Scroll to navigation

UNIX(7) Podręcznik programisty Linuksa UNIX(7)

NAZWA

unix - gniazda lokalnej komunikacji międzyprocesowej

SKŁADNIA

#include <sys/socket.h>
#include <sys/un.h>

unix_socket = socket(AF_UNIX, type, 0);
error = socketpair(AF_UNIX, type, 0, int *sv);

OPIS

Rodzina gniazd AF_UNIX (znana również jako AF_LOCAL) służy do wydajnej komunikacji pomiędzy procesami na tej samej maszynie. Zgodnie z tradycją, gniazda domeny uniksowej mogą być albo anonimowe (tworzone przez socketpair(2)), albo skojarzone z plikiem typu gniazda. Linux wspiera również abstrakcyjną przestrzeń nazw, niezależną od systemu plików.

Poprawne typy gniazd w domenie Uniksa to: SOCK_STREAM dla gniazd strumieniowych, SOCK_DGRAM dla gniazd datagramowych, które zachowują granice komunikatów (w przypadku większości implementacji Uniksa gniazda uniksowe są zawsze niezawodne i nie zmieniają kolejności datagramów), oraz (od wersji Linuksa 2.6.4) SOCK_SEQPACKET dla gniazd pakietów sekwencyjnych zorientowanych połączeniowo, które zachowują granice komunikatu i dostarczają komunikaty w kolejności ich wysyłania.

Za pośrednictwem pomocniczych danych można przez gniazda domeny uniksowej przekazywać do innych procesów deskryptory plików i uwierzytelnienia procesów.

Format adresu

Adres gniazda domeny uniksowej jest reprezentowany przez następującą strukturę:
struct sockaddr_un {
    sa_family_t sun_family;               /* AF_UNIX */
    char        sun_path[108];            /* ścieżka dostępu */
};

Pole sun_family zawsze zawiera AF_UNIX. W Linuksie sun_path ma rozmiar 108 bajtów, zob. też UWAGI poniżej.

Różne wywołania systemowe (np. bind(2), connect(2) i sendto(2)) przyjmują argument sockaddr_un jako wejście. Niektóre inne wywołania systemowe (np. getsockname(2), getpeername(2), recvfrom(2) i accept(2)) zwracają argument tego typu.

W strukturze sockaddr_un rozróżniane są trzy typy adresów:

*
pathname: gniazdo domeny uniksowej może zostać związane z zakończoną znakiem NULL nazwą ścieżki systemowej za pomocą bind(2). Jeśli adres ścieżki gniazda jest zwracany (przez jedno z ww. wywołań systemowych) to jego długością jest

offsetof(struct sockaddr_un, sun_path) + strlen(sun_path) + 1

a sun_path zawiera zakończoną null ścieżkę. (W Linuksie powyższe wyrażenie offsetof() jest równe tej samej wartości co sizeof(sa_family_t), lecz niektóre inne implementacje dołączają inne pola przed sun_path, więc bardziej przenośnie, wyrażenie offsetof() opisuje rozmiar struktury adresu).

Więcej informacji o ścieżkach gniazd znajduje się poniżej.
  • unnamed: Gniazdo strumieniowe nie związane z nazwą ścieżki za pomocą bind(2) nie jest nazwane. Podobnie dwa gniazda utworzone przez socketpair(2) nie są nazwane. Jeśli adres nienazwanego gniazda jest zwracany, to jego długością jest sizeof(sa_family_t), a zawartość sun_path nie powinna być sprawdzana.
  • abstract: adres gniazda abstrakcyjnego jest rozróżniany (od adresu ścieżki) po tym, że sun_path[0] jest bajtem NULL ("\0"). Adres gniazda znajduje się w przestrzeni nazw podanej w dodatkowych bajtach w sun_path, które są pokryte przez długość struktury adresu (Bajty NULL w nazwie nie mają żadnego specjalnego znaczenia). Nazwa nie ma żadnego powiązania z nazwą pliku w systemie plików. Zwracany adres gniazda abstrakcyjnego ma w polu addrlen ustawioną długość większą niż sizeof(sa_family_t) (tj. większą niż 2), a nazwa gniazda zawarta jest w pierwszych (addrlen - sizeof(sa_family_t)) bajtach pola sun_path. Przestrzeń nazw gniazd abstrakcyjnych jest nieprzenaszalnym rozszerzeniem Linuksa.

Ścieżki gniazd

Przy przypisywaniu gniazda do ścieżki powinno się przestrzegać kilku zasad w celu maksymalnej przenośności i łatwości programowania:
  • Ścieżka w sun_path powinna być zakończona znakiem NULL.
  • Długość ścieżki, w tym kończący bajt null nie powinna przekraczać rozmiaru sun_path.
  • Argument addrlen opisujący obejmującą strukturę sockaddr_un powinien mieć wartość przynajmniej:

        offsetof(struct sockaddr_un, sun_path)+strlen(addr.sun_path)+1
        
lub, prościej, addrlen powinien być podany jako sizeof(struct sockaddr_un).

W różnych implementacjach różnie obsługiwane są adresy gniazd domen Uniksa, które nie przestrzegają powyższych zaleceń. Na przykład niektóre (lecz nie wszystkie) implementacje dodają kończący znak null, jeśli nie jest on obecny w przekazanej sun_path.

Przy programowaniu przenośnych aplikacji proszę wziąć pod uwagę, że niektóre implementację mają sun_path o długości zaledwie 92 bajtów.

Różne wywołania systemowe (accept(2), recvfrom(2), getsockname(2), getpeername(2)) zwracają struktury adresów gniazd. Gdy chodzi o gniazda domeny Uniksa, wartość-rezultat argumentu addrlen umieszczonego w wywołaniu powinna być zainicjowana jw. Gdy jest zwracany, argument ten jest ustawiany aby przedstawiać aktualny rozmiar struktury adresu. Wywołujący powinien sprawdzić wartość zwracaną w tym argumencie, jeśli wartość wyjściowa przekracza wartość wejściową, to nie ma gwarancji, że kończący znak null jest obecny w sun_path (zob PROBLEMY).

Opcje gniazda

Ze względów historycznych następujące opcje gniazd są podawane przy typie SOL_SOCKET, pomimo że są one specyficzne dla AF_UNIX. Można je ustawić za pomocą setsockopt(2), a odczytać za pomocą getsockopt(2), podając SOL_SOCKET jako rodzinę gniazd.
SO_PASSCRED
Włącza otrzymywanie uwierzytelnień od procesu wysyłającego komunikat pomocniczy. Przy włączonej tej opcji i niepołączonym jeszcze gnieździe, unikatowa nazwa gniazda z abstrakcyjnej przestrzeni nazw jest generowana automatycznie. Oczekiwany jest logiczny znacznik typu całkowitego.

Automatyczne przypisywanie adresów

Jeśli w wywołaniu bind(2) podane zostanie addrlen równe sizeof(sa_family_t) lub opcja SO_PASSCRED gniazda była ustawiona dla gniazda nieprzypisanego do adresu, wtedy gniazdo jest automatycznie przypisywane do adresu abstrakcyjnego. Adres ten składa się z bajtu NULL, po którym następuje 5 bajtów ze zbioru znaków [0-9a-f]. W związku z tym liczba automatycznie przypisywanych adresów jest ograniczona przez 2^20. (W Linuksie 2.1.15, w którym dodano możliwość automatycznego przypisywania adresów, i w kolejnych wersjach używane było 8 bajtów, a limit wynosił 2^32 adresów. Zostało to zmienione na 5 bajtów w Linuksie 2.3.15).

API gniazd

W kolejnych paragrafach opisano pewne szczegóły implementacji API gniazd domeny UNIX specyficzne dla Linuksa oraz cechy niewspierane.

Gniazda z domeny uniksowej nie obsługują zawiadomienia o danych autonomicznych (flaga MSG_OOB funkcji send(2) i recv(2)).

Flaga MSG_MORE funkcji send(2) nie jest obsługiwana dla gniazd domeny uniksowej.

Użycie MSG_TRUNC w argumencie flags funkcji recv(2) nie jest obsługiwane dla gniazd domeny uniksowej.

Opcja SO_SNDBUF działa w przypadku gniazd domeny uniksowej, ale opcja SO_RCVBUF już nie. Dla gniazd datagramowych wartość SO_SNDBUF nakłada górny limit na rozmiar wychodzących datagramów. Limit ten jest liczony jako podwojona (patrz socket(7)) wartość opcji minus 32 bajty wymagane na informacje nie będące danymi.

Komunikaty pomocnicze

Dane pomocnicze są wysyłane i odbierane za pomocą sendmsg(2) i recvmsg(2). Ze względów historycznych komunikaty pomocnicze poniższych typów są podawane przy typie SOL_SOCKET, pomimo że są one specyficzne dla AF_UNIX. Aby je wysłać, należy ustawić pole cmsg_level struktury cmsghdr na SOL_SOCKET, a pole cmsg_type na typ. Więcej informacji można znaleźć w cmsg(3).
SCM_RIGHTS
Odbieranie od innego procesu lub wysyłanie do niego zbioru otwartych deskryptorów plików. Porcja danych zawiera tablicę liczb całkowitych będących deskryptorami plików. Przekazane deskryptory plików zachowują się tak, jakby zostały utworzone za pomocą dup(2).
SCM_CREDENTIALS
Odbieranie lub wysyłanie uwierzytelnień uniksowych. Może służyć do autoryzacji. Uwierzytelnienia są przekazywane jako komunikat pomocniczy typu struct ucred, zdefiniowanego w <sys/socket.h> następująco:


struct ucred {
    pid_t pid;  /* identyfikator procesu wysyłającego */
    uid_t uid;  /* ident. użytkownika procesu wysyłającego */
    gid_t gid;  /* ident. grupy procesu wysyłającego */
};
    

Począwszy od wersji 2.8 biblioteki glibc, aby uzyskać dostęp do definicji powyższej struktury, należy zdefiniować makro _GNU_SOURCE (przed dołączeniem jakichkolwiek plików nagłówkowych).

Jądro sprawdza uwierzytelnienia podane przez wysyłającego. Proces o efektywnym ID użytkownika równym 0 może podać wartości, które różnią się od jego własnych. W pozostałych przepadkach wysyłający musi podać swój własny identyfikator procesu (o ile nie ma ustawionego znacznika CAP_SYS_ADMIN), swój własny identyfikator użytkownika, efektywny identyfikator użytkownika lub ustawiony identyfikator użytkownika (o ile nie ma ustawionego znacznika CAP_SETUID) oraz swój własny identyfikator grupy, efektywny identyfikator grupy lub ustawiony identyfikator grupy (o ile nie ma ustawionego znacznika CAP_SETGID). Aby otrzymać komunikat typu struct ucred, dla gniazda musi być włączona opcja SO_PASSCRED.

Kontrolki systemowe (ioctl)

Następujące wywołania ioctl(2) zwracają informacje w parametrze value. Poprawna składnia to:

int value;
error = ioctl(unix_socket, ioctl_type, &value);

ioctl_type może przyjmować wartość:

SIOCINQ
Dla gniazda SOCK_STREAM funkcja zwraca ilość nieprzeczytanych jeszcze danych znajdujących się w kolejce buforu odbierającego. Gniazdo nie może się znajdować w stanie "LISTEN"; w przeciwnym wypadku zostanie zwrócony błąd (EINVAL). SIOCINQ jest zdefiniowany w <linux/sockios.h>. Alternatywnie można użyć synonimu FIONREAD zdefiniowanego w <sys/ioctl.h>. Dla gniazda SOCK_DGRAM, zwracana wartość jest taka sama jak w przypadku datagramowego gniazda domeny Internet; zob. udp(7).

BŁĘDY

EADDRINUSE
Podany adres lokalny jest zajęty lub obiekt gniazda w systemie plików już istnieje.
ECONNREFUSED
Adres zdalny podany w connect(2) nie odnosił się do gniazda nasłuchującego. Błąd może także wystąpić jeśli docelowa ścieżka nie jest gniazdem.
ECONNRESET
Zdalne gniazdo zostało nieoczekiwanie zamknięte.
EFAULT
Nieprawidłowy adres pamięci użytkownika.
EINVAL
Podano nieprawidłowy argument. Najczęstszą przyczyną jest brak ustawionego AF_UNIX w polu sun_type przekazywanych gniazdu adresów lub nieprawidłowy dla danej operacji stan gniazda.
EISCONN
Wywołano connect(2) dla już połączonego gniazda lub podano adres docelowy dla połączonego gniazda.
ENOENT
Nie istnieje ścieżka dla zdalnego adresu przekazanego do connect(2).
ENOMEM
Brak pamięci.
ENOTCONN
Operacja na gnieździe wymaga adresu docelowego, a gniazdo nie jest połączone.
EOPNOTSUPP
Operacja strumieniowa wywołana dla gniazda niestrumieniowego lub próba użycia opcji danych autonomicznych.
EPERM
Wysyłający podał nieprawidłowe uwierzytelnienia w struct ucred.
EPIPE
Zdalne gniazdo strumieniowe zostało zamknięte. Gdy włączone, wysyłany jest jednocześnie sygnał SIGPIPE. Można tego uniknąć, przekazując znacznik MSG_NOSIGNAL do sendmsg(2) lub recvmsg(2).
EPROTONOSUPPORT
Podanym protokołem nie jest AF_UNIX.
EPROTOTYPE
Typ gniazda zdalnego różni się od typu gniazda lokalnego (SOCK_DGRAM wobec SOCK_STREAM)
ESOCKTNOSUPPORT
Nieznany typ gniazda.

Inne błędy mogą zostać wygenerowane przez podstawową warstwę gniazd lub przez system plików podczas tworzenia obiektu gniazda w systemie plików. Więcej informacji można znaleźć na odpowiednich stronach podręcznika.

WERSJE

SCM_CREDENTIALS oraz abstrakcyjna przestrzeń nazw zostały wprowadzone w Linuksie 2.2 i nie należy ich używać w przenośnych programach. (Niektóre systemy wywodzące się z BSD również wspierają przekazywanie uwierzytelnień, ale implementacje różnią się szczegółami).

UWAGI

W linuksowej implementacji dla gniazda widocznych w systemie plików są stosowane uprawnienia katalogu, w którym się znajdują. Ich właściciela, grupę oraz prawa dostępu można zmieniać. Gdy proces nie ma uprawnień do zapisu i przeszukiwania (uruchamiania) do katalogu, w którym tworzone jest gniazdo, jego utworzenie się nie powiedzie. Połączenie z obiektem gniazda wymaga praw odczytu/zapisu. Takie zachowanie różni się od zachowania wielu systemów wywodzących się z BSD, które ignorują uprawnienia dla gniazd uniksowych. Programy przenośne ze względów bezpieczeństwa nie powinny polegać na tej cesze.

W trakcie łączenia się z gniazdem mającym przypisaną nazwę pliku, tworzony jest plik specjalny gniazda w systemie plików, który musi zostać usunięty (za pomocą unlink(2)) przez wywołującego, gdy już nie będzie potrzebny. Stosuje się tu zwykła uniksowa składnia opóźnionego zamknięcia (ang. close-behind): gniazdo można skasować w dowolnym momencie, ale zostanie ono ostatecznie usunięte z systemu plików po zamknięciu ostatniego odwołania do niego.

Aby przekazać deskryptory plików lub uwierzytelnienia poprzez SOCK_STREAM trzeba wysłać/odebrać co najmniej jeden bajt niepomocniczych danych w tym samym wywołaniu sendmsg(2) lub recvmsg(2)

Gniazda strumieniowe z domeny uniksowej nie obsługują zawiadomienia o danych autonomicznych.

PROBLEMY

Przy wiązaniu gniazda z adresem, Linux jest jedną z implementacji dodających kończące null, jeśli nie poda się go w sun_path. Zwykle jest to bezproblemowe, gdy adres gniazda jest pozyskiwany będzie on o jeden bajt dłuższy niż podawany początkowo. Jest jednak jeden przypadek mogący spowodować mylące zachowanie: jeśli podany zostanie adres 108 bajtowy, bez znaku null, to dodanie znaku null spowodowałoby przekroczenie długości ścieżki poza sizeof(sun_path). W konsekwencji, przy pozyskiwaniu adresu gniazda (np. poprzez accept(2)), jeśli wejściowy argument addrlen dla pozyskiwanego wywołania jest podany jako sizeof(struct sockaddr_un), to zwrócona struktura adresu nie będzie miała kończącego null w sun_path.

Dodatkowo, niektóre implementacje nie wymagają kończącego null przy wiązaniu gniazda (argument addrlen jest używany do określenia długości sun_path), a gdy w tych implementacjach jest pozyskiwany adres gniazda, to nie ma kończącego null w sun_path.

Aplikacje pozyskujące adresy gniazd mogą posiadać (przenośny) kod do obsługi możliwości, że w sun_path nie ma kończącego null zauważając fakt, że liczba prawidłowych bajtów w ścieżce to:

strnlen(addr.sun_path, addrlen - offsetof(sockaddr_un, sun_path))

Alternatywnie, aplikacja może pozyskać adres gniazda przez przydzielenie buforu o rozmiarze sizeof(struct sockaddr_un)+1 który jest wyzerowany przed pozyskaniem. Pobierające wywołanie może określić addrlen jako sizeof(struct sockaddr_un), a dodatkowy bajt zero zapewnia, że w łańcuchu zwróconym w sun_path będzie kończące null:


void *addrp; addrlen = sizeof(struct sockaddr_un); addrp = malloc(addrlen + 1); if (addrp == NULL) /* Obsługa błędu */ ; memset(addrp, 0, addrlen + 1); if (getsockname(sfd, (struct sockaddr *) addrp, &addrlen)) == -1) /* obsługa błędu */ ; printf("sun_path = %s\n", ((struct sockaddr_un *) addrp)->sun_path);

Tego bałaganu można uniknąć, jeśli jest pewność, że aplikacja tworząca ścieżki gniazd przestrzega reguł opisanych powyżej rozdziale Ścieżki gniazd.

PRZYKŁAD

Poniższy kod demonstruje użycie gniazd pakietów sekwencyjnych do lokalnej komunikacji międzyprocesowej. Składa się z dwóch programów. Serwer czeka na połączenie z programu klienckiego. Klient wysyła każdy ze swoich argumentów wiersza poleceń w oddzielnych wiadomościach. Serwer traktuje przychodzące wiadomości jako liczby całkowite i dodaje je. Klient wysyła łańcuch polecenia "END". Serwer odsyła komunikat zawierający sumę klienckich liczb całkowitych. Klient wypisuje sumę i wychodzi. Serwer czeka na połączenie od kolejnego klienta. Aby zatrzymać serwer, klient jest wywoływany z argumentem wiersza poleceń "DOWN".

Podczas działania serwera w tle i kolejnych uruchomień klienta zarejestrowano następujące wyjście. Wykonywanie programu serwera kończy się, gdy otrzymuje on polecenie "DOWN".

Przykładowe wyjście


$ ./server &
[1] 25887
$ ./client 3 4
Result = 7
$ ./client 11 -5
Result = 6
$ ./client DOWN
Result = 0
[1]+  Done                    ./server
$

Kod źródłowy programu

/*
 * Plik connection.h
 */
#define SOCKET_NAME "/tmp/9Lq7BNBnBycd6nxy.socket"
#define BUFFER_SIZE 12
/*
 * Plik server.c
 */
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <string.h>
#include <sys/socket.h>
#include <sys/un.h>
#include <unistd.h>
#include "connection.h"
int
main(int argc, char *argv[])
{
    struct sockaddr_un name;
    int down_flag = 0;
    int ret;
    int connection_socket;
    int data_socket;
    int result;
    char buffer[BUFFER_SIZE];
    /*
     * Jeśli program wyszedł niejawnie w ostatnim przebiegu,
     * usuwa gniazdo.
     */
    unlink(SOCKET_NAME);
    /* Tworzenie lokalnego gniazda. */
    connection_socket = socket(AF_UNIX, SOCK_SEQPACKET, 0);
    if (connection_socket == -1) {
        perror("socket");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }
    /*
     * Dla przenośności wyczyść całą strukturę, ponieważ niektóre
     * implementacje mają dodatkowe (niestandardowe) pola
     * w strukturze.
     */
    memset(&name, 0, sizeof(struct sockaddr_un));
    /* Wiązanie gniazda z nazwą gniazda. */
    name.sun_family = AF_UNIX;
    strncpy(name.sun_path, SOCKET_NAME, sizeof(name.sun_path) - 1);
    ret = bind(connection_socket, (const struct sockaddr *) &name,
               sizeof(struct sockaddr_un));
    if (ret == -1) {
        perror("bind");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }
    /*
     * Przygotowywanie do akceptowania połączeń. Rozmiar bufora jest
     * ustawiany na 20. Podczas przetwarzania jednego żądania, inne
     * mogą czekać.
     */
    ret = listen(connection_socket, 20);
    if (ret == -1) {
        perror("listen");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }
    /* To główna pętla do obsługi połączeń. */
    for (;;) {
        /* Czekanie na połączenie przychodzące. */
        data_socket = accept(connection_socket, NULL, NULL);
        if (ret == -1) {
            perror("accept");
            exit(EXIT_FAILURE);
        }
        result = 0;
        for(;;) {
            /* Czekanie na następny pakiet danych. */
            ret = read(data_socket, buffer, BUFFER_SIZE);
            if (ret == -1) {
                perror("read");
                exit(EXIT_FAILURE);
            }
            /* Upewnienie się, że bufor kończy się 0. */
            buffer[BUFFER_SIZE - 1] = 0;
            /* Obsługa poleceń. */
            if (!strncmp(buffer, "DOWN", BUFFER_SIZE)) {
                down_flag = 1;
                break;
            }
            if (!strncmp(buffer, "END", BUFFER_SIZE)) {
                break;
            }
            /* Dodawanie otrzymanej sumy. */
            result += atoi(buffer);
        }
        /* Wysyłanie wyniku. */
        sprintf(buffer, "%d", result);
        ret = write(data_socket, buffer, BUFFER_SIZE);
        if (ret == -1) {
            perror("write");
            exit(EXIT_FAILURE);
        }
        /* Zamknięcie gniazda. */
        close(data_socket);
        /* Wyjście po poleceniu DOWN. */
        if (down_flag) {
            break;
        }
    }
    close(connection_socket);
    /* Usunięcie gniazda. */
    unlink(SOCKET_NAME);
    exit(EXIT_SUCCESS);
}
/*
 * Plik client.c
 */
#include <errno.h>
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <string.h>
#include <sys/socket.h>
#include <sys/un.h>
#include <unistd.h>
#include "connection.h"
int
main(int argc, char *argv[])
{
    struct sockaddr_un addr;
    int i;
    int ret;
    int data_socket;
    char buffer[BUFFER_SIZE];
    /* Tworzenie lokalnego gniazda. */
    data_socket = socket(AF_UNIX, SOCK_SEQPACKET, 0);
    if (data_socket == -1) {
        perror("socket");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }
    /*
     * Dla przenośności wyczyść całą strukturę, ponieważ niektóre
     * implementacje mają dodatkowe (niestandardowe) pola
     * w strukturze.
     */
    memset(&addr, 0, sizeof(struct sockaddr_un));
    /* Łączenie gniazda z adresem gniazda */
    addr.sun_family = AF_UNIX;
    strncpy(addr.sun_path, SOCKET_NAME, sizeof(addr.sun_path) - 1);
    ret = connect (data_socket, (const struct sockaddr *) &addr,
                   sizeof(struct sockaddr_un));
    if (ret == -1) {
        fprintf(stderr, "The server is down.\n");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }
    /* Wysyłanie argumentów. */
    for (i = 1; i < argc; ++i) {
        ret = write(data_socket, argv[i], strlen(argv[i]) + 1);
        if (ret == -1) {
            perror("write");
            break;
        }
    }
    /* Żądanie wyniku. */
    strcpy (buffer, "END");
    ret = write(data_socket, buffer, strlen(buffer) + 1);
    if (ret == -1) {
        perror("write");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }
    /* Otrzymanie wyniku. */
    ret = read(data_socket, buffer, BUFFER_SIZE);
    if (ret == -1) {
        perror("read");
        exit(EXIT_FAILURE);
    }
    /* Upewnienie się, że bufor kończy się 0. */
    buffer[BUFFER_SIZE - 1] = 0;
    printf("Result = %s\n", buffer);
    /* Zamknięcie gniazda. */
    close(data_socket);
    exit(EXIT_SUCCESS);
}

Przykład użycia SCM_RIGHTS można znaleźć w cmsg(3).

ZOBACZ TAKŻE

recvmsg(2), sendmsg(2), socket(2), socketpair(2), cmsg(3), capabilities(7), credentials(7), socket(7), udp(7)

O STRONIE

Angielska wersja tej strony pochodzi z wydania 4.05 projektu Linux man-pages. Opis projektu, informacje dotyczące zgłaszania błędów, oraz najnowszą wersję oryginału można znaleźć pod adresem https://www.kernel.org/doc/man-pages/.

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika man są: Andrzej M. Krzysztofowicz (PTM) <ankry@mif.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>.

Polskie tłumaczenie jest częścią projektu manpages-pl; uwagi, pomoc, zgłaszanie błędów na stronie http://sourceforge.net/projects/manpages-pl/. Jest zgodne z wersją 4.05 oryginału.

2016-03-15 Linux