Bağlı dosya sistemlerinin listelenmesi¶

mount komutu hiçbir seçenek ve girdi belirtmeden kullanıldığında bağlı dosya sistemlerinin tamamını listeler. Listeleme kipi yalnızca geriye uyumluluk için vardır.

Daha sağlam ve özelleştirilebilir çıktılar için özellikle betiklerde findmnt(8) kullanılabilir. Bağlantı noktası adında bulunan denetim karakterlerinin ’?’ ile değiştirildiği unutulmamalıdır.

Aşağıdaki komut ds-türü türündeki dosya sistemlerinden bağlı olanların tamamını listeler:

mount [-l] [-t ds-türü]

Aygıt ve dosya sisteminin belirtilmesi¶

Çoğu aygıt, /dev/sda1 gibi bir blok aygıtının dosya adıyla belirtilir, ancak başka olasılıklar da vardır. Örneğin, bir NFS aygıtının bağlanması durumunda, aygıt example.org:/dizin gibi görünebilir.

Disk bölümlerinin aygıt adları kararsızdır; donanımın yeniden yapılandırılması ve bir aygıtın eklenmesi veya çıkarılması, adlarda değişikliklere neden olabilir. UUID veya LABEL gibi dosya sistemi veya bölüm belirteçlerinin kullanılmasının şiddetle tavsiye edilme nedeni budur. Şu anda desteklenen bölüm belirteçleri (etiketler):

LABEL=etiket

İnsancıl dosya sistemi belirteci. Bkz: -L seçeneği.

UUID=uuid

Evrensel olarak eşsiz dosya sistemi kimliği. uuid tire imleri ile ayrılmış onaltılık sayılardan oluşur. Bkz: -U seçeneği.

PARTLABEL=etiket

İnsancıl disk bölümü etiketi. Bu etiket dosya sistemi ile ilgili değildir, bu bakımdan mkfs(8) veya mkswap(8) tarafından değiştirilmez. Bu etiketler, örneğin GPT (GUID Partition Tables- Küresel olarak eşsiz kimlikli disk bölümü tabloları) için desteklenmektedir.

PARTUUID=uuid

Evrensel olarak eşsiz disk bölümü kimliği. Bu kimlik dosya sistemi ile ilgili değildir, bu bakımdan mkfs(8) veya mkswap(8) tarafından değiştirilmez. Bu kimlikler, örneğin GPT (GUID Partition Tables- Küresel olarak eşsiz kimlikli disk bölümü tabloları) için desteklenmektedir.

ID=kimlik

udevd tarafından oluşturulan donanımsal blok aygıtı kimliği. Bu kimlik genellikle WWN’ye (eşsiz depolama kimliğine) dayanır ve donanım üreticisine özgü bir kimliktir. Sisteminizde kullanılabilecek kimlikler için ls /dev/disk/by-id veya varsa daha iyisi systemd-mount --list komutunun çıktısına bakılabilir. Gereken kesinliği sağlamadığından, udev(7)’e, udev kurallarına ve donanıma bağlı olduğundan, bu kimlik türü genel kullanım için önerilmez.

lsblk --fs komutunun çıktısında FSTYPE, LABEL, UUID gibi başlıklar altında mevcut blok aygıtlarındaki dosya sistemleri liste halinde görülebilir. blkid -p aygıt komutu, belirtilen aygıttaki dosya sistemi hakkında ayrıntılı bilgi sağlar.

Özellikle aygıtı taşır, paylaşır veya kopyalarsanız, UUID ve LABEL’lerin gerçekten benzersiz olduğunun garantisi olmadığı unutulmamalıdır. UUID’lerin gerçekten benzersiz olduğunu doğrulamak için lsblk -o +UUID,PARTUUID komutu kullanılabilir.

Önerilen yöntem, /etc/fstab dosyasında /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel} udev sembolik bağları yerine etiketleri (örn, UUID=uuid) kullanmaktır. Etiketler daha okunaklı, sağlam ve taşınabilirdir. mount dahili olarak udev(7) sembolik bağlarını kullanır, bu nedenle /etc/fstab içindeki sembolik bağların etiketlere göre hiçbir üstünlüğü yoktur. Daha fazla ayrıntı için bkz: libblkid(3).

proc(5) dosya sistemi özel bir aygıtla ilişkili değildir ve sisteme bağlarken, bir aygıt belirtimi yerine isteğe bağlı bir anahtar sözcük (örneğin, proc) kullanılabilir. (Herhangi bir başka seçim daha az şanslı değildir: mount’tan alınan ’none zaten bağlı’ - veya ’hiçbiri zaten bağlı değil’ - hata iletisi kafa karıştırıcı olabilir.)

/etc/fstab, /etc/mtab ve /proc/mounts dosyaları¶

/etc/fstab dosyası (bkz. fstab(5)), hangi seçenekleri kullanarak hangi aygıtların genellikle nereye bağlanacağını açıklayan satırlar içerebilir. fstab(5) dosyasının öntanımlı konumu --fstab yol komut satırı seçeneğiyle geçersiz kılınabilir (aşağıda daha fazla ayrıntı bulunabilir).

mount -a [-t ds-türü] [-O seçenek-listesi]

fstab veya mtab’da belirtilen bir dosya sistemi bağlanırken, komut satırında sadece aygıtın veya sadece bağlama dizininin belirtilmesi yeterlidir.

mount ve umount(8), geleneksel olarak /etc/mtab dosyasında sisteme bağlanmış dosya sistemlerinin bir listesini tutar. Klasik /etc/mtab desteği, derleme sırasında öntanımlı olarak tamamen devre dışı bırakılmıştır, çünkü mevcut Linux sistemlerinde /etc/mtab dosyasını /proc/mounts dosyasına sembolik bağ yapmak daha iyidir. Kullanıcı alanında tutulan normal mtab dosyası, isim alanları, kapsayıcılar ve diğer gelişmiş Linux özellikleriyle güvenilir bir şekilde çalışamaz. Klasik mtab desteği etkinse, dosyanın yanı sıra sembolik bağı da kullanmak mümkündür.

mount komutu girdisiz çalıştırıldığında bağlı dosya sistemlerini listeler.

/etc/fstab dosyasındaki "bağlama seçenekleri"ni geçersiz kılmak için -o "komut satırı seçeneği" kullanılmalıdır:

mount aygıt|dizin -o seçenekler

mount komutuna aygıt (veya LABEL, UUID, ID, PARTUUID, PARTLABEL etiketlerinden biri) ve bağlama dizini birlikte girdi olarak belirtilmişse /etc/fstab dosyası okunmaz. Örnekte, foo aygıtı /dizin altına bağlanmaktadır:

mount /dev/foo /dizin

Dosya sistemlerini bağlayan root olmayabilir¶

Normalde, dosya sistemlerini yalnızca root kullanıcısı bağlayabilir. Ancak, dosya sisteminin fstab satırı user seçeneğini içeriyorsa, o dosya sistemini herkes bağlayabilir. Örneğin,

/dev/cdrom /media iso9660 ro,user,noauto,unhide

mount /media

util-linux 2.35’ten beri, libmount’un iç güvenlik kurallarına göre kullanıcı izinleri yetersiz olduğunda mount hata verip çıkmaz. Bunun yerine, suid izinlerini düşürür ve çalışmasını normal root olmayan kullanıcı olarak sürdürür. Bu davranış, root izinlerinin gerekli olmadığı kullanım durumlarını destekler (örneğin, fuse(8) dosya sistemleri, kullanıcı isim alanları, vb.).

Daha fazla ayrıntı için bkz. fstab(5). Bağlı bir dosya sistemini yalnızca bağlayan kullanıcı ayırabilir. Bütün kullanıcıların bağlantıyı ayırabilmesi isteniyorsa, fstab satırında user yerine users seçeneğinin kullanılması gerekir. owner (sahibi) seçeneği, user seçeneğine benzemekle birlikte kullanıcının özel dosyanın sahibi olmasını gerektirir. Örneğin, bir oturum açma betiği, konsol kullanıcısını /dev/fd aygıtının sahibi yapıyorsa bu yararlı olabilir. group seçeneği, kullanıcının özel dosya grubunun üyesi olması gerekliliği dışında user seçeneğinin benzeridir.

Başka bir yere tekrar bağlamak¶

Dosya hiyerarşisinin bir bölümü şuna benzer bir komutla başka bir yere tekrar bağlanabilir:

mount --bind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

/eski-bağlama-noktası /yeni-bağlama-noktası none bind

bind seçeneğiyle çekirdek VFS’sinde herhangi bir ikinci sınıf veya özel düğüm oluşturulmadığını anlamak önemlidir. Bu, bir dosya sistemini eklemenin diğer bir yoludur. Dosya sisteminin başka bir yere bağlandığına dair hiçbir yerde saklanan bir bilgi yoktur. eski-bağlama-noktası ve yeni-bağlama-noktası bağımsızdır ve eski-bağlama-noktası yenisini etkilemeden ayrılabilir.

Ayrıca, bu seçenekle tek bir dosya (tek bir dosyanın üzerine) yeniden bağlanabilir. Bir dosya sistemini başka bir yere tekrar bağlamak suretiyle, sıradan bir dizinden bir bağlantı noktası oluşturulabilir. Örneğin,

mount --bind foo foo

mount --rbind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

util-linux 2.27’den beri mount bağlama seçeneklerinin --bind ile aktarılarak değiştirilmesine izin verilmektedir. Örnek:

mount -o bind,ro foo foo

Salt-okunur-yeniden-bağlamanın çekirdek tarafından desteklenen (klasik) yolu, "remount,bind" işlemini kullanmaktır. Örnek:

mount --bind eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası
mount -o remount,bind,ro eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime ve nosymfollow VFS girdi seçeneklerini de "remount,bind" işlemi ile değiştirmek mümkündür. Diğer seçenekler (örneğin dosya sistemine özgü seçenekler) sessizce yok sayılır. Bağlama seçeneklerini dosya sistemini ardışık-başka-yere-yeniden-bağlama (rbind) yoluyla ardışık değiştirmek (örneğin, -o rbind,ro- ile) imkansızdır.

util-linux 2.31’den beri, mount yeniden bağlama işleminde (komut satırında -o remount belirtilmişse) /etc/fstab dosyasındaki bind seçeneğini yok sayar. Bu, komut satırından -o remount ile yeniden bağlamada bağlama seçeneklerini tam olarak denetim altında tutmak için gereklidir. Önceki sürümlerde /etc/fstab dosyasındaki bind seçeneği her zaman uygulanırdı ve /etc/fstab dosyasındaki bind seçenekleri ile etkileşmeden bağlama seçeneklerini komut satırında yeniden tanımlamak imkansızdı. Bu bağlama davranışı, /etc/fstab dosyasında "remount,bind" ile belirtilen durumları kapsamaz.

Başka yere taşımak¶

Bağlı bir ağaç başka bir yere (atomik olarak) şuna benzer bir komutla taşınabilir:

mount --move eski-bağlama-noktası yeni-bağlama-noktası

Ayrıca, paylaşımlı bir bağlantının taşınması da geçersizdir ve desteklenmemektedir. Geçerli yayılım seçeneklerini görmek için findmnt -o TARGET,PROPAGATION komutu kullanılabilir.

Alt ağacın paylaşılması (yayılım)¶

Linux 2.6.15’ten beri, bir bağlantıyı ve onun alt bağlantılarını paylaşımlı (shared), özel (private), köle (slave) veya kopyalanamaz (unbindable) olarak işaretlemek mümkündür. Paylaşımlı bağlantı, bir bağlantının yansılarını oluşturma yeteneği sağlar. Böylece bir bağlantıda bir yansının alt bağlantıları ayrıldığında bu değişiklik diğer yansılara da yansıtılır. Köle bağlantı değişiklikleri yalnızca efendisinden alır, tersi olmaz. Özel bağlantı hiçbir yansı, köle, efendi almaz veya vermez. Kopyalanamayan bağlantı, başka yere tekrar bağlanamaz. Ayrıntılar, çekirdek kaynak ağacındaki Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt dosyasında belgelenmiştir; ayrıca bkz. mount-namespaces(7).

Desteklenen işlemler:

mount --make-shared bağlama-noktası
mount --make-slave bağlama-noktası
mount --make-private bağlama-noktası
mount --make-unbindable bağlama-noktası

mount --make-rshared bağlama-noktası
mount --make-rslave bağlama-noktası
mount --make-rprivate bağlama-noktası
mount --make-runbindable bağlama-noktası

Linux çekirdeğinin tek bir mount(2) sistem çağrısı ile birden çok yayılım seçeneğinin değiştirilmesine izin vermediği ve yayılım seçeneklerinin diğer bağlama seçenekleri ve işlemleriyle birlikte kullanılamayacağı unutulmamalıdır.

util-linux 2.23’ten beri mount komutu, bir mount(2) sistem çağrısı ile daha fazla yayılım (topoloji) değişikliği yapmak ve bunu üstelik, diğer bağlama işlemleriyle birlikte yapmak için de kullanılabilir. Yayılım seçenekleri, önceki bağlama işlemleri başarılı olduğunda ek mount(2) sistem çağrıları ile teker teker uygulanır. Bu kullanım durumunun atomik olmadığı unutulmamalıdır. Örneğin,

mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo

mount /dev/sda1 /foo
mount --make-private /foo
mount --make-unbindable /foo

adfs için bağlama seçenekleri¶

uid=değer ve gid=değer

Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini tanımlar. Öntanımlı olarak uid=gid=0 dır.

ownmask=değer ve othmask=değer

Sırası ile adfs için “sahibinin” izinlerini ve “diğerlerinin” izinlerini ayarlar. (öntanımlı olarak: sırası ile 0700 ve 0077 dir). Ayrıca bkz: /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.rst

affs için bağlama seçenekleri¶

uid=değer ve gid=değer

Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak uid=gid=0 dır. Fakat uid ve gid seçeneklerine değer belirtilmediği durumlarda, geçerli sürecin değerleri atanır.

setuid=değer ve setgid=değer

Bütün dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar.

mode=değer

Asıl değerleri yok sayarak, bütün dosyaların erişim izinlerini değer & 0777 olarak değiştirir. Okuma iznine sahip dizinlere arama izni ekler. değer sekizlik tabanda belirtilir.

protect

Dosya sistemindeki koruma bitlerinde herhangi bir değişiklik yapılmasına izin vermez.

usemp

Dosya sistemi kökünün kullanıcı ve grup kimliklerini, ilk sync veya umount sonrası bağlama noktasının kullanıcı ve grup kimliklerine ayarlar ve sonra da bu seçenek temizlenir. Tuhaf...

verbose

Her başarılı bağlama için, ekrana bilgilendirici bir ileti basar.

prefix=dizge

Bir bağı izlerken ds birim isminden önce kullanılan önek.

volume=dizge

Bir sembolik bağı izlerken / öncesinde kullanılan önek (en fazla 30 karakterlik).

reserved=değer

Aygıtın başlangıcındaki kullanılmamış blok sayısı (öntanımlı: 2).

root=değer

Kök bloğunun kesin yeri belirtilir.

bs=değer

Blok boyu belirtilir. Kullanılabilecek değerler: 512, 1024, 2048, 4096.

grpquota
noquota
quota
usrquota

Bu seçenekler geçerlidir ama yoksayılır (bununla birlikte, bu seçenekler /etc/fstab içinde kullanılırsa kota araçları tepki verebilir).

debugfs için bağlama seçenekleri¶

debugfs dosya sistemi, geleneksel olarak /sys/kernel/debug altına bağlanan sözde dosya sistemidir. Çekirdek 3.4 sürümünden beri, debugfs için aşağıdaki seçenekleri desteklemektedir:

uid=değer ve gid=değer

Bağlama noktasının sahip ve grubunu tanımlar.

mode=kip

Bağlama noktasının kipini tanımlar.

devpts için bağlama seçenekleri¶

devpts dosya sistemi sözde dosya sistemidir, geleneksel olarak /dev/pts altına bağlanır. Bir sözde uçbirim elde edebilmek için, bir süreç /dev/ptmx’i açar; daha sonra bu uçbirimin numarası bu sürece bildirilir ve yardımcı sözde uçbirime /dev/pts/<numara> şeklinde erişilebilir.

uid=değer ve gid=değer

Yeni oluşturulan PTY’lerin kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Hiçbir şey belirtilmemişse, bu değerlere, uçbirimi oluşturan sürecin değerleri atanır. Örneğin: Grup kimliği 5 olan bir tty grubu varsa, gid=5 ile yeni açılan PTY bu gruba dahil edilir.

mode=kip

Yeni oluşturulan PTY’lerin kipini belirler. Öntanımlı kip 0600’dür. mode=620 ve gid=5 değerleri ile yeni açılan PTYler için “mesg y” öntanımlı olur.

newinstance

devpts dosya sisteminin özel bir örneğini oluşturur, böylece bu yeni örnekte tahsis edilen sözde terminaller, diğer devpts örneklerinde oluşturulanlardan bağımsız olur.

newinstance seçeneği olmayan tüm devptsler, aynı sözde uçbirim indisleri kümesini paylaşır (yani, eski kipi). newinstance seçeneği olanların indis kümesi ise, kendilerine özel, diğerlerinden bağımsız olur.

Bu seçenek esas olarak Linux çekirdeğindeki kapsayıcıları desteklemek için kullanılır. 2.6.29 ve üstü Linux çekirdek sürümlerinde gerçeklenmiştir. Ayrıca, bu bağlama seçeneği yalnızca, çekirdek yapılandırmasında CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES etkinleştirildiğinde geçerli olur.

Bu seçeneği etkin şekilde kullanmak için /dev/ptmx, pts/ptmx’e sembolik bir bağ olmalıdır. Daha fazla bilgi, çekirdek kaynak paketinindeki Documentation/filesystems/devpts.txt dosyasında bulunabilir.

ptmxmode=kip

devpts dosya sisteminde yeni ptmx aygıt düğümünün kipini belirler.

Birden çok devpts örneği desteğiyle, her örneğin (bkz: newinstance) devpts dosya sisteminin kök dizininde özel bir ptmx düğümü bulunur (genel olarak /dev/pts/ptmx).

Çekirdeğin eski sürümleriyle uyumluluk için, yeni ptmx düğümünün öntanımlı kipi 0000’dır. Bu seçenek ile ptmx düğümü için daha kullanışlı bir kip belirtilebilir. newinstance seçeneği belirtildiğinde bu seçeneğin de kullanılması şiddetle önerilir.

2.6.29 ve üstü Linux çekirdek sürümlerinde gerçeklenmiştir. Ayrıca, bu seçenek yalnızca, çekirdek yapılandırmasında CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES etkinleştirildiğinde geçerli olur.

fat için bağlama seçenekleri¶

Bilgi:

fat bağımsız bir dosya sistemi değildir ama msdos, umsdos ve vfat dosya sistemlerinin ana parçasıdır.

blocksize=512
blocksize=1024
blocksize=2048

Blok boyunu belirler (öntanımlı: 512). Bu seçenek artık kullanılmıyor.

uid=değer ve gid=değer

Tüm dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini tanımlar. Öntanımlı olarak geçerli sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

umask=maske

umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) belirler. Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

dmask=maske

umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca dizinler için ayarlar. Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

fmask=maske

umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca sıradan dosyalar için ayarlar. Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

allow_utime=değer

Değişiklik ve erişim zamanını değiştirme izinlerini belirler.

umask’ın (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) yalnızca dizinler için ayarlanması öntanımlıdır. (Dizin yazılabilir ise utime(2) çağrısına da izin verilir. örnek: ~dmask & 022)

Normalde utime(2), geçerli sürecin dosyanın sahibi mi yoksa yalnızca CAP_FOWNER yeteneğine mi sahip olduğuna bakılır. Ancak FAT dosya sistemlerinde diskte UID/GID yoktur, bu nedenle normal denetim çok esnek değildir ancak bu seçenek ile bu esnetilebilir.

check=değer

Üç farklı seçicilik seviyesi seçilebilir:

codepage=değer

FAT ve VFAT dosya sistemlerinde, kısa isim karakterlerine dönüşüm için kullanılacak kod sayfası belirtilir. Öntanımlı: 437.

conv=kip

Bu seçenek artık kullanılmadığından başarısız olabilir veya yok sayılabilir.

cvf_format=modül

Sürücü olarak kullanılacak CVF (Compressed Volume File - Sıkıştırılmış Oylum Dosyası) modülü olarak otomatik saptanan modül yerine modül modülünü kullanmaya zorlar. Şayet çekirdek kmod destekli ise bu seçenek, istendiğinde CVF modülü yüklemesini de denetler.

cvf_option=seçenek

seçenek CVF modülüne aktarılır. Bu seçenek artık kullanılmıyor.

debug

Hata ayıklama etkinleştirilir. Bir sürüm dizgesi ve bir dosya sistemi girdileri listesi basılır (girdilerin tutarsız göründüğü durumlarda da basılır).

discard

Belirtilirse, bloklar serbest bırakıldığında blok aygıtında yoket/kırp işlemlerinin uygulanmasına neden olur. Bu, SSD’ler ve seyrek/ince olarak sağlanan LUN’lar için kullanışlıdır.

dos1xfloppy

Belirtilirse, yedekleme aygıtı boyutuna göre belirlenen bir son çare öntanımlısı olarak BIOS Girdileri Bloğu yapılandırması kullanılır. Bu statik girdiler 160 kiB, 180 kiB, 320 kiB ve 360 kiB disketler ve disket imgeleri için DOS 1.x tarafından kabul edilen öntanımlı değerlerle eşleştirilir.

errors=panic
errors=continue
errors=remount-ro

Önemli hatalar için FAT davranışını belirler: panic (panikle), continue (hiçbir şey yapmadan devam et) veya remount-ro (bölümü salt okunur yeniden bağla - öntanımlıdır).

fat=12
fat=16
fat=32

12, 16 veya 32 bitlik fat sistemi belirtir. Bu seçeneğin belirtildiği durumlarda otomatik FAT türü saptaması yoksayılır. Kullanırken DİKKATLİ OLUN!

iocharset=küme

8 bitlik karakterlerle, 16 bitlik Unicode karakterler arasında dönüşüm işlemi için kullanılacak karakter kümesini belirler. Öntanımlı küme iso8859-1’dir. Uzun dosya isimleri disk üzerinde Unicode biçiminde saklanır.

nfs=stale_rw
nfs=nostale_ro

Yalnızca FAT dosya sistemi NFS üzerinden dışa aktarılmak isteniyorsa etkinleştirilmelidir.

nfs=stale_rw: Bu seçenek, aramaları iyileştirmek için nfs ile ilgili kod tarafından kullanılan dizinlerin dosya düğümlerini tamponlamakta kullanılır . NFS üzerinden tüm dosya işlemleri (okuma/yazma) desteklenir, ancak NFS sunucusundaki bir önbellek tahliyesinin, yapay ESTALE hatalarına neden olma olasılığı vardır.

nfs=nostale_ro: Bu seçenek, dosya düğümü indisini ve dosya tanıtıcısını FAT dizini girdisindeki bir dosyanın disk üzerindeki konumuna dayandırır. Bir dosya, bulunduğu dizinin dosya düğümü tamponundan çıkarıldıktan sonra ESTALE hatasının oluşmamasını sağlar. Ancak bu, yeniden adlandırma, oluşturma ve bağ kaldırma gibi işlemlerin dosya tanıtıcılarının artık farklı bir dosyayı göstermesine ve büyük olasılıkla veri bozulmasına neden olabileceği anlamına gelir. Bunun ortaya çıkmaması için, bu seçenek ek olarak dosya sistemini salt okunur olarak bağlar.

Geriye dönük uyumluluğu korumak için, stale_rw öntanımlı olduğu takdirde -o nfs de kabul edilir.

tz=UTC

Bu seçenek, yerel saat (FAT üzerinde Windows tarafından kullanıldığı gibi) ve UTC (Linux’un dahili olarak kullandığı) arasındaki zaman damgalarının dönüştürülmesini devre dışı bırakır. Bu, yerel saatin olumsuzluklarından kaçınmak için UTC’ye ayarlanmış aygıtları (sayısal kameralar gibi) bağlarken özellikle kullanışlıdır.

time_offset=fark

Zaman damgalarının FAT tarafından kullanılan yerel saatten UTC’ye dönüştürülmesi için saat farkını belirler. Yani, Linux tarafından dahili olarak kullanılan UTC’ye dönüştürmek için her zaman damgasından fark dakika çıkarılır. Bu, çekirdekte settimeofday(2) aracılığıyla ayarlanan saat dilimi dosya sistemi tarafından kullanılan saat dilimi olmadığında kullanışlıdır. Yaz saati uygulamalarında bu seçeneğin doğru zaman damgaları sağlamadığı unutulmamalıdır - yaz saatinin uygulandığı saatlere bağlı olarak zaman damgaları bir saat farklı olacaktır.

quiet

Sessiz kip etkinleştirilir. Dosyaların sahiplik ve kipleri değiştirilirken başarısızlık halinde hata döndürülmez. DİKKATLİ kullanılmalıdır!

rodir

FAT dosya sisteminde, ATTR_RO (salt okunur) özniteliği vardır. Windows’ta, dizinler için ATTR_RO yok sayılır ve bir seçenek olarak yalnızca uygulamalar tarafından kullanılır (örneğin, dizini özelleştirmek için).

ATTR_RO özniteliği, dizinleri bile salt okunur yapmak için kullanılmak istenirse bu seçenek belirtilmelidir.

showexec

Belirtilirse, dosyanın çalıştırma izni bitlerine yalnızca dosya uzantısı .EXE, .COM veya .BAT ise izin verilir. Öntanımlı olarak etkin değildir.

sys_immutable

Belirtilirse, FAT dosya sisteminin ATTR_SYS özniteliği Linux üzerinde IMMUTABLE seçeneği ile gerçeklenir. Öntanımlı olarak etkin değildir.

flush

Belirtilirse, dosya sistemi bellekten diske normalden daha erken boşaltılmaya çalışılır. Öntanımlı olarak etkin değildir.

usefree

Belirtilirse, FSINFO’da saklanan "free clusters" ("serbest kümeler") değeri kullanılır. Diski taramadan boş küme sayısını belirlemek için kullanılır. Ancak öntanımlı olarak kullanılmaz, çünkü son Windows sürümlerinde bazı durumlarda doğru şekilde güncellenmemektedir. FSINFO’daki bu değerin doğru olduğundan emin olunması durumunda, bu seçenekle disk taramasını önlenebilir.

dots
nodots
dotsOK=[yes|no]

Unix veya DOS kurallarını bir FAT dosya sisteminde zorlamak için yanlış yönlendirilmiş çeşitli girişimler.

hfs için bağlama seçenekleri¶

creator=değer, type=değer

Yeni dosyalar oluşturmak için MacOS bulucu tarafından kullanılan creator/type için belirtilen değerler tanımlanır. ’????’ öntanımlıdır.

uid=değer, gid=değer

Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak o anki sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

dir_umask=değer, file_umask=değer, umask=değer

Tüm dizinler, tüm normal dosyalar veya tüm dosyal ve dizinler için kullanılan umask değerini belirler. Geçerli sürecin umask’ı öntanımlıdır.

session=değer

Bağlanacak CDROM oturumunu seçmek için kullanılır. Öntanımlı olarak bu karar CDROM sürücüsüne bırakılır. Bu seçenek, CDROM dışında herhangi bir aygıtta başarısız olur.

part=N

Aygıtın Ninci disk bölümünü seçer. Yalnızca CDROM’lar için anlamlıdır. Bölüm tablosunu hiç araştırmamak öntanımlıdır.

quiet

Geçersiz bağlama seçenekleri sessizce yok sayılır.

hpfs için bağlama seçenekleri¶

uid=değer ve gid=değer

Dosya sistemindeki dosyaların kullanıcı ve grup kimliklerini ayarlar. Öntanımlı olarak o anki sürecin kullanıcı ve grup kimlikleri kullanılır.

umask=değer

umask’ı ayarlar (verilmeyecek izinlerin bit maskesi). Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

case=lower, case=asis

Bütün dosya isimlerini ya küçük harfe dönüştürür veya oldukları gibi bırakır. Öntanımlı: case=lower (küçük harfe dönüştür).

conv=kip

Bu seçeneğin kullanımı önerilmemekte olup kullanımı durumunda başarısız olabilir veya yok sayılabilir.

nocheck

Tutarlılık denetimleri yapılırken hata verirse, bağlama işlemini yarıda kesmez.

iso9660 için bağlama seçenekleri¶

ISO 9660 CD-ROM’larda kullanılan dosya sistemi yapısını açıklayan bir standarttır. Bu dosya sistemi ayrıca bazı DVD’lerde de görülmektedir. Ayrıca bkz: udf dosya sistemi.

Normal bir iso9660 dosyası 8.3 şeklinde (tıpkı DOS’daki dosya ismi kısıtlamasında olduğu gibi) ve bütün karakterleri büyük harfli görünür. Dosya sahibi, koruma, bağ sayısı, blok/karakter aygıtları için hazırlık ve benzer şeyler için ayrıca alanlar bulunmaz.

Rock Ridge, iso9660’a bu unixvari özellikleri eklemeye yarayan bir genişletmedir. Basitçe, ek bilgilerin tamamının kaydı için her bir dizin kaydında genişletmeler vardır. Rock Ridge kullanıldığı durumlarda, dosya sistemi normal bir Unix dosya sisteminde farksızdır. Elbette, arada bir fark vardır: CD-ROM salt okunurdur.

norock

Rock Ridge genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler. Bkz: Aşağıdaki map seçeneği

nojoliet

Microsoft Joliet genişletmesinin, kullanmak mümkün olsa bile, kullanılmasını önler. Bkz: Aşağıdaki map seçeneği

check=r[elaxed]
check=s[trict]

check=r[elaxed] seçeneği ile, dosyalar listelenmeden önce dosya ismi küçük harfe dönüştürülür. Bu işlem, sadece norock ve map=normal seçenekleri ile birlikte kullanılırsa, bir anlam ifade etmektedir. Öntanımlı olarak check=s[trict] kullanılmaktadır.

uid=değer ve gid=değer

Muhtemelen, Rock Ridge genişletmesinde belirtilen bilgileri önemsenmeden dosya sistemindeki bütün dosyaların sahiplik veya grup iyeliklerini belirtilen değerlere çevirir. Öntanımlı olarak uid=0 ve gid=0 kullanılmaktadır.

map=n[ormal]
map=o[ff]
map=a[corn]

Rock Ridge olmayan bölümler için, normal isim dönüşümü ile büyük harflar küçük harflere çevrilir, isimlerin sonundaki ‘;1’ler düşer ve ‘;’ler ‘.’ya çevirir. map=o[ff] seçeneği ile isim dönüşümü yapılmaz. Öntanımlı olarak map=n[ormal] kullanılır. map=a[corn] seçeneği, map=n[ormal] ile aynıdır ama fazladan Acorn genişletmesini de ekler (tabii varsa).

mode=değer

Rock Ridge olmayan bölümler için, bütün dosyalara belirtilen kipi verir. Herkes için okuma ve çalıştırma izni öntanımlıdır. Sekizlik taban 0 ile başlatılarak gösterilir.

unhide

Gizli ve kısıtlı haklara sahip dosyaları da gösterir. (Sıradan dosyalar ve gizli veya kısıtlı dosyalar aynı dosya isimlerine sahipse, bu sıradan dosyaları da erişilmez kılabilir.)

block={512|1024|2048}

Blok boyutlarını belirtilen değere göre ayarlar. block=1024 öntanımlıdır.

conv=kip

Bu seçeneğin kullanımı önerilmemekte olup kullanımı durumunda başarısız olabilir veya yok sayılabilir.

cruft

Şayet dosya uzunluğunun en kıymetli baytı bozuksa, dosya uzunluğunun en kıymetli bitlerini yok saymak için bu seçenek atanabilir. Bu seçenek ile dosya boyutları 16 MB ile sınırlandırılır.

session=x

Çoklu oturumlu CDlerde oturum seçer.

sbsector=xxx

xxx. sektörden başlayan oturumu seçer.

Aşağıdaki seçenekler vfat ile aynıdır ve bunları belirtmek yalnızca Microsoft’un Joliet genişletmesi kullanılarak kodlanmış diskleri kullanırken anlamlıdır.

iocharset[=değer]

CD’deki 16 bitlik Unicode karakterlerin 8 bitlik karakterlere dönüştürülmesinde kullanılacak karakter kümesini belirler. iso8859-1 öntanımlıdır.

utf8

CD’deki 16 bitlik Unicode karakterleri UTF-8’e dönüştürür.

jfs için bağlama seçenekleri¶

iocharset=değer

Unicode karakterlerin ASCII karakterlere dönüştürülmesinde kullanılacak karakter kümesini belirler. Dönüşüm yapılmaması öntanımlıdır. Çekirdek yapılandırma dosyasında CONFIG_NLS_UTF8 seçeneğinin tanımlanmasını gerektirir.

resize=sayı

Birimi belirtilen blok sayısına göre yeniden boyutlandırır. JFS, bir birimi küçültmeyi değil, yalnızca büyütmeyi destekler. Bu seçenek, yalnızca birim oku-yaz olarak yeniden bağlanırken geçerlidir. Seçenek sayı belirtilmeksizin kullanılırsa birim disk bölümünün tam boyuna kadar genişletilir.

nointegrity

Günlüğe yazılmaz. Bu seçeneğin birincil kullanım amacı, bir birimi yedekleme ortamından geri yüklerken daha yüksek başarım elde etmektir. Sistem normal kapanmamışsa birimin bütünlüğü garanti edilmez.

integrity

Öntanımlıdır. Meta veri değişiklikleri günlüğe yazılır. Evvelce nointegrity seçeneği ile bağlanmış bir dosya sistemini normal davranışına geri döndürmek için yeniden bağlarken kullanılır.

errors={continue|remount-ro|panic}

Hatalara rastlandığında davranışı belirler: continue (dosya sistemini im koy ve devam et), remount-ro (bölümü salt okunur yeniden bağla), panic (panikle ve sistemi durdur).

noquota|quota|usrquota|grpquota

Bu seçenekler kabul edilir ancak yok sayılır.

msdos için bağlama seçenekleri¶

fat dosya sistemi seçeneklerine bakınız. Şayet msdos dosya sisteminde bir tutarsızlık tespit edilirse, hata raporu verir ve dosya sistemini salt okunur bağlar. Dosya sistemini yazılabilir hale dönüştürmek için tekrar bağlamak gerekir.

ncpfs için bağlama seçenekleri¶

Tıpkı nfs gibi, ncpfs uygulaması da mount(2) sistem çağrısına bir ikil değer (struct ncp_mount_data) bekler. Bu değer ncpmount(8) tarafından oluşturulmakta ama mount’un geçerli sürümü (2.12) ncpfs hakkında hiçbir şey bilmemektedir.

ntfs için bağlama seçenekleri¶

iocharset=isim

Dosya isimleri döndürülürken kullanılacak karakter kümesidir. VFAT’den farklı olarak, NTFS dönüştürülemeyen karakterleri içeren isimleri gizler. Kullanımı önerilmiyor.

nls=isim

iocharset seçeneğinin yeni ismi.

utf8

Dosya isimlerini dönüştürmek için UTF-8 kullanılır.

uni_xlate=[0|1|2]

0 (veya ‘no’ ya da ‘false’) için, bilinmeyen Unicode karakterler için önceleme yapılmaz. 1 (veya ‘yes’ ya da ‘true’) veya 2 için, vfat türünde “:” ile başlayan 4 baytlık öncelem kullanılır. Burada karakter kodlamasının bayt sırası olarak, 2 için küçük sonlu (little-endian), 1 için ise bayt yer değiştirmeli büyük sonlu (byteswapped big-endian) sıralama kullanılır.

posix=[0|1]

Şayet etkin ise (posix=1), dosya sistemi büyük/küçük harf ayrımı yapar. Dosyaların 8.3’lük diğer isimleri ise gizlenmek yerine sabit bağlar ile temsil edilir. Bu seçeneğin kullanımı önerilmiyor.

uid=değer, gid=değer ve umask=değer

Dosya sistemindeki dosya izinlerini düzenler. Öntanımlı olarak, dosyalar root kullanıcıya aittir ve başkaları tarafından okunamaz.

Katmanlı dosya sistemi için bağlama seçenekleri¶

Linux 3.18’den beri, katmanlı sözde dosya sistemi (overlayfs), diğer dosya sistemleri için birlikte bağlama olanağı sağlar.

Bir katmanlı dosya sistemi, iki dosya sistemini üst ve alt dosya sistemi olarak birleştirir. Her iki dosya sisteminin de adı varsa, alt dosya sistemindeki nesne gizliyken veya dizinler söz konusu olduğunda üst nesneyle birleştirilirken üst dosya sistemindeki nesne görünür olur.

Alt dosya sistemi, Linux tarafından desteklenen herhangi bir dosya sistemi olabilir ve yazılabilir olması gerekmez. Alt dosya sistemi başka bir katmanlı dosya sistemi bile olabilir. Üst dosya sistemi normalde yazılabilir olacaktır ve eğer öyleyse, trusted.* genişletilmiş özniteliklerinin oluşturulmasını desteklemesi ve readdir(3) yanıtlarında geçerli bir d_type alanı sağlaması gerekir, bu nedenle NFS uygun değildir.

İki salt okunur dosya sisteminden oluşan bir salt okunur katmanlı sistem, herhangi bir dosya sistemi türünü kullanabilir. lowerdir ve upperdir seçenekleri, aşağıdaki gibi kullanılarak /alt ve /ust dizinleri /birlesik dizini altında birleştirilebilir:

mount -t overlay  overlay  \
-olowerdir=/alt,upperdir=/ust,workdir=/calisma  /birlesik

lowerdir=dizin

lowerdir yazılabilir olması gerekmeyen dosya sistemidir.

upperdir=dizin

upperdir normalde yazılabilir olması gereken dosya sistemidir.

workdir=dizin

workdir, upperdir dosya sistemi üzerinde boş bir dizin gerektirir.

userxattr

xattr isim alanı olarak "trusted.overlay." yerine "user.overlay." kullanılır. Katmanlı dosya sisteminin ayrıcalıksız bağlanması için yararlıdır.

redirect_dir={on|off|follow|nofollow}

redirect_dir özelliği etkin olursa dizin kopyalanır (ama içeriği değil). Ardından katmanlı dosya sisteminin kök dizinindeki özgün konum yoluna "{trusted|user}.overlay.redirect" ek özniteliği tanımlanır. Son olarak dizin yeni yerine taşınır

index={on|off}

Dosya düğümü indisi. index=off durumunda birden fazla sabit bağı olan bir dosya kopyalanırsa, bu bağlar "koparılır". Değişiklikler, aynı dosya düğümüne atıfta bulunan diğer sabit bağ adlarına yansıtılmaz.

uuid={on|off}

Dosya tanıtıcılarındaki temel dosya sisteminin UUID’sini null ile değiştirmek ve UUID denetimlerini etkin şekilde devre dışı bırakmak için kullanılabilir. Bu, diskin kopyalanması ve bu kopyanın UUID’sinin değişmesi durumunda faydalı olabilir. Bu, yalnızca tüm lowerdir/upperdir/workdir dizinleri aynı dosya sistemindeyse geçerlidir, aksi takdirde normal davranışa dönülür.

nfs_export={on|off}

NFS dışa aktarımını destekleyen bir dosya sisteminde nfs_export=on seçeneği ile katmanlı bir dosya sistemi NFS’ye aktarılabilir.

Bu seçeneğin ayrıntılı açıklaması için bkz: https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

xino={on|off|auto}

xino özelliği, gerçek nesne st_ino özelliğindeki benzersiz bir nesne tanıtıcısı ve ilgili fsid dizininden oluşur. xino özelliği, fsid için dosya düğüm indisinin yüksek bitlerini kullanır, çünkü bu dosya sistemleri nadiren bu bitleri kullanır. İlgili düğümün bitlerinin yüksek xino bitlerine taşması durumunda, katmanlı dosya sistemi o düğüm için xino özelliği olmayan davranışa geri dönecektir.

Bu seçeneğin etkisinin ayrıntılı açıklaması için bkz: https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs

metacopy={on|off}

Yalnızca meta veri kopyalama özelliği etkinleştirildiğinde ve chown/chmod gibi meta veriye özel bir işlem gerçekleştirildiğinde, overlayfs yalnızca meta verileri kopyalar (tüm dosyanın aksine). Daha sonra dosya YAZ işlemi için açıldığında dosyanın tamamı kopyalanacaktır.

Başka bir deyişle, bu gecikmeli veri kopyalama işlemidir ve verilerin gerçekten değiştirilmesi gerektiğinde veriler kopyalanır.

volatile

Uçucu (volatile) bağlamaların bir çökmeden kurtulma garantisi yoktur. Uçucu bağlamaların, katmanlı dosya sistemine yazılan veriler yalnızca önemli bir çaba sarf etmeden yeniden oluşturulabiliyorsa kullanılması şiddetle önerilir.

volatile seçeneğiyle bağlamanın getirisi, üst dosya sistemine yapılan tüm eşzamanlama çağrılarının atlanmasıdır.

Yanlış bir güvenlik hissi vermekten kaçınmak için, geçici bağlamaların eşzamanlanması (fsync(2)), VFS’nin geri kalanından biraz farklıdır. Geçici bir bağlama gerçekleştikten sonra upperdir dosya sisteminde herhangi bir geri yazma hatası oluşursa, tüm eşzamanlama işlevleri hata döndürür. Bu durumda, dosya sistemi kurtarılmayacak ve upperdir, son eşzamanlama çağrısından bu yana yeni bir hatayla karşılaşmamış olsa bile, sonraki her eşzamanlama çağrısı bir hata döndürecektir.

Katmanlı dosya sistemi volatile seçeneği ile bağlandığında "$workdir/work/incompat/volatile" dizini oluşturulur. Bir sonraki bağlama sırasında, bu dizin denetlenir ve bağlama zaten varsa bağlama reddedilir. Bu, kullanıcının upperdir ve workdir dizinlerini atması ve yeni bir tane oluşturması gerektiğinin güçlü bir göstergesidir. Kullanıcının sistemin çökmediğini ve upperdir içeriğinin bozulmadığını bildiği çok sınırlı durumlarda, uçucu (volatile) dizin kaldırılabilir.

reiserfs için bağlama seçenekleri¶

reiserfs günlükleme yapan bir dosya sistemidir.

Uyarı:

reiserfs dosya sisteminin geliştiricisi kalmadığından Linux 5.18 sürümünden beri kullanımı önerilmemekte olup muhtemelen 2025’te çekirdek desteği sonlandırılacaktır (Kaynak: https://git.kernel.org/pub/scm/linux/kernel/git/torvalds/linux.git/commit/ ?id=eb103a51640ee32ab01c51e13bf8fca211f25f61).

conv

3.6 sürümü reiserfs yazılımının, 3.5 sürümü bir reiserfs dosya sistemini bağlamasını ve yeni oluşturulan nesneler için 3.6 biçiminin kullanılmasını sağlar. Bu dosya sistemi artık reiserfs 3.5 sürümü araçlarla uyumlu olmayacaktır.

hash={rupasov|tea|r5|detect}

reiserfs’nin dizinler içindeki dosyaları bulması için kullanılacak aş işlevini seçmek için kullanılır.

hashed_relocation

Blok tahsisçileri ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

no_unhashed_relocation

Blok tahsisçileri ayarlar. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

noborder

Yury Yu. Rupasov’un icadı olan sınır tahsisçi algoritmasını iptal eder. Bazı durumlarda başarım artışı sağlayabilir.

nolog

Günlüklemeyi (journalling) kapatır. Herhangi bir çökme durumunda hızlı kurtarma seçeneğinden vazgeçme pahasına, bir miktar başarım artışı sağlayabilir. Aslında, bu seçeneğin kullanılması durumunda bile reiserfs günlükleme işlemlerine devam edecektir ve geçerli verileri günlükleme alanına yazacaktır. nolog genişletmesi halen geliştirilmektedir.

notail

Öntanımlı olarak, reiserfs, küçük dosyaları ve dosya artıklarını doğrudan ağaç yapısına kaydeder. Bu lilo(8) gibi bazı uygulamalarda karışıklığa sebep olur. Bu seçenek, dosyaların ağacın içine paketlenmesini iptal eder. (Burada dosya artıkları, bir dosyanın tam bir bloktan artan ancak artan kısmın bir bloğu dolduramayacak kısmıdır.)

replayonly

Günlüklemedeki işlemleri tekrarlar fakat gerçekte dosya sistemini bağlamaz. Temelde reiserfsck tarafından kullanılır.

resize=sayı

reiserfs disk bölümünün çevrimiçi genişlemesine izin veren bir tekrar bağlama seçeneğidir. reiserfs’ye, aygıtın sayı bloka sahip olduğu talimatını verir. Bu seçenek, mantıksal birim yönetim sistemi (LVM) kullanan aygıtlar için tasarlanmıştır.

user_xattr

Genişletilmiş kullanıcı öznitelikleri etkinleştirilir. Bkz: chattr(1)

acl

POSIX Erişim denetim listeleri etkinleştirilir. Bkz: acl(5)

barrier=none|barrier=flush

Günlükleme kodunda yazma engellerinin kullanımı barrier=none ile devre dışı bırakılır, barrier=flush ile etkinleştirilir (öntanımlıdır). Bu aynı zamanda yazma engellerini destekleyen bir G/Ç yığıtı gerektirir ve reiserfs yazarken bir engelleme hatası alırsa, bir uyarı ile engelleri tekrar devre dışı bırakır. Yazma engelleri, günlüğe yazma işlemlerinin disk üzerinde uygun şekilde sıralanmasını zorlayarak, geçici disk yazma önbelleklerini bazı başarım düşmelerinde güvenli hale getirir. Batarya ile beslenen disklerin varlığında, engelleri devre dışı bırakmak başarımı güvenli bir şekilde artırabilir.

ubitfs için bağlama seçenekleri¶

UBIFS, UBI birimlerinin üzerinde çalışan bir flash dosya sistemidir. Erişim zamanının desteklenmediği ve her zaman kapalı olduğu unutulmamalıdır.

Aygıt adı şöyle belirtilebilir:

ubiX_Y

UBI aygıt numarası X, birim numarası Y

ubiY

UBI aygıt numarası 0, birim numarası Y

ubiX:AD

UBI aygıt numarası X, birim adı AD

ubi:AD

UBI aygıt numarası 0, birim adı AD

Ayraç olarak : yerine ! imi de kulllanılabilir.

Bağlama seçenekleri:

bulk_read

Toplu okuma etkinleştirilir. Dosya sistemini yavaşlattığı için VFS ileri okuması devre dışı bırakılır. Toplu okuma, dahili bir en iyilemedir. Veriler birkaç okuma isteği yerine tek seferde okunursa bazı katı hal diskler daha hızlı okunabilir. Örneğin, OneNAND birden fazla NAND sayfası okuyorsa "yüklerken-oku" işlemi yapabilir.

no_bulk_read

Toplu okuma yapılmaz. Öntanımlıdır.

chk_data_crc

Verilerin CRC-32 sağlama toplamlarına bakılır. Öntanımlıdır.

no_chk_data_crc

Verilerin CRC-32 sağlama toplamlarına bakılmaz. Bu seçenekle, dosya sistemi veri için CRC-32 sağlama toplamına bakmaz, ancak dahili indisleme bilgisi için bakar. Bu seçenek sadece okumayı etkiler, yazmayı değil. Veriler yazılırken CRC-32 her zaman hesaplanır.

compr={none|lzo|zlib}

Yeni dosyalar yazılırken kullanılacak öntanımlı sıkıştırıcıyı belirler. Bağlama none seçeneği ile yapılmışsa, sıkıştırılmış dosyaları okumak hala mümkündür.

udf için bağlama seçenekleri¶

UDF, Optik Depolama Teknolojisi Derneği olan OSTA tarafından tanımlanan "Evrensel Disk Biçimi" dosya sistemidir ve genellikle DVD-ROM’lar için, sıklıkla UDF/ISO-9660 melezi bir dosya sistemi olarak kullanılır. Bununla birlikte, disk sürücülerinde, flash sürücülerde ve diğer blok aygıtlarında da tek başına mükemmel bir şekilde kullanılabilir. Ayrıca bkz. iso9660

uid=kullanıcı|forget

Dosya sistemindeki tüm dosyaların sahibi belirtilen kullanıcı olur. uid=kullanıcı’dan bağımsız olarak (veya genellikle ek olarak) uid=forget belirtilebilir. Bu durumda kullanıcı kimliklerini disk ortamına kaydedilmez. Aslında kaydedilen kullanıcı kimliği, UDF standardında tanımlandığı gibi 32 bitlik taşma kullanıcı kimliği -1’dir. Seçeneğe değer olarak kullanıcının adı, sayısal kullanıcı kimliği veya özel bir kullanım olarak forget sözcüğü belirtilebilir.

gid=grup|forget

Dosya sistemindeki tüm dosyaların sahibi belirtilen grup olur. gid=grup’dan bağımsız olarak (veya genellikle ek olarak) gid=forget belirtilebilir. Bu durumda grup kimliklerini disk ortamına kaydedilmez. Aslında kaydedilen grup kimliği, UDF standardında tanımlandığı gibi 32 bitlik taşma grup kimliği -1’dir. Seçeneğe değer olarak grup adı, sayısal grup kimliği veya özel bir kullanım olarak forget sözcüğü belirtilebilir.

umask=

umask’ı (verilmeyecek izinlerin bit maskesi) belirler. Öntanımlı olarak, o anki sürecin umask’ı kullanılır. Değer sekizlik tabanda verilir.

mode=kip

Belirtilirse, dosya sisteminden okunan tüm dizin dışı düğümlerin izinlerine kip atanır. Değer sekizlik tabanda verilir.

dmode=kip

Belirtilirse, dosya sisteminden okunan tüm dizin düğümlerin izinlerine kip atanır.

bs=değer

Blok boyunu belirler. 2.6.30 öncesi çekirdek sürümlerinde 2048 öntanımlı değerdi. 2.6.30 sonrası ve 4.11 öncesi çekirdeklerde, 2048 değerinin son çare olarak kullanıldığı mantıksal blok boyu değeriydi. dönüşlü mantıksal aygıt blok boyutuydu. 4.11’den beri, mantıksal aygıt blok boyu ile 4096 arasındaki geçerli blok boyutunun son çare olduğu mantıksal blok boyudur.

Diğer ayrıntılar için mkudffs(8) 2.0+ kılavuz sayfasının UYUMLULUK ve BLOK BOYUTU bölümlerine bakılabilir.

unhide

Gizli dosyaları gösterir.

undelete

Silinmiş dosyaları listeler.

adinicb

Veriyi dosya düğümüne gömer (öntanımlı).

noadinicb

Veriyi dosya düğümüne gömmez.

shortad

Kısa UDF adres tanıtıcıları kullanılır (öntanımlı).

longad

Uzun UDF adres tanıtıcıları kullanılır.

nostrict

Kesin uyumluluk kaldırılır.

iocharset

Yerel karakter kümesi etkin olur. Çekirdeğin CONFIG_UDF_NLS seçeneği ile derlenmesini gerektirir.

utf8

UTF-8 karakter kümesi etkin olur.

Hata ayıklama ve olağanüstü durumda kurtarma için bağlama seçenekleri¶

novrs

Birim Tanıma Sırası yoksayılır ve bağlama yine de denenir.

session=

Çok oturumlu kayıtlı optik ortam için oturum numarasını belirler, sonuncusu öntanımlıdır.

anchor=

Standart konum 256 geçersiz kılınır.

lastblock=

Dosya sisteminin son bloğunu belirler.

Karşılaşılabilecek ve kaldırılması gereken artık kullanılmayan eskimiş bağlama seçenekleri¶

uid=ignore

Yok sayılır, yerine uid=kullanıcı kullanılmalıdır.

gid=ignore

Yok sayılır, yerine gid=grup kullanılmalıdır.

volume=
partition=
fileset=
rootdir=

Gerçeklenmedi. Yok sayılır.

ufs için bağlama seçenekleri¶

ufstype=değer

UFS değişik işletim sistemlerinde geniş çapta kullanılan bir dosya sistemidir. Sorun, gerçeklenimler arası farklılıklardadır. Bazı gerçeklenim özellikleri belgelenmemiştir, bu nedenle ufs’nin türünü otomatik olarak tanımak çok zordur. Bu yüzden, kullanıcılar bağlama işlemi esnasında ufs türünü belirtmek zorundadır. Muhtemel değerler şunlardır:

onerror=değer

Hata durumundaki davranışı belirler:

umsdos için bağlama seçenekleri¶

dotsOK seçeneği kabul edilmez. Bkz: msdos için bağlama seçenekleri

usbfs için bağlama seçenekleri¶

devuid=değer, devgid=değer, devmode=kip

Usbfs dosya sistemindeki aygıt dosyalarının sahibini, grubunu ve kipini belirler (uid=gid=0, mode=0644 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

busuid=değer, busgid=değer, busmode=kip

Usbfs dosya sistemindeki veriyolu dizinlerinin sahibini, grubunu ve kipini belirler (uid=gid=0, mode=0555 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

listuid=değer, listgid=değer, listmode=kip

Usbfs dosya sistemindeki dosya aygıtlarının sahibini, grubunu ve kipini belirler (uid=gid=0, mode=0444 öntanımlıdır). kip sekizlik tabanda belirtilir.

vfat için bağlama seçenekleri¶

Her şeyden önce, fat için bağlama seçenekleri, vfat içinde geçerlidir. dotsOK seçeneği vfat tarafından kabul edilmez. Bunların yanında şu seçenekler de mevcuttur:

uni_xlate

Elde edilemeyen Unicode karakterlerini önceleme dizgesine çevirir. Böylece, içinde Unicode karakterler olan dosya isimleriyle yedekleme ve tekrar yükleme şansına sahip olursunuz. Bu seçenek olmaksızın, çevirinin mümkün olmadığı hallerde, bir ‘?’ işareti kullanılır. Önceleme dizgesi ‘:’ dir, çünkü aksi durumda vfat sistemlerde geçersiz olur. Kullanılan önceleme dizgesi, u Unicode karakteri temsil etmek üzere: ’:’, (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).

posix

Harf büyüklükleri farklı iki aynı isme izin verir. Bu seçenek kullanılmamalıdır.

nonumtail

isim~num.uzt ismini denemeden önce sıra numarasız kısa bir isim oluşturmayı dener.

utf8

UTF-8, konsol tarafından kullanılan dosya sistemleri için güvenli 8 bitlik bir Unicode kodlamasıdır. Bu seçenekle etkinleştirilir, utf8=0, utf8=no veya utf8=false ile devre dışı bırakılır. Şayet uni_xlate kullanılmışsa, utf8 iptal edilir.

shortname=kip

8.3 gösterimine uyan kısa dosya adlarının oluşturulması ve görüntülenmesi için davranışı tanımlar. Bir dosya için uzun bir ad varsa, görüntüleme için her zaman tercih edilen uzun ad olacaktır. Dört kip vardır: