Scroll to navigation

LSCPU(1) Polecenia użytkownika LSCPU(1)

NAZWA

lscpu - wyświetla informacje o architekturze procesora

SKŁADNIA

lscpu [opcje]

OPIS

lscpu zbiera informacji o architekturze procesora z sysfs, /proc/cpuinfo i wszystkich dostępnych bibliotek w zależności od architektury (np. librtas na Powerpc). Wynik polecenie można zoptymalizować do przetwarzania lub tak, aby był czytelny dla ludzi. Informacje obejmują np. liczbę procesorów, wątków, rdzeni, gniazd i węzłów Non-Uniform Memory Access (NUMA). Są również informacje o buforach procesorów i ich dzieleniu, rodzinie, modelu, bogoMIPS, kolejności bajtów i wersji.

W środowiskach zwirtualizowanych, wyświetlane informacje o architekturze procesora odpowiadają konfiguracji systemu operacyjnego gościa, która z reguły różni się od tej na fizycznym komputerze gospodarzu. Na architekturach obsługujących pozyskiwanie informacji o topologii fizycznej, lscpu wyświetla również liczbę fizycznych gniazd, czipów i rdzeni w systemie gospodarzu.

Opcje które skutkują wyświetleniem tabeli przyjmują argument lista. Argument ten służy do dostosowania wyniku. Można podać listę etykiet kolumn oddzieloną przecinkami aby ograniczyć wyniki w tabeli tylko do podanych kolumn, w określonej kolejności. Prawidłowe etykiety podano w rozdziale KOLUMNY. Wielkość liter w nazwach etykiet nie ma znaczenia.

Nie wszystkie kolumny są obsługiwane na wszystkich architekturach. Jeśli poda się nieobsługiwaną kolumnę, lscpu wypisze kolumnę, ale nie wyświetli dla niej żadnych danych.

Domyślne formatowanie może być optymalizowane aby poprawić czytelności. Standardowe wyjście (np. przekazywane potokom) nigdy nie jest zmieniane i ma zawsze postać: "Pole: dane\n".

Przedstawiony rozmiar pamięci podręcznej jest sumą pamięci wszystkich procesorów Wersje przed v2.34 wyświetlały rozmiar pamięci na rdzeń, ale było to mylące ze względu na skomplikowaną topologię procesorów i sposób, w jaki pamięć podręczna jest dzielona między nimi. Więcej informacji o pamięci podręcznej wyświetli opcja --cache.

KOLUMNY

Proszę zauważyć, że elementy topologiczne (rdzenie, gniazda itp.) używają unikalnych, kolejnych identyfikatorów poczynając od zera, natomiast numery procesorów logicznych są zależne od jądra i nie ma pewności, że będą kolejno numerowane.

Logiczny numer procesora taki, jak używany przez jądro Linux.
Logiczny numer rdzenia. Rdzeń może zawierać wiele (logicznych) procesorów.
Logiczny numer gniazda. Gniazdo może zawierać wiele rdzeni.
Logiczny numer księgi. Księgi mogą zawierać wiele gniazd.
Logiczny numer szuflady. Szuflada może zawierać wiele ksiąg.
Logiczny numer węzła NUMA. Węzeł może zawierać wiele szuflad.
Informacja o tym jak bufory są dzielone pomiędzy procesorami.
Fizyczny adres procesora.
Wskaźnik pokazujący czy Linux wykorzystuje obecnie dany procesor.
Wskaźnik pokazujący, czy nadzorca przydzielił procesor sprzętowi wirtualnemu, na którym działa dany system Linux. Tak skonfigurowane procesory mogą być aktywowane przez system Linux. Kolumna zawiera dane tylko jeśli posiadany sprzęt i nadzorca obsługują dynamiczne przydzielanie zasobów procesora.
Ta kolumna zawiera dane w przypadku systemów Linux działających na sprzęcie wirtualnym z nadzorcą, który może przełączać tryb podziału obciążenia procesorów (polaryzację). Polaryzacja może być:
Obciążenie jest dzielone między wszystkie dostępne procesory.
Obciążenie koncentruje się na kilku procesorach.

W przypadku polaryzacji vertical kolumna pokazuje również stopień koncentracji: wysoki (high), średni (medium) lub niski (low). Kolumna zawiera dane tylko jeśli posiadany sprzęt i nadzorca obsługują polaryzację procesorów.

Maksymalna wartość megaherców dla procesora. Przydatny, gdy lscpu jest wykorzystywany jako narzędzie do zbierania informacji o sprzęcie. Proszę zauważyć, że wartość megaherców jest dynamiczna i zależy od zarządcy procesora i obecnego zapotrzebowania na zasoby.
Minimalna wartość megaherców dla procesora.

OPCJE

włącza wiersze dla aktywnych i nieaktywnych procesorów w wyniku (domyślne dla -e). Opcję można podać tylko razem z opcją -e lub -p.
Wypisuje rozmiary w bajtach zamiast w formacie czytelnym dla ludzi.
Ogranicza wynik do aktywnych procesorów (domyślne dla -p). Tę opcję można podać tylko razem z opcją -e lub -p.
Wyświetla szczegóły pamięci podręcznej procesora. Więcej informacji o dostępnych informacjach wyświetli opcja --help.

Jeśli nie poda się listy argumentów, w wyniku ujęte są wszystkie kolumny dla których dostępne są dane.

Przy podawaniu listy argumentów, łańcuch składający się z opcji, znaku równości (=) i listy nie może zawierać żadnych białych znaków. Przykłady: "-C=NAME,ONE-SIZE" lub "--caches=NAME,ONE-SIZE".

Ogranicza wynik do nieaktywnych procesorów. Tę opcję można podać tylko razem z opcją -e lub -p.
Wyświetla informacje o procesorze w postaci czytelnej dla człowieka.

Jeśli nie poda się listy argumentów, w wyniku ujęte są wszystkie kolumny dla których dostępne są dane.

Przy podawaniu listy argumentów, łańcuch składający się z opcji, znaku równości (=) i listy nie może zawierać żadnych białych znaków. Przykłady: "-e=cpu,node" lub "--extended=cpu,node".

Wyświetla ten tekst i kończy pracę.
Używa formatu wyjściowego JSON do domyślnego podsumowania lub wyjścia rozszerzonego (zob. --extended).
Optymalizuje wynik polecenie w celu łatwego przetwarzania.

Jeśli nie poda się listy argumentów, to wyświetlana jest postać kompatybilna z wcześniejszymi wersjami lscpu. Format ten używa dwóch przecinków do oddzielenia kolumn pamięci podręcznych procesora. Jeśli nie zostaną one zidentyfikowane, to kolumny pamięci podręcznych w ogóle nie są wyświetlane.
Jeśli poda się listę argumentów, kolumny pamięci podręcznych są oddzielone dwukropkiem (:).

Przy podawaniu listy argumentów, łańcuch składający się z opcji, znaku równości (=) i listy nie może zawierać żadnych białych znaków. Przykłady: "-p=cpu,node" lub "--parse=cpu,node".

Zbiera informacje o procesorze dla innego systemu Linux niż ten, z którego uruchomiono lscpu. Podany katalog jest głównym katalogiem kopii Linuksa do sprawdzenia.
Używa masek szesnastkowych do zestawów CPU (np. "ff"). Domyślnie, zestawy są wypisywane w postaci listy (np. 0,1). Proszę zauważyć, że w wersjach starszych niż v2.30 maski były wyświetlane z prefiksem 0x.
Wypisuje identyfikatory fizyczne dla wszystkich kolumn zawierających elementy topologii (rdzeń, gniazdo itp.). W przeciwieństwie do identyfikatorów logicznych, które są nadawane przez lscpu, identyfikatory fizyczne są wartościami udostępnianymi przez jądro, zależnymi od architektury. Nie muszą być unikatowe, ani mieć kolejnych numerów. Jeśli jądro nie może pobrać identyfikatora fizycznego dla danego elementu, lscpu wypisze znak minusa (-).

Opcja nie ma wpływu na logiczne numery procesorów.

Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.
Wypisuje wszystkie dostępne kolumny. Opcję tę należy łączyć z --extended, --parse lub --caches.

BŁĘDY

Ogólne informacje o rodzinie, modelu itp. procesora są dostępne zawsze jedynie dla pierwszego procesora.

Niekiedy w Xen Dom0 jądro zwraca nieprawidłowe dane.

Na wirtualnym sprzęcie liczba rdzeni na gniazdo itp. może być nieprawidłowa.

AUTORZY

Cai Qian <qcai@redhat.com>
Karel Zak <kzak@redhat.com>
Heiko Carstens <heiko.carstens@de.ibm.com>

ZOBACZ TAKŻE

chcpu(8)

DOSTĘPNOŚĆ

Polecenie lscpu jest częścią pakietu util-linux i jest dostępne pod adresem https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util-linux/.

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.

marzec 2019 util-linux