e2fsck jest używany do sprawdzania rodziny systemów plików
ext2/ext3/ext4. W przypadku systemów plików ext3 i ext4
używających dziennika, jeśli system zostanie nieprawidłowo
zamknięty bez wystąpienia błędów, po odtworzeniu
transakcji wprowadzonych do dziennika, system plików powinien zostać
zwykle oznaczony jako czysty. Z tego powodu, w systemach plików
używających dziennika,
e2fsck zwykle odtworzy go i wyjdzie,
chyba że superblok danego systemu plików wskazuje, że konieczne
są dalsze sprawdzenia.
Urządzenie jest specjalnym plikiem urządzenia, gdzie
przechowywany jest system plików (np.
/dev/hdc1).
Proszę zauważyć, że uruchamianie
e2fsck na
zamontowanym systemie plików generalnie nie jest bezpieczne. Jedynym
wyjątkiem jest sytuacja, gdy podano opcję
-n, ale
nie
użyto
-c,
-l ani
-L. Jednak nawet gdy takie
działanie jest bezpieczne, wyniki wypisane przez
e2fsck nie
są prawidłowe, jeśli system plików jest zamontowany.
Jeśli
e2fsck pyta czy należy sprawdzić zamontowany
system plików, jedyną poprawną odpowiedzią jest
"nie". Jedynie eksperci, którzy rzeczywiście wiedzą
co robią, mogą zastanowić się nad inną
odpowiedzią w takim wypadku.
OPCJE¶
- -a
- Ta opcja robi to samo co opcja -p. Jest
udostępniana jedynie ze względu na kompatybilność
wstecz; zaleca się używanie -p wszędzie tam, gdzie
to możliwe.
- -b superblok
- Zamiast używać normalnego superbloku, używa
innego, podanego jako superblok. Ta opcja używana jest, gdy
podstawowy superblok został uszkodzony. Położenie kopii
zapasowej superbloku zależne jest od rozmiaru bloku w danym systemie
plików. W systemach plików o rozmiarze bloku 1k, kopia zapasowa
superbloku znajduje się w bloku 8193, dla systemów plików o
rozmiarze bloku 2k, w bloku 16384, zaś dla systemów plików
o rozmiarze bloku 4k, w bloku 32768.
- Położenie dodatkowej kopii zapasowej superbloku
może być określone poprzez użycie programu
mke2fs z opcją -n wypisującą
położenia superbloków. Opcja -b programu
mke2fs, określająca rozmiar bloku systemu plików
musi być podana w dokładnie takiej samej kolejności, w
jakiej wypisane zostały położenia.
- Jeżeli podany jest alternatywny superblok, a system
plików nie jest otwarty w trybie tylko do odczytu, e2fsck sprawdzi,
czy podstawowy superblok jest uaktualniony.
- -B rozmiar-bloku
- Normalnie, e2fsck szuka superbloku w zmienianych rozmiarach
bloku i próbuje znaleźć rozmiar odpowiedni. Ta technika
czasem daje się ogłupić. Dlatego opcja ta wymusza na e2fsck
wyszukiwanie superbloków o określonej wielkości bloku.
Jeśli superblok nie zostanie znaleziony, e2fsck zakończy
działanie z błędem krytycznym.
- -c
- Opcja ta powoduje, że e2fsck uruchamia program
badblocks(8) w celu znalezienie uszkodzonych bloków systemu
plików przy użyciu skanowania odczytu. Bloki takie są
następnie zaznaczane poprzez dodawanie ich do i-węzła
uszkodzonych bloków. Jeżeli opcja ta podana jest dwa razy, wtedy
uszkodzone bloki będą poszukiwane przy użyciu
niedestruktywnego testu odczytu i zapisu.
- -C fd
- Ta opcja powoduje, że e2fsck wypisze
kompletną informację do podanego deskryptoru pliku. Dzięki
temu postęp sprawdzania systemu plików może być
kontrolowany. Ta opcja jest używana przede wszystkim przez programy
uruchamiające e2fsck. Jeśli liczba deskryptora pliku jest
ujemna, to używana jest wartość bezwzględna z
deskryptora pliku, a wyjście jest początkowo
wyłączone. Można je później
włączyć, wysyłając procesowi e2fsck
sygnał SIGUSR1. Jeżeli jako deskryptor pliku podane jest 0,
e2fsck wypisze pasek postępu w swoim stylu. To wymaga, aby
e2fsck uruchomiony był na konsoli lub na terminalu.
- -d
- Wypisuje wyjście debugowania (bezużyteczne, chyba
że używane przy debugowaniu e2fsck).
- -D
- Optymalizuje katalogi w systemie plików. Ta opcja
powoduje, że e2fsck próbuje zoptymalizować wszystkie
katalogi albo ponownie je indeksując (jeśli system plików
obsługuje indeksowanie katalogów), albo sortując i
kompresując katalogi (przy mniejszych katalogach, lub w systemach
plików używających tradycyjnych, liniowych
katalogów).
- Nawet bez opcji -D, e2fsck może niekiedy
optymalizować część katalogów - np. jeśli
indeksowanie katalogów jest włączone, a katalogi nie
zostały zindeksowane i mogą odnieść korzyści z
tej operacji, albo jeśli struktury indeksowania są uszkodzone i
muszą zostać odbudowane. Opcja -D wymusza
zoptymalizowanie wszystkich katalogów w systemie plików.
Niekiedy może to sprawić, że będą nieco mniejsze
i trochę szybsze w przeszukiwaniu, ale w praktyce, rzadko kiedy jest
sens stosować tę opcję.
- Opcja -D wykryje wpisy katalogowe ze zduplikowanymi
nazwami w pojedynczym katalogu, czego e2fsck normalnie nie wymusza ze
względów wydajnościowych.
- -E opcje-rozszerzone
- Ustawia rozszerzone opcje e2fsck. Opcje rozszerzone są
oddzielone przecinkami i mogą przyjmować argument za pomocą
znaku równości ("="). Obsługiwane są
następujące opcje:
- ea_ver=wersja-atrybutów-rozszerzonych
- Ustawia wersję rozszerzonych atrybutów
bloków, które e2fsck wymaga do sprawdzania systemu
plików. Numerem wersji może być 1 lub 2. Domyślnym
formatem rozszerzonych atrybutów jest 2.
- journal_only
- Jeśli to wymagane, odtwarza wyłącznie
dziennik, ale nie przeprowadza żadnych dalszych sprawdzeń lub
napraw.
- fragcheck
- Podczas pierwszego przebiegu, wypisuje
szczegółowe sprawozdanie o wszystkich nieciągłych
blokach plików, znalezionych w systemie plików.
- discard
- Próbuje wyczyścić wolne bloki i
nieużywane i-węzły po pełnym sprawdzeniu systemu
plików (użyteczne na dyskach SSD i urządzeniach
zapisujących "z dziurami" (sparse) lub alokujących
dane elastycznie (thin-provisioned)). Proszę zauważyć,
że ta operacja jest przeprowadzana w przebiegu piątym, PO
pełnym sprawdzeniu systemu plików i tylko, jeśli nie
zawiera on rozpoznawalnych błędów. Może się
jednak zdarzyć, że e2fsck nie rozpozna problemu w
pełni i wówczas użycie tej opcji może
uniemożliwić późniejsze, ręczne odzyskiwanie
danych.
- nodiscard
- Nie próbuje wyczyścić wolnych bloków i
nieużywanych bloków i-węzłów. Ta opcja jest
dokładnym przeciwieństwem opcji discard. Jest ustawiona jako
domyślna.
- -f
- Wymusza sprawdzanie, nawet jeśli system wydaje
się być czysty.
- -F
- Wypróżnia bufory systemu plików przed
uruchomieniem programu. Przydatne właściwie tylko w czasowych
próbach e2fsck.
- -j zewnętrzny_dziennik
- Ustawia ścieżkę dostępu do
zewnętrznego dziennika dla tego systemu plików.
- -k
- W połączeniu z opcją -c, zachowywane
są wszystkie uszkodzone bloki na liście złych bloków,
a nowe uszkodzone bloki znalezione przez badblocks(8)
będą dodane do istniejącej listy złych
bloków.
- -l plik
- Dodaje podane przez plik bloki do listy bloków
uszkodzonych. Format pliku jest taki sam jak ten utworzony przez program
badblocks(8). Proszę zauważyć, że numery
bloków bazują na rozmiarze bloku systemu plików. Dlatego
badblocks(8) musi otrzymać rozmiar bloku systemu plików.
Jednak dużo łatwiejsze i bezpieczniejsze jest użycie opcji
-c programu e2fsck, ponieważ zapewnia to przekazanie
właściwych parametrów do programu badblocks.
- -L plik
- Ustawia listę uszkodzonych bloków na listę
bloków określoną przez plik. (Opcja ta jest
identyczna z -l, poza tym, że przed dodaniem listy bloków
z pliku, stara lista uszkodzonych bloków jest czyszczona).
- -n
- Otwiera system plików w trybie tylko do odczytu i
zakłada odpowiedź "nie" na wszystkie pytania.
Umożliwia to użycie e2fsck w trybie nieinteraktywnym. Ta
opcja nie może być podana razem z opcjami -p lub
-y.
- -p
- Automatycznie naprawia ("preen") system
plików. Ta opcja powoduje automatyczne naprawianie przez
e2fsck wszystkich problemów systemu plików, które
mogą zostać bezpiecznie naprawione bez udziału
człowieka. Jeśli e2fsck wykryje problem, który
może wymagać obecności administratora w celu wykonania
dodatkowych działań, e2fsck wypisze opis problemu i
wyjdzie z wartością 4 dodaną (logiczne OR) do kodu
zakończenia. (patrz rozdział KOD WYJŚCIA). Ta opcja
jest zwykle używana w systemowych skryptach rozruchowych. Nie
może być użyta razem z opcjami -n lub
-y.
- -r
- Ta opcja nie robi nic; jest udostępniona dla
kompatybilności wstecznej.
- -t
- Wypisuje statystyki czasowe dla e2fsck. Jeśli
opcja ta jest użyta dwukrotnie, to wyświetlane są dodatkowe
statystyki czasowe.
- -v
- Tryb szczegółowy (verbose).
- -V
- Wypisuje informację o wersji i wychodzi.
- -y
- Zakłada odpowiedź "tak" na wszystkie
pytania; umożliwia użycie e2fsck w trybie
nieinteraktywnym. Opcja nie może być podana razem z opcjami
-n lub -p.
KOD WYJŚCIA¶
Kod wyjścia zwracany przez
e2fsck jest sumą
następujących warunków:
0 - Bez błędów
1 - Błędy systemu plików są poprawione
2 - Błędy systemu plików są poprawione, system powinien
zostać uruchomiony ponownie
4 - Błędy systemu plików nie zostały poprawione
8 - Błąd operacyjny
16 - Błąd w składni lub użyciu
32 - Działanie e2fsck przerwane przez użytkownika
128 - Błąd biblioteki dzielonej
SYGNAŁY¶
Następujące sygnały mają podany niżej efekt, gdy
zostaną wysłane do
e2fsck.
- SIGUSR1
- Ten sygnał powoduje, że e2fsck
wyświetli pasek postępu. (Zobacz opis opcji -C).
- SIGUSR2
- Ten sygnał powoduje, że e2fsck przestanie
wyświetlać pasek postępu.
ZGŁASZANIE BŁĘDÓW¶
Prawie każdy program ma błędy. W przypadku znalezienia systemu
plików, powodującego pad programu
e2fsck lub takiego,
którego
e2fsck nie potrafi naprawić, proszę
zgłosić to autorowi.
Proszę załączyć tyle informacji, ile da się
załączyć w swoim zgłoszeniu błędu. Najlepiej
dołączyć kompletną transkrypcję uruchomienia
e2fsck, tak by autor mógł dokładnie widzieć, co
się działo. Proszę upewnić się, że komunikaty
programu są wyświetlane po angielsku; jeśli system został
skonfigurowany do używania tłumaczeń, proszę ustawić
zmienną środowiskową
LC_ALL na wartość
C, dzięki czemu transkrypcja działania programu będzie
przydatna dla autora. Jeśli jest zapisywalny system plików, gdzie
można tę transkrypcję zapisać, program
script(1)
umożliwia łatwe zapisanie wyjścia
e2fsck do pliku.
Użyteczne może być też przesłanie wyjścia z
dumpe2fs(8). Jeśli określony i-węzeł lub ich grupa
wydaje się sprawiać e2fsck kłopoty, proszę
spróbować uruchomić komendę
debugfs(8) i
wysłać wyjście komendy
stat(1u) na dotkniętych
i-węzłach. Jeśli i-węzeł jest katalogiem, komenda
debugfs o nazwie
dump umożliwi ekstrakcję
zawartości i-węzła katalogu, którą można
przesłać po zakodowaniu jej programem
uuencode(1).
Najbardziej przydatną rzeczą, jaką można wysłać
w celu umożliwienia odtworzenia błędu przez autora, jest
surowy, skompresowany zrzut obrazu systemu plików, utworzony za
pomocą
e2image(8) (proszę zapoznać się z jego
stroną podręcznika).
Proszę również zawsze załączać pełny tekst
wersji, wyświetlany przez
e2fsck podczas pracy.
AUTOR¶
Ta wersja
e2fsck została napisana przez Theodore'a Ts'o
<tytso@mit.edu>.
ZOBACZ TAKŻE¶
e2fsck.conf(5),
badblocks(8),
dumpe2fs(8),
debugfs(8),
e2image(8),
mke2fs(8),
tune2fs(8)
TŁUMACZENIE¶
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man
są: Przemek Borys (PTM) <pborys@dione.ids.pl>, Grzegorz
Goławski (PTM) <grzegol@pld.org.pl> i Michał Kułach
<michal.kulach@gmail.com>.
Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl;
uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie
http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją
1.42.4 oryginału.