.\" {PTM/WK/1999-XII}
.TH LOCATEDB 5 \" -*- nroff -*-
.SH NAZWA
locatedb \- bazy nazw plików z kompresją początków
.SH OPIS
\fI Uwaga! To tłumaczenie może być nieaktualne!\fP
.PP
Ta strona podręcznika opisuje format baz danych nazw plików dla \fBlocate\fP
w wersji GNU.
.P
Bazy nazw plików zawierają listy plików, istniejących w szczególnych drzewach
katalogów w momencie ostatniej aktualizacji baz.
.P
Może istnieć wiele baz danych nazw plików.
Użytkownicy mogą wybrać bazy, które przeszukuje \fBlocate\fP, posługując się
zmienną środowiskową lub opcją wiersza poleceń; zobacz \fBlocate\fP(1L).
Administrator systemu może wybrać częstość, z jaką aktualizowane są bazy,
oraz katalogi, dla których zawierają zapisy. Normalnie bazy nazw plików
zaktualizowane są przez okresowe uruchamianie programu \fBupdatedb\fP, 
zwykle nocą; zobacz \fBupdatedb\fP(1L).
.P
\fBupdatedb\fP uruchamia program o nazwie \fBfrcode\fP kompresujący
listę nazw plików przy użyciu front-compression [kompresji początków],
redukującej rozmiar bazy danych 4 do 5-krotnie. Front-compression
(znana również jako incremental encoding [kodowanie przyrostowe]) działa
według następujących zasad.
.P
Pozycje w bazie danych stanowią posortowaną listę (dla wygody użytkowników
nie rozróżniającymi wielkości znaków). Ponieważ lista jest posortowana,
prawdopodobnie każda z jej pozycji posiada wspólny przedrostek
(łańcuch początkowy) z pozycją poprzednią. Każda pozycja bazy rozpoczyna się
bajtem licznika różnicy offsetu. Jest to dodatkowa liczba znaków przedrostka
pochodzącego z poprzedniej pozycji bazy, jaka powinna być zastosowana ponad
liczbę znaków, jakiej używa poprzednia pozycja w stosunku do jej z kolei
poprzednika. (Licznik ten może być ujemny.) Po liczniku następuje ograniczona
znakiem null końcówka ASCII \(em część nazwy, która następuje po wspólnym
przedrostku.
.P
Jeśli licznik różnicy offsetu jest większy niż możliwy do przechowania
w pojedynczym bajcie (+/\-127), to bajt posiada wartość 0x80, a licznik
następuje w słowie dwubajtowym, z bajtem starszym jako pierwszym (sieciowy
porządek bajtów).
.P
Każda baza danych rozpoczyna się od sztucznej pozycji dla pliku o nazwie
`LOCATE02'. \fBlocate\fP sprawdza ten zapis, by upewnić się, że plik bazy
posiada poprawny format; ignoruje te pozycję podczas przeszukiwań.
.P
Bazy danych nie mogą być sklejane (łączone), nawet jeśli ze wszystkich baz
oprócz pierwszej usunięto pierwszą (sztuczną) pozycję. Wynika to stąd, że
licznik różnicy offsetu pierwszego wpisu pochodzącego z drugiej i kolejnych
baz będzie nieprawidłowy.
.P
Istnieje również stary format bazy danych, używany przez uniksowe programy
.B locate
i
.B find
oraz ich wcześniejsze wydania GNU.
W celu utworzenia baz w starym formacie \fBupdatedb\fP uruchamia programy
o nazwach \fBbigram\fP i \fBcode\fP. Stary format różni się od powyższego
opisu w następujący sposób. W nowym formacie każda z pozycji zaczyna się od
licznika różnicy offsetu i kończy się bajtem null. W starym formacie wartości
bajtu od 0 do 28 wskazują na licznik różnicy offsetu od \-14 do 14. Wartością
bajtu wskazującą, na to że występuje po niej długi licznik jest 0x1e (30),
nie zaś 0x80. Długie liczniki przechowywane są w porządku bajtów hosta, który
niekoniecznie jest sieciowym porządkiem bajtów, oraz o rozmiarze słowa
integer hosta, zwykle mającym 4 znaki. One także reprezentują licznik
o 14 mniejszy od ich wartości. Wiersze bazy danych nie posiadają bajtu
ogranicznika; początek następnego wiersza wskazywany jest jego pierwszy bajt
o wartości <= 30.
.P
Poza tym, zamiast rozpoczynania się fikcyjną pozycją, stary format bazy
danych rozpoczyna się od 256 bajtowej tablicy zawierającej 128 najczęściej
występujących dwuznaków (bigram) w liście plików. Dwuznak w tym kontekście
jest parą sąsiednich bajtów. Bajty w bazie danych posiadające ustawiony
starszy bit są indeksami (z wyczyszczonym starszym bitem) do tablicy dwuznaków.
Kodowanie dwuznaków i liczniki różnicy offsetu powodują, że bazy te są
o 20-25% mniejsze w porównaniu z nowym formatem. Nie są jednak czysto 8-bitowe.
Każdy z bajtów nazwy pliku, przypadający na zakres używany dla kodów
specjalnych, zastępowany jest w bazie przez znak zapytania, co nieprzypadkowo
stanowi maskę powłoki dopasowującą pojedynczy znak.
.SH PRZYKŁAD
.nf

Dane wejściowe do \fBfrcode\fP:
.\" null wymienione na znaki nowej linii:
/usr/src
/usr/src/cmd/aardvark.c
/usr/src/cmd/armadillo.c
/usr/tmp/zoo

Długość najdłuższego wspólnego przedrostka z poprzedniego zapisu:
0 /usr/src
8 /cmd/aardvark.c
14 rmadillo.c
5 tmp/zoo

.fi
Dane wynikowe z \fBfrcode\fP, z końcowymi znakami null zamienionymi
na znaki nowej linii i zmianie liczby bajtów na postać drukowalną:
.nf
0 LOCATE02
0 /usr/src
8 /cmd/aardvark.c
6 rmadillo.c
\-9 tmp/zoo

(6 = 14 \- 8, a \-9 = 5 \- 14)
.fi
.SH "ZOBACZ TAKŻE"
.BR find (1L),
.BR locate (1L),
.BR locatedb (5L),
.BR xargs (1L).
.br
.B Znajdowanie plików
(dokumentacji Info on-line lub drukowanej)
.SH "INFORMACJE O TŁUMACZENIU"
Powyższe tłumaczenie pochodzi z nieistniejącego już Projektu Tłumaczenia Manuali i 
\fImoże nie być aktualne\fR. W razie zauważenia różnic między powyższym opisem
a rzeczywistym zachowaniem opisywanego programu lub funkcji, prosimy o zapoznanie 
się z oryginalną (angielską) wersją strony podręcznika za pomocą polecenia:
.IP
man \-\-locale=C 5 locatedb
.PP
Prosimy o pomoc w aktualizacji stron man \- więcej informacji można znaleźć pod
adresem http://sourceforge.net/projects/manpages\-pl/.