.\" Copyright (C) 1994, 1995 by Daniel Quinlan (quinlan@yggdrasil.com) .\" and Copyright (C) 2002-2008 Michael Kerrisk .\" with networking additions from Alan Cox (A.Cox@swansea.ac.uk) .\" and scsi additions from Michael Neuffer (neuffer@mail.uni-mainz.de) .\" and sysctl additions from Andries Brouwer (aeb@cwi.nl) .\" and System V IPC (as well as various other) additions from .\" Michael Kerrisk .\" .\" %%%LICENSE_START(GPLv2+_DOC_FULL) .\" This is free documentation; you can redistribute it and/or .\" modify it under the terms of the GNU General Public License as .\" published by the Free Software Foundation; either version 2 of .\" the License, or (at your option) any later version. .\" .\" The GNU General Public License's references to "object code" .\" and "executables" are to be interpreted as the output of any .\" document formatting or typesetting system, including .\" intermediate and printed output. .\" .\" This manual is distributed in the hope that it will be useful, .\" but WITHOUT ANY WARRANTY; without even the implied warranty of .\" MERCHANTABILITY or FITNESS FOR A PARTICULAR PURPOSE. See the .\" GNU General Public License for more details. .\" .\" You should have received a copy of the GNU General Public .\" License along with this manual; if not, see .\" . .\" %%%LICENSE_END .\" .\" Modified 1995-05-17 by faith@cs.unc.edu .\" Minor changes by aeb and Marty Leisner (leisner@sdsp.mc.xerox.com). .\" Modified 1996-04-13, 1996-07-22 by aeb@cwi.nl .\" Modified 2001-12-16 by rwhron@earthlink.net .\" Modified 2002-07-13 by jbelton@shaw.ca .\" Modified 2002-07-22, 2003-05-27, 2004-04-06, 2004-05-25 .\" by Michael Kerrisk .\" 2004-11-17, mtk -- updated notes on /proc/loadavg .\" 2004-12-01, mtk, rtsig-max and rtsig-nr went away in 2.6.8 .\" 2004-12-14, mtk, updated 'statm', and fixed error in order of list .\" 2005-05-12, mtk, updated 'stat' .\" 2005-07-13, mtk, added /proc/sys/fs/mqueue/* .\" 2005-09-16, mtk, Added /proc/sys/fs/suid_dumpable .\" 2005-09-19, mtk, added /proc/zoneinfo .\" 2005-03-01, mtk, moved /proc/sys/fs/mqueue/* material to mq_overview.7. .\" 2008-06-05, mtk, Added /proc/[pid]/oom_score, /proc/[pid]/oom_adj, .\" /proc/[pid]/limits, /proc/[pid]/mountinfo, /proc/[pid]/mountstats, .\" and /proc/[pid]/fdinfo/*. .\" 2008-06-19, mtk, Documented /proc/[pid]/status. .\" 2008-07-15, mtk, added /proc/config.gz .\" .\" FIXME cross check against Documentation/filesystems/proc.txt .\" to see what information could be imported from that file .\" into this file. .\" .\"******************************************************************* .\" .\" This file was generated with po4a. Translate the source file. .\" .\"******************************************************************* .\" This file is distributed under the same license as original manpage .\" Copyright of the original manpage: .\" Copyright © 1994, 1995 Daniel Quinlan, 2002-2008 Michael Kerrisk /et al/ (GPL-2+) .\" Copyright © of Polish translation: .\" Przemek Borys (PTM) , 1998. .\" Robert Luberda , 2006, 2012. .\" Michał Kułach , 2012, 2013, 2014. .TH PROC 5 2014\-07\-08 Linux "Podręcznik programisty Linuksa" .SH NAZWA proc \- pseudosystem plików z informacjami o procesach .SH OPIS \fIproc\fP jest pseudosystemem plików, który udostępnia interfejs do struktur danych jądra. Zazwyczaj jest montowany w katalogu \fI/proc\fP. Jest on w większości przeznaczony tylko do odczytu, lecz niektóre pliki umożliwiają modyfikacje zmiennych jądra. .LP Poniższa lista opisuje wiele plików i katalogów w hierarchii \fI/proc\fP. .PD 1 .TP \fI/proc/[pid]\fP .\" FIXME Describe /proc/[pid]/attr and .\" /proc/[pid]/task/[tid]/attr .\" This is a directory .\" Added in 2.6.0 .\" CONFIG_SECURITY .\" https://lwn.net/Articles/28222/ .\" http://www.nsa.gov/research/_files/selinux/papers/module/x362.shtml .\" .\" fscreate, current, prev, and exec present in Linux 2.6.0 .\" keycreate added in Linux 2.6.18 .\" commit 4eb582cf1fbd7b9e5f466e3718a59c957e75254e .\" /Documentation/keys.txt .\" sockcreate added in Linux 2.6.18 .\" commit 42c3e03ef6b298813557cdb997bd6db619cd65a2 .\" .\" FIXME Describe /proc/[pid]/autogroup .\" 2.6.38 .\" commit 5091faa449ee0b7d73bc296a93bca9540fc51d0a .\" CONFIG_SCHED_AUTOGROUP .\" Każdemu działającemu procesowi odpowiada katalog o numerycznej nazwie; nazwą tą jest identyfikator procesu. Każdy z tych katalogów zawiera następujące pseudopliki i podkatalogi: .TP \fI/proc/[pid]/auxv\fP (od wersji jądra 2.6.0\-test7) Zawartość informacji ELF przekazanej do procesu podczas uruchomienia. Formatem jest jeden identyfikator w postaci \fIunsigned long\fP plus jedna wartość \fIunsigned long\fP dla każdego wpisu. Ostatni wpis zawiera dwa zera. Zob. też \fBgetauxval\fP(3). .TP \fI/proc/[pid]/cgroup\fP (od Linuksa 2.6.24) .\" Info in Documentation/cgroups/cgroups.txt Plik opisuje grupy kontrolne do których należy proces/zadanie. W każdej hierarchi cgroup istnieje jeden wpis zawierający pola oddzielone dwukropkiem w postaci: .nf \f(CW 5:cpuacct,cpu,cpuset:/daemons\fP .fi .IP Pola oddzielone dwukropkiem, od lewej do prawej: .RS 11 .IP 1. 3 numer identyfikacyjny hierarchii .IP 2. zestaw podsystemów ograniczony do hierarchi .IP 3. grupa kontrolna w hierarchii do której należy proces .RE .IP Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_CGROUPS\fP. .TP \fI/proc/[pid]/clear_refs\fP (od Linuksa 2.6.22) .\" commit b813e931b4c8235bb42e301096ea97dbdee3e8fe (2.6.22) .\" commit 398499d5f3613c47f2143b8c54a04efb5d7a6da9 (2.6.32) .\" commit 040fa02077de01c7e08fa75be6125e4ca5636011 (3.11) .\" .\" "Clears page referenced bits shown in smaps output" .\" write-only, writable only by the owner of the process Plik jest tylko do odczytu, zapisywalny wyłącznie dla właściciela procesu. Do pliku można zapisać następujące wartości: .RS .TP 1 (od Linuksa 2.6.22) .\" Internally: CLEAR_REFS_ALL Resetuje bity PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG dla wszystkich stron związanych z procesem (przed jądrem 2.6.32 taki efekt powodowało zapisanie dowolnej wartości niezerowej). .TP 2 (od Linuksa 2.6.32) .\" Internally: CLEAR_REFS_ANON Resetuje bity PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG dla wszystkich stron anonimowych związanych z procesem. .TP 3 (od Linuksa 2.6.32) .\" Internally: CLEAR_REFS_MAPPED Resetuje bity PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG dla wszystkich stron przypisanych do plików, związanych z procesem. .RE .IP Czyszczenie bitów PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG zapewnia metodę zmierzenia przybliżonej wartości pamięci używanej przez proces. Najpierw należy sprawdzić wartość w polu "Referenced" dla wartości VMA pokazanych w \fI/proc/[pid]/smaps\fP aby sprawdzić użycie pamięci przez proces. Następnie czyści się bity PG_Referenced i ACCESSED/YOUNG i po jakimś zmierzonym czasie ponownie sprawdza się wartości pól "Referenced" aby dowiedzieć się jak zmieniło się użycie pamięci procesu podczas zmierzonego interwału. Jeśli jest się zainteresowanym wyłącznie pewnymi typami przypisania, można skorzystać z wartości 2 lub 3, zamiast 1. Aby zmienić inny bit można zapisać również\ inną wartość: .RS .TP 4 (od Linuksa 3.11) .\" Internally: CLEAR_REFS_SOFT_DIRTY Czyści bit soft\-dirty dla wszystkich stron związanych z procesem. Używa się tego (razem z \fI/proc/[pid]/pagemap\fP) przez system przywracania check\-point do wykrycia które strony procesu zostały "zabrudzone" od czasu zapisu do pliku \fI/proc/[pid]/clear_refs\fP. .RE .IP Zapis innej wartości niż wypisane powyżej do \fI/proc/[pid]/clear_refs\fP nie daje żadnego efektu. Plik \fI/proc/[pid]/clear_refs\fP istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_PROC_PAGE_MONITOR\fP. .TP \fI/proc/[pid]/cmdline\fP .\" In 2.3.26, this also used to be true if the process was swapped out. Ten plik tylko do odczytu zawiera pełną linię polecenia wydanego przy uruchamianiu procesu, chyba że jest to proces\-duch (zombie). Wówczas plik będzie pusty, tzn. odczyt tego pliku zwróci zawsze 0 znaków. Argumenty linii poleceń występują w tym pliku rozdzielone znakami NUL (\(aq\e0\(aq), z dodatkowym znakiem NUL po ostatnim łańcuchu. .TP \fI/proc/[pid]/comm\fP (od Linuksa 2.6.33) .\" commit 4614a696bd1c3a9af3a08f0e5874830a85b889d4 Plik pokazuje wartość \fIcomm\fP procesu\(emtj. nazwę polecenia związaną z procesem. Różne wątki tego samego procesu mogą mieć różne wartości \fIcomm\fP, dostępne za pomocą \fI/proc/[pid]/task/[tid]/comm\fP. Wątek może zmodyfikować jego wartość \fIcomm\fP lub tą innego wątku z tej samej grupy wątków (zob. opis \fBCLONE_THREAD\fP w \fBclone\fP(2)), pisząc do pliku \fI/proc/self/task/[tid]/comm\fP. Łańcuchy dłuższe niż \fBTASK_COMM_LEN\fP (16) znaków są po cichu obcinane. Plik zapewnia zestaw operacji \fBPR_SET_NAME\fP i \fBPR_GET_NAME\fP \fBprctl\fP(2) i jest używany przez \fBpthread_setname_np\fP(3), przy zmianie nazw wątków innych niż wywołujący. .TP \fI/proc/[pid]/coredump_filter\fP (od wersji jądra 2.6.23) Patrz \fBcore\fP(5). .TP \fI/proc/[pid]/cpuset\fP (od wersji jądra 2.6.12) .\" and /proc/[pid]/task/[tid]/cpuset Patrz \fBcpuset\fP(7). .TP \fI/proc/[pid]/cwd\fP Jest dowiązaniem do bieżącego katalogu roboczego procesu. Aby dowiedzieć się, jaki jest katalog roboczy procesu, na przykład o identyfikatorze 20, można wydać następujące polecenie: .in +4n .nf $\fB cd /proc/20/cwd; /bin/pwd\fP .fi .in Należy zauważyć, że polecenie \fIpwd\fP jest często wbudowanym poleceniem powłoki i może nie działać w tym kontekście w sposób właściwy. W powłoce \fBbash\fP(1) można użyć \fIpwd\ \-P\fP. .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie \fBpthread_exit\fP(3)). .TP \fI/proc/[pid]/environ\fP Plik ten zawiera środowisko procesu. Wpisy są oddzielone znakami NULL ("\e0"), mogą także wystąpić znaki NULL na końcu. Dlatego, aby wypisać zmienne środowiskowe procesu 1, należy wykonać: .in +4n .nf $\fB strings /proc/1/environ\fP .fi .in .TP \fI/proc/[pid]/exe\fP .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 W Linuksie 2.2 i wersjach późniejszych plik ten jest dowiązaniem symbolicznym zawierającym rzeczywistą nazwę ścieżki działającego polecenia. Dowiązaniem symbolicznym można się normalnie posługiwać \- próba jego otwarcia otworzy plik programu. Można nawet wydać polecenie \fI/proc/[pid]/exe\fP, aby uruchomić kolejną kopię tego samego procesu co [pid].W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli główny wątek już się zakończył (wywołując zapewne \fBpthread_exit\fP(3)). W Linuksie 2.0 i wcześniejszych wersjach, \fI/proc/[pid]/exe\fP jest wskaźnikiem do uruchomionego pliku binarnego i ma postać dowiązania symbolicznego. Wywołanie \fBreadlink\fP(2) na tym pliku zwróci w Linuksie 2.0 łańcuch znakowy postaci: [urządzenie]:i\-węzeł Na przykład, [0301]:1502 będzie 1502 i\-węzłem na urządzeniu o numerze głównym 03 (IDE, MFM itp.) i pobocznym 01 (pierwsza partycja pierwszego dysku). Do zlokalizowania pliku, można posłużyć się poleceniem \fBfind\fP(1) z opcją \fI\-inum\fP. .TP \fI/proc/[pid]/fd/\fP Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego otwartego przez proces pliku; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku i jest on dowiązaniem symbolicznym do rzeczywistego pliku. Dlatego 0 jest standardowym wejściem, 1 jest standardowym wyjściem, 2 jest standardową diagnostyką, itd. W przypadku deskryptorów plików potoków gniazd wpisy będą dowiązaniami symbolicznymi, których zawartością jest typ pliku z i\-węzłem. Wywołanie \fBreadlink\fP(2) na takim pliku zwróci ciąg w postaci: typ:[i\-węzeł] Przykładowo \fIsocket:[2248868]\fP będzie gniazdem z i\-węzłem 2248868. W przypadku gniazd, i\-węzeł można wykorzystać do pozyskania większej liczby informacji z jednego z plików z katalogu \fI/proc/net/\fP. W przypadku deskryptorów plików, które nie mają odpowiadającego i\-węzła (np. deskryptorów plików tworzonych za pomocą \fBepoll_create\fP(2), \fBeventfd\fP(2), \fBinotify_init\fP (2), \fBsignalfd\fP(2) i \fBtimerfd\fP(2)), wpis będzie dowiązaniem symbolicznym z zawartością w postaci anon_inode: W niektórych przypadkach \fItyp\-pliku\fP jest otoczony nawiasami kwadratowymi. Przykładowo dowiązanie symboliczne deskryptora pliku epoll będzie dowiązaniem symbolicznym, którego zawartością jest łańcuch \fIanon_inode:[eventpoll]\fP. .\"The following was still true as at kernel 2.6.13 W procesie wielowątkowym zawartość tego katalogu nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie \fBpthread_exit\fP(3)). Programy, które przyjmują nazwę pliku jako argument wiersza polecenia, lecz nie czytają standardowego wejścia, jeśli nie podano argumentu albo które zapisują do pliku nazwanego argumentem wiersza polecenia, lecz nie wysyłają danych wyjściowych na standardowe wyjście, można zmusić do używania standardowego wejścia lub wyjścia wykorzystując \fI/proc/[pid]/fd\fP. Na przykład, zakładając, że opcja \fI\-i\fP określa plik wejściowy, a opcja \fI\-o\fP określa plik wyjściowy: .in +4n .nf $\fB foobar \-i /proc/self/fd/0 \-o /proc/self/fd/1 ...\fP .fi .in .\" The following is not true in my tests (MTK): .\" Note that this will not work for .\" programs that seek on their files, as the files in the fd directory .\" are not seekable. co daje działający filtr. \fI/proc/self/fd/N\fP jest w przybliżeniu tym samym co \fI/dev/fd/N\fP na niektórych systemach uniksowych i uniksopodobnych. Większość linuksowych skryptów MAKEDEV tworzy dowiązania symboliczne \fI/dev/fd\fP do \fI/proc/self/fd\fP. Większość systemów udostępnia dowiązania symboliczne \fI/dev/stdin\fP, \fI/dev/stdout\fP i \fIdev/stderr\fP, które linkują odpowiednio do plików \fI0\fP, \fI1\fP i \fI2\fP w \fI/proc/self/fd\fP. Powyższe, przykładowe polecenie może być więc zapisane również tak: .in +4n .nf $\fB foobar \-i /dev/stdin \-o /dev/stdout ...\fP .fi .in .\" FIXME Describe /proc/[pid]/loginuid .\" Added in 2.6.11; updating requires CAP_AUDIT_CONTROL .\" CONFIG_AUDITSYSCALL .TP \fI/proc/[pid]/fdinfo/\fP (od wersji jądra 2.6.22) Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdego pliku otwartego przez proces; nazwą tego wpisu jest deskryptor pliku. Zawartość pliku można odczytać, aby uzyskać informacje o odpowiadającym mu deskryptorze pliku, na przykład: .in +4n .nf $\fB cat /proc/12015/fdinfo/4\fP pos: 1000 flags: 01002002 .fi .in Pole \fIpos\fP jest liczbą dziesiętną oznaczającą bieżące przesunięcie w pliku. Pole \fIflags\fP jest liczbą ósemkową zawierającą prawa dostępu do pliku i znaczniki stanu (patrz \fBopen\fP(2)). .\" FIXME .\" Certain file types include additional info; see .\" Documentation/filesystems/proc.txt .\" .\" Especially interesting is this: .\" .\" commit ab49bdecc3ebb46ab661f5f05d5c5ea9606406c6 .\" Author: Cyrill Gorcunov .\" Date: Mon Dec 17 16:05:06 2012 -0800 .\" .\" Basically, the /proc/PID/fdinfo/ entry for an inotify FD .\" includes the file handles for all watched FDs .\" Tylko właściciel procesu może odczytywać pliki z tego katalogu. .TP \fI/proc/[pid]/io\fP (od wersji jądra 2.6.20) .\" commit 7c3ab7381e79dfc7db14a67c6f4f3285664e1ec2 Plik zawiera statystyki wejścia/wyjścia dla procesu np.: .in +4n .nf #\fB cat /proc/3828/io\fP rchar: 323934931 wchar: 323929600 syscr: 632687 syscw: 632675 read_bytes: 0 write_bytes: 323932160 cancelled_write_bytes: 0 .fi .in Występują następujące pola: .RS .TP \fIrchar\fP: odczytane znaki Liczba bajtów, które zostały odczytane ze względu na dane zadanie. Jest to suma bajtów z \fBread\fP(2) i podobnych wywołań systemowych. Obejmuje takie działania jak wejście/wyjście terminala. To, czy konieczny był faktyczny dostęp do wejścia/wyjściu fizycznego dysku nie ma wpływu na wartość (odczyt mógł nastąpić wyłącznie z bufora stronicowania). .TP \fIwchar\fP: zapisane znaki Liczba bajtów, które zostały zapisane lub powinny być zapisane przez dane zadania. Tego pola tyczą się podobne zastrzeżenia jak \fIrchar\fP. .TP \fIsyscr\fP: odczytane wywołania systemowe Próba policzenia operacji odczytu wejścia/wyjścia tj. wywołań systemowych takich jak \fBread\fP(2) i \fBpread\fP(2). .TP \fIsyscw\fP: zapisane wywołania systemowe Próba policzenia operacji zapisu wejścia/wyjścia tj. wywołań systemowych takich jak \fBwrite\fP(2) i \fBpwrite\fP(2). .TP \fIread_bytes\fP: odczytane bajty Próba policzenia bajtów, które faktycznie musiały być pobrane z poziomu nośnika. Jest dokładna dla systemów plików korzystających z bloków. .TP \fIwrite_bytes\fP: zapisane bajty Próba policzenia bajtów, które faktycznie musiały być wysłane na poziom nośnika. .TP \fIcancelled_write_bytes\fP: Dużą niedokładność powoduje przycinanie. Jeśli proces zapisze do pliku 1 MB i później skasuje go, de facto nie nastąpi żaden zapis. Zostanie to jednak odnotowane jako powodujące zapis 1 MB. Innymi słowy: pole to reprezentuje liczbę bajtów, które dzięki temu procesowi nie wystąpiły przez przycięcie bufora strony. Część zadań może spowodować również "ujemne" wejście/wyjście. Jeśli to zadanie przytnie "brudny" bufor strony, część wejścia/wyjście, które inne zadanie już policzyło (jest w jego \fIwrite_bytes\fP) nie nastąpi. .RE .IP \fIUwaga\fP: W obecnej implementacji ma miejsce wyścig bitowy na 32\-bitowych systemach: jeśli proces A odczyta \fI/proc/[pid]/io\fP procesu B, gdy proces B aktualizuje jeden ze swoich 64\-bitowych liczników, proces A zobaczy wynik pośredni. .TP \fI/proc/[pid]/limits\fP (od wersji jądra 2.6.24) .\" commit 3036e7b490bf7878c6dae952eec5fb87b1106589 Plik zawiera informacje o miękkim limicie, twardym limicie i jednostkach, w których mierzone są limity zasobów procesów (patrz \fBgetrlimit\fP(2)). Do Linuksa 2.6.35 (włącznie) plik jest zabezpieczony, aby pozwolić na odczyt jedynie przez realny identyfikator UID procesu. Od wersji 2.6.36 plik jest odczytywalny dla wszystkich użytkowników systemu. .TP \fI/proc/[pid]/map_files/\fP (od jądra 3.3) .\" commit 640708a2cff7f81e246243b0073c66e6ece7e53e Podkatalog zawiera wpisy odnoszące się do plików zmapowanych do pamięci (patrz \fBmmap\fP(2)). Wpisy są nazwane jako pary adresów: początku i końca obszaru pamięci (jako liczby szesnastkowe) i są dowiązaniami symbolicznymi do samych zmapowanych plików. Oto przykład, zmodyfikowany aby zmieścić się w 80 kolumnowym terminalu: .in +4n .nf $\fB ls \-l /proc/self/map_files/\fP lr\-\-\-\-\-\-\-\-. 1 root root 64 Apr 16 21:31 3252e00000\-3252e20000 \-> /usr/lib64/ld\-2.15.so \&... .fi .in Choć te wpisy są dostępne dla obszarów pamięci przydzielonych flagą \fBMAP_FILE\fP, to sposób w jaki zaimplementowane jest anonimowe dzielenie pamięci (obszary utworzone flagami \fBMAP_ANON | MAP_SHARED\fP) oznaczają że tego typu obszary również pojawią się w tym katalogu. Oto przykład, gdzie plikiem docelowym jest usunięty \fI/dev/zero\fP: .in +4n .nf lrw\-\-\-\-\-\-\-. 1 root root 64 Apr 16 21:33 7fc075d2f000\-7fc075e6f000 \-> /dev/zero (deleted) .fi .in Ten katalog istnieje tylko jeśli włączono opcję konfiguracyjną jądra \fBCONFIG_CHECKPOINT_RESTORE\fP. .TP \fI/proc/[pid]/maps\fP Plik zawierający aktualnie zmapowane obszary pamięci wraz z prawami dostępu do nich. Więcej informacji o mapowaniu pamięci zawiera podręcznik systemowy \fBmmap\fP(2). Format pliku jest następujący: .in -7n .nf \fIadres uprawn przesun urządz i\-węzeł ścieżka\fP 00400000\-00452000 r\-xp 00000000 08:02 173521 /usr/bin/dbus\-daemon 00651000\-00652000 r\-\-p 00051000 08:02 173521 /usr/bin/dbus\-daemon 00652000\-00655000 rw\-p 00052000 08:02 173521 /usr/bin/dbus\-daemon 00e03000\-00e24000 rw\-p 00000000 00:00 0 [heap] 00e24000\-011f7000 rw\-p 00000000 00:00 0 [heap] \&... 35b1800000\-35b1820000 r\-xp 00000000 08:02 135522 /usr/lib64/ld\-2.15.so 35b1a1f000\-35b1a20000 r\-\-p 0001f000 08:02 135522 /usr/lib64/ld\-2.15.so 35b1a20000\-35b1a21000 rw\-p 00020000 08:02 135522 /usr/lib64/ld\-2.15.so 35b1a21000\-35b1a22000 rw\-p 00000000 00:00 0 35b1c00000\-35b1dac000 r\-xp 00000000 08:02 135870 /usr/lib64/libc\-2.15.so 35b1dac000\-35b1fac000 \-\-\-p 001ac000 08:02 135870 /usr/lib64/libc\-2.15.so 35b1fac000\-35b1fb0000 r\-\-p 001ac000 08:02 135870 /usr/lib64/libc\-2.15.so 35b1fb0000\-35b1fb2000 rw\-p 001b0000 08:02 135870 /usr/lib64/libc\-2.15.so \&... f2c6ff8c000\-7f2c7078c000 rw\-p 00000000 00:00 0 [stack:986] \&... 7fffb2c0d000\-7fffb2c2e000 rw\-p 00000000 00:00 0 [stack] 7fffb2d48000\-7fffb2d49000 r\-xp 00000000 00:00 0 [vdso] .fi .in Pole \fIadres\fP jest przestrzenią adresową procesu, który ją zajmuje, a \fIuprawn\fP jest zbiorem uprawnień: .nf .in +5 r = odczyt w = zapis x = wykonywanie s = wspólne p = prywatne (kopiowane przy zapisie) .fi .in \fIPrzesun\fP jest przesunięciem w pliku lub w czymś innym, \fIurządz\fP zawiera numery (główny:poboczny) urządzenia, a \fIi\-węzeł\fP jest i\-węzłem na tym urządzeniu. 0 wskazuje, że nie istnieje i\-węzeł związany z tym obszarem pamięci, jak to na przykład ma miejsce w przypadku segmentu BSS (niezainicjowanych danych). \fIŚcieżka\fP to zwykle plik zabezpieczający mapowanie. Koordynacja jest łatwa w przypadku plików ELF za pomocą pola \fIprzesun\fP, poprzez sprawdzenie pola Offset w nagłówkach programu ELF (\fIreadelf\ \-l\fP). Istnieją dodatkowe, pomocne pseudościeżki: .RS 12 .TP \fI[stack]\fP Stos pierwotnego procesu (zwanego też głównym wątkiem) .TP \fI[stack:]\fP (od Linuksa 3.4) .\" commit b76437579d1344b612cf1851ae610c636cec7db0 Stos wątku (gdzie \fI\fP jest identyfikatorem wątku). Odpowiada ścieżce \fI/proc/[pid]/task/[tid]/\fP. .TP \fI[vdso]\fP Wirtualny, dynamicznie linkowany obiekt współdzielony. .TP \fI[heap]\fP Stos wątku. .in .RE .IP Jeśli pole \fIścieżka\fP jest puste, to jest to anonimowe przypisanie, takie jak pozyskiwane za pomocą funkcji \fBmmap\fP(2). Nie ma prostej metody na powiązanie jej ze źródłem procesu oprócz metod takich jak \fBgdb\fP(1), \fBstrace\fP(1) itp. W Linuksie 2.0 nie ma pola podającego nazwę ścieżki. .TP \fI/proc/[pid]/mem\fP Za pośrednictwem tego pliku można, korzystając z \fBopen\fP(2), \fBread\fP(2) i \fBlseek\fP(2), uzyskać dostęp do stron pamięci procesu. .TP \fI/proc/[pid]/mountinfo\fP (od wersji jądra 2.6.26) .\" This info adapted from Documentation/filesystems/proc.txt Plik zawiera informacje o punktach montowania. Składa się z linii w postaci: .nf \f(CW36 35 98:0 /mnt1 /mnt2 rw,noatime master:1 \- ext3 /dev/root rw,errors=continue (1)(2)(3) (4) (5) (6) (7) (8) (9) (10) (11)\fP .fi .IP Liczby w nawiasach są etykietami poniższych opisów: .RS 7 .TP 5 (1) ID montowania: unikatowy identyfikator montowania (może zostać użyty ponownie po wykonaniu \fBumount\fP(2)). .TP (2) ID rodzica: identyfikator rodzica (lub siebie samego, jeśli montowanie znajduje się na szczycie drzewa montowań). .TP (3) główny:poboczny: wartość pola \fIst_dev\fP (patrz \fBstat\fP(2)) dla plików w systemie plików. .TP (4) korzeń: korzeń (root) montowania w systemie plików. .TP (5) punkt montowania: punkt montowania w odniesieniu do korzenia procesów. .TP (6) opcje montowania: opcje montowania dla każdego montowania. .TP (7) pola opcjonalne: zero lub więcej pól w postaci "znacznik[:wartość]" .TP (8) separator: oznacza koniec pól opcjonalnych. .TP (9) typ systemu plików: nazwa systemu plików w postaci "typ[.podtyp]". .TP (10) źródło montowania: informacja zależna od systemu plików lub "none". .TP (11) super opcje: opcje dla superbloku. .RE .IP Parsery powinny ignorować wszystkie nierozpoznane pola opcjonalne. Obecnie są to: .RS 12 .TP 18 shared:X montowanie jest współdzielone w grupie węzłów X .TP master:X montowanie jest podrzędne w stosunku do grupy węzłów X .TP propagate_from:X montowanie jest podrzędne i podlega propagacji z grupy węzłów X (*) .TP unbindable montowanie jest niepodpinalne .RE .IP (*) X jest najbliższą dominującą grupą węzłów pod korzeniem procesów. Jeśli X jest bezpośrednio nadrzędne w stosunku do montowania, lub jeśli nie istnieje dominująca grupa węzłów pod tym samym korzeniem, to obecne jest wyłącznie pole "master:X", bez pola "propagate_from:X". Aby dowiedzieć się więcej o propagacji montowań, proszę zapoznać się z \fIDocumentation/filesystems/sharedsubtree.txt\fP w drzewie źródeł jądra Linux. .TP \fI/proc/[pid]/mounts\fP (od wersji Linuksa 2.4.19) Jest to lista wszystkich systemów plików obecnie zamontowanych w przestrzeni montowań procesów. Format tego pliku jest udokumentowany w \fBfstab\fP(5). Od wersji 2.6.15 jądra Linuksa, ten plik może być użyty w wywołaniu funkcji poll(): po otwarciu tego pliku do odczytu, zmiana w nim (np. montowanie lub odmontowanie systemu plików) powoduje, że \fBselect\fP(2) oznaczy deskryptor jako możliwy do odczytu, a \fBpoll\fP(2) i \fBepoll_wait\fP(2) zaznaczą, że w pliku wystąpił błąd. .TP \fI/proc/[pid]/mountstats\fP (Od wersji Linuksa 2.6.17) Plik eksportuje informacje (statystyki, informacje konfiguracyjne) o punktach montowań w przestrzeni nazwy procesów. Wiersze pliku mają następującą postać: .nf device /dev/sda7 mounted on /home with fstype ext3 [statistics] ( 1 ) ( 2 ) (3 ) (4) .fi .IP Pola w każdym wierszu są następujące: .RS 7 .TP 5 (1) Nazwa zamontowanego urządzenia (lub "nodevice", jeśli nie ma odpowiadającego urządzenia). .TP (2) Punkt montowania w drzewie systemu plików. .TP (3) Typ systemu plików. .TP (4) Opcjonalne statystyki i informacje konfiguracyjne. Obecnie (Linux 2.6.26) tylko system plików NFS eksportuje opcje za pomocą tego pola. .RE .IP Plik jest odczytywalny wyłącznie dla właściciela procesu. .TP \fI/proc/[pid]/ns/\fP (od Linuksa 3.0) .\" See commit 6b4e306aa3dc94a0545eb9279475b1ab6209a31f Jest to podkatalog zawierający po jednym wpisie dla każdej przestrzeni nazw, która obsługuje manipulację za pomocą \fBsetns\fP(2). Aby dowiedzieć się więcej o przestrzeniach nazw, proszę zapoznać się z \fBclone\fP(2). .TP \fI/proc/[pid]/ns/ipc\fP (od Linuksa 3.0) Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz \fBmount\fP(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy IPC procesu określoną przez \fIpid\fP nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy. Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy IPC procesu, określonego przez \fIpid\fP. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy IPC pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do \fBsetns\fP(2). .TP \fI/proc/[pid]/ns/net\fP (od Linuksa 3.0) Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz \fBmount\fP(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje sieciową przestrzeń nazwy procesu określoną przez \fIpid\fP nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się w przestrzeni nazwy. Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą sieciowej przestrzeni nazwy procesu, określonego przez \fIpid\fP. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, sieciowa przestrzeń nazwy pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do \fBsetns\fP(2). .TP \fI/proc/[pid]/ns/uts\fP (od Linuksa 3.0) Montowanie używając podpięcia wykonane na tym pliku (patrz \fBmount\fP(2)) do jakiegoś innego miejsca w systemie plików utrzymuje przestrzeń nazwy UTS procesu określoną przez \fIpid\fP nawet, gdy zakończą się wszystkie procesy znajdujące się obecnie w przestrzeni nazwy. Otwarcie tego pliku przywróci obsługę pliku dotyczącą przestrzeni nazwy UTS procesu, określonego przez \fIpid\fP. Tak długo jak jego deskryptor pliku pozostanie otwarty, przestrzeń nazwy UTS pozostanie aktywna, nawet jeśli wszystkie procesy w przestrzeni nazwy zakończą się. Deskryptor pliku może być podany do \fBsetns\fP(2). .TP \fI/proc/[pid]/numa_maps\fP (od Linuksa 2.6.14) Patrz \fBnuma\fP(7). .TP \fI/proc/[pid]/oom_adj\fP (od Linuksa 2.6.11) Plik może być użyty do dostosowania wyniku, używanego do wybrania procesów do zabicia, w przypadku sytuacji braku pamięci (out\-of\-memory \- OOM). Jądro używa tej wartości do operacji przesunięcia bitowego wartości \fIoom_score\fP procesu: poprawne wartości mieszczą się w zakresie od \-16 do +15, wraz ze specjalną wartością \-17, która całkowicie wyłącza zabijanie przy OOM danego procesu. Dodatni wynik zwiększa prawdopodobieństwo, że proces zostanie zabity przez OOM\-killer, ujemny zmniejsza je. .IP Domyślną wartością tego pliku jest 0, nowy proces dziedziczy ustawienie \fIoom_adj\fP swojego rodzica. Proces musi być uprzywilejowany (\fBCAP_SYS_RESOURCE\fP) aby móc zaktualizować ten plik. .IP Od Linuksa 2.6.36 używanie tego pliku jest przestarzałe, powinno się korzystać z \fI/proc/[pid]/oom_score_adj\fP. .TP \fI/proc/[pid]/oom_score\fP (od Linuksa 2.6.11) .\" See mm/oom_kill.c::badness() in the 2.6.25 sources .\" See mm/oom_kill.c::badness() in the 2.6.25 sources Plik wyświetla bieżący wynik, jaki jądro przydziela temu procesowi w celu wybrania procesu do zabicia przez OOM\-killer. Wyższy wynik oznacza, że proces ma większe prawdopodobieństwo zostania wybranym przez OOM\-killer. Podstawą wyniku jest liczba pamięci użytej przez proces, a jest on zwiększany (+) lub zmniejszany (\-) przez następujące czynniki: .RS .IP * 2 czy proces tworzy wiele potomków przy użyciu \fBfork\fP(2) (+), .IP * czy proces jest używany przez długi czas lub używa dużo czasu procesora (\-), .IP * czy proces ma niską wartość nice (np. > 0) (+), .IP * .\" More precisely, if it has CAP_SYS_ADMIN or CAP_SYS_RESOURCE czy proces jest uprzywilejowany (\-) oraz .IP * .\" More precisely, if it has CAP_SYS_RAWIO czy proces wykonuje bezpośredni dostęp do sprzętu (\-). .RE .IP Wartość \fIoom_score\fP uwzględnia również przesunięcie określone przez ustawienie procesu \fIoom_score_adj\fP lub \fIoom_adj\fP. .TP \fI/proc/[pid]/oom_score_adj\fP (od Linuksa 2.6.36) .\" Text taken from 3.7 Documentation/filesystems/proc.txt Plik może być użyty do dostosowania heurystyki zwanej "badness", używanej do wybrania procesu który zostanie zabity w sytuacji braku pamięci. Przypisuje ona do każdego potencjalnego zadania wartość od 0 (nigdy nie zabija) do 1000 (zawsze zabija) aby określić docelowy proces do zabicia. Jednostki są z grubsza proporcjonalne do pamięci, którą proces może przydzielić, obliczaną w oparciu do bieżącego użycia pamięci i pamięci wymiany. Na przykład zadanie używające całą dozwoloną pamięć otrzyma wynik 1000, a jeśli użyje połowę dozwolonej pamięci, otrzyma wynik 500. Dodatkowym czynnikiem w wyniku "badness" jest fakt, że procesy roota mają dodatkowe 3% pamięci w stosunku do pozostałych procesów. Wielkość "dozwolonej" pamięci zależy od kontekstu w jakim wywołano OOM\-killera. Jeśli wynika to z faktu, że pamięć przeznaczona dla zadania alokującego cpuset została wyczerpany, to dozwolona pamięć odpowiada zestawowi pamięci przypisanego do tego cpuset (zobacz \fBcpuset\fP(7)). Jeśli jest to skutek zasad dot. pamięci węzła (lub węzłów), to dozwolona pamięć odpowiada zestawowi tych zasad. Jeśli wynika to z faktu, że osiągnięto limit pamięci (lub pamięci wymiany) to dozwolona pamięć jest tak ustawionym limitem. Gdy wynika to z sytuacji braku pamięci, to dozwolona pamięć odpowiada wszystkich zaalokowanych zasobom. Wartość \fIoom_score_adj\fP jest dodawana do wyniku "badness" przed użyciem jej do wybrania procesu przeznaczonego do zabicia. Dozwolone wartości wynoszą od \-1000 (OOM_SCORE_ADJ_MIN) do +1000 (OOM_SCORE_ADJ_MAX). Pozwala to przestrzeni użytkownika na kontrolę preferencji OOM\-killing. Można w ten sposób zawsze preferować dane zadanie lub całkowicie wyłączyć je z procesu OOM\-killing. Najniższa dostępna wartość (\-1000) jest równoznaczna z całkowitym wyłączeniem OOM\-killing dla danego zadania, ponieważ zawsze zwróci ono wynik "badness" równy 0. Z tego względu łatwo jest zdefiniować wielkość pamięci dla każdego zadania przez przestrzeń użytkownika. Ustawienie wartości \fIoom_score_adj\fP np. na +500 jest w przybliżeniu odpowiednikiem pozwolenia pozostałym zadaniom w tym samym systemie, cpuset, zasadom dot. pamięci i zasobom kontrolera pamięci na użycie co najmniej 50% pamięci więcej. Z kolei wartość \-500 odpowiada mniej więcej zmniejszeniu o 50% dozwolonej pamięci. Z powodu zgodności wstecznej ze starszymi jądrami do modyfikacji wyniku "badness" wciąż można używać \fI/proc/[pid]/oom_adj\fP. Jego wartość skaluje się liniowo z \fIoom_score_adj\fP. Zapis do \fI/proc/[pid]/oom_score_adj\fP lub \fI/proc/[pid]/oom_adj\fP zmieni zapis w drugim pseudopliku na przeskalowaną odpowiednio wartość. .TP \fI/proc/[pid]/pagemap\fP (od Linuksa 2.6.25) Plik pokazuje przypisanie każdej z wirtualnych stron procesu do ramki fizycznej strony lub przestrzeni wymiany. Zawiera jedną wartość 64\-bitową na każdą stronę wirtualną, bity oznaczają: .RS 12 .TP 63 Jeśli jest ustawione, strona jest obecna w pamięci RAM. .TP 62 Jeśli jest ustawione, strona jest obecne w pamięci wymiany (swap) .TP 61 (od Linuksa 3.5) Strona jest stroną przypisaną\ do pliku lub dzieloną stroną\ anonimową. .TP 60\-56 (od Linuksa 3.11) .\" Not quite true; see commit 541c237c0923f567c9c4cabb8a81635baadc713f Zero .TP 55 (od Linuksa 3.11) PTE jest soft\-dirty (więcej informacji w pliku w źródłach jądra: \fIDocumentation/vm/soft\-dirty.txt\fP). .TP 54\-0 Jeśli strona jest obecna w pamięci RAM (bit 63), to te bity udostępniają numer ramki strony, który można użyć z indeksem \fI/proc/kpageflags\fP i \fI/proc/kpagecount\fP. Jeśli strona jest obecna w pamięci wymiany (bit 62), to bity 4\-0 informują o typie pamięci wymiany, a bity 54\-5 kodują przesunięcie pamięci wymiany. .RE .IP Przed Linuksem 3.11 bity 60\-55 kodowały logarytm dwójkowy informujący o rozmiarze strony. .IP Aby efektywnie wykorzystać \fI/proc/[pid]/pagemap\fP należy użyć \fI/proc/[pid]/maps\fP do określenia które obszary pamięci zostały rzeczywiście przypisane i móc przejść między nieprzypisanymi obszarami. .IP Plik \fI/proc/[pid]pagemap\fP istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_PROC_PAGE_MONITOR\fP. .TP \fI/proc/[pid]/personality\fP (od Linuksa 2.6.28) .\" commit 478307230810d7e2a753ed220db9066dfdf88718 Plik tylko do odczytu pokazuje domenę uruchamiania procesu ustawioną przez \fBpersonality\fP(2). Wartość wyświetlana jest w zapisie szesnastkowym. .TP \fI/proc/[pid]/root\fP UNIX i Linux wspierają pomysł określonego dla każdego procesu osobno katalogu głównego systemu plików, ustawianego przez wywołanie systemowe \fBchroot\fP(2). Plik ten wskazuje na katalog główny systemu plików i zachowuje się w ten sam sposób jak \fIexe\fP, \fIfd/*\fP, itp. .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 .\" FIXME Describe /proc/[pid]/seccomp .\" Added in 2.6.12 .\" FIXME Describe /proc/[pid]/sessionid .\" Added in 2.6.25; read-only; only readable by real UID .\" commit 1e0bd7550ea9cf474b1ad4c6ff5729a507f75fdc .\" CONFIG_AUDITSYSCALL .\" FIXME Describe /proc/[pid]/sched .\" Added in 2.6.23 .\" CONFIG_SCHED_DEBUG, and additional fields if CONFIG_SCHEDSTATS .\" Displays various scheduling parameters .\" This file can be written, to reset stats .\" The set of fields exposed by this file have changed .\" significantly over time. .\" commit 43ae34cb4cd650d1eb4460a8253a8e747ba052ac .\" .\" FIXME Describe /proc/[pid]/schedstats and .\" /proc/[pid]/task/[tid]/schedstats .\" Added in 2.6.9 .\" CONFIG_SCHEDSTATS W procesie wielowątkowym zawartość tego linku symbolicznego nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (zazwyczaj przez wywołanie \fBpthread_exit\fP(3)). .TP \fI/proc/[pid]/smaps\fP (od Linuksa 2.6.14) Plik ten pokazuje zużycie pamięci dla każdego mapowania procesu. Dla każdego takiego mapowania pokazana jest lista następujących linii: .in +4n .nf 00400000\-0048a000 r\-xp 00000000 fd:03 960637 /bin/bash Size: 552 kB Rss: 460 kB Pss: 100 kB Shared_Clean: 452 kB Shared_Dirty: 0 kB Private_Clean: 8 kB Private_Dirty: 0 kB Referenced: 460 kB Anonymous: 0 kB AnonHugePages: 0 kB Swap: 0 kB KernelPageSize: 4 kB MMUPageSize: 4 kB Locked: 0 kB .fi .in Pierwsza z tych linii pokazuje te same informacje o mapowaniach, co w \fI/proc/[pid]/maps\fP. Pozostałe linie zawierają rozmiar mapowania, ilość mapowań obecnych w RAM ("Rss"), proporcjonalny udział w tym mapowaniu ("Pss"), liczbę czystych i brudnych stron współdzielonych w mapowaniu oraz liczbę czystych i brudnych prywatnych stron w mapowaniu. "Referenced" oznacza pamięć która jest oznaczona jako pamięć do której ktoś odnosi się lub uzyskuje dostęp. "Anonymous" pokazuje pamięć nienależącą\ do żadnego pliku. "Swap" pokazuje jak dużo pamięci która byłaby anonimowa jest również\ używana, lecz w pamięci wymiany. Wpis "KernelPageSize" jest rozmiarem strony używanym przez jądro do VMA. Jest on w większości przypadków takim sam, jak rozmiar używany przez MMU. Wyjątek występuje na jądrach PPC64, gdy jądro korzystając z podstawowego rozmiaru strony w wielkości 64K może wciąż używać 4K stron dla MMU na starszych procesorach. Aby to rozróżnić, ta łatka raportuje "MMUPageSize" jako rozmiar strony używany przez MMU. "Locked" wskazuje, czy mapowanie jest zablokowane w pamięci czy nie. Pole "VmFlags" reprezentuje flagi jądra związane z danych obszarem pamięci wirtualnej (VMA) zakodowanym w dwuliterowym symbolu. Oto kody: rd \- odczytywalna (readable) wr \- zapisywalna (writable) ex \- wykonywalna (executable) sh \- dzielona (shared) mr \- może odczytać (may read) mw \- może zapisać (may write) me \- może wykonać (may execute) ms \- może dzielić (may share) gd \- segment stosu rośnie w dół (grows down) pf \- czysty przedział PFG (pure PFN) dw \- wyłączony zapis do zmapowanego pliku (disabled write) lo \- strony zablokowane w pamięci (locked) io \- pamięć zmapowana przestrzeni we/wy (I/O) sr \- udostępniono wskazówkę sekwencyjnego odczytu (sequential read) rr \- udostępniono wskazówkę losowego odczytu (random read) dc \- nie kopiuj przestrzeni przy forkowaniu (do not copy) de \- nie rozszerzaj przestrzeni przy przemapowaniu (do not expand) ac \- przestrzeń jest policzalna (area is accountable) nr \- przestrzeń\ wymiany niezarezerwowana dla tej przestrzeni (not reserved) ht \- przestrzeń używa dużych stron tlb (huge tlb) nl \- mapowanie nieliniowe (non\-linear) ar \- flaga charakterystyczna dla architektury dd \- nie włączaj przestrzeni do zrzutu jądra (do not dump) sd \- flaga soft\-dirty mm \- przestrzeń\ mieszanego mapowania hg \- flaga wskazówki dużych stron (huge) nh \- flaga wskazówki stron niebędących dużymi (no\-huge) mg \- flaga wskazówki łączenia (mergeable) Plik \fI/proc/[pid]/smaps\fP istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_PROC_PAGE_MONITOR\fP. .TP \fI/proc/[pid]/stack\fP (od Linuksa 2.6.29) .\" 2ec220e27f5040aec1e88901c1b6ea3d135787ad Plik zapewnia symboliczny ślad wywołania funkcji w tym stosie jądra dla procesu. Plik istnieje, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją konfiguracji \fBCONFIG_STACKTRACE\fP. .TP \fI/proc/[pid]/stat\fP Informacje o stanie procesu. Korzysta z tego \fBps\fP(1). Są one zdefiniowane w pliku źródeł jądra \fIfs/proc/array.c\fP. Kolejne pola i ich właściwe specyfikatory formatu \fBscanf\fP(3) to: .RS .TP 10 (1) \fIpid\fP \ %d .br Identyfikator procesu (PID). .TP (2) \fIcomm\fP \ %s Nazwa pliku wykonywalnego w nawiasach. Widać, czy plik uległ wymianie. .TP (3) \fIstate\fP \ %c Jeden z poniższych znaków, wskazujących na status procesu: .RS .IP \fBR\fP 3 Działający (\fBR\fPunning) .IP \fBS\fP Śpiący (\fBS\fPleeping) w przerywalnym oczekiwaniu .IP \fBD\fP Śpiący w nieprzerywalnym oczekiwaniu \fBd\fPyskowym .IP \fBZ\fP \fBZ\fPombie .IP \fBT\fP Zatrzymany sygnałem lub (przed Linuksem 2.6.33) zatrzymany ślad (\fBt\fPrace stopped) .IP \fBt\fP .\" commit 44d90df6b757c59651ddd55f1a84f28132b50d29 Zatrzymany śledzeniem (\fBt\fPracing stop) \- Linux 2.6.33 i nowszy .IP \fBW\fP Stronicowanie (tylko przed Linuksem 2.6.0) .IP \fBX\fP Martwy (od Linuksa 2.6.0) .IP \fBx\fP .\" commit 44d90df6b757c59651ddd55f1a84f28132b50d29 .\" commit 74e37200de8e9c4e09b70c21c3f13c2071e77457 Martwy (między Linuksem 2.6.33 a 3.13) .IP \fBK\fP .\" commit 44d90df6b757c59651ddd55f1a84f28132b50d29 .\" commit 74e37200de8e9c4e09b70c21c3f13c2071e77457 Wakekill \- oczekiwanie; wybudzenie przy śmiertelnym sygnale (między Linuksem 2.6.33 a 3.13) .IP \fBW\fP .\" commit 44d90df6b757c59651ddd55f1a84f28132b50d29 .\" commit 74e37200de8e9c4e09b70c21c3f13c2071e77457 Budzący się (między Linuksem 2.6.33 a 3.13) .IP \fBP\fP .\" commit f2530dc71cf0822f90bb63ea4600caaef33a66bb .\" commit 74e37200de8e9c4e09b70c21c3f13c2071e77457 Za\fBp\fParkowany (między Linuksem 3.9 a 3.13) .RE .TP (4) \fIppid\fP \ %d PID procesu macierzystego tego procesu. .TP (5) \fIpgrp\fP \ %d Identyfikator grupy procesów danego procesu. .TP (6) \fIsession\fP \ %d Identyfikator sesji procesu. .TP (7) \fItty_nr\fP \ %d Kontroluje terminal procesu (poboczny numer urządzenia jest przechowywany w kombinacji bitów 31 do 20 i 7 do 0, natomiast główny numer urządzenia jest w bitach 15 do 8). .TP (8) \fItpgid\fP \ %d .\" This field and following, up to and including wchan added 0.99.1 Identyfikator grupy procesów pierwszoplanowych kontrolującego terminala procesu. .TP (9) \fIflags\fP \ %u Słowo flag jądra dla danego procesu. Znaczenie poszczególnych bitów określają definicje PF_* w pliku źródeł jądra Linux \fIinclude/linux/sched.h\fP. Szczegóły zależą od wersji jądra. Format tego pola przed Linuksem 2.6 miał postać %lu. .TP (1) \fIminflt\fP \ %lu Liczba drobnych błędów, które popełnił proces, a które nie wymagały załadowania strony pamięci z dysku. .TP (11) \fIcminflt\fP \ %lu Liczba drobnych błędów procesów potomnych. .TP (12) \fImajflt\fP \ %lu Liczba głównych błędów, które popełnił proces, a które wymagały załadowania strony pamięci z dysku. .TP (13) \fIcmajflt\fP \ %lu Liczba głównych błędów procesów potomnych. .TP (14) \fIutime\fP \ %lu Czas jaki został przydzielony procesowi w trybie użytkownika, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP). Obejmuje to czas gościa, \fIguest_time\fP (czas spędzony w czasie działania wirtualnego CPU, patrz niżej), tak więc aplikacje, które nie wiedzą o polu czasu gościa nie tracą tego czasu ze swych obliczeń. .TP (15) \fIstime\fP \ %lu Czas, jaki został przydzielony procesowi w trybie jądra, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP). .TP (16) \fIcutime\fP \ %ld Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w stanie waited\-for w trybie użytkownika, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP), patrz także \fBtimes\fP(2)). Obejmuje to czas gościa, \fIcguest_time\fP (czas spędzony działając na procesorze wirtualnym, patrz niżej). .TP (17) \fIcstime\fP \ %ld Czas, jaki został przydzielony procesom potomnym tego procesu w stanie waited\-for w trybie jądra, mierzony w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP. .TP (18) \fIpriority\fP \ %ld (Wyjaśnienie dla Linuksa 2.6) W przypadku procesów działających z zasadami planisty czasu rzeczywistego (\fIpolicy\fP poniżej; patrz \fBsched_setscheduler\fP(2)), jest to liczba przeciwna w stosunku do priorytetu planisty minus jeden, tzn. jest to zakres \-2 do \-100 odpowiadający priorytetom czasu rzeczywistego od 1 do 99. W przypadku procesów nie działających według tych zasad, jest to surowa wartość nice (\fBsetpriority\fP(2) zgodna z podaną przez jądro. Jądro przechowuje wartości nice jako liczby w zakresie od 0 (wysoki) do 39 (niski), co odpowiada widocznemu dla użytkownika zakresowi nice od \-20 do 19. .\" And back in kernel 1.2 days things were different again. Przed Linuksem 2.6 była to wartość skalowana w oparciu o wagę jaką planista przypisał do danego procesu. .TP (19) \fInice\fP \ %ld .\" Back in kernel 1.2 days things were different. .\" .TP .\" \fIcounter\fP %ld .\" The current maximum size in jiffies of the process's next timeslice, .\" or what is currently left of its current timeslice, if it is the .\" currently running process. .\" .TP .\" \fItimeout\fP %u .\" The time in jiffies of the process's next timeout. .\" timeout was removed sometime around 2.1/2.2 Wartość "nice" (patrz \fBsetpriority\fP(2)) zawierająca się w zakresie od 19 (niski priorytet) do \-20 (wysoki priorytet). .TP (20) \fInum_threads\fP \ %ld Liczba wątków procesu (od Linuksa 2.6). Przed jądrem 2.6 to pole miało przydzieloną na sztywno wartość 0, jako wypełniacz do usuniętego wcześniej pola. .TP (21) \fIitrealvalue\fP \ %ld Czas w jiffies poprzedzający wysłanie przez czasomierz do procesu następnego sygnału \fBSIGALRM\fP. Od jądra 2.6.17, to pole nie jest dłużej utrzymywane i ma ustawioną na sztywno wartość 0. .TP (22) \fIstarttime\fP \ %llu Czas w jakim proces uruchomił się po rozruchu systemu. Jądra Linux przed wersją 2.6 wyrażają tę wartość w tzw. "jiffies". Od Linuksa 2.6 wartość jest wyrażana w taktach zegara (podzielonych przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP). Format tego pola przed Linuksem 2.6 miał postać %lu. .TP (23) \fIvsize\fP \ %lu Rozmiar pamięci wirtualnej w bajtach. .TP (24) \fIrss\fP \ %ld Resident Set Size: liczba stron, które proces ma w rzeczywistej pamięci. Są to po prostu strony, które obejmują segment text, segment data i przestrzeń stosu. Nie obejmuje to stron, które nie były ładowane na żądanie lub które uległy wymianie. .TP (25) \fIrsslim\fP \ %lu Aktualne miękkie ograniczenie rss procesu w bajtach; patrz opis \fBRLIMIT_RSS\fP w \fBgetrlimit\fP(2). .TP (26) \fIstartcode\fP \ %lu Adres, pod którym zaczyna się kod programu. .TP (27) \fIendcode\fP \ %lu Adres, pod którym kończy się kod programu. .TP (28) \fIstartstack\fP \ %lu Adres początku (tzn. spód) stosu. .TP (29) \fIkstkesp\fP \ %lu Bieżąca wartość ESP (wskaźnika stosu), określona na podstawie strony stosu jądra dla danego procesu. .TP (30) \fIkstkeip\fP \ %lu Aktualny EIP (wskaźnik instrukcji). .TP (31) \fIsignal\fP \ %lu Maska bitowa oczekujących sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać \fI/proc/[pid]/status\fP zamiast tego pliku. .TP (32) \fIblocked\fP \ %lu Maska bitowa zablokowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać \fI/proc/[pid]/status\fP zamiast tego pliku. .TP (33) \fIsigignore\fP \ %lu Maska bitowa ignorowanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać \fI/proc/[pid]/status\fP zamiast tego pliku. .TP (34) \fIsigcatch\fP \ %lu Maska bitowa schwytanych sygnałów, wyświetlana jako liczba dziesiętna. Przestarzałe, ponieważ nie dostarcza informacji o sygnałach czasu rzeczywistego; prosimy używać \fI/proc/[pid]/status\fP zamiast tego pliku. .TP (35) \fIwchan\fP \ %lu Jest to "kanał" na którym oczekuje proces. Jest to adres położenia w jądrze, gdzie proces jest w uśpieniu. Powiązaną nazwę symboliczną można znaleźć w \fI/proc/[pid]/wchan\fP. .TP (36) \fInswap\fP \ %lu .\" nswap was added in 2.0 Liczba stron, które uległy wymianie (nieutrzymywane). .TP (37) \fIcnswap\fP \ %lu .\" cnswap was added in 2.0 Łączna wartość \fInswap\fP dla procesów potomnych (nieutrzymywane). .TP (38) \fIexit_signal\fP \ %d \ (od Linuksa 2.1.22) Sygnał wysyłany przez ginący proces do jego procesu macierzystego. .TP (39) \fIprocessor\fP \ %d \ (od Linuksa 2.2.8) Numer CPU, na którym proces ostatnio działał. .TP (40) \fIrt_priority\fP \ %u \ (od Linuksa 2.5.19) Priorytet planisty czasu rzeczywistego, liczba w zakresie od 1 do 99 do procesów przydzielanych według zasad czasu rzeczywistego lub 0 do procesów nie czasu rzeczywistego (patrz \fBsched_setscheduler\fP(2)). .TP (41) \fIpolicy\fP \ %u \ (od Linuksa 2.5.19) Polityka przydzielania zadaniom czasu procesora (patrz \fBsched_setscheduler\fP(2)). Dekodowana używając stałych SCHED_* w \fIlinux/sched.h\fP. Format tego pola przed Linuksem 2.6.22 miał postać %lu. .TP (42) \fIdelayacct_blkio_ticks\fP \ %llu \ (od Linuksa 2.6.18) Sumaryczna zwłoka bloków wejścia/wyjścia, mierzona w taktach zegara (centysekundy). .TP (43) \fIguest_time\fP \ %lu \ (od Linuksa 2.6.24) Czas gościa procesu (czas, jaki upłynął podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa), mierzony w taktach zegara (podzielony przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP .TP (44) \fIcguest_time\fP \ %ld \ (od Linuksa 2.6.24) Czas gościa potomków procesu, mierzony w taktach zegara (podzielony przez \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP). .TP (45) \fIstart_data\fP \ %lu \ (od Linuksa 3.3) .\" commit b3f7f573a20081910e34e99cbc91831f4f02f1ff Adres powyższej którego umieszczane są zainicjowane i niezainicjowane (BSS) dane programu. .TP (46) \fIend_data\fP \ %lu \ (od Linuksa 3.3) .\" commit b3f7f573a20081910e34e99cbc91831f4f02f1ff Adres poniżej którego umieszczane są zainicjowane i niezainicjowane (BSS) dane programu. .TP (47) \fIstart_brk\fP \ %lu \ (od Linuksa 3.3) .\" commit b3f7f573a20081910e34e99cbc91831f4f02f1ff Adres, powyżej którego można rozciągnąć kopiec (ang. heap) za pomocą\ \fBbrk\fP(2). .TP (48) \fIarg_start\fP \ %lu \ (od Linuksa 3.5) .\" commit 5b172087f99189416d5f47fd7ab5e6fb762a9ba3 Adres powyżej którego umieszczane są argumenty wiersza polecenia programu (\fIargv\fP). .TP (49) \fIarg_end\fP \ %lu \ (od Linuksa 3.5) .\" commit 5b172087f99189416d5f47fd7ab5e6fb762a9ba3 Adres poniżej którego umieszczane są argumenty wiersza polecenia programu (\fIargv\fP). .TP (50) \fIenv_start\fP \ %lu \ (od Linuksa 3.5) .\" commit 5b172087f99189416d5f47fd7ab5e6fb762a9ba3 Adres powyżej którego umieszczane jest środowisko programu. .TP (51) \fIenv_end\fP \ %lu \ (od Linuksa 3.5) .\" commit 5b172087f99189416d5f47fd7ab5e6fb762a9ba3 Adres poniżej którego umieszczane jest środowisko programu. .TP (52) \fIexit_code\fP \ %d \ (od Linuksa 3.5) .\" commit 5b172087f99189416d5f47fd7ab5e6fb762a9ba3 Kod zakończenia wątku w postaci przekazywanej przez \fBwaitpid\fP(2). .RE .TP \fI/proc/[pid]/statm\fP Udostępnia informacje o użyciu pamięci, mierzone w stronach. Występują następujące kolumny: .in +4n .nf .\" (not including libs; broken, includes data segment) .\" (including libs; broken, includes library text) size (1) łączny rozmiar programu (taki sam jak VmSize w \fI/proc/[pid]/status\fP) resident (2) rozmiar części rezydentnej (taki sam jak VmRSS w \fI/proc/[pid]/status\fP) share (3) strony wspólne (tzn. obecne w pliku) text (4) tekst (kod) lib (5) biblioteki (nieużywane w Linuksie 2.6) data (6) dane i stos dt (7) strony nieaktualne (dirty; nieużywane w Linuksie 2.6) .fi .in .TP \fI/proc/[pid]/status\fP Udostępnia sporo informacji ze \fI/proc/[pid]/stat\fP i \fI/proc/[pid]/statm\fP w postaci łatwiejszej do przeanalizowania przez człowieka. Oto przykład: .in +4n .nf $\fB cat /proc/$$/status\fP Name: bash State: S (sleeping) Tgid: 3515 Pid: 3515 PPid: 3452 TracerPid: 0 Uid: 1000 1000 1000 1000 Gid: 100 100 100 100 FDSize: 256 Groups: 16 33 100 VmPeak: 9136 kB VmSize: 7896 kB VmLck: 0 kB VmHWM: 7572 kB VmRSS: 6316 kB VmData: 5224 kB VmStk: 88 kB VmExe: 572 kB VmLib: 1708 kB VmPTE: 20 kB Threads: 1 SigQ: 0/3067 SigPnd: 0000000000000000 ShdPnd: 0000000000000000 SigBlk: 0000000000010000 SigIgn: 0000000000384004 SigCgt: 000000004b813efb CapInh: 0000000000000000 CapPrm: 0000000000000000 CapEff: 0000000000000000 CapBnd: ffffffffffffffff Cpus_allowed: 00000001 Cpus_allowed_list: 0 Mems_allowed: 1 Mems_allowed_list: 0 voluntary_ctxt_switches: 150 nonvoluntary_ctxt_switches: 545 .fi .in .IP Występują następujące pola: .RS .IP * 2 \fIName\fP: Polecenie uruchomione przez ten proces. .IP * \fIState\fP: Bieżący stan procesu. Jeden z: "R (running)", "S (sleeping)", "D (disk sleep)", "T (stopped)", "T (tracing stop)", "Z (zombie)", or "X (dead)". .IP * \fITgid\fP: identyfikator grupy wątku (np. identyfikator procesu). .IP * \fIPid\fP: identyfikator wątku (patrz \fBgettid\fP(2)). .IP * \fIPPid\fP: PID procesu macierzystego. .IP * \fITracerPid\fP: PID procesu śledzącego ten proces (0 gdy nie jest śledzony). .IP * \fIUid\fP, \fIGid\fP: UID (GID): realny, efektywny, zapisany oraz systemu plików. .IP * \fIFDSize\fP: Liczba slotów aktualnie przydzielonych deskryptorów plików. .IP * \fIGroups\fP: Uzupełniająca lista grup. .IP * \fIVmPeak\fP: Szczytowy rozmiar pamięci wirtualnej. .IP * \fIVmSize\fP: Rozmiar pamięci wirtualnej. .IP * \fIVmLck\fP: Rozmiar pamięci zablokowanej (patrz \fBmlock\fP(3)). .IP * \fIVmHWM\fP: Szczytowy ustawiony rozmiar rezydentny ("high water mark"). .IP * \fIVmRSS\fP: Ustawiony rozmiar rezydentny. .IP * \fIVmData\fP, \fIVmStk\fP, \fIVmExe\fP: Rozmiar segmentów danych, stosu i tekstu. .IP * \fIVmLib\fP: Rozmiar kodu biblioteki współdzielonej. .IP * \fIVmPTE\fP: Rozmiar wpisów tablicy strony (od Linuksa 2.6.10). .IP * \fIThreads\fP: Liczba wątków w procesie zawierających ten wątek. .IP * \fISigQ\fP: Pole zawiera dwie liczby oddzielone ukośnikiem, które odnoszą się do skolejkowanych sygnałów do realnego identyfikatora użytkownika tego procesu. Pierwsza jest liczbą aktualnie skolejkowanych sygnałów do tego realnego identyfikatora użytkownika, a druga jest limitem zasobów liczby skolejkowanych sygnałów do tego procesu (patrz opis \fBRLIMIT_SIGPENDING\fP w \fBgetrlimit\fP(2)). .IP * \fISigPnd\fP, \fIShdPnd\fP: Liczba sygnałów oczekujących na wątek i na proces jako całość (patrz \fBpthreads\fP(7) i \fBsignal\fP(7)). .IP * \fISigBlk\fP, \fISigIgn\fP, \fISigCgt\fP: Maski oznaczające zablokowane, zignorowane i przechwycone sygnały (patrz \fBsignal\fP(7)). .IP * \fICapInh\fP, \fICapPrm\fP, \fICapEff\fP: Maski możliwości, włączonych w zestawach dziedziczonych (inheritable), dozwolonych (permitted) i efektywnych (effective) (patrz \fBcapabilities\fP(7)). .IP * \fICapBnd\fP: Zestaw możliwości ograniczających (capability bounding set) (od jądra 2.6.26, patrz \fBcapabilities\fP(7)). .IP * \fICpus_allowed\fP: Maska procesorów, na których proces może być uruchomiony (od Linuksa 2.6.24, patrz \fBcpuset\fP(7)). .IP * \fICpus_allowed_list\fP: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz \fBcpuset\fP(7)). .IP * \fIMems_allowed\fP: Maska węzłów pamięci, dozwolonych dla tego procesu (od Linuksa 2.6.24, patrz \fBcpuset\fP(7)). .IP * \fIMems_allowed_list\fP: Jak wyżej, ale w "formacie listy" (od Linuksa 2.6.26, patrz \fBcpuset\fP(7)). .IP * \fIvoluntary_ctxt_switches\fP, \fInonvoluntary_ctxt_switches\fP: Liczba dobrowolnych i przymusowych przełączeń kontekstu (od Linuksa 2.6.23). .RE .TP \fI/proc/[pid]/syscall\fP (od Linuksa 2.6.27) .\" commit ebcb67341fee34061430f3367f2e507e52ee051b Plik udostępnia numer wywołania systemowego i rejestr argumentu dla aktualnie wykonywanego przez proces wywołania systemowego, po którym następują wartości wskaźnika stosu i rejestry liczników programu. Udostępnianych jest wszystkie sześć rejestrów argumentu, choć większość wywołań systemowych używa mniejszej liczby rejestrów. Jeśli proces jest zablokowany, lecz nie w wywołaniu systemowym, to plik zawiera wartość \-1 w miejscu numeru wywołania systemowego, po którym następują wartości wskaźnika stosu i licznika programu. Jeśli proces nie jest zablokowany, to plik zawiera łańcuch "running". Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z \fBCONFIG_HAVE_ARCH_TRACEHOOK\fP. .TP \fI/proc/[pid]/task\fP (od Linuksa 2.6.0\-test6) Jest to katalog zawierający po jednym podkatalogu dla każdego wątku procesu. Nazwą każdego podkatalogu jest numeryczne ID (\fI[tid]\fP) wątku (patrz \fBgettid\fP(2)). Każdy z podkatalogów zawiera zbiór plików o tej samej nazwie i zawartości, co katalogi \fI/proc/[pid]\fP. Dla atrybutów, które są współdzielone przez wszystkie wątki zawartość każdego z plików w podkatalogach \fItask/[tid]\fP będzie taka sama jak zawartość odpowiednich plików w nadrzędnym katalogu \fI/proc/[pid]\fP (np. w procesie wielowątkowym wszystkie pliki \fItask/[tid]/cwd\fP będą miały taką samą zawartość, jak plik \fI/proc/[pid]/cwd\fP w katalogu nadrzędnym, ponieważ wszystkie wątki procesu dzielą katalog bieżący). Dla atrybutów, które dla każdego wątku są różne, odpowiednie pliki w\fItask/[tid]\fP mogą mieć różne wartości (np. różne pola w każdym z plików \fItask/[tid]/status\fP mogą być inne dla każdego wątku). .\" The following was still true as at kernel 2.6.13 W procesie wielowątkowym zawartość katalogu \fI/proc/[pid]/task\fP nie jest dostępna, jeżeli wątek główny już się zakończył (najprawdopodobniej wywołując \fBpthread_exit\fP(3)). .TP \fI/proc/[pid]/wchan\fP (od Linuksa 2.6.0) Nazwa symboliczna odnosząca się do położenia, gdzie proces jest w uśpieniu. .TP \fI/proc/apm\fP Wersja APM (Zaawansowane zarządzanie energią) oraz informacja o akumulatorach, gdy \fBCONFIG_APM\fP było zdefiniowane podczas kompilacji jądra. .TP \fI/proc/bus\fP Zawiera podkatalogi odpowiadające zainstalowanym magistralom. .TP \fI/proc/bus/pccard\fP Podkatalog dla urządzeń PCMCIA, gdy \fBCONFIG_PCMCIA\fP było zdefiniowane podczas kompilacji jądra. .TP \fI/proc/[pid]/timers\fP (od Linuksa 3.10) .\" commit 5ed67f05f66c41e39880a6d61358438a25f9fee5 .\" commit 48f6a7a511ef8823fdff39afee0320092d43a8a0 Lista liczników czasu POSIX dla procesu. Każdy licznik jest wypisany w wierszu, który rozpoczyna się łańcuchem "ID:". Na przykład: .in +4n .nf ID: 1 signal: 60/00007fff86e452a8 notify: signal/pid.2634 ClockID: 0 ID: 0 signal: 60/00007fff86e452a8 notify: signal/pid.2634 ClockID: 1 .fi .in Wiersze dla każdego licznika mają następujące znaczenie: .RS .TP \fIID\fP Identyfikator danego licznika czasu. Nie jest to ten sam identyfikator, co ten zwracany przez \fBtimer_create\fP(2), lecz jest to wewnątrzjądrowy identyfikator dostępny również za pomocą pola \fIsi_timerid\fP struktury \fIsiginfo_t\fP (zob. \fBsigaction\fP(2)). .TP \fIsignal\fP Numer sygnału używany przez dany licznik do dostarczania powiadomień, po którym następuje ukośnik a następnie wartość \fIsigev_value.sival_ptr\fP dostarczana do obsługiwacza sygnału. Poprawne jedynie dla liczników powiadamiających za pomocą sygnału. .TP \fInotify\fP Część przed ukośnikiem określa mechanizm używany przez dany licznik czasu do dostarczania powiadomień, który jest jedną z wartości "thread" (wątek), "signal" (sygnał) lub "none" (brak). Zaraz po ukośniku znajduje się łańcuch "tid" dla liczników z powiadomieniami \fBSIGEV_THREAD_ID\fP lub "pid" dla liczników z innymi mechanizmami powiadamiania. Po "." znajduje się PID procesu któremu będzie dostarczany sygnał, jeśli licznik czasu powiadamia za pomocą sygnału. .TP \fIClockID\fP Pole identyfikuje zegar, którego dany licznik czasu używa do pomiaru czasu. W większości zegarów jest to liczba która pasuje do jednej ze stałych \fBCLOCK_*\fP w przestrzeni użytkownika udostępnianych za pomocą \fI\fP. Liczniki \fBCLOCK_PROCESS_CPUTIME_ID\fP wyświetlają tu wartość \-6, natomiast \fBCLOCK_THREAD_CPUTIME_ID\fP wyświetlają wartość \-2. .RE .TP \fI/proc/bus/pccard/drivers\fP .TP \fI/proc/bus/pci\fP Zawiera różne podkatalogi magistral oraz pseudopliki zawierające informacje o magistralach PCI, zainstalowanych urządzeniach oraz sterownikach urządzeń. Niektóre z tych plików nie są w postaci ASCII. .TP \fI/proc/bus/pci/devices\fP Informacje o urządzeniach PCI. Dostęp do nich może się odbywać poprzez \fBlspci\fP(8) i \fBsetpci\fP(8). .TP \fI/proc/cmdline\fP Argumenty przekazane jądru Linux podczas startu systemu. Zazwyczaj odbywa się to poprzez zarządcę startu systemu, takiego jak \fBlilo\fP(8) lub \fBgrub\fP(8). .TP \fI/proc/config.gz\fP (od Linuksa 2.6) Plik pokazuje opcje konfiguracyjne, które były użyte do zbudowania aktualnie działającego jądra, w tym samym formacie, jaki jest używany przez plik \&\fI.config\fP, który jest wynikiem konfiguracji jądra (używając \fImake xconfig\fP, \fImake config\fP i podobnych poleceń). Zawartość pliku jest skompresowana; można ją odczytać lub wyszukać za pomocą \fBzcat\fP(1) i \fBzgrep\fP(1). Tak długo jak nie zostały dokonane zmiany w poniższym pliku, zawartość \fI/proc/config.gz\fP jest taka sama jak ta udostępniona przez: .in +4n .nf cat /lib/modules/$(uname \-r)/build/.config .fi .in .IP \fI/proc/config.gz\fP jest udostępniany wyłącznie wtedy, gdy jądro jest skonfigurowane z \fBCONFIG_IKCONFIG_PROC\fP. .TP \fI/proc/cpuinfo\fP Jest to zbiór elementów zależnych od CPU i architektury systemu; dla każdej wspieranej architektury jest inna lista. Dwa popularne wpisy to: \fIprocessor\fP, który udostępnia numer CPU oraz \fIbogomips\fP; jest to stała systemowa, wyliczona podczas inicjalizacji jądra. Maszyny SMP zawierają informacje o każdym z procesorów. Polecenie \fBlscpu\fP(1) zbiera ich informacje z tego pliku. .TP \fI/proc/devices\fP Listing tekstowy numerów głównych oraz grup urządzeń. Może to służyć skryptom MAKEDEV do zachowania spójności z jądrem. .TP \fI/proc/diskstats\fP (od wersji Linuksa 2.5.69) Plik zawiera statystyki operacji wejścia/wyjścia dla każdego urządzenia dyskowego. Dalsze informacje można znaleźć w pliku \fIDocumentation/iostats.txt\fP w źródłach jądra Linux. .TP \fI/proc/dma\fP Jest listą zarejestrowanych i używanych kanałów DMA (direct memory access) szyny \fIISA\fP. .TP \fI/proc/driver\fP Pusty podkatalog. .TP \fI/proc/execdomains\fP Lista domen uruchamiania (wcieleń ABI [Application Binary Interface \- przyp. tłum.]). .TP \fI/proc/fb\fP Informacje o buforze ramki, o ile podczas kompilacji jądra zdefiniowano \fBCONFIG_FB\fP. .TP \fI/proc/filesystems\fP Tekstowa lista systemów plików obsługiwanych przez jądro, a konkretnie systemów plików, które zostały wkompilowane w jądro lub których moduły jądra są obecnie załadowane (patrz również \fBfilesystems\fP(5)). Jeśli system plików jest oznaczony jako "nodev" oznacza to, że nie wymaga on zamontowania urządzenia blokowego (np. jest to wirtualny lub sieciowy system plików). Plik ten może być niekiedy użyty przez \fBmount\fP(8), gdy nie podano systemów plików i nie potrafi on określić typu systemu plików. Próbowane są wówczas systemy plików wypisane w tym pliku (poza systemami z oznaczeniem "nodev"). .TP \fI/proc/fs\fP .\" FIXME Much more needs to be said about /proc/fs .\" Zawiera podkatalogi, które w kolejności zawierają pliki z informacjami o (pewnych) zamontowanych systemach plików. .TP \fI/proc/ide\fP Katalog ten istnieje w systemach zawierających magistralę IDE. Zawiera po jednym katalogu dla każdego kanału IDE oraz dla przyłączonych urządzeń. Wśród plików są: .in +4n .nf cache rozmiar bufora w KB capacity liczba sektorów driver wersja sterownika geometry geometria fizyczna i logiczna identify szesnastkowo media rodzaj nośnika model numer modelu producenta settings ustawienia napędu smart_thresholds szesnastkowo smart_values szesnastkowo .fi .in Dostęp do tych informacji w przyjaznym formacie umożliwia program narzędziowy \fBhdparm\fP(8). .TP \fI/proc/interrupts\fP Plik jest używany do zapisania liczby przerwań na procesor na urządzenie wejścia/wyjścia. Od Linuksa 2.6.24, przynajmniej do architektur i386 i x86_64 zawiera on również przerwania wewnętrznosystemowe (to znaczy nie związane z urządzeniem jako takim), takie jak NMI (nonmaskable interrupt), LOC (local timer interrupt) i do systemów SMP: TLB (TLB flush interrupt), RES (rescheduling interrupt), CAL (remote function call interrupt), mogą również występować inne. Formatowanie jest bardzo czytelne do odczytu, wykonane w ASCII. .TP \fI/proc/iomem\fP Odwzorowanie portów we/wy w pamięci w Linuksie 2.4. .TP \fI/proc/ioports\fP Jest to lista obecnie zarejestrowanych i używanych obszarów portów we/wy. .TP \fI/proc/kallsyms\fP (od wersji Linuksa 2.5.71) Zawiera wyeksportowane przez jądro definicje symboli, które są używane przez narzędzia \fBmodules\fP(X) do dynamicznego podłączania ładowanych modułów. W wersji jądra Linux 2.5.47 i wcześniejszych podobny plik z troszkę odmienną zawartością był nazwany \fIksyms\fP. .TP \fI/proc/kcore\fP Plik ten reprezentuje pamięć fizyczną systemu i jest zachowany w formacie pliku core dla ELF. Korzystając z tego pseudopliku oraz z niezestripowanego binarnego pliku jądra (\fI/usr/src/linux/vmlinux\fP), można za pomocą GDB testować aktualny stan dowolnej struktury danych jądra. Całkowity rozmiar tego pliku to rozmiar fizycznej pamięci (RAM) plus 4 KB. .TP \fI/proc/kmsg\fP Plik ten może służyć do odczytu komunikatów jądra, zamiast funkcji systemowej \fBsyslog\fP(2). Aby odczytać ten plik, proces musi mieć uprawnienia superużytkownika i tylko jeden proces powinien dokonywać jego odczytu. Pliku tego nie należy czytać, gdy działa proces syslog, korzystający z funkcji systemowej \fBsyslog\fP(2) do rejestrowania komunikatów jądra. Z tego pliku pobiera komunikaty program \fBdmesg\fP(1). .TP \fI/proc/kpagecount\fP (od Linuksa 2.6.25) Plik zawiera 64\-bitowy licznik wskazujący ile razy zmapowano każdą z ramek strony fizycznej, indeksowaną numerem ramki strony (zob. opis w \fI/proc/[pid]/pagemap\fP). .IP Plik \fI/proc/kpagecount\fP istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_PROC_PAGE_MONITOR\fP. .TP \fI/proc/kpageflags\fP (od Linuksa 2.6.25) Plik zawiera 64\-bitowe maski odpowiadające każdej z ramek strony fizycznej; indeksowanej numerem ramki strony (zob. opis w \fI/proc/[pid]/pagemap\fP). Oto zestawienie poszczególnych bitów: 0 \- KPF_LOCKED 1 \- KPF_ERROR 2 \- KPF_REFERENCED 3 \- KPF_UPTODATE 4 \- KPF_DIRTY 5 \- KPF_LRU 6 \- KPF_ACTIVE 7 \- KPF_SLAB 8 \- KPF_WRITEBACK 9 \- KPF_RECLAIM 10 \- KPF_BUDDY 11 \- KPF_MMAP (od Linuksa 2.6.31) 12 \- KPF_ANON (od Linuksa 2.6.31) 13 \- KPF_SWAPCACHE (od Linuksa 2.6.31) 14 \- KPF_SWAPBACKED (od Linuksa 2.6.31) 15 \- KPF_COMPOUND_HEAD (od Linuksa 2.6.31) 16 \- KPF_COMPOUND_TAIL (od Linuksa 2.6.31) 16 \- KPF_HUGE (od Linuksa 2.6.31) 18 \- KPF_UNEVICTABLE (od Linuksa 2.6.31) 19 \- KPF_HWPOISON (od Linuksa 2.6.31) 20 \- KPF_NOPAGE (od Linuksa 2.6.31) 21 \- KPF_KSM (od Linuksa 2.6.32) 22 \- KPF_THP (od Linuksa 3.4) .\" commit ad3bdefe877afb47480418fdb05ecd42842de65e .\" commit e07a4b9217d1e97d2f3a62b6b070efdc61212110 Więcej informacji o znaczeniu tych bitów znajduje się w pliku źródeł jądra \fIDocumentation/vm/pagemap.txt\fP. Przed wersją\ 2.6.29 jądra \fBKPF_WRITEBACK\fP, \fBKPF_RECLAIM\fP, \fBKPF_BUDDY\fP i \fBKPF_LOCKED\fP nie były poprawnie zgłaszane. .IP Plik \fI/proc/kpageflags\fP istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_PROC_PAGE_MONITOR\fP. .TP \fI/proc/ksyms\fP (Linux 1.1.23\-2.5.47) Patrz \fI/proc/kallsyms\fP. .TP \fI/proc/loadavg\fP Pierwsze trzy pola w tym pliku zawierają średnie obciążenie (loadavg) podając informację o średniej liczbie zadań uruchomionych (stan R) oraz czekających na dyskowe operacje wejścia/wyjścia (stan D) w ciągu ostatnich 1, 5 i 15 minut. Są to te same wartości średniego obciążenia, które podaje \fBuptime\fP(1) i inne programy. Czwarte pole zawiera dwie liczby oddzielone od siebie znakiem ukośnika (/). Pierwsza z nich jest liczbą obecnie wykonywanych zadań (procesów, wątków). Wartość za ukośnikiem jest liczbą zadań, obecnych w systemie. Piąte pole zawiera PID najnowszego ostatnio utworzonego procesu w systemie. .TP \fI/proc/locks\fP Plik ten pokazuje aktualne blokady plików (\fBflock\fP(2) i \fBfcntl\fP(2)) oraz dzierżawy (\fBfcntl\fP(2)). .TP \fI/proc/malloc\fP (tylko do wersji 2.2 Linuksa włącznie) .\" It looks like this only ever did something back in 1.0 days Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji zdefiniowano \fBCONFIG_DEBUG_MALLOC\fP. .TP \fI/proc/meminfo\fP Plik zawiera statystyki nt. użycia pamięci w systemie. Używa go \fBfree\fP(1) do wskazania wielkości wolnej i użytej pamięci (zarówno fizycznej jak i wymiany) w systemie jak również pamięci dzielonej i buforów używanych przez jądro. Każdy wiersz składa się z nazwy parametru, dwukropka, wartości parametru i opcjonalnej jednostki pomiaru (np. "kB"). Poniższa lista opisuje nazwy parametrów i format wymagany do odczytu wartości pól. Z wyjątkiem wyraźnie wskazanych pól, wszystkie są obecne od co najmniej Linuksa 2.6.0. Część pól jest wyświetlanych tylko jeśli jądro zostało skonfigurowane z pewnymi opcjami, te zależności zaznaczono wówczas w opisie. .RS .TP \fIMemTotal\fP %lu Całkowity użyteczny RAM (tzn. pamięć fizyczna RAM \- kilka zarezerwowanych bitów i kod binarny jądra). .TP \fIMemFree\fP %lu Suma \fILowFree\fP+\fIHighFree\fP. .TP \fIBuffers\fP %lu Relatywnie tymczasowe miejsce przechowywania surowych bloków dyskowych które nie powinno być zbyt duże (rzędu 20 MB). .TP \fICached\fP %lu Bufor w pamięci przeznaczony na plik odczytane z dysku (bufora strony). Nie obejmuje \fISwapCached\fP. .TP \fISwapCached\fP %lu Pamięć, która została przeniesiona do pamięci wymiany jest później pobierana do pamięci i pozostawiana jednocześnie w pliku wymiany (jeśli jest duże zapotrzebowanie na pamięć, te strony nie muszą być ponownie przenoszone do pamięci wymiany, ponieważ już znajdują się w pliku wymiany. Unika się w ten sposób zbędnych operacji wejścia/wyjścia). .TP \fIActive\fP %lu Pamięć która była ostatnio używana. Z reguły nie jest odzyskiwana poza absolutnie koniecznymi przypadkami. .TP \fIInactive\fP %lu Pamięć która była ostatnio słabiej używana. Nadaje się w większym stopniu do odzyskania do innych celów. .TP \fIActive(anon)\fP %lu (od Linuksa 2.6.28) [do udokumentowania] .TP \fIInactive(anon)\fP %lu (od Linuksa 2.6.28) [do udokumentowania] .TP \fIActive(file)\fP %lu (od Linuksa 2.6.28) [do udokumentowania] .TP \fIInactive(file)\fP %lu (od Linuksa 2.6.28) [do udokumentowania] .TP \fIUnevictable\fP %lu (od Linuksa 2.6.28) (Od Linuksa 2.6.28 do 2.6.30 wymagane było \fBCONFIG_UNEVICTABLE_LRU\fP) [do udokumentowania] .TP \fIMlocked\fP %lu (od Linuksa 2.6.28) (Od Linuksa 2.6.28 do 2.6.30 wymagane było \fBCONFIG_UNEVICTABLE_LRU\fP) [do udokumentowania] .TP \fIHighTotal\fP %lu (od Linuksa 2.6.19 wymagane jest \fBCONFIG_HIGHMEM\fP) Całkowita wielkość pamięci highmem. Jest to pamięć powyżej ~860MB pamięci fizycznej. Obszary highmem są przeznaczone do użycia przez programy w przestrzeni użytkownika lub przez bufor strony. Jądro musi używać pewnych sztuczek aby uzyskać dostęp do tej pamięci, co czyni dostęp wolniejszym niż do pamięci lowmem. .TP \fIHighFree\fP %lu (od Linuksa 2.6.19 wymagane jest \fBCONFIG_HIGHMEM\fP) Wielkość wolnej pamięci highmem. .TP \fILowTotal\fP %lu (od Linuksa 2.6.19 wymagane jest \fBCONFIG_HIGHMEM\fP) Wielkość całkowita pamięci lowmem. Lowmem to pamięć którą można użyć do tych samych celów co highmem, lecz jest również dostępna dla wewnętrznych struktur danych jądra. Jest to między innymi miejsce, gdzie przydzielane jest wszystko ze \fISlab\fP. Gdy zabraknie pamięci lowmem należy się spodziewać złych wiadomości. .TP \fILowFree\fP %lu (od Linuksa 2.6.19 wymagane jest \fBCONFIG_HIGHMEM\fP) Wielkość wolnej pamięci lowmem. .TP \fIMmapCopy\fP %lu (od Linuksa 2.6.29) (wymagane jest \fBCONFIG_MMU\fP) [do udokumentowania] .TP \fISwapTotal\fP %lu Całkowita wielkość dostępnej pamięci wymiany. .TP \fISwapFree\fP %lu Wielkość aktualnie nieużywanej pamięci wymiany. .TP \fIDirty\fP %lu Pamięć czekająca na ponowny zapis na dysk. .TP \fIWriteback\fP %lu Pamięć zapisywana obecnie na dysk. .TP \fIAnonPages\fP %lu (od Linuksa 2.6.18) Strony nie mające zapasu w postaci pliku zmapowane do tabel stron w przestrzeni użytkownika. .TP \fIMapped\fP %lu Pliki które zostały zmapowane do pamięci (za pomocą \fBmmap\fP(2)) np. biblioteki. .TP \fIShmem\fP %lu (od Linuksa 2.6.32) [do udokumentowania] .TP \fISlab\fP %lu Wewnętrzny bufor jądra przeznaczony na jego struktury danych. .TP \fISReclaimable\fP %lu (od Linuksa 2.6.19) Część \fISlab\fP, która może być przypisana ponownie, taka jak pamięć podręczna. .TP \fISUnreclaim\fP %lu (od Linuksa 2.6.19) Część \fISlab\fP niemogąca być przypisana ponownie przy małej ilości pamięci. .TP \fIKernelStack\fP %lu (od Linuksa 2.6.32) Wielkość pamięci przypisana do stosów jądra. .TP \fIPageTables\fP %lu (od Linuksa 2.6.18) Wielkość pamięci przypisana do najniższego poziomu tabel stron. .TP \fIQuicklists\fP %lu (od Linuksa 2.6.27) (wymagane jest \fBCONFIG_QUICKLIST\fP) [do udokumentowania] .TP \fINFS_Unstable\fP %lu (od Linuksa 2.6.18) Strony NFS wysłane do serwera, lecz jeszcze nie wprowadzone na stabilny nośnik. .TP \fIBounce\fP %lu (od Linuksa 2.6.18) Pamięć używana do urządzenia blokowego "bounce buffer". .TP \fIWritebackTmp\fP %lu (od Linuksa 2.6.26) Pamięć używana przez FUSE do tymczasowych buforów pamięci z buforowaniem zapisu. .TP \fICommitLimit\fP %lu (od Linuksa 2.6.10) Jest to całkowita wielkość pamięci dostępnej obecnie do przydzielenia w systemie wyrażona w kilobajtach. Limit jest przestrzegany jedynie gdy włączono ścisłe rozliczanie overcommitu (tryb 2 w \fI/proc/sys/vm/overcommit_memory\fP). Limit jest obliczany na podstawie wzoru opisanego przy \fI/proc/sys/vm/overcommit_memory\fP. Więcej informacji znajduje się w pliku źródeł jądra \fIDocumentation/vm/overcommit\-accounting\fP. .TP \fICommitted_AS\fP %lu Wielkość pamięci obecnie przypisanej w systemie. Jest to suma pamięci zaalokowanej przez procesy, nawet jeśli jej jeszcze nie "użyły". Proces alokujący 1 GB pamięci (za pomocą \fBmalloc\fP(3) lub podobnej konstrukcji), używający jedynie 300 MB pamięci, będzie pokazywał użycie tych 300 MB pamięci, nawet jeśli przydzielił przestrzeń adresową dla całego 1 GB. Ten 1 GB to pamięć "zatwierdzona" przez VM, która może być użyta przez tę aplikację w dowolnym czasie. Gdy włączone jest ścisły overcommit (tryb 2 w \fI/proc/sys/vm/overcommit_memory\fP) alokacja która przekroczyłaby \fICommitLimit\fP jest niedozwolona. Jest to przydatne do zagwarantowania, że proces nie zawiedzie z powodu braku pamięci po jej poprawnym przydzieleniu. .TP \fIVmallocTotal\fP %lu Całkowity rozmiar obszaru pamięci vmalloc. .TP \fIVmallocUsed\fP %lu Wielkość używanego obszaru vmalloc. .TP \fIVmallocChunk\fP %lu Największy wolny ciągły blok obszaru vmalloc. .TP \fIHardwareCorrupted\fP %lu (od Linuksa 2.6.32) (wymagane jest \fBCONFIG_MEMORY_FAILURE\fP) [do udokumentowania] .TP \fIAnonHugePages\fP %lu (od Linuksa 2.6.38) (wymagane jest \fBCONFIG_TRANSPARENT_HUGEPAGE\fP) Duże strony nie mające zapasu w postaci pliku zmapowane do tabel stron w przestrzeni użytkownika. .TP \fIHugePages_Total\fP %lu (wymagane jest \fBCONFIG_HUGETLB_PAGE\fP) Rozmiar puli dużych stron. .TP \fIHugePages_Free\fP %lu (wymagane jest \fBCONFIG_HUGETLB_PAGE\fP) Liczba dużych stron w puli, które nie są jeszcze przydzielone. .TP \fIHugePages_Rsvd\fP %lu (od Linuksa 2.6.17) (wymagane jest \fBCONFIG_HUGETLB_PAGE\fP) Jest to liczba dużych stron które przeznaczono do przydzielenia z puli, lecz jeszcze jej nie przeprowadzono. Zarezerwowane duże strony gwarantują, że aplikacja będzie w stanie przypisać taką stronę w razie błędu. .TP \fIHugePages_Surp\fP %lu (od Linuksa 2.6.24) (wymagane jest \fBCONFIG_HUGETLB_PAGE\fP) Jest to liczba dużych stron z puli powyżej wartości \fI/proc/sys/vm/nr_hugepages\fP. Maksymalna liczba nadwyżki dużych stron jest kontrolowana przez \fI/proc/sys/vm/nr_overcommit_hugepages\fP. .TP \fIHugepagesize\fP %lu (wymagane jest \fBCONFIG_HUGETLB_PAGE\fP) Rozmiar dużych stron. .RE .TP \fI/proc/modules\fP Tekstowa lista modułów, które załadowano w systemie. Zobacz także \fBlsmod\fP(8). .TP \fI/proc/mounts\fP Przed jądrem 2.4.19 plik ten był listą wszystkich systemów plików zamontowanych aktualnie w systemie. Wraz z wprowadzeniem przestrzeni nazw montowań przydzielanych dla procesu w Linuksie 2.4.19, plik ten stał się dowiązaniem do \fI/proc/self/mounts\fP, który zawiera listę punktów montowań we własnej przestrzeni nazw montowań procesu. Format tego pliku jest opisany w \fBfstab\fP(5). .TP \fI/proc/mtrr\fP Memory Type Range Registers. Szczegóły można znaleźć w pliku źródeł jądra Linux \fIDocumentation/mtrr.txt\fP. .TP \fI/proc/net\fP Różne sieciowe pseudopliki, z których wszystkie podają stan pewnej części warstwy sieciowej. Plik ten zawiera struktury ASCII i dlatego nadaje się do odczytu za pomocą \fBcat\fP(1). Jednak standardowy pakiet \fBnetstat\fP(8) daje dużo czystszy dostęp do tych plików. .TP \fI/proc/net/arp\fP Zawiera zrzut tabeli ARP jądra używanej do rozwiązywania adresów, w czytelnej postaci ASCII. Pokazane zostaną zarówno wyuczone dynamicznie, jak i wstępnie zaprogramowane wpisy w tabeli ARP. Format jest następujący: .nf .in 8n \f(CWIP address HW type Flags HW address Mask Device 192.168.0.50 0x1 0x2 00:50:BF:25:68:F3 * eth0 192.168.0.250 0x1 0xc 00:00:00:00:00:00 * eth0\fP .fi .in Gdzie "IP address" jest adresem IPv4 maszyny, a "HW type" jest rodzajem sprzętu wg RFC\ 826. "Flags" są to wewnętrzne znaczniki struktury ARP (zdefiniowane w \fI/usr/include/linux/if_arp.h\fP), a "HW address" jest odwzorowaniem adresu IP w warstwie fizycznej, jeśli jest ono określone. .TP \fI/proc/net/dev\fP Pseudoplik dev zawiera informacje o stanie urządzenia sieciowego. Zawierają one liczbę otrzymanych i wysłanych pakietów, liczbę błędów i kolizji oraz inne podstawowe statystyki. Informacje te są wykorzystywane przez program \fBifconfig\fP(8) do informowania o stanie urządzenia. Format jest następujący: .nf .in 1n \f(CWInter\-| Receive | Transmit face |bytes packets errs drop fifo frame compressed multicast|bytes packets errs drop fifo colls carrier compressed lo: 2776770 11307 0 0 0 0 0 0 2776770 11307 0 0 0 0 0 0 eth0: 1215645 2751 0 0 0 0 0 0 1782404 4324 0 0 0 427 0 0 ppp0: 1622270 5552 1 0 0 0 0 0 354130 5669 0 0 0 0 0 0 tap0: 7714 81 0 0 0 0 0 0 7714 81 0 0 0 0 0 0\fP .in .fi .\" .TP .\" .I /proc/net/ipx .\" No information. .\" .TP .\" .I /proc/net/ipx_route .\" No information. .TP \fI/proc/net/dev_mcast\fP Zdefiniowany w \fI/usr/src/linux/net/core/dev_mcast.c\fP: .nf .in +5 indx interface_name dmi_u dmi_g dmi_address 2 eth0 1 0 01005e000001 3 eth1 1 0 01005e000001 4 eth2 1 0 01005e000001 .in .fi .TP \fI/proc/net/igmp\fP Internetowy Protokół Zarządzania Grupami. Zdefiniowany w \fI/usr/src/linux/net/core/igmp.c\fP. .TP \fI/proc/net/rarp\fP Plik ten ma ten sam format, co plik \fIarp\fP i zawiera aktualną bazę odwrotnych odwzorowań, używaną do udostępniania usług odwrotnego poszukiwania adresów \fBrarp\fP(8). Jeśli RARP nie jest skonfigurowane w jądrze, to plik ten nie będzie istniał. .TP \fI/proc/net/raw\fP .\" .TP .\" .I /proc/net/route .\" No information, but looks similar to .\" .BR route (8). Zawiera zrzut tabeli gniazd surowych (RAW). Większość informacji nie jest przeznaczona do użytku innego niż odpluskwiania. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru protokołu. "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących, w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm\->when" i "rexmits" nie są używane przez gniazda surowe. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. .TP \fI/proc/net/snmp\fP Ten plik zawiera dane ASCII potrzebne bazom agenta SNMP zarządzającym informacjami o IP, ICMP, TCP i UDP. .TP \fI/proc/net/tcp\fP Zawiera zrzut tabeli gniazd TCP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). \&"St" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm\-when" i "rexmits" zawierają wewnętrzne informacje o stanie gniazda w jądrze i są przydatne tylko do odpluskwiania. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. .TP \fI/proc/net/udp\fP Zawiera zrzut tabeli gniazd UDP. Wiele informacji nie przydaje się do użytku poza odpluskwianiem. Wartość "sl" jest slotem mieszania jądra dla gniazda, "local_address" jest parą składającą się z lokalnego adresu i numeru portu. "rem_address" jest parą składającą się ze zdalnego adresu i numeru portu (jeśli gniazdo jest podłączone). "st" jest stanem wewnętrznym gniazda. "tx_queue" i "rx_queue" są kolejkami danych przychodzących i wychodzących w sensie zużycia pamięci jądra. Pola "tr", "tm\-when" i "rexmits" nie są używane w gniazdach UDP. Pole "uid" zawiera efektywny UID twórcy gniazda. Format jest następujący: .nf .in 1n \f(CWsl local_address rem_address st tx_queue rx_queue tr rexmits tm\->when uid 1: 01642C89:0201 0C642C89:03FF 01 00000000:00000001 01:000071BA 00000000 0 1: 00000000:0801 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 6F000100 0 1: 00000000:0201 00000000:0000 0A 00000000:00000000 00:00000000 00000000 0\fP .in .fi .TP \fI/proc/net/unix\fP Wymienia gniazda domeny UNIX, obecne w systemie oraz ich stan. Format jest następujący: .nf .sp .5 \f(CWNum RefCount Protocol Flags Type St Path 0: 00000002 00000000 00000000 0001 03 1: 00000001 00000000 00010000 0001 01 /dev/printer\fP .sp .5 .fi Gdzie "Num" jest numerem wpisu w tablicy jądra, "RefCount" jest liczbą użytkowników gniazda, "Protocol" obecnie jest zawsze zerem, "Flags" reprezentuje wewnętrzne znaczniki jądra, określające stan gniazda. "Type" jest zawsze równe "1" (Nie ma na razie w jądrze wsparcia dla gniazd datagramowych domeny UNIX). \&"St" jest wewnętrznym stanem gniazda, a ścieżka jest ścieżką (jeśli istnieje) związaną z gniazdem. .TP \fI/proc/partitions\fP Zawiera liczby główne i poboczne każdej z partycji oraz liczby 1024\-bajtowych bloków i nazwy partycji. .TP \fI/proc/pci\fP Listing wszystkich urządzeń PCI znalezionych podczas inicjalizacji jądra i ich konfiguracja. .\" FIXME /proc/sched_debug .\" .TP .\" .IR /proc/sched_debug " (since Linux 2.6.23)" .\" See also /proc/[pid]/sched Plik został zastąpiony nowym interfejsem \fI/proc\fP do PCI (\fI/proc/bus/pci\fP). Stał się opcjonalny w Linuksie 2.2 (dostępny przy ustawieniu opcji \fBCONFIG_PCI_OLD_PROC\fP przy kompilacji jądra). Ponownie stał się nieopcjonalny w Linuksie 2.4. Następnie, został uznany za przestarzały w Linuksie 2.6 (był wciąż dostępny przy ustawieniu \fBCONFIG_PCI_LEGACY_PROC\fP), aż w końcu usunięto go w Linuksie 2.6.17. .TP \fI/proc/profile\fP (od Linuksa 2.4) Plik obecny jest wyłącznie jeśli jądro zostało uruchomione z opcją \fIprofile=1\fP wiersza poleceń. Jądro udostępni informacje dotyczące profilowania w formacie binarnym gotowym do użycia przez \fBreadprofile\fP(1). Zapis (np. pustego łańcucha) do tego pliku wyzeruje liczniki profilowania, a na niektórych architekturach zapis binarnej liczby całkowitej "mnożnika profilowania" rozmiaru \fIsizeof(int)\fP ustawi częstotliwość przerwań profilowania. .TP \fI/proc/scsi\fP Katalog z pseudoplikiem \fIscsi\fP na pośrednim poziomie i różnymi podkatalogami niskopoziomowych sterowników SCSI, zawierającymi po jednym pliku dla każdego kontrolera SCSI w danym systemie; każdy z nich podaje stan jakiejś części podsystemu we/wy SCSI. Pliki te zawierają struktury ASCII i dlatego nadają się do odczytu za pomocą \fBcat\fP(1). Możliwy jest też zapis do niektórych z tych plików, w celu rekonfiguracji podsystemu, lub przełączania różnych parametrów. .TP \fI/proc/scsi/scsi\fP Jest wypisaniem wszystkich znanych jądru urządzeń SCSI. Listing jest podobny do widzianego podczas ładowania systemu. scsi wspiera obecnie tylko polecenie \fIadd\-single\-device\fP umożliwiające rootowi dodanie do listy znanych urządzeń urządzenia włączonego na gorąco. Polecenie .in +4n .nf echo \(aqscsi add\-single\-device 1 0 5 0\(aq > /proc/scsi/scsi .fi .in spowoduje, że kontroler scsi1 przeprowadzi skanowanie kanału SCSI 0 w poszukiwaniu urządzenia o ID 5 i LUN 0. Jeśli już istnieje urządzenie o takim adresie, lub adres jest nieprawidłowy, zostanie zwrócony błąd. .TP \fI/proc/scsi/[nazwa\-sterownika]\fP \fI[nazwa\-sterownika]\fP może obecnie być jedną z: NCR53c7xx, aha152x, aha1542, aha1740, aic7xxx, buslogic, eata_dma, eata_pio, fdomain, in2000, pas16, qlogic, scsi_debug, seagate, t128, u15\-24f, ultrastore, or wd7000. Ukazują się te z katalogów, dla których odpowiednie sterowniki zarejestrowały przynajmniej jeden kontroler SCSI. Każdy katalog zawiera jeden plik dla każdego zarejestrowanego kontrolera. Każdy z plików kontrolera ma nazwę odpowiadającą numerowi kontrolera, przyznanemu podczas jego inicjacji. Czytanie tych plików zwykle pokaże konfigurację sterownika i kontrolera, statystyki itp. Pisanie do tych plików umożliwia różne operacje na różnych kontrolerach. Na przykład za pomocą poleceń \fIlatency\fP i \fInolatency\fP root może uaktywniać lub deaktywować kod pomiaru czasu oczekiwania dla poleceń (command latency) w sterowniku eata_dma. Za pomocą poleceń \fIlockup\fP i \fIunlock\fP root może sterować symulowanym przez sterownik scsi_debug blokowaniem magistrali. .TP \fI/proc/self\fP Ten katalog odnosi się do procesu korzystającego z systemu plików \fI/proc\fP i jest identyczny z katalogiem w \fI/proc\fP o nazwie będącej jego PID\-em. .TP \fI/proc/slabinfo\fP Informacje o buforach jądra. Od Linuksa 2.6.16 plik ten istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fICONFIG_SLAB\fP. Występują następujące kolumny w pliku \fI/proc/slabinfo\fP: .in +4n .nf cache\-name num\-active\-objs total\-objs object\-size num\-active\-slabs total\-slabs num\-pages\-per\-slab .fi .in Szczegóły można znaleźć w \fBslabinfo\fP(5). .TP \fI/proc/stat\fP statystyki jądra/systemu. Różnią się pomiędzy architekturami. Wśród wspólnych wpisów są: .RS .TP \fIcpu 3357 0 4313 1362393\fP .\" 1024 on Alpha and ia64 Czas, wyrażony w USER_HZ (jedna setna sekundy na większości architektur, proszę użyć \fIsysconf(_SC_CLK_TCK)\fP aby uzyskać prawidłową wartość), które system spędził w trybie użytkownika w różnych stanach: .RS .TP \fIuser\fP (1) Czas spędzony w trybie użytkownika. .TP \fInice\fP (2) Czas spędzony w trybie użytkownika z niskim priorytetem (nice). .TP \fIsystem\fP (3) Czas spędzony w trybie systemowym. .TP \fIidle\fP .\" FIXME Actually, the following info about the /proc/stat 'cpu' field .\" does not seem to be quite right (at least in 2.6.12 or 3.6): .\" the idle time in /proc/uptime does not quite match this value (4) Czas wykorzystany na zadanie bezczynności. Wartość powinna wynosić USER_HZ razy drugi wpis w pseudopliku \fI/proc/uptime\fP. .TP \fIiowait\fP (od Linuksa 2.5.41) (5) Czas oczekiwania na zakończenie wejścia/wyjścia. .TP \fIirq\fP (od Linuksa 2.6.0\-test4) (6) Czas obsługi przerwań. .TP \fIsoftirq\fP (od Linuksa 2.6.0\-test4) (7) Czas obsługi przerwań programowych. .TP \fIsteal\fP (od Linuksa 2.6.11) (8) Czas "skradziony", który jest czasem spędzonym w innym systemie operacyjnym podczas pracy w środowisku zwirtualizowanym. .TP \fIguest\fP (od Linuksa 2.6.24) .\" See Changelog entry for 5e84cfde51cf303d368fcb48f22059f37b3872de (9) Czas spędzony podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa, pod kontrolą jądra Linux. .TP \fIguest_nice\fP (od Linuksa 2.6.33) .\" commit ce0e7b28fb75cb003cfc8d0238613aaf1c55e797 (10) Czas spędzony podczas działania na wirtualnym procesorze systemu operacyjnego gościa, pod kontrolą jądra Linux. .RE .TP \fIpage 5741 1808\fP Liczba stron, które system wstronicował i liczba tych, które wystronicował (z dysku). .TP \fIswap 1 0\fP Liczba stron wymiany, które wniesiono i wyniesiono. .TP .\" FIXME The following is not the full picture for the 'intr' of .\" /proc/stat on 2.6: \fIintr 1462898\fP Linia ta pokazuje licznik przerwań obsłużonych od czasu uruchomienia dla każdego możliwego przerwania systemowego. Pierwsza kolumna określa całkowitą liczbę wszystkich obsłużonych przerwań w tym nienumerowanych przerwań swoistych dla architektury, każda następna określa całkowitą wartość dla danego numerowanego przerwania. Nienumerowane przerwania nie są pokazywane, jedynie sumowane do całości. .TP \fIdisk_io: (2,0):(31,30,5764,1,2) (3,0):\fP... (major,disk_idx):(noinfo, read_io_ops, blks_read, write_io_ops, blks_written) .br (tylko Linux 2.4) .TP \fIctxt 115315\fP Liczba przełączeń kontekstu, które przeszedł system. .TP \fIbtime 769041601\fP Czas uruchomienia systemu, w sekundach od epoki: 1970\-01\-01 00:00:00 +0000 (UTC). .TP \fIprocesses 86031\fP Liczba rozwidleń procesów od uruchomienia systemu. .TP \fIprocs_running 6\fP Liczba procesów w stanie runnable (Linux 2.5.45 i późniejsze). .TP \fIprocs_blocked 2\fP Liczba procesów oczekujących na zakończenie operacji wejścia/wyjścia (Linux 2.5.45 i późniejsze). .RE .TP \fI/proc/swaps\fP Używane obszary wymiany. Zobacz także \fBswapon\fP(8). .TP \fI/proc/sys\fP Katalog ten (obecny od 1.3.57) zawiera wiele plików i podkatalogów odpowiadających zmiennym jądra. Zmienne te mogą być odczytywane i czasem modyfikowane za pośrednictwem systemu plików \fIproc\fP, jak też przy wykorzystaniu (przestarzałej) funkcji systemowej \fBsysctl\fP(2) .TP \fI/proc/sys/abi\fP (od Linuksa 2.4.10) .\" On some systems, it is not present. Plik może zawierać pliki z binarnymi informacjami aplikacji. Dalsze informacje można znaleźć w pliku \fIDocumentation/sysctl/abi.txt\fP w źródłach jądra Linux. .TP \fI/proc/sys/debug\fP Ten katalog może być pusty. .TP \fI/proc/sys/dev\fP Ten katalog zawiera informacje specyficzne dla poszczególnych urządzeń. (np. \fIdev/cdrom/info\fP). W niektórych systemach może być pusty. .TP \fI/proc/sys/fs\fP Katalog zawierający pliki i podkatalogi do zmiennych jądra związanych z systemami plików. .TP \fI/proc/sys/fs/binfmt_misc\fP Dokumentacja plików z tego katalogu znajduje się w źródłach jądra Linux w \fIDocumentation/binfmt_misc.txt\fP. .TP \fI/proc/sys/fs/dentry\-state\fP (od Linuksa 2.2) Plik zawiera informacje o statusie bufora katalogu (dcache). Zawiera sześć liczb: \fInr_dentry\fP, \fInr_unused\fP, \fIage_limit\fP (wiek w sekundach), \fIwant_pages\fP (strony żądane przez system) i dwie nieużywane wartości. .RS .IP * 2 \fInr_dentry\fP jest liczbą przydzielonych dentries (wpisów dcache). To pole jest nieużywane w Linuksie 2.2. .IP * \fInr_unused\fP jest liczbą nieużywanych dentries. .IP * .\" looks like this is unused in kernels 2.2 to 2.6 \fIage_limit\fP jest wiekiem w sekundach, po którym wpisy dcache mogą być przydzielone ponownie, gdy jest zbyt mało pamięci. .IP * .\" looks like this is unused in kernels 2.2 to 2.6 \fIwant_pages\fP jest niezerowa, gdy jądro wywołało shrink_dcache_pages(), ale dcache nie zostały jeszcze przycięte. .RE .TP \fI/proc/sys/fs/dir\-notify\-enable\fP Plik ten może służyć do wyłączania lub włączania interfejsu \fIdnotify\fP opisanego w \fBfcntl\fP(2) dla całego systemu. Wartość 0 w tym pliku wyłącza interfejs, a wartość 1 go włącza. .TP \fI/proc/sys/fs/dquot\-max\fP Zawiera maksymalną liczbę buforowanych wpisów kwot dyskowych. W niektórych (2.4) systemach nie występuje. Gdy liczba wolnych zbuforowanych kwot dyskowych jest bardzo mała, a jest przerażająca liczba jednoczesnych użytkowników systemu, może istnieć potrzeba zwiększenia tego ograniczenia. .TP \fI/proc/sys/fs/dquot\-nr\fP Zawiera liczbę przydzielonych wpisów kwot dyskowych oraz liczbę wolnych wpisów kwot dyskowych. .TP \fI/proc/sys/fs/epoll\fP (od Linuksa 2.6.28) Katalog zawiera plik \fImax_user_watches\fP, którego można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs \fIepoll\fP. Więcej szczegółów można znaleźć w \fBepoll\fP(7). .TP \fI/proc/sys/fs/file\-max\fP Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie liczby plików otwartych przez wszystkie procesy. (Zobacz także \fBsetrlimit\fP(2), które może służyć procesom do ustawiania ograniczenia dla procesu, \fBRLIMIT_NOFILE\fP, jako liczby plików, które proces może otworzyć). Gdy otrzymuje się mnóstwo komunikatów w dzienniku jądra o przekroczeniu liczby uchwytów plików (file handles \- należy szukać komunikatów takich jak "VFS: file\-max limit reached") , to można spróbować zwiększyć tę wartość: .br .br .nf \f(CW echo 100000 > /proc/sys/fs/file\-max\fP .fi Stała jądra \fBNR_OPEN\fP narzuca górne ograniczenie wartości, która może zostać umieszczone w \fIfile\-max\fP. Procesy uprzywilejowane (\fBCAP_SYS_ADMIN\fP) mogą przesłonić limit \fIfile\-max\fP. .TP \fI/proc/sys/fs/file\-nr\fP Jest to plik (tylko do odczytu) zawierający trzy liczby: liczbę przydzielonych uchwytów plików (tzn. liczbę obecnie otwartych plików), liczbę wolnych uchwytów plików i maksymalną liczbę uchwytów plików (tzn. tę samą wartość co w \fI/proc/sys/fs/file\-max\fP). Jeśli liczba przydzielonych uchwytów plików zbliża się do maksimów, należy rozważyć zwiększenie ich. Przed Linuksem 2.6 jądro dynamicznie przydzielało uchwyty, lecz nie zwalniało ich. Wolnego uchwyty były przechowywany w liście do ponownego przydzielenia, wartość "wolne uchwyty plików" wskazywała na rozmiar tej listy. Duża liczba wolnych uchwytów plików wskazywała, że w przeszłości był moment dużego użycia otwartych uchwytów plików. Od Linuksa 2.6 jądro zwalnia wolne uchwyty plików, a wartość "wolne uchwyty plików" zawsze wynosi zero. .TP \fI/proc/sys/fs/inode\-max\fP (obecny jedynie do Linuksa 2.2) Ten plik zawiera maksymalną liczbę i\-węzłów w pamięci. Wartość ta powinna być 3\-4 razy większa niż wartość w \fIfile\-max\fP, gdyż \fIstdin\fP, \fIstdout\fP i gniazda sieciowe również potrzebują i\-węzłów, aby można było na nich operować. Gdy systematycznie brakuje i\-węzłów, istnieje potrzeba zwiększenia tej wartości. Od jądra Linux 2.4 nie występuje statyczny limit liczby i\-węzłów, w związku z czym usunięto ten plik. .TP \fI/proc/sys/fs/inode\-nr\fP Zawiera dwie pierwsze wartości z \fIinode\-state\fP. .TP \fI/proc/sys/fs/inode\-state\fP Plik zawiera siedem liczb: \fInr_inodes\fP, \fInr_free_inodes\fP, \fIpreshrink\fP i cztery nieużywane wartości (wynoszące zawsze zero). .\" This can be slightly more than .\" .I inode-max .\" because Linux allocates them one page full at a time. \fInr_inodes\fP jest liczbą przydzielonych przez system i\-węzłów. \fInr_free_inodes\fP jest liczbą wolnych i\-węzłów. \fIpreshrink\fP jest niezerowe, gdy \fInr_inodes\fP > \fIinode\-max\fP i gdy system musi przyciąć listę i\-węzłów zamiast przydzielić ich więcej; od Linuksa 2.4 to pole jest wartością \- atrapą (wynosi zawsze zero). .TP \fI/proc/sys/fs/inotify\fP (od wersji Linuksa 2.6.13) Ten katalog zawiera pliki \fImax_queued_events\fP, \fImax_user_instances\fP i \fImax_user_watches\fP, których można użyć, aby ograniczyć ilość pamięci jądra używanej przez interfejs \fIinotify\fP. Więcej szczegółów można znaleźć w \fBinotify\fP(7). .TP \fI/proc/sys/fs/lease\-break\-time\fP Określa okres ulgi, przez jaki jądro zapewnia procesowi utrzymanie dzierżawy pliku (\fBfcntl\fP(2)), a po którym wyśle do tego procesu sygnał zawiadamiający go, że inny proces oczekuje na otwarcie pliku. Jeśli utrzymujący dzierżawę nie usunie jej lub nie ograniczy swoich praw do niej w przeciągu tego czasu, jądro wymusi zerwanie dzierżawy. .TP \fI/proc/sys/fs/leases\-enable\fP Ten plik może służyć do ogólnosystemowego włączania lub wyłączania dzierżaw plików (\fBfcntl\fP(2)). Gdy plik ten zawiera wartość 0, dzierżawy są wyłączone. Wartość niezerowa włącza dzierżawy. .TP \fI/proc/sys/fs/mqueue\fP (od wersji Linuksa 2.6.6) Ten katalog zawiera pliki \fImsg_max\fP, \fImsgsize_max\fP i \fIqueues_max\fP, kontrolujące zasoby używane przez kolejki komunikatów POSIX. Szczegółowe informacje można znaleźć w \fBmq_overview\fP(7). .TP \fI/proc/sys/fs/overflowgid\fP and \fI/proc/sys/fs/overflowuid\fP Te pliki umożliwiają zmianę wartości ustalonego UID\-u i GID\-u. Wartością domyślną jest 65534. Niektóre systemy plików wspierają jedynie 16\-bitowe UID\-y i GID\-y, podczas gdy linuksowe UID\-y i GID\-y są 32\-bitowe. Gdy któryś z takich systemów plików jest zamontowany z możliwością zapisu, to wszystkie UID\-y i GID\-y przekraczające 65535 są zastępowane podanymi tu wartościami przed zapisem na dysk. .TP \fI/proc/sys/fs/pipe\-max\-size\fP (od Linuksa 2.6.35) Wartość w tym pliku definiuje górny limit do podnoszenia pojemności potoku przy użyciu operacji \fBF_SETPIPE_SZ\fP \fBfcntl\fP(2). Limit ten odnosi się wyłącznie do procesów nieuprzywilejowanych. Domyślną wartością dla tego pliku jest 1\ 048\ 576. Wartość przypisana do pliku może być zaokrąglona w górę, odnosząc się do faktycznej wartości wykorzystanej z powodu dogodnej implementacji. Aby poznać zaokrągloną wartość, należy wyświetlić zawartość tego pliku po przypisaniu do niego wartości. Minimalną wartością, jaka może zostać przypisana do tego pliku jest systemowy rozmiar strony. .TP \fI/proc/sys/fs/protected_hardlinks\fP (od Linuksa 3.6) .\" commit 800179c9b8a1e796e441674776d11cd4c05d61d7 Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań zwykłych (twardych) nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne zachowanie przed Linuksem 3.6). Gdy wartość wynosi 1, to dowiązania zwykłe mogą być tworzone do pliku docelowego jedynie wówczas, gdy spełniony jest jeden z poniższych warunków: .RS .IP * 3 Wywołujący ma przywilej \fBCAP_FOWNER\fP. .IP * UID systemu plików dotyczący procesu tworzącego dowiązanie pasują do właściciela (UID) pliku docelowego (zgodnie z opisem w podręczniku \fBcredentials\fP(7), UID systemu plików procesu jest zwykle taki sam jak jego efektywny UID). .IP * Wszystkie poniższe warunki zostaną spełnione: .RS 4 .IP \(bu 3 cel jest zwykłym plikiem, .IP \(bu plik docelowy nie ma ustawionego bitu set\-user\-ID, .IP \(bu plik docelowy nie ma ustawionych obu z bitów set\-group\-ID i bitu wykonywalności dla grupy, .IP \(bu wywołujący ma uprawnienie do odczytu i zapisu pliku docelowego (albo dzięki uprawnieniom pliku albo ze względu na posiadane przywileje). .RE .RE .IP Domyślną wartością w tym pliku jest 0. Ustawienie 1 rozwiąże występujące od dawna problemy z bezpieczeństwem wykorzystujących wyścig między czasem sprawdzenia a czasem użycia dowiązania zwykłego, zwykle spotykanych w katalogach dostępnych do zapisu dla wszystkich (np. \fI/tmp\fP). Częstym sposobem wykorzystywania tej wady jest skrzyżowanie ograniczeń w uprawnieniach przy podążaniu za danym dowiązaniem zwykłym (np. gdy proces root podąża za dowiązaniem stałym utworzonym przez innego użytkownika). W systemach bez wydzielonych partycji, rozwiązuje się w ten sposób również problem nieautoryzowanych użytkowników "przypinających" dziurawe pliki z ustawionymi bitami set\-user\-ID i set\-group\-ID wobec aktualizowanych przez administratora a także dowiązywaniu do plików specjalnych. .TP \fI/proc/sys/fs/protected_symlinks\fP (od Linuksa 3.6) .\" commit 800179c9b8a1e796e441674776d11cd4c05d61d7 Gdy w pliku zapisana jest wartość 0, to w odniesieniu do tworzenia dowiązań symbolicznych nie wprowadza się żadnych ograniczeń (jest to historyczne zachowanie przed Linuksem 3.6). Gdy wartość wynosi 1, to dowiązania symboliczne mogą być tworzone jedynie gdy spełnione są następujące warunki: .RS .IP * 3 UID systemu plików dotyczący procesu podążającego za dowiązaniem pasują do właściciela (UID) dowiązania symbolicznego (zgodnie z opisem w podręczniku \fBcredentials\fP(7), UID systemu plików procesu jest zwykle taki sam jak jego efektywny UID), .IP * dowiązanie nie znajduje się w katalogu dostępnych dla wszystkich do zapisu z bitem lepkości lub .IP * dowiązanie symboliczne i katalog w którym się ono znajduje mają tego samego właściciela (UID) .RE .IP Wywołanie systemowe które nie podąży za dowiązaniem symbolicznym ze względu na powyższe ograniczenia zwróci w \fIerrno\fP błąd \fBEACCES\fP. .IP Domyślną wartością w tym pliku jest 0. Ustawienie 1 rozwiąże występujące od dawna problemy z bezpieczeństwem wykorzystujących wyścig między czasem sprawdzenia a czasem użycia przy uzyskiwaniu dostępu do dowiązań symbolicznych. .TP \fI/proc/sys/fs/suid_dumpable\fP (od wersji Linuksa 2.6.13) .\" The following is based on text from Documentation/sysctl/kernel.txt Wartość w tym pliku określa, czy pliki zrzutów pamięci są tworzone dla programów mających ustawiony bit set\-user\-ID albo chronionych w jakiś inny sposób. Można podać trzy różne wartości liczbowe: .RS .TP \fI0\ (default)\fP Jest to tradycyjne zachowanie (sprzed Linuksa 2.6.13). Zrzut pamięci nie będzie tworzony dla procesu, który zmienił swoje uprawnienia (wywołując \fBseteuid\fP(2), \fBsetgid\fP(2) lub podobną funkcję albo gdy program miał ustawiony bit set\-user\-ID lub set\-group\-ID) albo gdy uprawnienia nadane plikowi binarnemu programu zabraniają jego odczytywania. .TP \fI1\ ("debug")\fP Jeżeli jest to możliwe, to wszystkie procesy wykonują zrzut pamięci. Właścicielem pliku zrzutu jest użytkownik, którego uprawnienia do systemu plików ma proces wykonujący zrzut. Nie są stosowane żadne mechanizmy bezpieczeństwa. Jest to przeznaczone tylko do celów debugowania. Ptrace nie jest sprawdzane. .TP \fI2\ ("suidsafe")\fP Zrzut pamięci programu, dla którego w normalnej sytuacji taki zrzut nie zostałby wykonany (patrz wyżej "0"), może być odczytany tylko przez administratora (root). Pozwala to użytkownikowi usunąć plik ze zrzutem, ale nie pozwala na jego odczytanie. Z powodów bezpieczeństwa w tym trybie pliki zrzutu nie nadpisują istniejących plików. Ten tryb jest odpowiedni, gdy administrator będzie chciał debugować problemy w naturalnym środowisku. .IP .\" 9520628e8ceb69fa9a4aee6b57f22675d9e1b709 .\" 54b501992dd2a839e94e76aa392c392b55080ce8 Dodatkowo, od Linuksa 3.6, \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP musi być absolutną ścieżką lub poleceniem potokowym (zob. \fBcore\fP(5)). Do dziennika jądra zapisane zostaną ostrzeżenia, jeśli \fIcore_pattern\fP nie będzie się stosowało do tych reguł i nie utworzy się zrzut pamięci. .RE .TP \fI/proc/sys/fs/super\-max\fP Plik steruje maksymalną liczbą superbloków, a więc i maksymalną liczbą systemów plików, które jądro może zamontować. Potrzeba zwiększenia wartości \fIsuper\-max\fP występuje tylko wtedy, gdy chce się zamontować więcej systemów plików, niż na to pozwala aktualna wartość \fIsuper\-max\fP. .TP \fI/proc/sys/fs/super\-nr\fP Plik zawiera liczbę obecnie zamontowanych systemów plików. .TP \fI/proc/sys/kernel\fP Katalog zawiera pliki kontrolujące wiele parametrów jądra, jak opisano poniżej. .TP \fI/proc/sys/kernel/acct\fP Plik zawiera trzy liczby: \fIhighwater\fP, \fIlowwater\fP i \fIfrequency\fP. Gdy włączone jest rejestrowanie procesów w stylu BSD, wartości te sterują jego zachowaniem. Gdy ilość wolnego miejsca w systemie plików, na którym znajdują się logi, spada poniżej wyrażonej w procentach wartości \fIlowwater\fP, rejestrowanie jest wstrzymywane. Gdy ilość wolnego miejsca stanie się większa niż wyrażona w procentach wartość \fIhighwater\fP, rejestrowanie jest wznawiane. \fIfrequency\fP określa, jak często jądro będzie sprawdzać ilość wolnego miejsca (wartość w sekundach). Wartościami domyślnymi są 4, 2 i 30. Oznacza to, że rejestrowanie procesów jest wstrzymywane, gdy ilość wolnego miejsca będzie wynosiła 2% lub mniej; wznowione zostanie, gdy wolne będzie 4% lub więcej; zakłada się, że informacja o ilości wolnego miejsca jest ważna przez 30 sekund. .TP \fI/proc/sys/kernel/cap_last_cap\fP (od Linuksa 3.2) Patrz \fBcapabilities\fP(7). .TP \fI/proc/sys/kernel/cap\-bound\fP (od Linuksa 2.2 do 2.6.24) Plik przechowuje wartość \fIcapability bounding set\fP dla jądra (wyrażone jako liczba dziesiętna ze znakiem). Wartość ta jest mnożona (AND) bitowo z capabilities dozwolonymi dla procesu podczas \fBexecve\fP(2). Poczynając od Linuksa 2.6.25 ogólnosystemowe capability bounding set zostało usunięte i zastąpione bounding set na wątek, patrz \fBcapabilities\fP(7). .TP \fI/proc/sys/kernel/core_pattern\fP Patrz \fBcore\fP(5). .TP \fI/proc/sys/kernel/core_uses_pid\fP Patrz \fBcore\fP(5). .TP \fI/proc/sys/kernel/ctrl\-alt\-del\fP Ten plik steruje obsługą kombinacji klawiszy Ctrl\-Alt\-Del. Gdy w pliku tym znajduje się wartość 0, Ctrl\-Alt\-Del jest przechwytywane i przesyłane do programu \fBinit\fP(8) w celu wykonania wdzięcznego restartu. Gdy wartość jest większa od 0, reakcją Linuksa na Wulkanicznie Nerwowe Nękanie (Vulcan Nerve Pinch (tm)) będzie natychmiastowy restart, nawet bez zrzucenia zmodyfikowanych buforów. Uwaga: gdy program (jak np. dosemu) korzysta z "surowego" trybu klawiatury, Ctrl\-Alt\-Del jest przechwytywane przez program, zanim dotrze do warstwy terminalowej jądra i decyzja, co z tym zrobić, zależy od programu. .TP \fI/proc/sys/kernel/dmesg_restrict\fP (od Linuksa 2.6.37) .\" commit 620f6e8e855d6d447688a5f67a4e176944a084e8 Wartość pliku określa użytkowników z dostępem do zawartości dziennika jądra (syslog). Wartość 0 nie nakłada żadnych ograniczeń. Wartość 1 zawęża dostęp do użytkowników uprzywilejowanych (zob. \fBsyslog\fP(2)). Od Linuksa 3.4 tylko użytkownicy z przywilejem \fBCAP_SYS_ADMIN\fP mogą zmienić wartość w tym pliku. .TP \fI/proc/sys/kernel/domainname\fP i \fI/proc/sys/kernel/hostname\fP Te pliki mogą służyć do ustawiania nazwy domeny i hosta NIS/YP maszyny dokładnie w ten sam sposób, jak za pomocą poleceń \fBdomainname\fP(1) i \fBhostname\fP(1), np.: .in +4n .nf #\fB echo \(aqdarkstar\(aq > /proc/sys/kernel/hostname\fP #\fB echo \(aqmydomain\(aq > /proc/sys/kernel/domainname\fP .fi .in daje taki sam efekt, jak .in +4n .nf #\fB hostname \(aqdarkstar\(aq\fP #\fB domainname \(aqmydomain\(aq\fP .fi .in Należy tu zauważyć, że klasyczny darkstar.frop.org posiada nazwę hosta "darkstar" i domenę "frop.org" w DNS (Internetowej Usłudze Nazw Domen \- Internet Domain Name Service), których nie należy mylić z domeną NIS (Sieciowej Usługi Informacyjnej \- Network Information Service) lub YP (Yellow Pages). Te dwa systemy nazw domenowych zasadniczo się różnią. Szczegółowe informacje można znaleźć na stronie podręcznika \fBhostname\fP(1). .TP \fI/proc/sys/kernel/hotplug\fP Plik ten zawiera ścieżkę do programu hotplug. Domyślną wartością w tym pliku jest \fI/sbin/hotplug\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/htab\-reclaim\fP (Tylko PowerPC) Jeśli do tego pliku zostanie wpisana wartość niezerowa, htab PowerPC (zobacz: plik \fIDocumentation/powerpc/ppc_htab.txt\fP w źródłach jądra) jest czyszczony za każdym razem, gdy system natrafi na pętlę oczekiwania ("idle"). .TP \fI/proc/sys/kernel/kptr_restrict\fP (od Linuksa 2.6.38) .\" 455cd5ab305c90ffc422dd2e0fb634730942b257 .\" commit 411f05f123cbd7f8aa1edcae86970755a6e2a9d9 .\" commit 620f6e8e855d6d447688a5f67a4e176944a084e8 Wartość określa czy adresy jądra są pokazywane za pomocą interfejsu \fI/proc\fP i innych. Wartość 0 oznacza brak ograniczeń. Gdy użyto 1, to wskaźniki jądra wypisane za pomocą formatu \fI%pK\fP zostaną zastąpione zerami, chyba że użytkownik ma przywilej \fBCAP_SYSLOG\fP. Przy wartości 2 wskaźniki jądra wypisane za pomocą \fI%pK\fP zostaną zawsze zastąpione zerami, niezależnie od przywilejów jakie posiada. Początkowo domyślna wartość wynosiła 1, lecz zastąpiono ją 0 w jądrze Linux 2.6.39. Od Linuksa 3.4 tylko użytkownicy z przywilejem \fBCAP_SYS_ADMIN\fP mogą zmieniać wartość w tym pliku. .TP \fI/proc/sys/kernel/l2cr\fP (Tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik sterujący cache'em L2 płyt procesora G3. Jeśli zawiera 0, cache jest wyłączony. Cache jest włączony, gdy plik zawiera wartość różną od zera. .TP \fI/proc/sys/kernel/modprobe\fP Plik zawiera ścieżkę do programu ładującego moduły jądra. Domyślną wartością jest \fI/sbin/modprobe\fP. Plik jest obecny tylko, jeśli jądro zostało zbudowane z włączoną opcją \fBCONFIG_MODULES\fP (\fBCONFIG_KMOD\fP w Linuksie 2.6.26 i wcześniejszych). Jest on opisany w pliku źródeł jądra Linux \fIDocumentation/kmod.txt\fP (obecnym tylko w jądrach 2.4 i wcześniejszych). .TP \fI/proc/sys/kernel/modules_disabled\fP (od Linuksa 2.6.31) .\" 3d43321b7015387cfebbe26436d0e9d299162ea1 .\" From Documentation/sysctl/kernel.txt Przełącznik wskazujący czy moduły mogą być ładowane do modularnego jądra. Domyślna wartość wynosi off (0), lecz można ustawić także true (1), która spowoduje brak możliwości ładowania i wyładowania modułów. W takim przypadku nie da się ustawić przełącznika z powrotem na fałsz (false). Plik jest obecny tylko w jądrach zbudowanych z włączoną opcją \fBCONFIG_MODULES\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/msgmax\fP (od Linuksa 2.2) Zawiera ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby bajtów w pojedynczym komunikacie zapisywanym do kolejki komunikatów Systemu V. .TP \fI/proc/sys/kernel/msgmni\fP (od Linuksa 2.4) Określa ogólnosystemowe ograniczenie liczby identyfikatorów kolejek komunikatów. .TP \fI/proc/sys/kernel/msgmnb\fP (od Linuksa 2.2) Zawiera ogólnosystemowy parametr służący do inicjacji ustawienia \fImsg_qbytes\fP tworzonych później kolejek komunikatów. Ustawienie \fImsg_qbytes\fP określa maksymalną liczbę bajtów, które mogą zostać zapisane do kolejki komunikatów. .TP \fI/proc/sys/kernel/ngroups_max\fP (od Linuksa 2.6.4) Jest to plik tylko do odczytu, który wyświetla górny limit liczby członków grupy procesu. .TP \fI/proc/sys/kernel/ostype\fP i \fI/proc/sys/kernel/osrelease\fP Pliki te zawierają poszczególne części z \fI/proc/version\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/overflowgid\fP i \fI/proc/sys/kernel/overflowuid\fP Pliki te są kopiami plików \fI/proc/sys/fs/overflowgid\fP i \fI/proc/sys/fs/overflowuid\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/panic\fP Plik umożliwia dostęp (odczyt i zapis) do zmiennej jądra \fIpanic_timeout\fP. Jeśli jest to zero, jądro będzie się zapętlać podczas paniki; jeśli wartość niezerowa, to określa liczbę sekund, po której jądro powinno się automatycznie przeładować. Jeśli używany jest software watchdog to zalecaną wartością jest 60. .TP \fI/proc/sys/kernel/panic_on_oops\fP (od Linuksa 2.5.68) Plik ten kontroluje zachowanie jądra, kiedy wystąpi oops lub BŁĄD. Jeśli ten plik zawiera 0, to system próbuje kontynuować operację. Jeśli zawiera 1, to system czeka parę sekund (aby dać procesowi klogd czas na zapisanie wyjścia z oops), a następnie panikuje. Jeżeli wartość w pliku \fI/proc/sys/kernel/panic\fP również jest niezerowa, to nastąpi restart komputera. .TP \fI/proc/sys/kernel/pid_max\fP (od Linuksa 2.5.34) .\" Prior to 2.6.10, pid_max could also be raised above 32768 on 32-bit .\" platforms, but this broke /proc/[pid] .\" See http://marc.theaimsgroup.com/?l=linux-kernel&m=109513010926152&w=2 Ten plik określa wartość po której nastąpi przewinięcie licznika PID (tj. wartość w tym pliku jest o 1 większa niż maksymalny PID). PID\-y większe niż ta wartość nie są\ alokowane, z tego powodu wartość z tego pliku działa również jako systemowy limit całkowitej liczby procesów i wątków. Domyślna wartość tego pliku, czyli 32768, określa taki sam zakres wartości PID, jak wcześniejsze wersje jądra. Dla platform 32\-bitowych 32768 jest maksymalną wartością, jaką może przyjmować \fIpid_max\fP. W systemach 64\-bitowych \fIpid_max\fP może zostać ustawiony na dowolną wartość, aż do 2^22 (\fBPID_MAX_LIMIT\fP, około 4 milionów). .TP \fI/proc/sys/kernel/powersave\-nap\fP (tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony, Linux\-PPC używa trybu oszczędzania energii "nap", a w przeciwnym przypadku trybu "doze". .TP \fI/proc/sys/kernel/printk\fP Patrz \fBsyslog\fP(2). .TP \fI/proc/sys/kernel/pty\fP (od wersji Linuksa 2.6.4) Ten katalog zawiera dwa pliki związane z liczbą pseudoterminali UNIX 98 (patrz \fBpts\fP(4)) w systemie. .TP \fI/proc/sys/kernel/pty/max\fP Plik określa maksymalną liczbę pseudoterminali. .TP \fI/proc/sys/kernel/pty/nr\fP Ten plik tylko do odczytu zawiera informację o liczbie obecnie używanych pseudoterminali. .TP \fI/proc/sys/kernel/random\fP Katalog ten zawiera różne parametry sterujące działaniem pliku \fI/dev/random\fP. Dalsze informacje można znaleźć w \fBrandom\fP(4). .TP \fI/proc/sys/kernel/random/uuid\fP (od Linuksa 2.4) Każdy odczyt z tego pliku przeznaczonego tylko do odczytu zwraca losowo wygenerowany 128\-bitowy UUID, jako łańcuch w standardowym formacie UUID. .TP \fI/proc/sys/kernel/real\-root\-dev\fP Plik ten jest udokumentowany w pliku \fIDocumentation/initrd.txt\fP w źródłach jądra Linux. .TP \fI/proc/sys/kernel/reboot\-cmd\fP (tylko Sparc) Ten plik wydaje się stanowić mechanizm podawania argumentów SPARC\-owej ładowarce systemu w ROM/Flash. Może przekazuje jej, co zrobić po restarcie? .TP \fI/proc/sys/kernel/rtsig\-max\fP (Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7; patrz \fBsetrlimit\fP(2)). Plik ten może służyć do sterowania maksymalną liczbą zgodnych z POSIX nieobsłużonych (w kolejkach) sygnałów czasu rzeczywistego w systemie. .TP \fI/proc/sys/kernel/rtsig\-nr\fP (Tylko w wersjach jądra nie późniejszych niż 2.6.7). Plik ten podaje liczbę zgodnych z POSIX sygnałów czasu rzeczywistego oczekujących obecnie w kolejce. .TP \fI/proc/sys/kernel/sched_rr_timeslice_ms\fP (od Linuksa 3.9) Patrz \fBsched_rr_get_interval\fP(2). .TP \fI/proc/sys/kernel/sched_rt_period_us\fP (od Linuksa 2.6.25) Patrz \fBsched\fP(7). .TP \fI/proc/sys/kernel/sched_rt_runtime_us\fP (od Linuksa 2.6.25) Patrz \fBsched\fP(7). .TP \fI/proc/sys/kernel/sem\fP (od Linuksa 2.4) Plik ten zawiera 4 liczby definiujące ograniczenia semaforów Systemu V. Są to w kolejności: .RS .IP SEMMSL 8 Maksymalna liczba semaforów w zestawie semaforów. .IP SEMMNS 8 Ogólnosystemowe ograniczenie liczby semaforów we wszystkich zestawiach semaforów. .IP SEMOPM 8 Maksymalna liczba operacji, które mogą zostać podane w wywołaniu \fBsemop\fP(2). .IP SEMMNI 8 Ogólnosystemowe ograniczenie maksymalnej liczby identyfikatorów semaforów. .RE .TP \fI/proc/sys/kernel/sg\-big\-buff\fP Plik ten zawiera rozmiar bufora niskopoziomowego urządzenia SCSI (sg). Nie można nim na razie sterować, ale można go zmienić podczas kompilacji poprzez edycję \fIinclude/scsi/sg.h\fP i zmianę wartości \fBSG_BIG_BUFF\fP. Jednakże nie ma żadnego powodu, aby to robić. .TP \fI/proc/sys/kernel/shm_rmid_forced\fP (od Linuksa 3.1) .\" commit b34a6b1da371ed8af1221459a18c67970f7e3d53 .\" See also Documentation/sysctl/kernel.txt Jeśli plik jest ustawiony na 1, to wszystkie segmenty pamięci dzielonej Systemu V zostaną oznaczone jako przeznaczone do zniszczenia po tym, jak liczba dołączonych procesów spadnie do zera. Innymi słowy nie da się wówczas utworzyć segmentów pamięci dzielonej, które istnieją niezależnie od dołączonych procesów. .IP Efekt jest taki, że \fBshmctl\fP(2) \fBIPC_RMID\fP jest wykonywane na wszystkich istniejących segmentach, jak również na segmentach tworzonych w przyszłości (dopóki plik nie zostanie zresetowany do 0). Proszę zauważyć, że istniejące segmenty nie dołączone do żadnego procesu zostaną natychmiast zniszczone, jeśli tylko plik ten jest ustawiony na 1. Ustawienie tej opcji zniszczy również segmenty utworzone, lecz nigdy niedołączone \- przy zakończeniu procesu który utworzył dany segment za pomocą \fBshmget\fP(2). .IP Ustawienie tego pliku na 1 udostępnia sposób na sprawdzenie, że wszystkie segmenty pamięci współdzielonej Systemu V są liczone w odniesieniu do użycia zasobów i limitów zasobów. (zob. opis \fBRLIMIT_AS\fP w \fBgetrlimit\fP(2)) do co najmniej jednego procesu). .IP Ustawienie tego pliku na 1 daje niestandardowe zachowanie, które może załamać istniejące aplikacje, dlatego domyślną wartością pliku jest 0. Wartość 1 może być używana tylko w przypadku dużej wiedzy na temat semantyki aplikacji używających pamięci współdzielonej Systemu V w danym systemie. .TP \fI/proc/sys/kernel/shmall\fP (od Linuksa 2.2) Ten plik zawiera ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby stron pamięci wspólnej Systemu V. .TP \fI/proc/sys/kernel/shmmax\fP (od Linuksa 2.2) Ten plik może służyć do odpytywania o aktualne ograniczenie maksymalnego rozmiaru tworzonego segmentu pamięci wspólnej (System V IPC) oraz do zmiany tego ograniczenia. Jądro wspiera obecnie segmenty pamięci wspólnej do 1 GB. Wartością domyślną jest \fBSHMMAX\fP. .TP \fI/proc/sys/kernel/shmmni\fP (od Linuksa 2.4) Ten plik określa ogólnosystemową maksymalną liczbę segmentów pamięci wspólnej Systemu V, które można utworzyć. .TP \fI/proc/sys/kernel/sysrq\fP Plik kontroluje dozwolone funkcje, które są wywoływane przy użyciu klawisza SysRq. Domyślnie, plik zawiera 1, oznaczające że dozwolona jest każde możliwe żądanie SysRq (w starszych wersjach jądra, SysRq było domyślnie wyłączone i konieczne było włączenie go w czasie uruchomienia, jednak ta sytuacja już nie występuje). Dozwolone wartości w pliku: 0 \- całkowicie wyłącza sysrq 1 \- włącza wszystkie funkcje sysrq >1 \- maska bitowa dozwolonych funkcji sysrq, jak poniżej: 2 \- włącza kontrolę poziomu logów konsoli 4 \- włącza kontrolę klawiatury (SAK, unraw) 8 \- włącza zrzuty procesów w celu debugowania itd. 16 \- włącza polecenie sync 32 \- włącza ponowne montowanie tylko do odczytu 64 \- włącza sygnały procesów (term, kill, oom\-kill) 128 \- pozwala na restartowanie/wyłączanie 256 \- pozwala ustawiać nice wszystkich zadań czasu rzeczywistego Ten plik istnieje tylko jeśli podczas kompilacji jądra włączono opcję \fBCONFIG_MAGIC_SYSRQ\fP. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem \fIDocumentation/sysrq.txt\fP w źródłach jądra Linux. .TP \fI/proc/sys/kernel/version\fP Plik zawiera tekst jak np.: #5 Wed Feb 25 21:49:24 MET 1998 Gdzie'#5' oznacza, że jest to piąte z kolei jądro zbudowane z tych samych źródeł, a następująca dalej data określa, kiedy jądro zostało zbudowane. .TP \fI/proc/sys/kernel/threads\-max\fP (od Linuksa 2.3.11) Ten plik określa ogólnosystemowe ograniczenie całkowitej liczby wątków (zadań), jakie mogą zostać utworzone w systemie. .TP \fI/proc/sys/kernel/zero\-paged\fP (tylko PowerPC) Plik zawiera znacznik. Gdy jest on ustawiony (niezerowy), Linux\-PPC wstępnie zeruje strony w pętli bezczynności. Prawdopodobnie przyspiesza to get_free_pages. .TP \fI/proc/sys/net\fP Ten katalog zawiera rzeczy związane z siecią. Wyjaśnienia dotyczące niektórych plików zawartych w tym katalogu można znaleźć w \fBtcp\fP(7) i \fBip\fP(7). .TP \fI/proc/sys/net/core/somaxconn\fP Plik definiuje wartość cechy górnej (sufitu) do argumentu \fIbacklog\fP funkcji \fBlisten\fP; patrz strona podręcznika \fBlisten\fP(2), aby dowiedzieć się więcej. .TP \fI/proc/sys/proc\fP Ten katalog może być pusty. .TP \fI/proc/sys/sunrpc\fP Ten katalog obsługuje Sunowskie zdalne wywoływanie procedur dla sieciowego systemu plikowego (NFS). W niektórych systemach może nie istnieć. .TP \fI/proc/sys/vm\fP Ten katalog zawiera pliki sterujące zarządzaniem pamięcią, buforami i zarządzaniem cachem. .TP \fI/proc/sys/vm/drop_caches\fP (od wersji Linuksa 2.6.16) Zapis do tego pliku powoduje zwolnienie przez jądro czystych buforów, dentries i i\-węzłów z pamięci, powodując zwolnienie pamięci. Może być to przydatne to testowania zarządzania pamięcią i wykonywania powtarzalnych testów systemu plików. Zapis do tego pliku powoduje utratę zalet buforowania, przez co może spowodować pogorszenie ogólnej wydajności systemu. Aby zwolnić bufor strony, proszę użyć: echo 1 > /proc/sys/vm/drop_caches Aby zwolnić dentries i i\-węzły, proszę użyć: echo 2 > /proc/sys/vm/drop_caches Aby zwolnić bufor strony, dentries i i\-węzły, proszę użyć: echo 3 > /proc/sys/vm/drop_caches Ponieważ zapis do tego pliku nie jest destrukcyjny i brudne obiekty nie są zwalniane, użytkownik powinien wcześniej uruchomić \fBsync\fP(1). .TP \fI/proc/sys/vm/legacy_va_layout\fP (od wersji Linuksa 2.6.9) .\" The following is from Documentation/filesystems/proc.txt Wartość niezerowa oznacza wyłączenie nowego, 32\-bitowego rozmieszczenia mapowania pamięci; jądro będzie używać starego (2.4) rozmieszczenia dla wszystkich procesów. .TP \fI/proc/sys/vm/memory_failure_early_kill\fP (od Linuksa 2.6.32) .\" The following is based on the text in Documentation/sysctl/vm.txt Kontroluje jak zabijać procesy z nienaprawialnym błędem pamięci (z reguły 2\-bitowy błąd w module pamięci), które nie mogą być obsłużone przez jądro, wykryte w tle przez sprzęt. W niektórych przypadkach (np. jeśli strona ma wciąż poprawną kopię na dysku), jądro obsłuży taki błąd w sposób przezroczysty, bez wpływu na pracę aplikacji. Jednak jeśli nie istnieje inna, zaktualizowana kopia danych, jądro zabija procesy, aby zapobiec uszkodzeniu danych wynikłego z propagacji błędu. Plik posiada jedną z następujących wartości: .RS .IP 1: 4 Wszystkie procesy, które posiadają zmapowaną uszkodzoną i nieprzeładowaną stronę, są zabijane zaraz po wykryciu uszkodzenia. Proszę zauważyć, że nie jest to obsługiwane dla nielicznych typów stron, takich jak wewnętrzne przypisanie danych przez jądro lub pamięć podręczna na dysku (swap), ale działa w przypadku większości stron użytkownika. .IP 0: 4 Usuwana (unmap) jest jedynie uszkodzona strona, a zabijane są wyłącznie procesy, które chcą uzyskać do niej dostęp. .RE .IP Zabicie jest wykonywane za pomocą sygnału \fBSIGBUS\fP z \fIsi_code\fP ustawionym na \fBBUS_MCEERR_AO\fP. Procesy mogą obsłużyć tę sytuację, jeśli chcą; proszę zapoznać się z \fBsigaction\fP(2), aby dowiedzieć się więcej. Funkcja jest aktywna wyłącznie na architekturach/platformach z zaawansowaną, maszynową obsługą sprawdzania i zależy od możliwości sprzętowych. Aplikacje mogą indywidualnie przesłonić ustawienie \fImemory_failure_early_kill\fP za pomocą operacji \fBPR_MCE_KILL\fP \fBprctl\fP(2). .IP Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z \fBCONFIG_MEMORY_FAILURE\fP. .TP \fI/proc/sys/vm/memory_failure_recovery\fP (od Linuksa 2.6.32) .\" The following is based on the text in Documentation/sysctl/vm.txt Włącza odzyskiwanie po błędzie pamięci (jeśli jest obsługiwane przez daną platformę) .RS .IP 1: 4 Próbuje odzyskiwać. .IP 0: 4 Zawsze panikuje przy błędzie pamięci. .RE .IP Obecne tylko, jeśli jądro zostało skonfigurowane z \fBCONFIG_MEMORY_FAILURE\fP. .TP \fI/proc/sys/vm/oom_dump_tasks\fP (od Linuksa 2.6.25) .\" The following is from Documentation/sysctl/vm.txt Włącza tworzenie ogólnosystemowego zrzutu zadania (bez wątków jądra), gdy jądro wykonuje OOM\-killing. Zrzut zawiera następujące informacje o każdym zadaniu (wątku, procesie): identyfikator wątku, realny identyfikator użytkownika, identyfikator grupy wątku (identyfikator procesu), rozmiar pamięci wirtualnej, rozmiar zestawu rezydentnego, procesor któremu przydzielono zadanie, wynik oom_adj (patrz opis \fI/proc/[pid]/oom_adj\fP) i nazwę polecenia. Jest to przydatne do określenia dlaczego OOM\-killer został przywołany i zidentyfikowania zadania, które to spowodowało. Jeśli zawiera wartość zero, ta informacja nie jest zrzucana. Zrobienie zrzutu stanu pamięci każdego zadania może nie być wykonalne w bardzo dużych systemach, z tysiącami zadań. Takie systemy nie powinny być zmuszane do narażania się na dodatkowy spadek wydajności w sytuacjach braku pamięci, gdy taka informacja nie może być przydatna. Jeśli wartość jest niezerowa, ta informacja jest pokazywana kiedy tylko OOM\-killer rzeczywiście zabija zadanie zajmujące dużo pamięci. Domyślną wartością jest 0. .TP \fI/proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task\fP (od Linuksa 2.6.24) .\" The following is from Documentation/sysctl/vm.txt Włącza lub wyłącza zabijanie zadania kolejkującego OOM w sytuacjach braku pamięci (Out\-Of\-Memory). Jeśli jest ustawione na zero OOM\-killer przeskanuje całą listę zadań i do zabicia wybierze zadania na podstawie heurystyki. Z reguły wybierane są zadania zajmujące wiele pamięci, które zwalniają dużą ilość pamięci po zabiciu. Jeśli jest ustawione na wartość niezerową, OOM\-killer po prostu zabija zadanie, które wyzwoliło stan braku pamięci. W ten sposób unika się potencjalnie kosztownego skanowania listy zadań. Jeśli \fI/proc/sys/vm/panic_on_oom\fP jest niezerowe, to ma ono pierwszeństwo, niezależnie od wartości użytej w \fI/proc/sys/vm/oom_kill_allocating_task\fP. Domyślną wartością jest 0. .TP \fI/proc/sys/vm/overcommit_kbytes\fP (od Linuksa 3.14) .\" commit 49f0ce5f92321cdcf741e35f385669a421013cb7 Ten zapisywalny plik zapewnia alternatywę do \fI/proc/sys/vm/overcommit_ratio\fP do kontrolowania \fICommitLimit\fP gdy \fI/proc/sys/vm/overcommit_memory\fP ma wartość 2. Pozwala na wykonanie overcommittu ilości pamięci w jednostkach absolutnych (w kB), zamiast w wartościach procentowych, jak to ma miejsce przy \fIovercommit_ratio\fP. W ten sposób można osiągnąć lepszą kontrolę \fICommitLimit\fP na systemach z ekstremalnie dużą ilością pamięci. Tylko jeden z \fIovercommit_kbytes\fP lub \fIovercommit_ratio\fP może działać: jeśli \fIovercommit_kbytes\fP ma wartość niezerową, to jest używane do obliczenia \fICommitLimit\fP, w przeciwnym razie używane jest \fIovercommit_ratio\fP. Zapisanie wartości do któregokolwiek z plików powoduje że wartość w drugim jest ustawiana na zero. .TP \fI/proc/sys/vm/overcommit_memory\fP Plik zawiera tryb rozliczeń pamięci wirtualnej jądra. Dopuszczalne wartości: .RS .IP 0: heurystyczny overcommit (domyślnie) .br 1: zawsze robi overcommit, nigdy nie sprawdza .br 2: zawsze sprawdza, nigdy nie robi overcommitu .RE .IP W trybie 0 nie są sprawdzane wywołania \fBmmap\fP(2) z \fBMAP_NORESERVE\fP, a domyślne sprawdzenia są bardzo słabe, prowadząc do ryzyka zabicia procesu przez "OOM\-killera". Pod Linuksem 2.4 jakakolwiek wartość niezerowa oznacza tryb 1. W trybie 2 (dostępnym od Linuksa 2.6), całkowity adres przestrzeni wirtualnej w systemie którą można przypisać (\fICommitLimit\fP w \fI/proc/meminfo\fP) jest obliczany jako CommitLimit = (total_RAM \- total_huge_TLB) * overcommit_ratio / 100 + total_swap gdzie: .RS 12 .IP * 3 \fItotal_RAM\fP jest sumą pamięci RAM w systemie; .IP * \fItotal_huge_TLB\fP jest sumą pamięci przeznaczoną dla dużych stron; .IP * \fIovercommit_ratio\fP jest wartością w \fI/proc/sys/vm/overcommit_ratio\fP i .IP * \fItotal_swap\fP jest wielkością przestrzeni wymiany. .RE .IP Na przykład w systemie z 16 GB fizycznej pamięci RAM i 16 GB pamięci wymiany, brakiem przestrzeni przeznaczonej na duże strony i z \fIovercommit_ratio\fP równym 50, ta formuła daje \fICommitLimit\fP na poziomie 24 GB. Od Linuksa 3.14, gdy wartość w \fI/proc/sys/vm/overcommit_kbytes\fP jest niezerowa, to \fICommitLimit\fP jest obliczana w następujący sposób: CommitLimit = overcommit_kbytes + total_swap .TP \fI/proc/sys/vm/overcommit_ratio\fP (od Linuksa 2.6.0) Plik zapisywalny definiujący wartość procentową pamięci, na której można wykonać overcommit. Domyślną wartością jest 50. Zob. opis \fI/proc/sys/vm/overcommit_memory\fP. .TP \fI/proc/sys/vm/panic_on_oom\fP (od wersji Linuksa 2.6.18) .\" The following is adapted from Documentation/sysctl/vm.txt Włącza lub wyłącza panikę jądra w sytuacjach braku pamięci. Jeśli plik ma ustawioną wartość 0, OOM\-killer jądra zabija któryś z nieposłusznych procesów. Z reguły OOM\-killer jest w stanie to wykonać i system może pracować dalej. Jeśli plik ma ustawioną wartość 1, to jądro zwykle panikuje przy sytuacji braku pamięci. Jednak jeśli proces limituje przydzielanie do konkretnych węzłów używając zasad pamięci (\fBmbind\fP(2) \fBMPOL_BIND\fP) lub cpuset (\fBcpuset\fP(7)) i te węzły dotknie problem braku pamięci, to taki proces może być zabity przez OOM\-killer. Nie występuje wówczas panika, ponieważ pamięć innych węzłów może być wolna, co oznacza że system jako całość mógł nie osiągnąć jeszcze sytuacji braku pamięci. Jeśli ustawiono wartość 2, to jądro zawsze panikuje w sytuacji braku pamięci. Domyślną wartość jest 0. 1 i 2 są przeznaczone do poprawnej pracy klastrów mimo wystąpienia problemów. Proszę wybrać właściwą z nich, zgodnie z używanymi zasadami w takich sytuacjach. .TP \fI/proc/sys/vm/swappiness\fP .\" The following is from Documentation/sysctl/vm.txt Wartość w tym pliku kontroluje jak agresywnie jądro przenosi strony pamięci do pamięci wymiany (swapu). Wyższe wartości zwiększają agresywność, mniejsze zmniejszają ją. Domyślną wartością jest 60. .TP \fI/proc/sysrq\-trigger\fP (od Linuksa 2.4.21) Zapisanie znaków do tego pliku wyzwala tę samą funkcję SysRq, jaka zostałaby wykonana przy użyciu kombinacji ALT\-SysRq\- (patrz opis \fI/proc/sys/kernel/sysrq\fP). Plik jest normalnie zapisywalny tylko dla roota. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z plikiem \fIDocumentation/sysrq.txt\fP w źródłach jądra Linux. .TP \fI/proc/sysvipc\fP Podkatalog zawierający pseudopliki \fImsg\fP, \fIsem\fP i \fIshm\fP. Pliki te zawierają obiekty komunikacji międzyprocesowej (Interprocess Communication \- IPC) Systemu V (odpowiednio: kolejki komunikatów, semafory i pamięć wspólną) obecnie istniejące w systemie, udostępniając informacje podobne do tych, które są dostępne poprzez \fBipcs\fP(1). Pliki te zawierają nagłówki i są sformatowane (jeden obiekt IPC w wierszu) w celu łatwiejszego zrozumienia. \fBsvipc\fP(7) podaje dodatkowe informacje o zawartości tych plików. .TP \fI/proc/timer_list\fP (od Linuksa 2.6.21) .\" commit 289f480af87e45f7a6de6ba9b4c061c2e259fe98 Plik tylko do odczytu udostępnia listę wszystkich bieżących czasomierzy (wysokiej rozdzielczości), wszystkich źródeł zdarzeń zegara i ich parametrów w formie czytelnej dla człowieka. .TP \fI/proc/timer_stats\fP (od Linuksa 2.6.21) .\" commit 82f67cd9fca8c8762c15ba7ed0d5747588c1e221 .\" Date: Fri Feb 16 01:28:13 2007 -0800 .\" Text largely derived from Documentation/timers/timer_stats.txt Jest to funkcja debugowania uwidaczniające (nad)użycia czasomierzy w systemie Linux deweloperom jądra i przestrzeni użytkownika. Może być używana przez deweloperów zajmujących się jądrem i przestrzenią użytkownika do weryfikacji, czy ich kod nie używa w nadmiarze czasomierzy. Celem jest zapobieganie niepotrzebnym wybudzeniom, aby zoptymalizować zużycie energii. Jeśli jest to włączone w jądrze (\fBCONFIG_TIMER_STATS\fP), lecz nie jest używane, ma narzut bliski zera oraz relatywnie niewielki narzut struktury danych. Nawet gdy zbieranie danych jest włączone przy rozruchu, narzut jest niski: wszystkie blokowania następują według CPU, a wyszukiwanie jest haszowane. Plik \fI/proc/timer_stats\fP jest używany do kontrolowania funkcji próbkowania i odczytu próbek informacji. Funkcja timer_stats jest nieaktywna przy rozruchu. Okres próbkowania można uruchomić poleceniem: # echo 1 > /proc/timer_stats Następujące polecenie zatrzymuje okres próbkowania: # echo 0 > /proc/timer_stats Statystyki można pozyskać przy pomocy: $ cat /proc/timer_stats Gdy próbkowanie jest włączone, każdy odczyt z \fI/proc/timer_stats\fP daje nowo zaktualizowane statystyki. Po wyłączeniu próbkowania, próbki informacji są\ zachowywane do momentu włączenia nowego okresu próbkowania. Pozwala to na wielokrotny odczyt. Próbka wyniku z \fI/proc/timer_stats\fP: .nf .RS -4 $\fB cat /proc/timer_stats\fP Timer Stats Version: v0.3 Sample period: 1.764 s Collection: active 255, 0 swapper/3 hrtimer_start_range_ns (tick_sched_timer) 71, 0 swapper/1 hrtimer_start_range_ns (tick_sched_timer) 58, 0 swapper/0 hrtimer_start_range_ns (tick_sched_timer) 4, 1694 gnome\-shell mod_delayed_work_on (delayed_work_timer_fn) 17, 7 rcu_sched rcu_gp_kthread (process_timeout) \&... 1, 4911 kworker/u16:0 mod_delayed_work_on (delayed_work_timer_fn) 1D, 2522 kworker/0:0 queue_delayed_work_on (delayed_work_timer_fn) 1029 total events, 583.333 events/sec .fi .RE .IP Kolumny wyniku: .RS .IP * 3 .\" commit c5c061b8f9726bc2c25e19dec227933a13d1e6b7 deferrable timers licznik liczby zdarzeń, po którym opcjonalnie (od Linuksa 2.6.23) występuje litera "D", jeśli jest to licznik odraczalny; .IP * PID procesu inicjującego czasomierz .IP * nazwa procesu inicjującego czasomierz; .IP * funkcja, w której czasomierz został zainicjowany i .IP * (w nawiasach) funkcja wywołania zwrotnego związanego z czasomierzem. .RE .TP \fI/proc/tty\fP Podkatalog zawierający psuedopliki i podkatalogi sterowników terminali (tty) oraz protokołów sterowania linią (line discipline). .TP \fI/proc/uptime\fP Ten plik zawiera dwie liczby: czas pracy systemu (w sekundach) i ilość czasu spędzonego na wykonywaniu procesu idle (w sekundach). .TP \fI/proc/version\fP Ten napis określa wersję obecnie działającego jądra. Zawiera on w sobie zawartość \fI/proc/sys/ostype\fP, \fI/proc/sys/osrelease\fP i \fI/proc/sys/version\fP. Na przykład: .nf .in -2 \f(CWLinux version 1.0.9 (quinlan@phaze) #1 Sat May 14 01:51:54 EDT 1994\fP .in +2 .fi .\" FIXME 2.6.13 seems to have /proc/vmcore implemented .\" See Documentation/kdump/kdump.txt .\" commit 666bfddbe8b8fd4fd44617d6c55193d5ac7edb29 .\" Needs CONFIG_VMCORE .\" .TP \fI/proc/vmstat\fP (od wersji Linuksa 2.6) Plik ten wyświetla różne statystyki pamięci wirtualnej. .TP \fI/proc/zoneinfo\fP (od wersji Linuksa 2.6.13) .\" FIXME more should be said about /proc/zoneinfo Plik zawiera informacje o strefach pamięci. Może być przydatny podczas analizowania zachowania pamięci wirtualnej. .SH UWAGI Wiele łańcuchów znakowych (np. środowisko czy linia poleceń) występuje w postaci wewnętrznej, z polami zakończonymi bajtami NUL (\(aq\e0\(aq), więc jeśli do ich czytania użyje się \fIod \-c\fP lub \fItr "\e000" "\en"\fP, to mogą być bardziej czytelne. Alternatywnie, \fIecho \`cat \`\fP działa równie dobrze. .\" .SH ACKNOWLEDGEMENTS .\" The material on /proc/sys/fs and /proc/sys/kernel is closely based on .\" kernel source documentation files written by Rik van Riel. Ta strona podręcznika jest niekompletna, prawdopodobnie niedokładna i należy do tych, które powinny być bardzo często poprawiane. .SH "ZOBACZ TAKŻE" \fBcat\fP(1), \fBdmesg\fP(1), \fBfind\fP(1), \fBfree\fP(1), \fBps\fP(1), \fBtr\fP(1), \fBuptime\fP(1), \fBchroot\fP(2), \fBmmap\fP(2), \fBreadlink\fP(2), \fBsyslog\fP(2), \fBslabinfo\fP(5), \fBhier\fP(7), \fBtime\fP(7), \fBarp\fP(8), \fBhdparm\fP(8), \fBifconfig\fP(8), \fBinit\fP(8), \fBlsmod\fP(8), \fBlspci\fP(8), \fBmount\fP(8), \fBnetstat\fP(8), \fBprocinfo\fP(8), \fBroute\fP(8), \fBsysctl\fP(8) Pliki w źródłach jądra Linux: \fIDocumentation/filesystems/proc.txt\fP \fIDocumentation/sysctl/fs.txt\fP, \fIDocumentation/sysctl/kernel.txt\fP, \fIDocumentation/sysctl/net.txt\fP i \fIDocumentation/sysctl/vm.txt\fP. .SH "O STRONIE" Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 3.71 projektu Linux \fIman\-pages\fP. Opis projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem \%http://www.kernel.org/doc/man\-pages/. .SH TŁUMACZENIE \fIJiffy\fP to wartość wynosząca, w zależności od architektury, od 1 do 10 ms (4 ms w przypadku i386). .PP Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Przemek Borys (PTM) , Robert Luberda i Michał Kułach . .PP Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją \fB 3.71 \fPoryginału.