- bookworm 1:4.18.1-1
- bookworm-backports 1:4.24.0-2~bpo12+1
- testing 1:4.24.0-2
- unstable 1:4.24.0-2
FILE(1) | General Commands Manual | FILE(1) |
NAZWA¶
file
—
określa typ pliku
SKŁADNIA¶
file
[-bcdEhiklLNnprsSvzZ0
]
[--apple
] [--exclude-quiet
]
[--extension
]
[--mime-encoding
]
[--mime-type
]
[-e
nazwa-testu]
[-F
separator]
[-f
nazwa-pliku]
[-m
pliki-magiczne]
[-P
nazwa=wartość] file
... file
-C
[-m
pliki-magiczne]
file
[--help
]
OPIS¶
Niniejsza strona podręcznika dokumentuje wersję 5.44
polecenia file
.
file
sprawdza każdy ze swoich
argumentów, próbując go sklasyfikować.
Istnieją trzy zestawy testów, które są
wykonywane w następującej kolejności: testy systemu
plików, testy liczb magicznych i testy języka. Pierwszy test
zakończony powodzeniem powoduje wypisanie typu pliku.
Wypisany typ będzie zwykle zawierał jedno
ze słów
text (plik zawiera
tylko znaki drukowalne i kilka spośród znaków
sterujących oraz prawdopodobnie można go bezpiecznie
czytać na terminalu ASCII
),
executable
(wykonywalny -- plik zawiera wyniki kompilacji w formacie zrozumiałym
dla jądra pewnego Uniksa lub innego systemu) lub
data
(dane) oznaczające cokolwiek innego (zwykle jest to binarny,
niedrukowalny plik). Wyjątkami są ogólnie znane formaty
plików (pliki core, archiwa tar), o których wiadomo, że
zawierają dane binarne. Podczas modyfikacji plików magicznych
lub samego programu, proszę
zachować
te słowa kluczowe. Wielu polega na tym, że dla
wszystkich czytelnych plików wypisywane jest słowo
„text”. Nie należy więc robić tego, co
zrobiono w Berkeley - zmieniono tam „shell commands text” na
„shell script”.
Testy systemu plików są oparte o sprawdzanie
wartości zwracanej przez funkcję systemową
stat(2). Program sprawdza, czy plik jest pusty oraz czy
jest jakiegoś rodzaju plikiem specjalnym. Powinno się
dać rozpoznać wszystkie rodzaje plików
występujące w danym systemie (gniazda, dowiązania
symboliczne lub nazwane potoki (FIFO), w systemach które je
zaimplementowały), o ile te rodzaje plików będą
zdefiniowane w systemowym pliku nagłówkowym
<sys/stat.h.>
Testy liczb magicznych służą do sprawdzania
plików, które zawierają dane w określonym
formacie. Dobrym tego przykładem jest wykonywalny plik binarny
(skompilowany program) a.out, którego format jest zdefiniowany w
<elf.h,>
<a.out.h>
i prawdopodobnie
<exec.h>
w standardowym
katalogu plików nagłówkowych. Pliki te zawierają
„liczby magiczne” w określonym miejscu, w
pobliżu początku pliku. Liczby te informują uniksowy
system operacyjny o tym, że plik jest wykonywalnym plikiem binarnym
oraz który z możliwych typów reprezentuje. Koncepcja
„liczb magicznych” została jako rozszerzenie
zastosowana również do plików z danymi. Można
tak opisać każdy plik posiadający niezmienny
identyfikator przy małym i określonym przesunięciu
względem początku pliku. Informacje identyfikujące te
pliki są odczytywane ze skompilowanego pliku liczb magicznych
/usr/share/misc/magic.mgc lub z katalogu
/usr/share/misc/magic, gdy skompilowany plik nie
istnieje. Dodatkowo, pliki $HOME/.magic.mgc lub
$HOME/.magic, jeśli będą
istniały, zostaną użyte z pierwszeństwem w
stosunku do systemowych plików magicznych.
Jeśli plik nie pasuje do żadnego z wpisów w
pliku liczb magicznych, dokonywane jest sprawdzenie czy jest to plik
tekstowy. Rozpoznawane są zestawy znaków: ASCII, ISO-8859-x,
8-bitowe rozszerzenia ASCII niezgodne z ISO (używane w systemach
Macintosh i IBM PC), Unicode w kodowaniu UTF-8, Unicode w kodowaniu UTF-16
oraz EBCDIC. Sprawdzane są zakresy i ciągi bajtów,
które stanowią drukowalny tekst w każdym z tych
zestawów znaków. Jeśli plik przejdzie
któryś z tych testów, zgłaszany jest
odpowiadający mu zestaw znaków. Pliki w ASCII, ISO-8859-x,
UTF-8 oraz w rozszerzeniach ASCII są identyfikowane jako
„text”, gdyż mogą być one na
ogół czytane na dowolnym terminalu; pliki w UTF-16 i EBCDIC
stanowią jedynie „character data” (dane znakowe),
gdyż jeśli zawierają one tekst, tekst ten wymaga przed
przeczytaniem konwersji. Dodatkowo, file
będzie próbował określić inne
charakterystyki plików tekstowych. Jeśli wiersze są
zakończone znakami CR, CRLF lub NEL, zamiast standardowego uniksowego
LF, zostanie to zgłoszone. Zostaną również
zidentyfikowane pliki zawierające wbudowane sekwencje unikowe lub
wielokrotnego drukowania.
Po określeniu przez file
zestawu znaków używanego w pliku tekstowym, spróbuje on
odgadnąć w jakim języku plik został napisany.
Testy językowe składają się z poszukiwań
określonych łańcuchów znakowych (por.
<names.h)>
, które
mogą pojawić się gdziekolwiek w kilku pierwszych
blokach pliku. Na przykład słowo kluczowe
.br wskazuje,
że plik jest najprawdopodobniej plikiem wejściowym dla
programu troff(1) podobnie, jak
struct
wskazuje na program w C. Testy te są mniej godne zaufania niż
poprzednie dwie grupy, więc są wykonywane na końcu.
Testy językowe testują również niektóre
pliki zbiorcze (jak archiwa tar(1), pliki JSON).
Plik, który nie może zostać określony jako jako zapisany w jednym z powyższych zestawów znaków, jest po prostu określany jako „data” (dane).
OPCJE¶
--apple
- Powoduje, że polecenie
file
wypisuje typ pliku i kod twórcy zgodnie z zapisem używanym w starszych wersjach MacOS. Kod składa się z ośmiu liter, pierwsza opisuje typ pliku, ostatnia twórcę. Opcja ta działa poprawnie jedynie dla formatów plików ze wyjściem zdefiniowanym w niniejszym zapisie. -b
,--brief
- Nie podaje nazw plików na początku wierszy wynikowych (tryb skrócony).
-C
,--compile
- Zapisuje plik wynikowy magic.mgc, który zawiera wstępnie przetworzoną wersję pliku lub katalogu.
-c
,--checking-printout
- Powoduje sprawdzenie wydruku przetworzonej postaci pliku magicznego. Jest
to zwykle używane w połączeniu z opcją
-m
, aby odpluskwić nowy plik liczb magicznych przed jego zainstalowaniem. -d
- Wypisuje wewnętrzne informacje debugowania na standardowe wyjście błędów.
-E
- W przypadku błędów systemu plików (np. nie znaleziono pliku) nie obsługuje błędu jako normalnego wyniku i nie kontynuuje działania, jak wymaga norma POSIX, lecz wyświetla błąd i wychodzi.
-e
,--exclude
nazwa-testu- Wyłącza test o nazwie nazwa-testu z
listy testów, przeprowadzanych w celu określenia typu pliku.
Poprawne nazwy testów to:
- apptype
- Typ aplikacji
EMX
(tylko na EMX). - ascii
- Różne typy plików tekstowych (ten test stara się odgadnąć kodowanie tekstu, niezależnie od opcji „encoding”).
- encoding
- Różne kodowania tekstowe do testów magicznych soft.
- tokens
- Ignorowane w celu zachowania kompatybilności wstecznej.
- cdf
- Wypisuje szczegóły plików Compound Document File.
- compress
- Wyszukuje i zagłębia się w pliki skompresowane.
- csv
- Wyszukuje plików z wartościami rozdzielonymi przecinkiem (ang. Comma Separated Value - CSV)
- elf
- Wypisuje szczegóły pliku ELF, zakładając że włączone są testy magiczne soft i odszukano magiczne elf.
- json
- Sprawdza pliki JSON (RFC-7159) pod kątem poprawności.
- soft
- Sprawdza z plikami magicznymi.
- tar
- Sprawdza pliki tar weryfikując sumę kontrolną 512-bajtowego nagłówka archiwum. Wyłączenie tego testu może dać bardziej szczegółowy opis zawartości, przy użyciu metody soft.
- text
- Synonim „ascii”.
--exclude-quiet
- Podobnie jak
--exclude
lecz ignoruje testy, których nie znafile
. Zapewnia to kompatybilność ze starszymi wersjami programufile
. --extension
- Wyświetla listę prawidłowych rozszerzeń dla znalezionego typu pliku, rozdzielonych ukośnikiem.
-F
,--separator
separator- Używa podanego łańcucha jako separatora między nazwą pliku a zwróconym wynikiem pliku. Domyślnie jest to „:”.
-f
,--pliki-od
nazwa-pliku- Odczytuje nazwy testowanych plików z
nazwa-pliku (po jednym w wierszu) przed listą
argumentów. Obecna musi być albo
nazwa-pliku albo przynajmniej jeden argument
będący nazwą pliku; aby testować standardowe
wejście, należy użyć argumentu
„-” jako nazwy pliku. Proszę zauważyć,
że nazwa-pliku nie jest rozwijana, a nazwy
plików są przetwarzane przy wystąpieniu tej opcji
przed wszystkimi innymi opcjami. Pozwala to na przetworzenie wielu list
plików z różnymi argumentami wiersza polecenia, w tym
samym wywołaniu
file
. Z tego powodu, jeśli chce się ustawić ogranicznik, konieczne jest zrobienie tego przed podaniem listy plików, np. „-F
@-f
nazwa-pliku ”, zamiast: „-f
nazwa-pliku-F
@ ”. -h
,--no-dereference
- Opcja powoduje, że nie zachodzi podążanie za
dowiązaniami symbolicznymi (w systemach, które
obsługują dowiązania symboliczne). Jest to
domyślne zachowanie, jeśli nie zdefiniowano zmiennej
środowiskowej
POSIXLY_CORRECT
. -i
,--mime
- Powoduje, że polecenie
file
wypisuje łańcuchy typów mime, zamiast tradycyjnych nazw czytelnych dla użytkownika. Stąd, pojawić się może „text/plain; charset=us-ascii”, zamiast „ASCII text”. --mime-type
,--mime-encoding
- Jak
-i
, lecz wypisuje jedynie określone element(y). -k
,--keep-going
- Nie zatrzymuje się po pierwszym dopasowaniu. Kolejne dopasowania
będą poprzedzone łańcuchem „\012-
” (aby osiągnąć znak nowego wiersza,
proszę skorzystać z opcji
-r
). Wygrywa najsilniejszy wzór magiczny (patrz opcja-l
). -l
,--list
- Pokazuje listę wzorców i ich siłę
posortowanych malejącą według siły
magic(5), która jest używana do
dopasowania (zobacz też opcję
-k
). -L
,--dereference
- Opcja powoduje, że program podąża za
dowiązaniami symbolicznymi, tak jak w przypadku opcji
ls(1) (w systemach obsługujących
dowiązania symboliczne) o identycznej nazwie. Jest to
domyślne zachowanie, jeśli zdefiniowano zmienną
środowiskową
POSIXLY_CORRECT
. -m
,--plik-magiczny
pliki-magiczne- Podaje alternatywną listę plików i katalogów zawierających magię. Może być to pojedynczy plik lub rozdzielona dwukropkami lista plików. Jeśli razem z plikiem lub katalogiem zostanie znaleziony skompilowany plik magiczny, zostanie użyty zamiast pliku lub katalogu.
-N
,--no-pad
- Nie wyrównuje nazw plików tak, aby wynik wyglądał lepiej.
-n
,--no-buffer
- Wymusza opróżnienie standardowego wyjścia po sprawdzeniu każdego pliku. Jest to przydatne wyłącznie przy sprawdzaniu listy plików. Opcja jest przeznaczona do programów oczekujących wyniku z typem plików, pozyskanego z potoku.
-p
,--preserve-date
- W systemach obsługujących utime(3) lub
utimes(2), stara się zachować czas
dostępu analizowanych plików, aby udać, że
file
nigdy ich nie odczytało. -P
,--parameter
nazwa=wartość- Ustawia różne limity parametrów.
Nazwa Domyślnie Opis bytes
1048576 maks. liczba bajtów do odczytu z pliku elf_notes
256 maks. liczba przetw. węzłów ELF elf_phnum
2048 maks. liczba przetw. sekcji programu ELF elf_shnum
32768 maks. liczba przetw. sekcji ELF encoding
65536 maks. liczba bajtów do skanow. w celu rozpozn. kodowania indir
50 limit rekurencji dla magii niebezpośr. name
50 limit dla name/use magii regex
8192 limit długości dla przeszukiwań wyr. reg. -r
,--raw
- Nie tłumaczy niedrukowalnych znaków na \ooo. Zwykle
file
tłumaczy znaki niedrukowalne na ich postać ósemkową. -s
,--pliki-specjalne
- Normalnie,
file
próbuje czytać i określać rodzaj pliku jedynie dla tych argumentów, które są plikami zgłoszonymi przez stat(2) jako zwykłe pliki. Pozwala to uniknąć problemów, gdyż czytanie plików specjalnych może mieć nieprzyjemne konsekwencje. Podanie opcji-s
powoduje, żefile
czyta również argumenty będące plikami specjalnymi urządzeń blokowych i znakowych. Jest to przydatne do określania rodzaju systemu plików w przypadku danych na surowych partycjach dysków, stanowiących pliki specjalne urządzeń blokowych. Opcja ta powoduje również, żefile
nie zważa na zgłaszany przez stat(2) rozmiar pliku, gdyż w niektórych systemach funkcja ta zgłasza zero dla surowych partycji dysków. -S
,--no-sandbox
- W systemach, w których dostępna jest biblioteka libseccomp
(https://github.com/seccomp/libseccomp), opcja
-S
wyłącza piaskownicę, która domyślnie jest włączona. Opcja ta jest wymagana, abyfile
wykonywał zewnętrzne programy dekompresujące tj. gdy poda się opcję-z
, a wbudowane dekompresory są niedostępne. W systemach, w których piaskownica jest niedostępna, opcja ta nie ma znaczenia.Uwaga: Ta wersja pliku z Debiana została zbudowana bez obsługi seccomp, dlatego niniejsza opcja nie działa.
-v
,--version
- Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.
-z
,--uncompress
- Próbuje zaglądać do plików skompresowanych.
-Z
,--uncompress-noreport
- Próbuje zaglądać do plików skompresowanych, ale informuje tylko o zawartości, nie o kompresji.
-0
,--print0
- Wypisuje znak null „\0” po końcu nazwy plików.
Przydatne do zastosowania cut(1) na wyniku. Opcja nie
wpływa na separator, który jest w dalszym ciągu
wypisywany.
Jeśli opcję tę poda się więcej niż raz,
file
wypisze dla każdego wpisu jedynie: nazwę pliku, następnie NUL, następnie opis (lub tekst ERROR:), następnie drugi NUL. --help
- Wyświetla komunikat pomocy i wychodzi.
ŚRODOWISKO¶
Zmienna środowiskowa MAGIC
może być wykorzystana do ustawienia domyślnej nazwy
pliku magicznego. Jeśli zmienna ta jest ustawiona, to
file
nie próbuje otworzyć
$HOME/.magic. file
dodaje
„.mgc” do wartości tej zmiennej, jeśli to
konieczne. Zmienna środowiskowa
POSIXLY_CORRECT
kontroluje (w systemach,
które obsługuję dowiązania środowiskowe),
czy file
będzie próbował
podążać za dowiązaniami symbolicznymi.
Jeśli jest ustawiona, to file
podąża za nimi, w przeciwnym wypadku - nie. Za
dowiązania odpowiadają również opcje
-L
i -h
.
PLIKI¶
- /usr/share/misc/magic.mgc
- Domyślna skompilowana lista liczb magicznych.
- /usr/share/misc/magic
- Katalog zawierający domyślne pliki magiczne.
STATUS ZAKOŃCZENIA¶
file
wyjdzie z 0
,
jeśli operacja była pomyślna lub
>0
, gdy wystąpił
błąd. Następujące błędy
powodują wyświetlenie komunikatów diagnostycznych,
jednak nie zmieniają kodu zakończenia programu (jak wymaga
tego POSIX), chyba że podano -E
:
- Nie można odnaleźć pliku
- Brak uprawnień do odczytu pliku
- Nie można rozpoznać typu pliku
PRZYKŁADY¶
$ file file.c file /dev/{wd0a,hda} file.c: C program text file: ELF 32-bit LSB executable, Intel 80386, version 1 (SYSV), dynamically linked (uses shared libs), stripped /dev/wd0a: block special (0/0) /dev/hda: block special (3/0) $ file -s /dev/wd0{b,d} /dev/wd0b: data /dev/wd0d: x86 boot sector $ file -s /dev/hda{,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10} /dev/hda: x86 boot sector /dev/hda1: Linux/i386 ext2 filesystem /dev/hda2: x86 boot sector /dev/hda3: x86 boot sector, extended partition table /dev/hda4: Linux/i386 ext2 filesystem /dev/hda5: Linux/i386 swap file /dev/hda6: Linux/i386 swap file /dev/hda7: Linux/i386 swap file /dev/hda8: Linux/i386 swap file /dev/hda9: empty /dev/hda10: empty $ file -i file.c file /dev/{wd0a,hda} file.c: text/x-c file: application/x-executable /dev/hda: application/x-not-regular-file /dev/wd0a: application/x-not-regular-file
ZOBACZ TAKŻE¶
ZGODNOŚĆ ZE STANDARDAMI¶
Program ten prawdopodobnie wykracza poza definicję FILE(CMD) z definicji interfejsu Systemu V (System V Interface Definition). Wydaje się tak przynajmniej z tego, co można zrozumieć z tamtejszego niejasnego języka... Zachowanie programu jest w większości zgodne z zachowaniem programu z Systemu V o tej samej nazwie. Wersja niniejsza zna więcej magii, więc będzie dawała w wielu wypadkach inne (dokładniejsze) wyniki.
Jedną z istotnych różnic między tą wersją i wersją z Systemu V, jest to, że niniejsza wersja traktuje białe znaki jako separatory, więc spacje w łańcuchach wzorców muszą być chronione. Na przykład,
>10 string language impress (imPRESS data)
w istniejącym pliku magicznym będzie musiało być zamienione na
>10 string language\ impress (imPRESS data)
Dodatkowo, w tej wersji, jeśli łańcuch wzorca zawiera odwrotny ukośnik, to musi być on chroniony. Na przykład
0 string \begindata Andrew Toolkit document
w istniejącym pliku magicznym będzie musiało być zamienione na
0 string \\begindata Andrew Toolkit document
Wersja 3.2 SunOS i późniejsze pochodzące z
Sun Microsystems zawierają polecenie file
,
wywodzące się z polecenia z System V, lecz z pewnymi
rozszerzeniami. Ta wersja różni się od Sun-owskiej
tylko małymi szczegółami. Zawiera ona rozszerzenie
operatora „&”, używanego jako np.
>16 long&0x7fffffff >0 not stripped
BEZPIECZEŃSTWO¶
W systemach, w których dostępna jest biblioteka
libseccomp (https://github.com/seccomp/libseccomp),
file
ogranicza wywołania systemowe tylko do
ściśle niezbędnych do działania programu. Gdy
file
ma rozpakować pliki wejściowe za
pomocą zewnętrznych programów, po podaniu opcji
-z
, to ograniczenie nie daje żadnych
korzyści związanych z bezpieczeństwem. Aby
pozwolić na wykonywanie zewnętrznych dekompresorów,
konieczne jest wyłączenie piaskownicy za pomocą opcji
-S
.
KATALOG MAGICZNY¶
Wpisy w pliku liczb magicznych pochodzą z wielu źródeł, głównie z USENET-u i zgłoszone przez różnych autorów. Christos Zoulas (adres poniżej) będzie zbierał dodatkowe lub poprawione wpisy pliku liczb magicznych. Zebrane wpisy będą okresowo dystrybuowane.
Kolejność wpisów w pliku magicznym jest istotna. Zależnie od używanego systemu, kolejność, w której są ułożone, może być nieprawidłowa.
HISTORIA¶
Polecenie file
istniało w
każdym systemie UNIX od przynajmniej wersji Research
Version 4
(strona podręcznika man z listopada 1973). Wersja z
Systemu V wprowadziła jedną istotną
główną zmianę: zewnętrzną
listę typów liczb magicznych. Spowolniło to
trochę program, lecz uczyniło go bardziej elastycznym.
Program ten, oparty na wersji z Systemu V, został napisany przez Iana Darwina ⟨ian@darwinsys.com⟩ bez zaglądania do innych źródeł.
John Gilmore przerobił mocno ten kod, czyniąc go lepszym niż pierwsza wersja. Geoff Collyer znalazł kilka nietrafności i dostarczył trochę wpisów w pliku liczb magicznych. Zmiana obsługi operatora „&” przez Roba McMahona, ⟨cudcv@warwick.ac.uk⟩, w 1989.
Guy Harris, guy@netapp.com, wykonał wiele zmian w okresie od 1993 do dzisiaj.
Podstawowy rozwój i konserwację w okresie od 1990 do dzisiaj prowadzi Christos Zoulas ( ⟨christos@astron.com⟩).
Zmodyfikowany przez Chrisa Lowtha,
⟨chris@lowth.com⟩, w 2000: Obsługa opcji
-i
powodującej wyprowadzanie
łańcuchów typów MIME oraz korzystającej z
alternatywnego pliku liczb magicznych i wbudowanej logiki.
Zmodyfikowany przez Erica Fischera ( ⟨enf@pobox.com⟩), w lipcu 2000, aby rozpoznawał kody znaków i próbował zidentyfikować język plików nie-ASCII.
Zmodyfikowany przez Reubena Thomasa ⟨rrt@sc3d.org⟩, w latach 2007-2011, w celu poprawy obsługi MIME, połączenia magii MIME i nie MIME, obsługi zarówno katalogów jak i plików magicznych, zaaplikowania wielu poprawek błędów, zaktualizowania i poprawienia sporej części magii, poprawienia systemu budowania, dokumentacji i przepisania podpięć Pythona w czystym Pythonie.
Lista osób, które wniosły wkład do katalogu „magic” (pliki magiczne) jest za długa, aby ją tu przytaczać. Wiecie kim jesteście; dziękujemy. Wiele osób jest wspomnianych w plikach źródłowych.
NOTKA PRAWNA¶
Copyright (c) Ian F. Darwin, Toronto, Canada, 1986-1999. Na standardowej licencji Berkeley Software Distribution, znajduje się ona w pliku COPYING, w katalogu źródeł.
Pliki tar.h i is_tar.c zostały napisane przez Johna Gilmore'a, a pochodzą z jego ogólnie dostępnego programu tar(1) i nie podlegają powyższej licencji.
USTERKI¶
Proszę zgłaszać błędy i wysyłać łatki do systemu śledzenia błędów pod adresem http://bugs.astron.com/ lub na listę dyskusyjną ⟨file@astron.com⟩ (najpierw proszę się zapisać na https://mailman.astron.com/mailman/listinfo/file).
DO ZROBIENIA¶
Naprawić wyjście, dzięki czemu testy flag MIME i APPLE nie będą potrzebne wszędzie, a rzeczywiste wyjście byłoby tworzone tylko raz w jednym miejscu. Wymaga odpowiedniego projektu. Sugestia: wypychaj prawdopodobne wyniki na listę i użyj ostatniej wartości z listy (powinna być najdokładniejsza) lub użyj wartości domyślnej, jeśli lista jest pusta. Nie powinno to spowolnić obliczeń.
Obsługa MAGIC_CONTINUE
i
wypisywanie \012- pomiędzy pozycjami jest niezręczne i
skomplikowane: dokonać refaktoryzacji i centralizacji.
Część logiki kodowania jest zapisana na sztywno w encoding.c i mogłaby być przeniesiona do plików magicznych, gdyby istniała notacja !:zestaw-znaków.
Kontynuować likwidację wszystkich błędów. System BTS Debiana jest tu dobrym źródłem.
Przechowywać dowolnie długie łańcuchy, np. dla %s wzorców, dzięki czemu mogłyby być wypisywane. Naprawia błąd Debiana #271672. Można to zrobić przydzielając łańcuchy do puli łańcuchów, przechowując pulę łańcuchów na końcu pliku magicznego i konwertując wszystkie wskaźniki łańcuchów na względne przesunięcia z puli łańcuchów.
Dodać składnię do względnych przesunięć po bieżącym poziomie (bug Debiana #466037).
Sprawić, by działała opcja -ki, tzn. podawanie wielu typów MIME.
Dodać bibliotekę zip do zagłębienia się w dokumenty Office2007, co umożliwiłoby wypisanie większej ilości szczegółów na temat ich zawartości.
Dodać opcję do wypisywania URL-i źródeł opisów plików.
Połączyć przeszukiwania skryptów i dodać metodę na powiązanie nazw plików wykonywalnych z typami MIME (wartość magiczna do !:mime która spowodowałaby wyszukanie wynikowego łańcucha w tabeli). Dzięki temu uniknęłoby się dodawanie tych samych wartości magicznych dla każdego nowego interpretera hash-bang.
Gdy dostępny jest deskryptor plików, można by było pominąć i dostosować bufor, zamiast dokonywać prowizorycznego zarządzania buforem, jak ma to miejsce obecnie.
Naprawić „name” i „use” aby pilnowały spójności w chwili kompilacji (zduplikowane „name”, „use” wskazujące na niezdefiniowaną „name”). „name” / „use” powinny być efektywniejsze poprzez utrzymywanie posortowanej listy nazw. Wdrożyć i udokumentować ^ jako specjalny przypadek do zmieniania kolejności bajtów w parserze, dzięki czemu nie wymagałoby to cytowania.
Jeśli przesunięcia określone
wewnętrznie w pliku wykraczają poza rozmiar bufora (zmienna
HOWMANY
w file.h), nie należy
próbować tego przesuwania, lecz należy zaniechać
operacji. Działałoby to lepiej, gdyby zarządzanie
buforem było dokonywane, gdy dostępny jest deskryptor pliku,
dzięki czemu można by przemieszczać się po
pliku. Należy być jednak ostrożnym, ponieważ
niesie to pewne konsekwencje dotyczące wydajności, a co za tym
idzie bezpieczeństwa, ponieważ można spowolnić
działanie dokonując powtarzającego się
przemieszczania.
Obecnie istnieje obsługa utrzymywania oddzielnych buforów oraz przesunięć z końca pliku, lecz wewnętrzne zarządzanie buforem wciąż wymaga przeprojektowania.
DOSTĘPNOŚĆ¶
Najnowszą oryginalną wersję programu tego autora można pobrać z anonimowego ftp z ftp.astron.com, z katalogu /pub/file/file-X.YZ.tar.gz.
TŁUMACZENIE¶
Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>
Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.
Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net
26 października 2022 r. | Debian |