.\" dpkg manual page - dpkg-gensymbols(1) .\" .\" Copyright Š 2007-2011 RaphaĂŤl Hertzog .\" Copyright Š 2009-2010 Modestas Vainius .\" .\" This is free software; you can redistribute it and/or modify .\" it under the terms of the GNU General Public License as published by .\" the Free Software Foundation; either version 2 of the License, or .\" (at your option) any later version. .\" .\" This is distributed in the hope that it will be useful, .\" but WITHOUT ANY WARRANTY; without even the implied warranty of .\" MERCHANTABILITY or FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE. See the .\" GNU General Public License for more details. .\" .\" You should have received a copy of the GNU General Public License .\" along with this program. If not, see . . .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .TH dpkg\-gensymbols 1 2012\-04\-22 "Projekt Debian" "programy pomocnicze dpkg" .SH NAZWA dpkg\-gensymbols \- generuje pliki symboli (informacje o zależnościach bibliotek współdzielonych) . .SH SKŁADNIA \fBdpkg\-gensymbols\fP [\fIopcja\fP...] . .SH OPIS \fBdpkg\-gensymbols\fP skanuje tymczasowe drzewo budowania (domyślnie debian/tmp) w poszukiwaniu bibliotek i generuje opisujący je plik \fIsymbols\fP. Plik ten, jeśli nie jest pusty, jest następnie instalowany do podkatalogu DEBIAN drzewa budowania, tak więc na końcu zawiera informacje kontrolne pakietu. .P Podczas tworzenia wspomnianych plików, jako wejście są używane pliki symboli dostarczone przez opiekuna. Szukane są następujące pliki (używany jest pierwszy ze znalezionych): .IP \(bu 4 debian/\fIpakiet\fP.symbols.\fIarch\fP .IP \(bu 4 debian/symbols.\fIarch\fP .IP \(bu 4 debian/\fIpakiet\fP.symbols .IP \(bu 4 debian/symbols .P Głównym zastosowaniem tych plików jest udostępnienie najmniejszej wersji związanej z każdym symbolem zapewnianym przez biblioteki. Najczęściej koresponduje to z pierwszą wersją pakietu, która udostępnia dany symbol, ale może zostać również zwiększona ręcznie przez opiekuna, jeśli ABI symbolu zostało rozszerzone bez naruszenia kompatybilności wstecznej. Odpowiedzialnością opiekuna jest utrzymywanie tych plików w aktualności i dokładności, \fBdpkg\-gensymbols\fP służy tu pomocą. .P Gdy wygenerowane pliki symboli różnią się od dostarczonych przez opiekuna, \fBdpkg\-gensymbols\fP wypisze różnicę pomiędzy dwoma wersjami. Co więcej, jeśli różnica jest zbyt duża, zakończy się niepowodzeniem (można dostosować wielkość tolerowanej różnicy, patrz opcja \fB\-c\fP). .SH "ZARZĄDZANIE PLIKAMI SYMBOLI" Pliki symboli są bardzo przydatne jedynie, gdy odpowiadają ewolucji pakietu przez kilka wydań. Opiekun musi zaktualizować je za każdym razem, gdy dodany jest nowy symbol, dzięki czemu powiązana najmniejsza wersja jest zgodna z rzeczywistością. Aby zrealizować to poprawnie, można użyć różnic zawartych w logach budowania. W większości przypadków, diff pasuje bezpośrednio do pliku debian/\fIpakiet\fP.symbols. Niemniej, potrzebne są z reguły dalsze zmiany: zaleca się np. porzucać rewizję Debiana z tej najmniejszej wersji, aby backport z mniejszą wersją lecz z tą samą wersją projektu macierzystego mógł spełnić wygenerowane zależności. Jeśli rewizja Debiana nie może zostać porzucona, ponieważ symbol został dodany przez zmianę w samym Debianie, należy użyć przyrostka wersji "~". .P Przed dodaniem jakiejkolwiek łatki do pliku symboli, opiekun powinien dwa razy sprawdzić, czy jest ona poprawna. Publiczne symbole nie mogą znikać, więc najlepiej jeśli jedynie dodaje ona nowe wiersze. .P Proszę zauważyć, że można umieszczać komentarze w plikach symboli: każdy wiersz zaczynający się od "#", z wyjątkiem "#include" (patrz rozdział \fBUżywanie include (dołączeń)\fP), jest komentarzem. Wiersze zaczynające się od "#MISSING:" są specjalnymi komentarzami dokumentującymi symbole które zniknęły. .SS "Używanie podstawień #PACKAGE#" .P W niektórych rzadkich przypadkach, nazwa biblioteki różni się między architekturami. Aby zapobiec kodowaniu nazwy pakietu na sztywno w pliku symboli, można użyć markera \fI#PACKAGE#\fP. Zostanie ona zastąpiona prawdziwą nazwą pakietu podczas instalacji tych plików symboli. W przeciwieństwie do markera \fI#MINVER#\fP, \fI#PACKAGE#\fP nigdy nie pojawi się w pliku symboli wewnątrz pakietu binarnego. .SS "Używanie znaczników symboli" .P Tagowanie symboli jest przydatne do oznaczania symboli, które są w jakiś sposób specjalne. Każdy symbol może mieć dowolną liczbę znaczników z nim powiązanych. Podczas gdy wszystkie znaczniki są przetwarzane i przechowywane, jedynie niektóre z nich są rozumiane przez \fBdpkg\-gensymbols\fP i wyzwalają specjalną obsługę tych symboli. Patrz podsekcja \fBStandardowe znaczniki symboli\fP, aby się z nimi zapoznać. .P Określenie znacznika powinno znaleźć się zaraz przed nazwą symbolu (nie ma pomiędzy nimi spacji). Zawsze rozpoczyna się nawiasem otwierającym \fB(\fP, kończy nawiasem zamykającym \fB)\fP i musi zawierać przynajmniej jeden znacznik. Poszczególne znaczniki są oddzielone znakiem \fB|\fP. Każdy znacznik może posiadać wartość (opcjonalnie), która jest oddzielona od jego nazwy za pomocą znaku \fB=\fP. Nazwy i wartości znaczników mogą zawierać dowolne znaki, poza znakami specjalnymi \fB)\fP \fB|\fP \fB=\fP. Nazwy symboli, które znajdują się za określeniem znacznika, mogą zostać opcjonalnie ujęte w znaki \fB'\fP lub \fB"\fP. Jednak jeśli symbol nie określa żadnych znaczników, cudzysłowy są traktowane jako część nazwy symbolu, która kończy się na pierwszej spacji. .P (tag1=i am marked|tag name with space)"tagged quoted symbol"@Base 1.0 (optional)tagged_unquoted_symbol@Base 1.0 1 untagged_symbol@Base 1.0 .P Pierwszy symbol w przykładzie jest nazwany \fItagged quoted symbol\fP i posiada dwa znaczniki \fItag1\fP z wartością \fIi am marked\fP i \fItag name with space\fP, który nie posiada wartości. Drugi symbol ma nazwę \fItagged_unquoted_symbol\fP jest jego jedynym znacznikiem jest \fIoptional\fP. Ostatni symbol jest przykładem zwykłego symbolu bez znacznika. .P Ponieważ znaczniki symboli są rozszerzeniem formatu \fIdeb\-symbols(5)\fP, mogą być jedynie częścią plików symboli użytych w pakietach źródłowych (pliki te powinny być następnie widziane jako szablony używane do zbudowania plików symboli osadzonych w pakietach binarnych. Gdy \fBdkpg\-gensymbols\fP zostanie wywołane bez opcji \fI\-t\fP, to wyświetli pliki symboli kompatybilne z formatem \fIdeb\-symbols(5)\fP: w pełni przetworzy symbole zgodnie z wymaganiami ich znaczników standardowych i wytnie wszystkie znaczniki z wyniku. Przeciwieństwem jest tryb szablonu (\fI\-t\fP), gdzie wszystkie symbole i ich znaczniki (zarówno standardowe jak i nieznane) są zachowane w wyniku i wypisywane w takiej oryginalnej postaci, jak były załadowane. .SS "Standardowe znaczniki symboli" .TP \fBoptional\fP Symbol oznaczony jako opcjonalny może zniknąć z biblioteki w dowolnym momencie i nigdy nie spowoduje błędu \fBdpkg\-gensymbols\fP. Usunięte symbole będą się jednak w dalszym ciągu pojawiać jako MISSING w każdym diffie w każdej nowej wersji pakietu. To zachowanie jest przypomnieniem dla opiekuna, że dany symbol musi być usunięty z pliku symboli lub ponownie dodany do biblioteki. Gdy opcjonalny symbol, zadeklarowany wcześniej jako MISSING, nagle pojawi się w następnej wersji, zostanie uaktualniony z powrotem do statusu "istniejącego", gdy jego minimalna wersja nie zmieniła się. Znacznik ten jest przydatny do symboli prywatnych, gdy ich zniknięcie nie spowoduje złamania ABI. Przykładowo, większość szablonów C++ należy do tej kategorii. Podobnie jak każdy inny znacznik, może mieć on również dowolną wartość: można jej użyć do określenia powodu, dla którego symbol jest opcjonalny. .TP \fBarch=\fP\fIlista\-architektur\fP Znacznik ten pozwala na ograniczenie zestawu architektur, na którym ma istnieć. Gdy lista symboli jest aktualizowana za pomocą symboli odkrytych w bibliotece, wszystkie symbole specyficzne dla architektury, które nie dotyczą architektury bieżącego komputera są traktowane tak, jakby nie istniały. Jeśli symbol specyficzny dla architektury, pasujący do architektury bieżącego komputera nie istnieje w bibliotece, stosowana jest zwykła procedura dla brakujących symboli i może to spowodować błąd \fBdpkg\-gensymbols\fP. Z drugiej strony, jeśli symbol specyficzny dla architektury zostanie znaleziony, podczas gdy nie powinien on istnieć (ponieważ architektura bieżącego komputera nie jest wypisana w znaczniku), czyni się go neutralnym architekturowo (znacznik architektury jest pomijany, a symbol pojawia się w różnicy z powodu tej zmiany), ale nie jest traktowany jako nowy. Podczas działania w domyślnym trybie nieszablonowym, spośród symboli specyficznych dla architektury tylko te, które pasują do architektury bieżącego komputera są zapisywane do pliku symboli. Odwrotnie jest w trybie szablonu: wszystkie symbole specyficzne dla architektury (łącznie z tymi, należącymi do obcych architektur) są zawsze zapisywane do pliku symboli. Format \fIlisty\-architektur\fP jest taki sam, jak ten używany w polu \fIBuild\-Depends\fP pliku \fIdebian/control\fP (z wyjątkiem otaczających nawiasów kwadratowych []). Na przykład, pierwszy symbol z poniższej listy będzie brany pod uwagę jedynie na architekturach alpha, any\-amd64 i ia64, drugi jedynie na architekturach linux, a trzeci wszędzie, poza architekturą armel. (arch=alpha any\-amd64 ia64)a_64bit_specific_symbol@Base 1.0 (arch=linux\-any)linux_specific_symbol@Base 1.0 (arch=!armel)symbol_armel_does_not_have@Base 1.0 .TP \fBignore\-blacklist\fP dpkg\-gensymbols posiada wewnętrzną, czarną listę symboli, które nie powinny pojawić się w plikach symboli, ponieważ są one z reguły jedynie efektem ubocznym detali implementacyjnych toolchainu. Jeśli z jakiegoś powodu naprawdę chce się włączyć jeden z tych symboli do pliku symboli, należy oznaczyć ten symbol znacznikiem \fBignore\-blacklist\fP. Może być potrzebny do niektórych niskopoziomowych bibliotek toolchainu, takich jak libgcc. .TP \fBc++\fP Oznacza wzorzec symbolu \fIc++\fP. Patrz podsekcja \fBUżywanie wzorców symboli\fP poniżej. .TP \fBsymver\fP Oznacza wzorzec symbolu \fIsymver\fP (wersja symbolu). Patrz podsekcja \fBUżywanie wzorców symboli\fP poniżej. .TP \fBregex\fP Oznacza wzorzec symbolu \fIregex\fP. Patrz podsekcja \fBUżywanie wzorców symboli\fP poniżej. .SS "Używanie wzorców symboli" .P W przeciwieństwie do standardowej specyfikacji symboli, wzorzec może pokrywać wiele symboli rzeczywistych z biblioteki. \fBdpkg\-gensymbols\fP postara się dopasować każdy wzorzec do każdego symbolu rzeczywistego, który \fInie\fP posiada zdefiniowanego odpowiedniego symbolu specyficznego w pliku symboli. Gdy tylko znaleziony zostanie pierwszy pasujący wzorzec, to wszystkie jego znaczniki i właściwości będą używane jako podstawa określenia symbolu. Jeśli żaden ze wzorców nie zostanie dopasowany, to symbol zostanie uznany za nowy. Wzorzec jest uważany za porzucony, jeśli nie pasuje do żadnego symbolu w bibliotece. Domyślnie, spowoduje to błąd \fBdpkg\-gensymbols\fP na poziomie \fI\-c1\fP lub wyższym. Jeśli jednak chce się uniknąć tego błędu, można oznaczyć wzorzec znacznikiem \fIoptional\fP. Wówczas, jeśli wzorzec do niczego nie pasuje, pojawia się jedynie w diffie jako MISSING. Co więcej, podobnie jak każdy symbol, wzorzec może być ograniczony do określonych architektur, za pomocą znacznika \fIarch\fP. Proszę zapoznać się ze znajdującą się wyżej podsekcją \fIStandardowe znaczniki symboli\fP, aby dowiedzieć się więcej. Wzorce są rozszerzeniem formatu \fIdeb\-symbols(5)\fP, ponieważ są one prawidłowe jedynie w szablonach pliku symboli. Składnia wzorców nie różni się od tej symboli. Jednak część nazwy symbolu specyfikacji służy jako wyrażenie, które ma być dopasowane do \fInazwa@wersja\fP w symbolu rzeczywistym. Aby dokonać rozróżnienia między różnymi typami wzorców, wzorzec jest z reguły tagowany specjalnym znacznikiem. Obecnie \fBdpkg\-gensymbols\fP obsługuje trzy proste typy symboli: .TP 3 \fBc++\fP Ten wzorzec jest oznaczony znacznikiem \fIc++\fP. Dopasowuje on jedynie symbole C++ za pomocą ich odkodowanych nazw symboli (takich, jak wypisywanych przez narzędzie \fBc++filt\fP(1)). Wzorzec jest bardzo przydatny do dopasowania symboli, których zakodowane nazwy mogą różnić się między różnymi architekturami, podczas gdy odkodowane nazwy pozostają takie same. Jedną z grup takich symboli jest \fInon\-virtual thunks\fP, które posiadają przesunięcia (offsety) specyficzne dla architektury, dołączone do zakodowanych nazw. Częstym przypadkiem tego przykładu jest wirtualny destruktor, który w wirtualnym dziedziczeniu (ang. diamond inheritance) wymaga niewirtualnego symbolu thunk. Na przykład nawet jeśli _ZThn8_N3NSB6ClassDD1Ev@Base na architekturze 32\-bitowej stanie się prawdopodobnie _ZThn16_N3NSB6ClassDD1Ev@Base na 64\-bitowej, może zostać dopasowany pojedynczym wzorcem \fIc++\fP: .RS .PP libdummy.so.1 libdummy1 #MINVER# [...] (c++)"non\-virtual thunk to NSB::ClassD::~ClassD()@Base" 1.0 [...] .P Powyższą, odkodowaną nazwę można uzyskać wykonując następujące polecenie: .PP $ echo '_ZThn8_N3NSB6ClassDD1Ev@Base' | c++filt .P Proszę zauważyć, że o ile zakodowana nazwa jest, z definicji, unikatowa w bibliotece, o tyle nie musi być to prawdą dla nazw odkodowanych. Kilka różniących się symboli rzeczywistych może mieć tę samą nazwę odkodowaną. Na przykład dzieje się tak w przypadku niewirtualnych symboli thunk w złożonych konfiguracjach dziedziczenia lub w przypadku większości konstruktorów i desktruktorów (ponieważ g++ tworzy dla nich z reguły dwa symbole rzeczywiste). Jednak, ponieważ konflikty zachodzą na poziomie ABI, nie powinny one obniżyć jakości pliku symboli. .RE .TP \fBsymver\fP Wzorzec jest oznaczany znacznikiem \fIsymver\fP. Dobrze zarządzane biblioteki posiadają wersjonowane symbole, a każda wersja odpowiada wersji oryginalnej, gdzie symbol został dodany. W takim przypadku można użyć wzorca \fIsymver\fP, aby dopasować symbol związany z określoną wersją np.: .RS .PP libc.so.6 libc6 #MINVER# (symver)GLIBC_2.0 2.0 [...] (symver)GLIBC_2.7 2.7 access@GLIBC_2.0 2.2 .PP Wszystkie symbole związane z wersjami GLIBC_2.0 i GLIBC_2.7 prowadzą do, odpowiednio, minimalnej wersji 2.0 i 2.7 z wyjątkiem symbolu access@GLIBC_2.0. Ostatnie, prowadzi do minimalnej zależności na libc6 w wersji 2.2 pomimo, że znajduje się w zakresie wzorca "(symver)GLIBC_2.0", ponieważ specyficzne symbole mają pierwszeństwo przed wzorcami. .P Proszę zauważyć, że o ile wzorca masek starego stylu (oznaczane przez "*@version" w polu nazwy symbolu są wciąż obsługiwane, to są obecnie zastąpione przez nową składnię "(symver|optional)version". Na przykład "*@GLIBC_2.0 2.0" powinno być zapisane jako "(symver|optional)GLIBC_2.0 2.0", jeśli potrzebne jest takie samo znaczenie. .RE .TP \fBregex\fP Wyrażenia regularne są oznaczane znacznikiem \fIregex\fP. Są dopasowane za pomocą wyrażeń regularnych perla, określonych w polu nazwy symbolu. Wyrażenie regularne jest dopasowane "jak jest", nie należy jednak zapominać rozpocząć go znakiem \fI^\fP, w przeciwnym wypadku dopasuje ono dowolną część łańcucha symbolu rzeczywistego \fInazwa@wersja\fP np.: .RS .PP libdummy.so.1 libdummy1 #MINVER# (regex)"^mystack_.*@Base$" 1.0 (regex|optional)"private" 1.0 .P Symbole takie jak "mystack_new@Base", :mystack_push@Base", "mystack_pop@Base" itd. zostaną dopasowane przez pierwszy wzorzec, natomiast np. "ng_mystack_new@Base" \- nie. Drugi wzorzec dopasuje wszystkie symbole posiadające łańcuch "private" w swych nazwach, a dopasowania odziedziczą znacznik \fIoptional\fP z wzorca. .RE .P Podane wyżej wzorce proste mogą być łączone tam, gdzie ma to sens. W takim przypadku są one przetwarzane w takiej kolejności, w jakiej podano znaczniki np. oba .PP (c++|regex)"^NSA::ClassA::Private::privmethod\ed\e(int\e)@Base" 1.0 (regex|c++)N3NSA6ClassA7Private11privmethod\edEi@Base 1.0 .P dopasują symbole "_ZN3NSA6ClassA7Private11privmethod1Ei@Base" i "_ZN3NSA6ClassA7Private11privmethod2Ei@Base". Podczas dopasowywania pierwszego wzorca, symbol surowy jest najpierw odkodowany jako symbol C++, a odkodowana nazwa symbolu jest dopasowywana do wyrażenia regularnego. Z drugiej strony, gdy dopasowywany jest drugi wzorzec, wyrażenie regularne jest dopasowywane do surowej nazwy symbolu, następnie sprawdzane jest, czy symbol jest symbolem C++ przez próbę odkodowania go. Niepowodzenie każdego symbolu prostego spowoduje niepowodzenie całego wzorca. Z tego powodu np. "__N3NSA6ClassA7Private11privmethod\edEi@Base" nie będzie pasować do żadnego ze wzorców, ponieważ nie jest poprawnym symbolem C++. .P Ogólnie, wszystkie wzorce są podzielone na dwie grupy: aliasy (proste \fIc++\fP i \fIsymver\fP) i wzorce ogólne (\fIregex\fP, wszystkie kombinacje wielu prostych wzorców). Dopasowanie prostych wzorców opartych na aliasach jest szybkie (0(1)), a wzorce ogólne mają 0(N) (N \- liczba wzorców ogólnych) na każdy symbol. Z tego powodu nie zaleca się nadużywania wzorców ogólnych. .P Gdy wiele symboli pasuje do tego samego symbolu rzeczywistego, aliasy (najpierw \fIc++\fP, następnie \fIsymver\fP) są preferowane w stosunku do wzorców ogólnych. Wzorce ogólne są dopasowywane w takiej kolejności, w jakiej zostaną odnalezione w szablonie pliku symboli, aż do pierwszego sukcesu. Proszę jednak zwrócić uwagę, że ręczna zmiana kolejności wpisów pliku szablonu nie jest zalecana, ponieważ \fBdpkg\-gensymbols\fP tworzy diffy w oparciu o alfanumeryczną kolejność ich nazw. .SS "Używanie include (dołączeń)" .P Gdy zestaw eksportowanych symboli różni się między architekturami, może okazać się, że używanie pojedynczego pliku symboli nie jest wygodne. W takich przypadkach, dyrektywa dołączenia może okazać się przydatna na kilka sposobów: .IP \(bu 4 Można przenieść część wspólną do pliku zewnętrznego i dołączyć go do swojego pliku \fIpakiet\fP.symbols.\fIarch\fP używając dyrektywy dołączenia podobnej do poniższej: #include "\fIpakiet\fP.symbols.common" .IP \(bu Dyrektywa dołączenia może zostać otagowana podobnie jak każdy symbol: (tag|...|tagN)#include "plik\-do\-dołączenia" W rezultacie, wszystkie symbole z \fIpliku\-do\-dołączenia\fP zostaną domyślnie oznaczone przez \fItag\fP ... \fItagN\fP. Można użyć tej funkcji, aby utworzyć wspólny plik \fIpakiet\fP.symbols, który dołącza pliki symboli specyficzne dla architektury: common_symbol1@Base 1.0 (arch=amd64 ia64 alpha)#include "package.symbols.64bit" (arch=!amd64 !ia64 !alpha)#include "package.symbols.32bit" common_symbol2@Base 1.0 .P Pliki symboli są czytane wiersz po wierszu, a dyrektywy dołączenia są przetwarzane zaraz po ich wystąpieniu. Oznacza to, że zawartość załączonego pliku może przesłonić każdą zawartość, która pojawi się przed dyrektywą dołączenia, i że zawartość po dyrektywie może przesłonić wszystko, co znajduje się w dołączanym pliku. Każdy symbol (lub nawet inna dyrektywa #include) w dołączanym pliku może określić dodatkowe znaczniki lub przesłonić wartości dziedziczonych znaczników w ich określeniach znaczników. Nie ma jednak sposobu, aby symbol usunąć jakikolwiek z dziedziczonych znaczników. .P Dołączone pliki mogą powtórzyć wiersz nagłówkowy zawierający SONAME biblioteki. W takim przypadku, przesłoni on wszystkie odczytane wcześniej wiersze nagłówkowe. Najlepiej jest jednak zapobiegać duplikowaniu wierszy nagłówkowych. Oto jeden ze sposobów: .PP #include "libsomething1.symbols.common" arch_specific_symbol@Base 1.0 .SS "Dobre zarządzanie biblioteką" .P Dobrze zarządzana biblioteka ma następujące cechy: .IP \(bu 4 jej API jest stabilne (symbole publiczne nie są nigdy porzucane, dodawane są tylko nowe symbole publiczne), a niekompatybilne zmiany są wykonywane tylko przy zmianach SONAME; .IP \(bu 4 idealnie, używa wersjonowania symboli, aby osiągnąć stabilność ABI niezależnie od zmian wewnętrznych i rozszerzeń API; .IP \(bu 4 nie eksportuje symboli prywatnych (takie symbole mogą być tagowane jako opcjonalne, jako obejście). .P Podczas zarządzania plikiem symboli łatwo jest zauważyć pojawienie się lub zniknięcie symboli. Znacznie trudniej jednak wyłapać niekompatybilną zmianę API i ABI. W związku z tym, opiekun pakietu powinien dokładnie sprawdzić w dzienniku zmian projektu macierzystego, czy istnieje przypadek, że zasady dobrego zarządzania biblioteką zostały złamane. Jeśli odkryje się potencjalne problemy, macierzysty autor powinien zostać poinformowany, jako że poprawka w projekcie macierzystym jest zawsze lepsza, niż obejście problemu w samym Debianie. .SH OPCJE .TP \fB\-P\fP\fIkatalog\-budowania\-pakietu\fP Przeszukuje \fIkatalog\-budowania\-pakietu\fP zamiast debian/tmp. .TP \fB\-p\fP\fIpakiet\fP Definiuje nazwę pakietu. Wymagane, jeśli więcej niż jeden pakiet binarny jest wypisany w debian/control (lub nie ma tego pliku). .TP \fB\-v\fP\fIwersja\fP Definiuje wersję pakietu. Domyślnie jest to wersja wzięta z debian/changelog. Wymagane, jeśli wywołanie ma miejsce spoza drzewa pakietu źródłowego. .TP \fB\-e\fP\fIplik\-biblioteki\fP Analizuje jedynie biblioteki wypisane jawnie, zamiast znajdować wszystkie biblioteki publiczne. Można używać wzorców powłoki używanych do rozwijania nazw ścieżkowych (patrz strona podręcznika File::Glob, aby dowiedzieć się więcej) w \fIpliku\-biblioteki\fP, aby dopasować wiele bibiotek za pomocą pojedynczego argumentu (w przeciwnym wypadku potrzebne będzie wiele \fB\-e\fP). .TP \fB\-I\fP\fInazwa\-pliku\fP Używa \fInazwy\-pliku\fP jako pliku odniesienia do generowania pliku symboli, który jest integrowany w samym pakiecie. .TP \fB\-O\fP Wypisuje plik wygenerowanych symboli na standardowe wyjście, zamiast przechowywać go w drzewie budowania pakietu. .TP \fB\-O\fP\fInazwa\-pliku\fP Przechowuje wygenerowany plik symboli jako \fInazwa\-pliku\fP. Jeśli \fInazwa\-pliku\fP już istnieje, to jej zawartość jest używana jako podstawa do wygenerowanych plików symboli. Można użyć tej funkcji aby zaktualizować plik symboli, dzięki czemy pasuje on do nowszej wersji projektu macierzystego w bibliotece. .TP \fB\-t\fP Zapisuje plik symboli w trybie szablonu, zamiast w formacie kompatybilnym z \fIdeb\-symbols(5)\fP. Główną różnicą jest to, że nazwy symboli i znaczniki w trybie szablonu są zapisywane w ich oryginalnej formie, zamiast w przetworzonych nazwach symboli, z wyciętymi znacznikami w trybie kompatybilności. Co więcej, część symboli może być pominięta, przy zapisie standardowego pliku \fIdeb\-symbols(5)\fP (zgodnie z regułami przetwarzania znaczników), podczas gdy wszystkie symbole są zawsze zapisywane do szablonu pliku symboli. .TP \fB\-c\fP\fI[0\-4]\fP Definiuje sprawdzenia do wykonania podczas porównywania wygenerowanego pliku symboli z plikiem szablonu używanym na początku. Domyślnym poziomem jest 1. Zwiększanie poziomu wykonuje więcej sprawdzeń i zawiera wszystkie sprawdzenia z niższego poziomu. Poziom 0 nigdy nie kończy się błędem. Poziom 1 sprawdza, czy jakieś symbole nie zniknęły. Poziom 2 zawodzi, gdy wprowadzono jakieś nowe symbole. Poziom 3 zwraca błąd, gdy zniknęły jakieś biblioteki. Poziom 4 \- gdy wprowadzono biblioteki. Wartość ta może zostać przesłonięta przez zmienną środowiskową DPKG_GENSYMBOLS_CHECK_LEVEL. .TP \fB\-q\fP Wycisza się i nigdy nie tworzy różnicy między generowanym plikiem symboli a plikiem szablonu używanym na początku, ani nie pokazuje żadnych ostrzeżeń na temat nowych/porzuconych bibliotek czy nowych/porzuconych symboli. Opcja wyłącza jedynie wyświetlanie informacji, ale nie same sprawdzenia (patrz opcja \fI\-c\fP). .TP \fB\-a\fP\fIarchitektura\fP Zakłada \fIarchitekturę\fP jako architekturę hosta w czasie przetwarzania plików symboli. Opcji można użyć, aby wygenerować plik symboli lub diff dla którejś z architektur, zakładając że jej pliki binarne są już dostępne. .TP \fB\-d\fP Włącza tryb debugowania. Wyświetlanych jest wiele komunikatów tłumaczących działanie \fBdpkg\-gensymbols\fP. .TP \fB\-V\fP Włącza tryb szczegółowy. Wygenerowany plik symboli zawiera przestarzałe symbole jako komentarze. Co więcej, w trybie szablonu po wzorcach symboli występują komentarze opisujące symbole rzeczywiste, które dopasowano do wzorca. .TP \fB\-?\fP, \fB\-\-help\fP Wyświetla informację o użytkowaniu i kończy działanie. .TP \fB\-\-version\fP Wyświetla informację o wersji i pomyślnie kończy działanie. . .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBhttp://people.redhat.com/drepper/symbol\-versioning\fP .br \fBhttp://people.redhat.com/drepper/goodpractice.pdf\fP .br \fBhttp://people.redhat.com/drepper/dsohowto.pdf\fP .br \fBdeb\-symbols\fP(5), \fBdpkg\-shlibdeps\fP(1). .SH "TŁUMACZE" Piotr Roszatycki , 1999 .br Bartosz Feński , 2004-2005 .br Robert Luberda , 2006-2008 .br Wiktor Wandachowicz , 2008 .br Michał Kułach , 2012